13,218 matches
-
ieșire pe care nimeni nu a reușit să o găsească. Muzica avea legătură cu matematica. Rhyme, un om de știință, nu se îndoia de acest lucru, căci era logic structurată și, gândea el, infinită. Puteai scrie un număr infinit de melodii dacă voiai, deci nu prea aveai cum să te plictisești. Dar cum se face asta? De pildă el, nu avea niciun pic de creativitate. Așa gândea, cel puțin. Luase la un moment dat lecții de pian și, în ciuda faptului că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
însă în rest, totul, de la apeluri telefonice și emailuri până la trecerea unei imagini din microscop pe ecranul computerului, se făcea prin comandă vocală. Tot prin comandă vocală putea controla și noua sa combină muzicală, ce răspândea acum în laborator o melodie jazz foarte plăcută. - Comandă combină: stop! spuse cu părere de rău Rhyme din cauză că auzise ușa de la intrare. Muzica se opri și fu înlocuită de zgomotul pașilor din hol. Unul din musafiri era Amelia Sachs, își dădu el seama; pasul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
ultima persoană care va părăsi cortul. Zâmbind în continuare larg, îi făcu semn din cap că nu va ieși, apucă din nou microfonul și continuă să povestească publicului despre ce spectacol extraordinar îi aștepta afară. Deodată, fu întrerupt de o melodie care se auzea foarte tare. Privi spre locul orchestrei. Toți membrii plecaseră, după cum Kadesky le ceruse, în afara liderului, care se așezase la computerul pe care îl mai foloseau uneori pentru a pune muzică înregistrată. Privirile li se întâlniră, iar Kadesky
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Kadesky le ceruse, în afara liderului, care se așezase la computerul pe care îl mai foloseau uneori pentru a pune muzică înregistrată. Privirile li se întâlniră, iar Kadesky încuviință ușor din cap. Omul, un veteran al vieții de circ, pusese o melodie și dăduse volumul la maxim. Melodia era „Stars and Stripes Forever”. Amelia Sachs își făcu loc printre spectatorii care ieșeau și o luă la fugă până în centrul cortului Cirque Fantastique, de unde se auzea foarte puternic un marș, acompaniat de vocea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
se așezase la computerul pe care îl mai foloseau uneori pentru a pune muzică înregistrată. Privirile li se întâlniră, iar Kadesky încuviință ușor din cap. Omul, un veteran al vieții de circ, pusese o melodie și dăduse volumul la maxim. Melodia era „Stars and Stripes Forever”. Amelia Sachs își făcu loc printre spectatorii care ieșeau și o luă la fugă până în centrul cortului Cirque Fantastique, de unde se auzea foarte puternic un marș, acompaniat de vocea lui Edward Kadesky, care îndemna entuziast
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
mai mult, cu atât își dădea seama că, de fapt, e posibil ca subiectul să nu fie atât de misterios pe cât părea. În definitiv, muzica era puternic ancorată în lumea lui: știință, logică și matematică. Cum ar scrie cineva o melodie? În caz că exercițiile din cadrul terapiei fiziologice pe care le făcea acum ar fi avut vreodată efect... va putea oare chiar să apese cu degetele pe clape? În timp ce lua în calcul această posibilitate, observă că Sachs îi privea fața în lumina slabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
o adiere de vânt și încep să șușotească; splendoarea lor târzie în lumina sonoră a celor din urmă zile cu soare; frunze galbene, ruginii, zdrențuite de ploi și arse de vânt; pădurea - o orgă strălucitoare, din care vântul cântă o melodie; muzica se lasă în valuri străvezii peste suflete, copleșindu-le; părea că fluierul vântului se rostogolește dur ca apoi sa se topească într-un râu stins de note; vine toamna cu mantie ruginie, cu trenă lungă; hlamida ei are o
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
de ele. Întrebări cu parfum de toamnă te apasă. Te-ai așezat pe o placă veche de patefon. Să știi că te-ai împotrivit prostește. Îmi cunosc vina. Ai intrat acum în nesfârșit. Dansează! E greu când tu însăți ești melodia. Te voi purta eu! Iar dacă vei greși, vom învăța din nou pașii pe de rost. Iar am greșit! Dar promit să nu mai dansez niciodată când e primăvară. Nici chiar dacă plouă! Magda Geană, clasa a VII-a B Zi
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
în care mă găseam și care mă copleșea era stinsă parcă de vorbele calde ale antrenorului. În interiorul meu răsunau ca dintr-un gong îndemnuri: trebuie să reușesc, trebuie să reușesc! trebuie! Momentul sosi numaidecât. Sunt chemată la marginea covorului, iar melodia impusă răsună în cele mai îndepărtate colțuri ale sălii. Covorul parcă s-a micșorat, dar totul este atât de bine coordonat mișcărilor mele încât mă simt deplin stăpână. Privirile spectatorilor se leagănă parcă sub mișcările mele. Panglica zboară ca un
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
trandafir sângerând, contrastând nedorit cu nevinovata culoare a omătului. Alina Tonigaru, clasa a VIII-a C Timp Tatuat Plouă peste salcâmi în floare. Parfumul albliliachiu, purtat de o pală de vânt te-ndeamnă să te plimbi printre ei. Cobor. O melodie răsună în noapte, îndulcind mireasma cu un plus melancolic. Stelele par de aur. Luna revarsă valuri de lumina palidă. Umbrele salcâmilor se profilează mari, lunatice, ca niște fantome pe strada pustie. În umbră, ciorchinii florilor iau proporții uriașe. Încerc să
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Doar foșnetul îmi aduce aminte de neuitatele seri de iunie. Din păcate și el, încetul cu încetul, devine mai strident, mai galben. La fel ca frunzele. ...O ultimă frunză se desprinde printre crengi și alunecă alene pe toboganul vântului, pe melodia unui vas autumnal. Cu ea, o lacrimă se desprinde dintre pleoape și alunecă greoi pe obrazul meu în ritmul foșnetului de odinioară. S-a terminat. ......................................................... Pe întinderea albă se zăresc niște contururi: arbori sau umbre? Sunt salcâmii mei aidoma fantomelor
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
îmi place mai puțin ca Siberiada, iar Glissando m-a lăsat nu indiferent, ci cu gândul la Cursa și călătoarea lui toridă. „Operele“ rock al căror subiect este vreo saga aburitoare nu-mi intră în ureche, dacă n-au ritm, melodie și vigoare. Tommy expune o frumoasă bogăție cromatică, însă favorita este The Great Rock’n’roll Swindle. Hallucinative Coma a scuturat sensibilitatea mea ca puține alte show-uri rock; totuși, voi alege fără ezitare să petrec ora detensionării psihice în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
universul propus de Rob Zombie posedă calitatea - rară într-o lume ghidată din plin de modă, profit și consumabil - numită coerență stilistică, melodică, ritmică pe mai mult de câteva discuri. Viteza, forța, șocul vizual sunt elemente strânse sub îmbrăcămintea unei melodii fără cusur, memorabilă și - paradoxal - ușor cantabilă!... Seria videoclipurilor de pe DVD-ul antologic Past, Present, Future (2005) conturează un artist pe cât de original, pe atât de integrat unei tradiții. Horror s-ar numi această tradiție, cu titluri de la Nosferatu, Das
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
ascultăm sfânta evanghelie! cântă preotul, tărăgănat, uitîndu-se peste capetele mulțimii cu o privire care parcă vestea o taină nouă. Toată lumea căzu în genunchi. Apostol asculta dus, cu ochii pe buzele preotului. Cuvintele se legănau, pluteau și se împreunau într-o melodie stranie, care-i picura în suflet nemărginită încredere. Încet, în neștire, plecă fruntea în pământ, simțindu-și inima copleșită de ceva nespus de amar. Apoi deodată auzi iar glasul preotului, triumfător și puternic, vesel ca o trâmbiță de argint: ― Hristos
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
precauție hainele, iar torsul gol al prizonierului se ivi ca o pată mare și luminoasă în penumbra curții. Când Matziev termină cu hainele, făcu același lucru cu pantalonii, izmenele și chiloții. Îi tăie șireturile pantofilor, apoi le ridică încet fluierând melodia lui preferată, Caroline și pantofii ei verzi. Tânărul urla, scuturând din cap ca un nebun. Matziev se ridică: prizonierul era în întregime gol, la picioarele sale. — E mai bine așa? Te simți mai în largul tău? Sunt sigur că acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
ațintiți în pământ. Nu știu dacă m-a auzit venind, dar când i-am vorbit, nu a părut surprins. — Tu ai ucis-o pe micuță? l-am întrebat. Se opri din cântat și, fără să ridice privirea, îngână pe ritmul melodiei: „Da, eu am fost, da, eu am fost“. Îi spusei: Nu sunt judecătorul, nici colonelul, nu trebuie să-ți fie frică, mie poți să-mi spui. În acel moment mă privi cu un zâmbet absent, de parcă venea de foarte departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
le luau de mână încercând să le tragă spre magazinul lui Margot Gagneure, care vindea la doi pași tot felul de mărunțișuri, mai ales batoane din lemn dulce și acadele cu miere. Apoi avu loc înălțarea steagului. Fanfara cântă o melodie lugubră, pe care o ascultă toată lumea, în picioare, cu privirea fixă. Și, de îndată ce ultimele acorduri se încheiară, unii și alții se grăbiră spre primărie, unde se dădea vinul de onoare. Morții fură uitați în fața tartinelor și a vinului spumant. Oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
că Zăpadă cu piticii ei, multe dulciuri, cămăși de lux pentru el, truse de cosmetice, chiar si cateva tablouri din piele fină, executate minuțios de mână ei talentata. După câteva ore bune, a sosit și el. Sunetul obsedant al unei melodii arabe de la un difuzor din turnul de vis-a-vis răzbătea printre jaluzele. A sărutat-o pasional, și-a pus imediat un halat, apoi a intrat la duș. Venea direct din sala de operații și simțea nevoia imperioasa de a fi dezinfectat
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
cine a fost, dar nimeni nu știa. Eram la prima mea experiență de acest gen. Nu era vorba despre moarte. Cu ea eram obișnuit. Mă obsedau înmormântările minerești. Să făceau întotdeauna seara, cu fanfara minerească. De multe ori auzeam acele melodii, care pe mine mă cutremurau. Era însă primul contact cu un om împușcat. Era perioada când mașinile negre bântuiau prin sat și atmosfera mi-era cunoscută, dar acum, pentru prima dată, vedeam și un om împușcat. Știam despre partizani, le
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
și care credeau în Păunescu, era un fenomen util de răspândire a culturii adevărate. Cu poezia pe care o citeau, făceau un lucru bun. Mai era o treabă: promovarea cântecului popular autentic într-o lume în care totul era pervertit. Melodiile vechi erau prelucrate pentru „Cântarea României”, iar el căuta folclorul și cântecul vechi la sursă. Și mai era cântecul patriotic, care, vrem, nu vrem, are rolul lui și este important când are legătură cu istoria. În rest, n-am cunoscut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
pantei. Eforturile lui erau încurajate de piuitul regulat al localizatorului ― o muzică plăcută pentru el. Bipurile se amplificau pe măsură ce se apropiau de punctul de origine al perturbației electromagnetice, dar Russ nu voia să micșoreze volumul. Fiecare semnal era ca o melodie: clinchetul ariilor de înregistrări de pe vremuri. Soția veghea asupra bunei funcționări a tractorului și a sistemelor de supraviețuire, în timp ce el conducea. ― Privește: traseul magnetic e din ce în ce mai promițător, îi zise el bătând într-un mic cadran situat în dreapta lui. Și e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
înainte, mai departe, domnea liniștea. Gorman bătea cu degetele pe consolă, lângă un butoi roșu. ― Desfășurarea și explorarea locurilor în grupuri de doi. A doua echipă, intrați. Hicks ia nivelul superior. Utilizați detectoarele de mișcare. Cum vedeți ceva mișcător... cunoașteți melodia. Cineva intonă numaidecât două strofe din celebra chemare a furtunii de către Thor de la sfârșitul Aurului Rinului. Glasul părea să-i aparțină lui Hudson, dar Ripley nu era sigură și nimeni nu i se alătură cântărețului. Încercă să privească toate monitoarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
își zise omul care pleca spre terenul de aterizare, împingând căruciorul prin culoarele pustii. Ce robot ciudat, Se corectă el zâmbind. Începu să fluiere și-și ridică gulerul. Vântul era moderat dar îi simțea mușcătura. Faptul că se concentra asupra melodiei îi ajută să nu se gândească la rezultatul dezastruos al expediției. Crowe, Dietrich, bătrânul Apone... morți. Nu-i venea să conceapă așa ceva, era incredibil și dezolant. Ajunsese să-i cunoască pe parcursul atâtor expediții pe care le efectuaseră împreună, deși n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
am realizat că Moshe Idel era, ca și mine, exasperat de melopeile interminabile, cu modulații stereotipe și lipsite de temporalitatea internă a muzicii europene. Cum programul serii se chema „De la Vest la Est”, Moshe a putut glumi că nici una dintre melodii nu era destul de vestică pentru noi. Discutând pe șoptite, am stabilit că am fi petrecut mai bine dacă Moshe însuși ne-ar fi cântat la acordeon, secondat de soția sa și de fiicele lor. Cu așa o familie muzicală și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
împăcate, liniștite - la mémoire apaisée. La fel de strictă etico-moral ca orice altă memorie construită pe exigențe riguroase, memoria lui Moshe Idel este așadar mai înțeleaptă, mai calmă, chiar când înregistrează ori evocă evenimente tragice. Ca Holocaustul. Am vorbit cu Moshe de melodia Portofino cu totul accidental, fiindcă am auzit-o împreună pe la miezul nopții de 18 spre 19 aprilie 2005, când prietenul nostru ne vizita, pe soția mea și pe mine, în apartamentul nostru de la Wissenschaftskolleg zu Berlin. Îl invitasem să țină
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]