121,510 matches
-
își propune identificarea monologurilor catastrofice care alimentează răspunsul anxios al pacientului. Distorsiunile cognitive relative la pericol Intervențiile asupra acestor monologuri sau imagini mentale permit identificarea distorsiunilor cognitive relative la pericol. Aceste distorsiuni pot afecta trecutul printr-o selecție a evenimentelor trăite cu aversiune de către pacient în detrimentul celor trăite pozitiv. Ele reduc obiectivitatea pacientului, îl fac să generalizeze eșecul („Nu voi reuși niciodată”) și devalorizează reușita („Am putut intra pe autostradă, dar în acea zi nu circula nimeni pe ea”). Aceste distorsiuni
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
doi copii. Sora sa este cu trei ani mai mare decât ea. Atunci când pacienta avea trei ani, mama sa a fost diagnosticată cu un cancer la sân. Părinții săi au decis atunci să le ducă pe cele două surori să trăiască în casele unor rude de familie. Insă mama doamnei S, sigură de vindecarea sa, a refuzat ca fiicele sale să se instaleze într-o altă casă și le-a mutat mereu, două săptămâni într-un loc, patru săptămâni în altul
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
două săptămâni într-un loc, patru săptămâni în altul. Doamna S. are o amintire confuză despre o perioadă tristă și angoasantă. Nimeni nu i-a explicat atunci care este situația, crezând că este prea mică, și a fost lăsată să trăiască într-o incertitudine înspăimântătoare. Atunci când a cerut să o vadă pe mama sa, a fost dojenită și i s-a spus că trebuia să fie cuminte și răbdătoare pentru a-și revedea mama. Ea s-a simțit purtată de colo-colo
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
început, în casa unei mătuși, sora soției sale (căsătorită și aceasta) pentru ca acestea să se bucure de un cămin stabil. A luat-o însă foarte repede acasă pe sora cea mare pe care, datorită vârstei, a considerat-o aptă să trăiască singură cu el. Pacienta descrie căminul mătușii sale ca fiind călduros și această perioadă din viața sa ca fiind fericită, mătușa sa permițându-i să-și trăiască doliul, fără a lua locul mamei sale. Ea spune acum liniștită că nu
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
pe sora cea mare pe care, datorită vârstei, a considerat-o aptă să trăiască singură cu el. Pacienta descrie căminul mătușii sale ca fiind călduros și această perioadă din viața sa ca fiind fericită, mătușa sa permițându-i să-și trăiască doliul, fără a lua locul mamei sale. Ea spune acum liniștită că nu și-a trădat mama înlocuind-o, având în același timp parte de afecțiune și de un model feminin. Iși vedea cu regularitate tatăl și spune că nu
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
înlocuind-o, având în același timp parte de afecțiune și de un model feminin. Iși vedea cu regularitate tatăl și spune că nu s-a simțit respinsă. La vârsta de zece ani, tatăl său i-a propus să vină să trăiască împreună cu el și cu sora sa și familia a lăsat-o să aleagă dacă dorește să rămână la mătușa sa sau să revină sub acoperișul părintesc. Această alegere a fost angoasantă și sfâșietoare. In final a decis să revină și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
el și cu sora sa și familia a lăsat-o să aleagă dacă dorește să rămână la mătușa sa sau să revină sub acoperișul părintesc. Această alegere a fost angoasantă și sfâșietoare. In final a decis să revină și să trăiască împreună cu tatăl său și cu sora sa, dar a continuat să-și petreacă vacanțele la mătușa sa. După o anumită perioadă de timp ea s-a adaptat noii sale situații. Adolescența sa a fost fericită. In jurul vârstei de paisprezece
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
destabilizanți și insecurizanți: hepatita C a soțului (risc de evoluție spre o ciroză sau un hepatocarcinom), loc de muncă stresant, foarte îndepărtat de dorința sa inițială. - Factori actuali de menținere a problemei: anturaj foarte protector, sora care a venit să trăiască cu ea, evitarea oricărei situații care ar conduce la o confruntare cu angoasele sale. Factorii declanșatori inițiali invocați - Căsătorie/dimensiune perfecționistă. - Primul raport sexual. - Asumarea responsabilității: asumarea rolului de mamă vitregă pentru cele două fetițe. - Pregătiri (dorință ca totul să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
teamă cel mai puternic care se manifestă legat de faptul de a fi singură sau de a nu se putea salva dintr-o anumită situație. Unele dintre aceste situații de care îi este teamă par să fie acelea în care trăiește spaima de a nu se putea salva, dar după verificare, ea manifestă o absență a angoasei dacă este însoțită de soțul său, de sora sa sau de către o prietenă. Angoasa pare să se amplifice la ideea de a se afla
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
făcut 6 atacuri de panică (dintre care 4 nocturne) și a luat 8 comprimate de 0,25 mg de alprazolam. Informare și formare Doamna S. stăpânește de acum înainte perfect controlul respirației. Sedința este consacrată relaxării, pe care pacienta o trăiește cu mai multă plăcere decât săptămâna precedentă, deoarece resimte mai bine starea de relaxare a corpului său. S-a luat decizia ca la ședința viitoare să se realizeze o expunere în imaginație, având ca temă fie cinematograful (împreună cu soțul său
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
care o resimte în încercarea de a se relaxa poate fi legată de teama sa de schimbări fiziologice: relaxarea capătă aspectul unei expuneri interoceptive. In auto-observația sa, doamna S. nu identifică nici un factor declanșator special (serile erau calme și nu trăia nici un sentiment de neliniște anticipată în legătură cu zilele care urmau acestora). Gândurile care erau asociate acestor situații sunt: „Voi muri în curând”, și „Devin nebună”. Expunere Terapeutul previne pacienta că vor efectua o expunere în imaginație și verifică dacă aceasta este
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
este mai bun din mine am reușit în viață (soț, familie)”. ”Sunt obosită”. „Sunt mereu gata să-mi fac reproșuri”. „Sunt atât de anxioasă încât nu profit de nimic niciodată”. „Soțul meu nu m-a părăsit, deși îl fac să trăiască un infern”. Credință după: 40% Pacienta își dă seama că o serie de gânduri automate și de postulate favorizează apariția anxietății: ea își exprimă nevoia de a învăța să gândească altfel. Are puține speranțe deoarece: „am gândit și am trăit
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
trăiască un infern”. Credință după: 40% Pacienta își dă seama că o serie de gânduri automate și de postulate favorizează apariția anxietății: ea își exprimă nevoia de a învăța să gândească altfel. Are puține speranțe deoarece: „am gândit și am trăit întotdeauna în acest mod”. S-a luat decizia, deci, că următoarele ședințe vor fi axate pe un efort de restructurare cognitivă. Terapeutul cere pacientei să-și noteze gândurile automate și emoțiile resimțite în situațiile percepute ca fiind anxiogene, într-o
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
celor care apar în situația în care nu refuză. In cadrul celui de al treilea joc de rol, JȘrșmie joacă rolul celui care refuză iar terapeutul îl ajută și îi cere să repete scena de mai multe ori, pentru a trăi senzații plăcute. Noțiunea de empatie este abordată pe larg. Negocierea ocupă un loc important pentru JȘrșmie în cazurile de refuz profesional. Situațiile sunt repede exemplificate, pentru a amplifica sentimentul de eficiență personală și a relua dificultățile întâmpinate. Feedback Pacientul, apoi
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
atât clinice cât și fundamentale, sunt consacrate fobiei sociale, iar mijloacele terapeutice au evoluat considerabil. Definiții Anxietatea socială este un fenomen universal, care amintește de acel sentiment de disconfort și de aprehensiune pe care orice ființă umană poate să-l trăiască atunci când se simte supus privirii și/sau aprecierii unei alte persoane. Tracul sau timiditatea sunt expresii nepatologice ale acestui sentiment. Ca și în cazul tuturor tulburărilor emoționale, anxietatea socială poate atinge o intensitate care o transformă într-o suferință și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
situație socială de care se teme provoacă aproape în mod sistematic o anxietate care poate lua forma unui atac de panică. 4. Subiectul recunoaște caracterul excesiv sau irațional al sentimentului de teamă. 5. Situațiile sociale sau performante sunt evitate sau trăite cu o anxietate și o suferință intensă. 6. Evitarea, anticiparea anxioasă sau suferința perturbă în mod serios obiceiurile individului, activitățile sale profesionale sau școlare, activitățile sale sociale, relațiile sale cu o altă persoană. Principalele simptome Atunci când se presupune că un
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
unor evitări subtile (răceală relațională, agresivitate, umor și ironie sistematică în locul unei comunicări veritabile...) și să păstreze o activitate socială de fațadă, uneori la locuri de muncă cu responsabilitate. Emoțiile, în special teama, nu sunt mai puțin intens resimțite, pacientul trăind la fiecare confruntare sentimentul că a fost aproape de catastrofă și că a riscat să fie demascat. Forme asociate unei personalități evitante: aceste tulburări se dovedesc a fi mai dificil de tratat datorită, mai ales, caracterului lor ego-sintonic marcat: evitările sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
plictisește lucrul acesta”), sau prin caracterul agresiv sau înșelător al acestora din urmă („De ce să fac eforturi pentru persoane care nu merită acest lucru?”). Acești pacienți prezintă, adesea, o puternică sensibilitate la respingerea socială, fie că este reală (fiecare poate trăi o situație de răcire a relațiilor sale sociale, dar acești pacienți o agravează prin reacția de repliere, prin distanțare și neîncredere, în loc de a încerca s-o „reîncălzească”) sau presupusă (un „bună ziua” mai rece decât de obicei, un reproș inofensiv sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
prezintă un risc de dezvoltare ulterioară a fobiei sociale sau a tulburării de panică. Etiologii Intr-un efort firesc de a se înțelege pe sine, dar uneori și din preocuparea de a-și ajuta proprii lor copii să evite să trăiască aceleași suferințe, pacienții își pun întotdeauna problema originii tulburării lor. Datele actuale oferite de cercetarea în domeniu sugerează să li se propună modelul bio-psiho-social drept grilă explicativă. Modelul bio-psiho-social al fobiei sociale: 1. Predispoziții temperamentale, de origine genetică sau dobândite
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și cred că acesta n-a remarcat nimic”. Exemplu de ședință de lucru în grup: Zazie în metrou Obiectivul acestei ședințe, programată să se desfășoare la sfârșitul terapiei, este acela de a permite tuturor participanților care doresc acest lucru să trăiască o experiență de neuitat de expunere la sentimentul de rușine. Pacienții merg împreună cu terapeuții la metrou, la o oră de vârf și, după ce au urcat în vagon, intonează „Mulți ani trăiască” în cinstea unui membru al grupului (ei simulează că
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
a permite tuturor participanților care doresc acest lucru să trăiască o experiență de neuitat de expunere la sentimentul de rușine. Pacienții merg împreună cu terapeuții la metrou, la o oră de vârf și, după ce au urcat în vagon, intonează „Mulți ani trăiască” în cinstea unui membru al grupului (ei simulează că au descoperit în timpul conversației că este ziua de naștere a unei persoane care face parte din grup). Consemnul pe care l-a primit cel felicitat este acela de a nu-și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
nu poate fi activată deoarece pacientul se simte în siguranță împreună cu terapeutul său sau împreună cu grupul; în această situație, și doar în aceasta, poate fi indicat să se propună, cu acordul pacientului, exerciții mai dificile decât experiența pe care o trăiește acesta în mod obișnuit (să se facă remarcat pe stradă datorită comportamentului său sau îmbrăcăminții sale, etc.); acest tip de exercițiu poate fi propus și la sfârșitul terapiei pentru „a anihila sentimentul de a fi ridicol”: să danseze, să facă
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de exerciții de transpunere în situație Unul dintre obstacolele care apar în programul de tratament al pacienților fobici sociali provine din dificultatea de a identifica transpuneri în situații adecvate. Important nu este ca situația să fie identică cu ceea ce pacientul trăiește în mod obișnuit ci ca aceasta să declanșeze o trăire emoțională similară. Transpunerea în situație trebuie să corespundă activării emoționale, care constituie scopul urmărit și condiția sine qua non a eficienței terapiei. In plus față de exercițiile de expunere prezentate la
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de probleme. Există mai multe indicii care confirmă faptul că tulburarea de anxietate generalizată este o problemă psihiatrică severă și cronică. Doar un procent de 20 până la 25% dintre pacienți beneficiază de o remisie a bolii lor. Majoritatea dintre aceștia trăiesc cu simptomele o perioadă mai mare de zece ani înainte de a fi diagnosticați. Este posibil ca timpul necesar recunoașterii unei tulburări de anxietate generalizată să contribuie la agravarea interferenței acesteia cu multe aspecte ale vieții pacienților. Aspecte descriptive Epuizarea și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
o fi condiționat să se îngrijoreze în mod constant în legătură cu pericolele, să controleze tot ceea ce se întâmplă în jurul său și să-și dezvolte credința că a se îngrijora reprezintă o caracteristică pozitivă a personalității (responsabil, prevăzător); - evenimentele dificile și neprevăzute trăite în adolescență și la începutul vârstei adulte (precaritatea situației familiale, moartea tatălui, accident de mașină, pierderea sarcinii) au reușit să o facă să se teamă de diferite situații, să le considere ca fiind probabile și să încerce să le prevină
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]