121,510 matches
-
de moment și ocupațiile triviale. El scria: „Urmărirea interesului personal, identificat În trecut cu urmărirea rațională a câștigului material, și acumulării de bogăție a devenit o căutare a plăcerii și supraviețuirii psihice... Să trăiești pentru moment este pasiunea dominantă - să trăiești pentru tine, nu pentru predecesori sau posteritate”47. La puțin timp după analiza lui Lasch, fostul profesor la New York University, Neil Postman, a publicat opinia sa despre narcisismul american neînfrânat Într-o carte intitulată Amusing Ourselves to Death. Ambii, observatori
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
avea În clipa prezentă tot ceea ce ne dorim. De ce să așteptăm? Pentru a realiza acest deziderat, America a trecut la o cultură a cărții de credit, care ne permite să ne bucurăm acum și să plătim mai târziu. Mulți americani trăiesc cu mult peste posibilitățile lor și se Îneacă În datorii - ceea ce perpetuează comportamentul narcisist despre care Lasch și Postman au observat că se generalizează În societatea americană. A coborât oare visul american de pe piscul odată Înalt, unde combina escatologia creștină
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
suficient ca participanții să se prezinte și să fie ei Înșiși. Prezicerea profetică a lui Andy Warhol, cu mai mult de treizeci de ani În urmă, că În America fiecare dintre noi va avea cincisprezece minute de faimă, este acum trăită În fiecare seară la posturile americane de televiziune, oameni obișnuiți se așează În față camerelor de luat vederi pentru ca milioane de americani să-i poată vedea trăindu-și viața. Pentru cei câțiva norocoși care reușesc În aceste programe, faima durează
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
În America fiecare dintre noi va avea cincisprezece minute de faimă, este acum trăită În fiecare seară la posturile americane de televiziune, oameni obișnuiți se așează În față camerelor de luat vederi pentru ca milioane de americani să-i poată vedea trăindu-și viața. Pentru cei câțiva norocoși care reușesc În aceste programe, faima durează puțin, desigur. După apariția pe ecran majoritatea se reîntorc la anonimatul vieții lor de zi cu zi. Dar, pentru milioane de privitori americani, a vedea pe cineva
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
pe cineva ca și ei devenind faimos, chiar dacă numai pentru un moment, menține În viață speranța că așa ceva li se poate Întâmpla și lor, că tot ceea ce le trebuie e doar puțin noroc. Între timp, milioane de privitori pot să trăiască visul american prin substituire, urmărindu-i pe cei, puțin mai norocoși, care izbutesc, convinși că visul este Încă În viață și că le va veni și lor rândul. Mulți critici sociali ar putea argumenta că ceea ce milioane de americani Îmbrățișează
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
această cale. În opinia mea, „cele mai interesante sunt asociațiile intelectuale și morale din America”66. În timp ce americanii sunt, de departe, cei mai individualiști oameni din lume, noi de asemenea dedicăm foarte mult din timpul nostru slujirii comunităților În care trăim. Organizații fraternale, cluburi de tineret, asociații civice și de cartier, grupuri artistice și educative, activități sportive și recreative și numeroase alte activități similare sunt de mult o parte integrantă a vieții În America. Ne-am mândrit Întotdeauna că suntem o
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
la sfârșitul poveștii. Dacă o majoritate slabă de 51% dintre americani Încă mai cred În visul american, 34% nu mai cred că este posibil pentru ei73. Pentru mulți dintre aceștia, prețul unui bilet de loterie este singura șansă de a trăi visul american. Din nefericire, În timp ce numărul Îmbuibaților și celor care nu sunt prețuiți cum trebuie, a crescut În ultimii ani, numărul americanilor care pot spune că trăiesc visul american a scăzut. Rezultatul este că visul american a suferit enorm, pierzând
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
mulți dintre aceștia, prețul unui bilet de loterie este singura șansă de a trăi visul american. Din nefericire, În timp ce numărul Îmbuibaților și celor care nu sunt prețuiți cum trebuie, a crescut În ultimii ani, numărul americanilor care pot spune că trăiesc visul american a scăzut. Rezultatul este că visul american a suferit enorm, pierzând mult din puterea de atracție pe care a avut-o ca povestea care Îi unește pe americani. 2. Noul Pământ al Oportunității Dați-mi-i pe cei
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
fiecare persoană trebuia să-și câștige existența și să-și urmeze visurile sale. Acum, mobilitatea socială În America este În scădere și pentru milioane de americani este din ce În ce mai greu să-și realizeze visurile. Totuși, marele mit american al mobilității sociale trăiește Încă, În ciuda evidenței crescânde că ceea ce a fost odată un mare vis a devenit, pentru mulți, un coșmar neîntrerupt. Ce putem spune despre Lumea Veche, separată În clase, acel purgatoriu Împărțit În clase pe care milioane de oameni l-au
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
OECD (Organizația pentru cooperare economică și dezvoltare)”11. Se pare că America este țara tuturor posibilităților pentru pătura subțire a celor cu câștiguri foarte mari și o țară a adversității pentru cei mulți. În Statele Unite ale Americii mai mulți oameni trăiesc În sărăcie decât În cele șaisprezece națiuni europene pentru care există astfel de date. 17% (sau o persoană din șase) dintre americani trăiesc În sărăcie. Prin contrast, acest procentaj este 5,1 În Finlanda, 6,6 În Suedia, 7,5
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
foarte mari și o țară a adversității pentru cei mulți. În Statele Unite ale Americii mai mulți oameni trăiesc În sărăcie decât În cele șaisprezece națiuni europene pentru care există astfel de date. 17% (sau o persoană din șase) dintre americani trăiesc În sărăcie. Prin contrast, acest procentaj este 5,1 În Finlanda, 6,6 În Suedia, 7,5 În Germania, 8 În Franța, 8,1 În Olanda, 8,2 În Belgia, 10,1 În Spania, 11,1 În Irlanda și 14
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
găsit că 71% dintre americani „cred că cei săraci au o șansă de a scăpa de sărăcie”, În schimb, numai 40% dintre europeni cred același lucru 17. Straniu, desigur, pentru o țară care are cel mai mare procentaj din populație trăind În sărăcie dintre toate țările dezvoltate. De unde această mare disparitate Între percepție și realitate? Din nou, Își are originea În Însuși centrul visului american... mentalitatea dură a frontierei, cum că, lăsați liberi - În special de intervenția guvernului -, fiecare bărbat și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de mirare că 58% dintre americani spun „că e mai important să ai libertatea de a urmări țeluri personale fără amestecul guvernului”, În timp ce numai 34% dintre aceștia spun că „este mai important ca guvernul să garanteze că nici o persoana nu trăiește În sărăcie”18. Fără Îndoială, mitologia frontierei joacă un rol important În Înțelegerea atitudinii americanilor față de inegalitate și sărăcie. Dar există probabil și o fațetă mai puțin plăcută a acestei chestiuni. Rasismul, spun un număr crescând de comentatori, nu poate
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Rasismul, spun un număr crescând de comentatori, nu poate fi exclus În Întregime din rezultatele studiilor. Dacă privim mai profund, vom vedea că mulți americani asociază sărăcia cu populația de culoare, chiar dacă În numere absolute sunt mai mulți albi care trăiesc sub limita sărăciei. Ca procentaj, o proporție mult mai mare a populației de culoare trăiește sub limita sărăciei. În 2002, US Census*, a găsit că 8% dintre albi și 24,1% dintre negrii, În creștere față de 22,7% În 2001
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
studiilor. Dacă privim mai profund, vom vedea că mulți americani asociază sărăcia cu populația de culoare, chiar dacă În numere absolute sunt mai mulți albi care trăiesc sub limita sărăciei. Ca procentaj, o proporție mult mai mare a populației de culoare trăiește sub limita sărăciei. În 2002, US Census*, a găsit că 8% dintre albi și 24,1% dintre negrii, În creștere față de 22,7% În 2001, trăiesc sub limita sărăciei 19. La aproape 400 de ani de la sosirea primilor sclavi În
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
sub limita sărăciei. Ca procentaj, o proporție mult mai mare a populației de culoare trăiește sub limita sărăciei. În 2002, US Census*, a găsit că 8% dintre albi și 24,1% dintre negrii, În creștere față de 22,7% În 2001, trăiesc sub limita sărăciei 19. La aproape 400 de ani de la sosirea primilor sclavi În America, chestiunea rasială domină Încă psihologia americană. Orice vizitator simte, foarte repede, tensiunea rasială care perimează atmosfera. și, ca să fim onești, mulți americani de rasă albă
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
În special În America, unde majoritatea albă Încă nu conștientizează efectul a mai mult de două secole de sclavie, devine linia de separație dintre noi și ceilalți. Este mai ușor să nu ne gândim la numărul Îngrijorător de oameni care trăiau În sărăcie dacă aceștia nu ni se aseamănă, dacă sunt percepuți ca fiind rasial, sau chiar biologic, diferiți de noi. America albă nu-și poate permite să creadă că modul de viață american poate, În vreun fel, să fie răspunzător
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
public-privat pentru a dezvolta noi tehnologii, combinate cu beneficiile unor piețe interne care funcționează din ce În ce mai bine, va fi cartea câștigătoare care să ducă la noi niveluri de creștere a productivității și să mențină Uniunea Europeană competitivă față de Statele Unite ale Americii. A trăi ca să muncești sau a munci ca să trăiești? Chiar dacă productivitatea Europei se află undeva Între 92% și 97% din cea a Statelor Unite ale Americii (În funcție de cum sunt ajustate cifrele), venitul per capita În Uniunea Europeană este de numai 72% din cel al Statelor Unite ale Americii. Cum
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
cu beneficiile unor piețe interne care funcționează din ce În ce mai bine, va fi cartea câștigătoare care să ducă la noi niveluri de creștere a productivității și să mențină Uniunea Europeană competitivă față de Statele Unite ale Americii. A trăi ca să muncești sau a munci ca să trăiești? Chiar dacă productivitatea Europei se află undeva Între 92% și 97% din cea a Statelor Unite ale Americii (În funcție de cum sunt ajustate cifrele), venitul per capita În Uniunea Europeană este de numai 72% din cel al Statelor Unite ale Americii. Cum se explică diferența? În parte se datorează
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
cu aceste orare de muncă flexibile. Totuși, este interesant de observat din nou, ca, la fel ca În Franța, lucrătorii belgieni au avut o productivitate orară mai mare decât cei americani În 200251. Europenilor le place să spună că „americanii trăiesc ca să muncească” În timp ce „europenii muncesc ca să trăiască”. La ce folosește să câștigi mai mult, argumentează ei, dacă nu ai timp liber ca să te bucuri de aceste câștiguri suplimentare? După cum arată un studiu, 37% dintre americani lucrează mai mult de cincizeci
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
este interesant de observat din nou, ca, la fel ca În Franța, lucrătorii belgieni au avut o productivitate orară mai mare decât cei americani În 200251. Europenilor le place să spună că „americanii trăiesc ca să muncească” În timp ce „europenii muncesc ca să trăiască”. La ce folosește să câștigi mai mult, argumentează ei, dacă nu ai timp liber ca să te bucuri de aceste câștiguri suplimentare? După cum arată un studiu, 37% dintre americani lucrează mai mult de cincizeci de ore/săptămână, iar 80% dintre lucrătorii
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
cu tot acest nou spațiu obținut. Un lucru este sigur. Un nou experiment are loc În Europa. Toată Europa a devenit un vast teren de Încercare, pentru a regândi politica și comerțul și pentru a ne reimagina cum pot oamenii trăi Împreună. Numerele brute sunt impresionante și ne dau o idee despre vastitatea și profunzimea experimentului. Două zeci și cinci de țări - mici și mari, de la un capăt la altul al Europei - au pus Împreună vastele lor resurse fizice și umane
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
semnificativ, Europa a adăugat 100.000 de milionari În 2000, În timp ce În America de Nord numărul lor a scăzut cu 88.000 În același an46. Surprinzător, dar dintre cei 7,2 milioane de milionari În lume astăzi, cel mai mare procentaj - 32% - trăiesc În Europa și numărul lor crește mai repede decât În orice altă regiune 47. Cu toate că economia Uniunii Europene aleargă aproape umăr la umăr cu cea americană, numerele nu spun totul. Aceasta deoarece comparația Între Uniunea Europeană și Statele Unite ale Americii se
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
mediului de lucru din fabricile noastre și siguranța de pe străzile noastre. Nu include frumusețea poemelor noastre, trăinicia căsătoriilor noastre, inteligența dezbaterii publice sau integritatea funcționarilor publici... pe scurt, măsoară totul, cu excepția a ceea ce face ca viața să merite să fie trăită 49. Chiar și creatorul PIB-ului, Simon Kuznets - mai târziu el a câștigat Premiul Nobel În 1971 pentru această realizare - a atras atenția În primul său raport către Congresul American În 1934 că „nivelul de bunăstare al unei națiuni” poate
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
vieții - pe care o economie bună trebuie să o asigure - ceea ce ne vine imediat În minte este accesul la o educație decentă, asigurarea unui bun nivel de sănătate, Îngrijire adecvată pentru copiii noștri cartiere și comunități În care să putem trăi În liniște și siguranță. În majoritatea acestor categorii, Uniunea Europeană a Întrecut deja Statele Unite ale Americii. Să luăm, de exemplu, educația. Americanii sunt pe bună dreptate mândri de sistemul lor de educație publică. În secolul al XVII-lea, Massachusetts a devenit
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]