121,510 matches
-
penală. Schimbarea de atitudine, În numai câteva decenii, este extraordinară, dacă ne gândim cât de importantă este chestiunea reabilitare vs pedeapsă atât pentru felul În care oamenii se definesc pe ei Înșiși, cât și pentru codurile morale după care aceștia trăiesc. În timp ce Europa - și aproape tot restul lumii industrializate - a abolit pedeapsa capitală În decursul ultimelor trei decenii, America a mers În direcția opusă. Treizeci și opt, din cele cinzeci de state americane, permit pedeapsa cu moartea, iar În ultimii douăzeci
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
față de comportamentul criminal. Europenii, la rândul lor, Îi acuză pe americani că sunt nemiloși și necivilizați, atunci când aprobă execuțiile oficiale. În spatele conflictului există o diferență foarte mare În viziunea pe care cele două superputeri o au despre lumea În care trăim și viitorul pe care Îl Îmbrățișăm. Entuziasmul Europei În ceea ce privește acțiunea de a aboli pedeapsa cu moartea este legat inextricabil de visul drepturilor universale ale omului. Dacă vechiul vis iluminist se referea la stabilirea normelor de comportament civilizat, noul vis cosmopolit
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
europenii ar accepta ideea că statul deține dreptul legitim de a lua viața oricărei ființe umane, ar submina Însăși noțiunea drepturilor universale ale omului care Înlocuiesc prerogativele statelor. Totuși, problema cu care se confruntă Europa este aceea că trebuie să trăiască În două lumi simultan: lumea de zi cu zi a realpolitikului și viziunea unei lumi mai bune ce va să vină. A-și menține angajamentul pentru viitor, fără a piarde din vedere pericolele foarte reale ale prezentului, este o sarcină
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Aceste țări s-au eliberat Într-o măsură din ce În ce mai mare de moștenirea istorică a suveranității statului-națiune În favoarea acțiunii concertate, În acord cu legile internaționale, la care au subscris. Visul european este unul al includerii, nu al autonomiei. Europenii Încearcă să trăiască Într-o lume guvernată de consens. Politica go it alone a Statelor Unite ale Americii este un blestem pentru ei deoarece amenință să anuleze toți pașii, dureroși de mici, pe care i-au făcut pentru a-și uni interesele și a Împărți un
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
adaptarea și evoluția creaturilor individuale devin parte a unui proces lărgit; adaptarea și evoluția planetei Însăși. Este relația simbiotică continuă Între fiecare ființă vie și procesele geochimice care asigură supraviețuirea atât a organismului planetar, cât și a speciilor individuale care trăiesc În stratul biosferei. Mulți alți oameni de știință au contribuit la teza Gaia, moderând, calificând și dezvoltând opera lui Lovelock și Margulis. De mai mult de două decenii ideea că Terra funcționează ca un organism viu a devenit o direcție
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Îngemănate unele cu altele și cu geochimia planetei Într-o coreografie bogată și complexă care menține viața, atunci suntem, fiecare și toți Împreună, dependenți de (și răspunzători pentru) sănătatea Întregului organism. A ne achita de această responsabilitate, Însemnă să ne trăim viețile de o manieră care promovează bunăstarea biosferei lărgite, În care locuim cu toții. Aceasta este exact misiunea pe care Uniunea Europeană a precizat-o pentru cele douăzeci și cinci de țări membre. Principiul precauției reprezintă o recunoaștere profundă a faptului că prima obligație
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
anularea unui proiect comercial sau suspendarea unei activități economice particulare. Trebuie interzis oricărei activități economice, indiferent de cât de lucrativă sau benefică ar putea fi, să compromită integritatea sistemelor care suportă viața, sisteme care formează biosfera indivizibilă În care cu toții trăim și din care ne tragem seva. În acele cazuri În care există evidență rezonabilă, dar neconvingătoare, că un anumit experiment științific, aplicație tehnologică sau produs poate provoca daune importante oricărei părți a biosferei, principiul precauției joacă rolul de paznic, asigurând
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
corespunzător pot mediile naturale să fie conservate cu adevărat. De exemplu, o zona mare continuă și nerestricționată este adesea esențială pentru a menține o populație minimă, viabilă a unei anumite specii - În special carnivorele mari. Acolo unde flora și fauna trăiesc peste o frontiera politică, este mai ușor să le administrăm populația și să asigurăm supraviețuirea acestora dacă cooperăm. Asemănător, programele de cercetare sunt mai ușor de Îndeplinit dacă cunoștiințele și expertiza pot fi folosite În comun de țările respective. Parcurile
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de cinci sute de exemplare care au mai rămas sunt separate Între ele de un gard metalic Înalt de doi metri și jumătate. În plus, un drum cu lățimea de nouă metri, care este patrulat de grăniceri, Împarte pădurea unde trăiesc bizonii. Gardul este o relicvă a erei sovietice și a fost construit pentru a nu permite intrarea În Bielorusia a disidenților polonezi. Astăzi, gardul Încă Împiedică atât oamenii să se bucure de acces complet la cele două parcuri cât și
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
apropiat este cuvântul pentru egoism”17. Imaginați-vă mintea asiatică Încercând să Înțeleagă esența visului american, care pune accent pe individualitate, progres personal, autonomie și exclusivitate. Nisbett rezumă diferența dintre modul de a gândi asiatic și cel vestic astfel: Estasiaticii trăiesc Într-o lume interdependentă În care eul este partea unui Întreg mai mare; occidentalii trăiesc Într-o lume În care eul este un agent liber unitar. Orientalii apreciază succesul și realizările, În mare măsură, deoarece ele reflectă pozitiv asupra grupurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
american, care pune accent pe individualitate, progres personal, autonomie și exclusivitate. Nisbett rezumă diferența dintre modul de a gândi asiatic și cel vestic astfel: Estasiaticii trăiesc Într-o lume interdependentă În care eul este partea unui Întreg mai mare; occidentalii trăiesc Într-o lume În care eul este un agent liber unitar. Orientalii apreciază succesul și realizările, În mare măsură, deoarece ele reflectă pozitiv asupra grupurilor la care aparțin; vesticii prețuiesc aceste lucruri deoarece sunt Însemne ale meritului personal 18. La
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
iar acum este mai mare de 21% din totalul de grâne produs. În Mexic, 45% dintre cereale sunt destinate vitelor, În Egipt 31%, În Thailanda 30% iar În China 26%19. Este tragic, dar 80% dintre copii subalimentați din lume trăiesc În țări cu un surplus de hrană, din care o bună parte este destinată animalelor, care, la rândul lor, vor hrăni persoanele bogate din Întreaga lume. Este important să ne amintim că un acru plantat cu cereale produce de la două
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
discutat pe scurt subiectul tensiunii dialectice Între diferențierea individuală și integrarea colectivă În capitolul 5 și, din nou, ceva mai mult detaliu, În capitolul 13. Vă reamintiți, Freud pornește de la ideea că În primele stadii ale dezvoltării sale, un copil trăiește Într-o uniune nediferențiată cu mama sa. Eul nu este Încă format. Pruncul Își simte mama ca pe un Întreg. Nu există un sens al „eului” și al lui „celălalt”, ci numai ceea ce Freud a numit sentimentul „oceanic” de unitate
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
de lumea exterioară. „Principiul plăcerii”, spune Freud, este contestat de „principiul realității”. Copilul devine conștient, În mod gradual, de separarea lui față de mamă și lumea externă, precum și de dependența sa față de forțe externe, asupra cărora el are prea puțin control. Trăiește În felul acesta anxietatea separării ca pe o moarte și Începe să creeze diverse mecanisme mintale de apărare pentru a nega durerea pe care o simte. Restul vieții unei persoane, după cum arată Freud, este petrecut În Încercarea de a recapta
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
În speranța de a recapta corpul uman. Din nefericire, argumentează Brown, „sechestrarea vieții corpului În obiecte” În numele progresului tehnologic și material atrage umanitatea din ce În ce mai mult În domeniul instinctului morții 25. Frica de moarte care ne chinuie, pe care pruncul o trăiește la separarea inițială de mama sa, este cea care, până acum, a motivat o bună parte a progresului uman. Istoria civilizației pentru Freud, Brown și alți psihologi nu este decât proiecția instinctului morții asupra lumii exterioare. Am construit mari piramide
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Am construit mari piramide, catedrale grandioase și zgârie-nori maiestuoși pentru a obține o doză de imortalitate, sperând să păcălim moartea și să regăsim acel sentiment al ființei, acea uniune oceanică care rămâne imprimată adânc În memoria oricărei persoane care a trăit vreodată. Obsesia noastră generală de a crea o lume a abundenței materiale În era modernă este atât de puternică, deoarece este un substitut pentru abundența pe care am trăit-o În pruncie la sânul mamei. Instinctul morții a devenit universal
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
oceanică care rămâne imprimată adânc În memoria oricărei persoane care a trăit vreodată. Obsesia noastră generală de a crea o lume a abundenței materiale În era modernă este atât de puternică, deoarece este un substitut pentru abundența pe care am trăit-o În pruncie la sânul mamei. Instinctul morții a devenit universal În decursul erei moderne. Ne-am detașat din ce În ce mai mult de natură, am amputat relațiile cu ea, am diminuat-o Împărțind-o În bucăți și am expropriat-o sub formă
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
-o sub formă de proprietate, toate În efortul de a ne extinde ființa noastră individuală În lume. știința iluministă, relațiile de piață și guvernarea statului-națiune, toate lucrează pentru a crea iluzia individului autonom, independent față de lumea naturală. Din ce În ce mai mult ne trăim viețile Într-un cocon de autonomie tehnologică și economică. Nu mai suntem Înconjurați de natura vie, ci, mai degrabă, de obiecte moarte. Tragedia constă În faptul că am crezut că, devenind din ce În ce mai autonomi și independenți de natură, ne vom putea
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
vital, cealaltă care caută separarea și independența sau instinctul morții. Marea provocare În față civilizației este cum să reconcilieze aceste două forțe contradictorii. Brown schițează trei etape În istoria conștiinței umane. El arată că pentru majoritatea istoriei, ființele umane au trăit ca vânători-culegători. Existența paleolitică era prin Însăși natura ei, trăită Într-o participare strânsă și profundă cu lumea naturală. Oamenii se bucurau de o intimitate fizică nesublimată cu viața din jurul lor, de asemenea cu propriile corpuri. Puținele triburi de vânători-culegători
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Marea provocare În față civilizației este cum să reconcilieze aceste două forțe contradictorii. Brown schițează trei etape În istoria conștiinței umane. El arată că pentru majoritatea istoriei, ființele umane au trăit ca vânători-culegători. Existența paleolitică era prin Însăși natura ei, trăită Într-o participare strânsă și profundă cu lumea naturală. Oamenii se bucurau de o intimitate fizică nesublimată cu viața din jurul lor, de asemenea cu propriile corpuri. Puținele triburi de vânători-culegători care rămân Încă În pădurea tropicală a Amazonului, jungla din
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
bine dezvoltată. Îșirăiau viețile Într-un mod aproximativ nediferențiat, ca parte a unui Întreg social mai mare, care, la rândul lui, era perceput ca o parte a unei naturi nediferențiate și mai mari. Viața lor de zi cu zi era trăită În interiorul ritmurilor temporale și constrângerilor spațiale ale lumii naturale. Mama Natură era mai puțin o metaforă și mai mult o mamă primordială, tratată cu aceeași dragoste, respect și admirație cu care ei tratau mamele propriului trib. Asemenea mamele lor, vânătorii-culegători
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
totul În jurul nostru, În speranța de a ne augmenta ființa și de a preveni dispariția noastră inevitabilă. Soluția la această dilemă stă În integrarea instinctului vital și a instinctului morții Într-o nouă unitate. Poetul Rainer Maria Rielke, care a trăit În prima parte a secolului XX, ne oferă o sugestie. El a scris: „...acela care Înțelege corect și celebrează moartea, În același timp mărește viața”26. Cu alte cuvinte, nu putem Începe să trăim cu adevărat, până când nu acceptăm că
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
Poetul Rainer Maria Rielke, care a trăit În prima parte a secolului XX, ne oferă o sugestie. El a scris: „...acela care Înțelege corect și celebrează moartea, În același timp mărește viața”26. Cu alte cuvinte, nu putem Începe să trăim cu adevărat, până când nu acceptăm că vom muri cândva. Cum acceptăm propria moarte și alegem să trăim? Făcând o decizie conștientă de a lăsa instinctul morții În urmă, de a nu mai căuta să controlăm sau să dominăm natura, inclusiv
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
El a scris: „...acela care Înțelege corect și celebrează moartea, În același timp mărește viața”26. Cu alte cuvinte, nu putem Începe să trăim cu adevărat, până când nu acceptăm că vom muri cândva. Cum acceptăm propria moarte și alegem să trăim? Făcând o decizie conștientă de a lăsa instinctul morții În urmă, de a nu mai căuta să controlăm sau să dominăm natura, inclusiv pe cea umană, ca o metodă de a ne feri de moarte. În schimb, să acceptăm moartea
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]
-
sunt un mecanism care ne ajută să facem față, care permite psihicului să se ajusteze la densitatea crescută Într-o societate din ce În ce mai globalizată. El crede că personalitățile multiple reprezintă o stare mai matură de conștiință - una care permite indivizilor să trăiască cu complexitățile și ambiguitățile din jurul lor, În timp ce Încearcă să-și găsească drumul Într-un mediu globalizat mai interconectat. Atât Gergen, cât și Lifton au dreptate. Persoana postmodernă este din ce În ce mai fragmentată și plastică. Întrebarea care intervine este următoarea: Există o modalitate
[Corola-publishinghouse/Science/2290_a_3615]