121,510 matches
-
sociale. În acest sens, mulți americani au rămas credincioși eticii protestante, cu mult după ce europenii o lăsaseră În urmă. Această divergență a fost care a separat visul american de antecedentele lui europene. Americanii nu au văzut nici o contradicție În a trăi concomitent În două tărâmuri contradictorii: unul caracterizat prin zelul religios și credința În mântuirea eternă, celălalt prin secularismul iluminist, comportamentul rațional și credința În progresul material - lumile opuse ale lui John Winthrop și Benjamin Franklin. Ceea ce unea teologia reformației și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
fie atât religioși, cât și seculari, orientați spre credință și raționalitate, a trai atât În lumea Reformei, cât și În cea a Iluminismului poate să creeze confuzii teleologice. În timp ce acea parte a caracterului american care ține de Reformă tinde să trăiască suferința lui Hristos În această lume În schimbul salvării În următoarea, partea iluministă Îl Îndeamnă pe fiecare american să caute fericirea aici și acum În numele progresului uman. Europenii au fost mai puțin schizofrenici din acest punct de vedere și au abandonat
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
al XVII-lea și al XVIII-lea), numai pentru a fi apoi contracarate În secolele al XIX-lea și XX, care reflectau rădăcinile paternaliste și colectiviste ale Europei. Lumea Nouă devine astfel o sintagmă oarecum improprie. Noi, americanii, continuăm să trăim un vis ale cărui rădăcini se află Înfipte adânc În trecutul Europei, multe dintre doctrinele și presupunerile centrale ale căruia nu mai au influență Într-o lume aflată la mare distanță În spațiu și timp față de condițiile istorice care l-
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Toate aceste lucruri Îi dau aceleași emoții. Dacă ele cresc și prosperă, el se simte triumfator, dacă se reduc și dispar, el se simte deprimat... o mare parte a sentimentelor noastre despre ceea ce este al nostru se datorează faptului că trăim aproape de lucrurile noastre și astfel le simțim mai complet și adânc 20. James continuă observând că atunci când ceva care ne aparține este furat, distrus sau pur și simplu pierdut, avem un sentiment de „micșorare a personalității noastre”, deoarece lucrurile noastre
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
era concentrată pe munca grea, pe hărnicie, pe economie și pe acumularea de capital. Comercianții, negustorii și o burghezie În formare vedeau În teoria muncii o justificare pentru propriul comportament. Ideile lui Locke au devenit valori conform cărora să ne trăim viața și nu numai teorii care explicau natura relațiilor de proprietate. Astăzi, consumul și comoditatea sunt factori mult mai importanți În ecuația comercială. Nu este de mirare deci că noțiunea de proprietate, privită drept o extensie a personalității și o
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
american obez poate să intre cu greutate În ele. Totul ne pare Înghesuit, mic, parcimonios. Americanii sunt obișnuiți cu mult mai mult spațiu. Este adevărat că oficial am Închis frontiera cu mai bine de un secol În urmă, dar Încă trăim spiritul frontierei. Vrem să trăim liberi, iar libertatea pentru mulți americani Înseamnă posibilitatea de a mări spațiul personal pe care putem să Îl controlăm. În secolul XX, casa din suburbie a devenit modalitatea de a ține visul american În viață
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
cu greutate În ele. Totul ne pare Înghesuit, mic, parcimonios. Americanii sunt obișnuiți cu mult mai mult spațiu. Este adevărat că oficial am Închis frontiera cu mai bine de un secol În urmă, dar Încă trăim spiritul frontierei. Vrem să trăim liberi, iar libertatea pentru mulți americani Înseamnă posibilitatea de a mări spațiul personal pe care putem să Îl controlăm. În secolul XX, casa din suburbie a devenit modalitatea de a ține visul american În viață. Ideea de a locui Într-
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
săraci, cât și o bună parte a persoanelor din clasa de mijloc. Poulația din locuințele finanțate public este de două-trei ori mai mare În Europa decât În Statele Unite ale Americii. În Marea Britanie și Franța, de exemplu, aproximativ 20% dintre familii trăiesc În locuințe sociale 52. În America, libertatea Înseamnă independență iar independența Înseamnă control privat asupra spațiului. A fi independent și autosuficient a fost tema recurentă a psihicului american, cu mult Înainte de Revoluția Americană. Ne place să ne menținem distanți față de
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Înseamnă atât autonomie, cât și mobilitate. Nu este de mirare deci că la fiecare interval de cinci ani, 25-35% dintre toate familiile Își schimbă rezidența 56. Europenii nu au acel neastâmpăr tipic american, poate fiindcă pentru ei locul În care trăiesc este mai mult decât o casă, este o comunitate. Odată cu comunitatea rădăcinile se adâncesc, iar dorința de a-și aduna posesiunile și a se muta Într-un loc nou și necunoscut scade. Europeanul mediu se mută de două ori mai
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
a-și aduna posesiunile și a se muta Într-un loc nou și necunoscut scade. Europeanul mediu se mută de două ori mai puțin decât americanul mediu. Am o tânără prietenă italiancă, de treizeci și ceva de ani, care a trăit În Roma o vreme. Mi-a spus că se va muta Înapoi În mica comunitate de lângă Bologna, unde a crescut și unde părinții ei locuiesc Încă. În America, sunt rare cazurile În care tinerii se reîntorc acasă, unde au crescut
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
vreme. Mi-a spus că se va muta Înapoi În mica comunitate de lângă Bologna, unde a crescut și unde părinții ei locuiesc Încă. În America, sunt rare cazurile În care tinerii se reîntorc acasă, unde au crescut, pentru a-și trăi viața adultă. Lucrurile sunt foarte diferite În Italia și În alte părți ale Europei. Prietena mea mi-a spus, că multe dintre amicele ei au petrecut câțiva ani În orașele la modă ale Europei la Începutul carierei lor, numai pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
ridicate pe foste terenuri agricole la depărtări de până la 80-100 km de șoseaua de centură a zonelor metropolitane. Mai mult de 60 de milioane de oameni - un sfert din populația celor patruzeci și opt de state, care formează un tot - trăiesc acum În ceea ce planificatorii urbani numesc exurbs. Exodul În masă al populației din orașele mai vechi către suburbii și exurbii a avut loc Într-o perioadă scurtă și cu puțină (sau fără) planificare spațială pe termen lung, pentru a ghida
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
cartiere; lipsa transportului public și trafic auto cât cuprinde. Chiar mai rău, acestor zone rezidențiale le lipsește un sens al dezvoltării organice sau orice fel de istorie. Unele - nu toate - sunt comunități numai cu numele. Un număr crescând de americani trăiesc În comunități dormitor, un oximoron evident. Deșerturi culturale, lipsite de caracter, suburbiile americane pot fi locuri de trai foarte izolate. Într-un anumit sens ele reprezintă punctul terminus al visului american. Fiecare persoană este Înconjurată de posesiunile sale și izolată
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
propria locuință. Restricțiile zonale existente În comunitățile americane favorizează adeseori dezvoltarea zonelor rezidențiale și comerciale În spații deschise. Planificarea spațială - coordonată pe termen lung atât Între comunitățile vecine, cât și la nivel statal și federal - este de fapt inexistentă. Fiecare trăiește pentru el Însuși, iar efectul se reduce la un singur cuvânt care poate fi scris cu litere mari de-a lungul și de-a latul Întinderilor americane: ruine. Situația este diferită În Europa, deoarece drepturile deținătorilor de proprietăți individuale, fie
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
dreptul lor de a acumula proprietate și a rămâne liberi. Don’t tread on me (Nu calca pe mine) a fost unul dintre mottourile timpurii ale revoluționarilor americani În lupta lor Împotriva Coroanei britanice. Spiritul acestui mesaj a continuat să trăiască În viața tinerei republici și după Revoluția Americană. Celalalt vis, scrie Turner, „a fost idealul democratic - guvernarea, de către (și pentru) popor”61. Aceste două vise au coexistat „cu trecerea În proprietate privată a domeniului public liber și a resurselor naturale
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
uneltele și mașinile folosite de forța de muncă rurală 4. Meșteșugarii săraci din mediul rural, angajați În sistemul putting-out de producere a țesăturilor, au fost printre primii care au resimțit din plin impactul noului mod capitalist de a conduce afacerile. Trăind la limita sărăciei, adeseori ei nu puteau să-și achite plățile pentru materia primă necesară, Înainte de a vinde stofa produsă de ei și trebuiau să obțină credit de la negustorii-angajatori. În general, asta Însemna că trebuiau să garanteze cu bunul lor
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
pe o piață liberă. Creearea unei identități comune era de asemenea esențială pentru a face viabilă o piață națională fără obstrucții. Înainte ca Anglia, Franța, Germania și Italia să existe, au existat o suită Întreagă de povești și tradiții diferite trăite În mici cătune, cuibărite În văi sau așezate pe pantele munților de pe tot continentul. Fiecare poveste era transmisă Într-o limbă diferită sau cel puțin Într-un dialect diferit. Nenumărate de limbi regionale, obiceiuri și reguli pentru a face comerț
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
rețea În economia globalizată Omenirea se găsește, din nou, la răscrucea dintre o ordine veche și muribundă și apariția unei noi ere. Tehnologii noi și revoluționare, forțează o schimbare fundamentală În conștiință noastră spațiotemporală. După două secole, În care am trăit sub domnia piețelor naționale și a statelor-națiune teritoriale, relațiile umane explodează din vechile tipare instituționale. Un nou om este pe cale de apariție, a cărui imagine despre sine și concepție despre lume sunt tot atât de diferite de cea a omul obișnuit și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
În creștere de americani au devenit proprietari În ceea ce se numesc common interes developments (CID). În aceste comunități păzite, nu numai casele sunt În proprietate privată, dar chiar și străzile, trotoarele, piețele și parcurile sunt proprietate privată a membrilor care trăiesc acolo. Cei care nu sunt membri trebuie să obțină permisiune la poarta de intrare pentru a conduce un automobil pe străzi, pentru a se plimba pe trotoare și prin parcuri sau pentru a vizita magazinele din piață. Mai mult de
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de intrare pentru a conduce un automobil pe străzi, pentru a se plimba pe trotoare și prin parcuri sau pentru a vizita magazinele din piață. Mai mult de patruzeci și șapte de milioane de americani - aproape o șesime din populație - trăiesc deja În aceste comunități private, iar numărul lor crește din ce În ce mai mult14. CID-urile ar putea deveni modelul dominant de locuință la jumătatea secolului. Noi, americanii, am ajuns, În numai două secole, să ne confruntăm cu o contradicție care stă În
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
o „viață deplină” devine cea mai importantă proprietate pe care o au oamenii. Proprietatea În noua eră, argumentează MacPherson, „trebuie să devină un drept de a participa Într-un set de relații de putere care oferă individului posibilitatea de a trăi o viață deplină”17. Desigur, pentru patru cincimi din rasa umană, care Încă trăiesc În sărăcie abjectă sau În subzistență minimă, Îndemnul economistului Hernando de Soto, de a ajunge din urmă națiunile bogate prin stabilirea unui regim al proprietății private
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
În noua eră, argumentează MacPherson, „trebuie să devină un drept de a participa Într-un set de relații de putere care oferă individului posibilitatea de a trăi o viață deplină”17. Desigur, pentru patru cincimi din rasa umană, care Încă trăiesc În sărăcie abjectă sau În subzistență minimă, Îndemnul economistului Hernando de Soto, de a ajunge din urmă națiunile bogate prin stabilirea unui regim al proprietății private asemănător cu cel de care se bucură Europa și America de mai bine de
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Uniunea Europeană nu numai că au dreptul să-și stabilească rezidența În altă țară membră, dar chiar pot vota și candida În alegerile locale și alegerile pentru Parlamentul European, dar nu În alegerile naționale ale țării de adopție În care pot trăi. Deoarece Uniunea Europeană Însăși nu este limitată de constrângeri teritoriale, ea poate continuă să admită noi membrii. Apartenența la uniune se bazează pe criterii de valoare și nu este condiționată geografic. Teoretic, orice țară poate să ceară să devină membră și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de conflicte sângeroase; să se pună bazele unor instituții care să dea direcție unui destin, de aici Înainte, comun”5. Aceasta era prima entitate politică din istorie a cărei motivație era „construirea păcii”6. Astăzi, două treimi dintre cei care trăiesc În Uniunea Europeană spun că se simt „europeni”. șase din zece cetățeni ai Uniunii Europene spun că se simt foarte atașați sau destul de atașați, de Europa, În timp ce o treime din tineretul european Între douăzeci și unu și treizeci și cinci de ani spun că „se
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
putea nota multele ipocrizii și contradicții care dezmint sentimentele nobile conținute În legământul european. Totuși, cei care au elaborat Constituția Europeană au pus cu sinceritate pe hârtie o viziune a lumii, către care aspiră și În care ar vrea să trăiască și regulile care să-i călăuzească În această călătorie. În ultima jumătate de secol, elitele politice ale Europei s-au angajat Într-o lupta continuă pentru a defini limitele puterii Comunității Europene pe cale de apariție. În timp ce federaliștii au pledat pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]