121,510 matches
-
acestea. Gândindu-vă suficient de mult timp la acestea (expunere), anxietatea atinge un nivel maxim cu care vă obișnuiți. Cu ajutorul expunerii repetate, neliniștea se diminuează și apoi dispare. Este mai bine este să prezentăm principiile expunerii și diminuării prin intermediul experiențelor trăite de către pacient decât să folosim exemple fictive. Ele sunt în acest fel mai concrete și permit clinicianului să spună pacientului său că acesta are resursele psihologice și abilitățile necesare pentru a se expune și că trebuie să le dezvolte prin
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
nimic cu care să-mi spăl mâinile, nu pot deci să beau, în cazul în care... / Virusul nu rămâne în viață pe obiecte”. ”” Am herpes, voi molipsi pe ceilalți dacă las firimituri sau dacă ating vesela”. / ” Virusul herpesului nu poate trăi în afara corpului uman”. Trebuie să-i fac pe copii mei să mănânce în situația în care am o criză de herpes”. Dacă mânânc cu ei, prosopul meu se murdărește”. Dacă cineva îmi atinge fețele de masă, nu este contact direct
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
alternative mai raționale. Tabel 6. Dezvoltarea unor gânduri raționale Situație Emoție Gând intrusiv Gând automat Gând neutralizant Gând alternativ Schimbarea cearșafurilor de pat. Crispare ” Cearșafurile și paturile de puf adună mult praf”. Nu sunt curată, voi contamina mediul în care trăiesc copiii mei”. ”Inainte de a mă ocupa de copiii mei, ar trebui să mă schimb”. Dorm în aceste cerșafuri și sunt obligatoriu în contact cu acest praf. Nu există totuși atâta herpes peste tot”. A face curățenie și a folosi
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
hematom subdural cu localizare parieto-tomporală stângă, minim, care n-a fost operat și s-a resorbit în câteva zile. A suferit o entorsă cervicală C4-C5 și prezintă cefalee și dureri dorsale. In momentul accidentului, ea a avut sentimentul că își trăiește ultimele clipe. A crezut că vede privirea motociclistului și a avut impresia că timpul se dilată. A revăzut în acel moment imaginea uneia dintre prietenele sale care a murit. Un alt fenomen frecvent în experiența traumatică: impresia că faci parte
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Păstrați imaginea. Auziți zgomotul motocicletei. Retrăiți situația așa cum s-a întâmplat. Lăsați să apară imaginea, rămâneți detașată observând-o ca și cum ar fi ceva exterior dumneavoastră. (Liniște). Rămâneți concentrată pe imagine. Care este nivelul anxietății dumneavoastră? Pacienta - Doi. Terapeutul - Continuați să trăiți situația în imaginație, să auziți zgomotul. Ce simțiți? Pacienta - (Liniște). Terapeutul - Simțiți ceva neplăcut? Pacienta - Ceea ce simt, sunt fie imaginile care îmi apar în minte, sunt complet... în sfârșit. Sau văd motocicleta, dar nu mă văd deloc pe mine, sau
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
Pacienta - Da. Sarcini cognitive și comportamentale Terapeutul - In ceea ce privește sarcinile: continuați să înfruntați situațiile și să reluați ședința pe care am făcut-o azi, puteți să o reproduceți la domiciliu. Si apoi să traversați pe trecerile de pietoni, să trăiți normal în ceea ce privește deplasarea în spațiu. Terapeutul - Vă mulțumesc. Vom întrerupe acum ședința Evoluția măsurătorilor Schema de mai jos face rezumatul, sub forma unui protocol A-B natural, a evoluției PCLS care măsoară simptomele stresului post-traumatic conform DSM-IV, cu ajutorul a trei
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
precoce Schemele precoce neadaptate sunt dobândite prin intermediul frustrării în ceea ce privește nevoile emoționale fundamentale postulate asociate unui temperament predispozant. Ele reprezintă, într-o oarecare măsură, amprenta dureroasă a condiționării traumatizante inițiale care se reactivează în timpul evenimentelor resimțite ca fiind asemănătoare în prezentul trăit de subiect. In plan cognitiv, se regăsește noțiunea de contract stabilit în copilărie: pacientul adult rămâne supus imaginii unui univers construită de copilul rănit care a fost odată. Declanșarea repetitivă a unor astfel de structuri emoționale negative antrenează mecanisme de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
crescut într-o familie cu trei copii, ea fiind cel de al doilea născut (are o soră mai mare și un frate mai mic). Este căsătorită și are o fiică de paisprezece ani. Părinții lui Martine sunt în viață și trăiesc în aceeași regiune cu ea, dar se văd rar. Relațiile sunt proaste, datorită unui comportament preferențial resimțit ca fiind sistematic în favoarea surorii sale. Climatul în care Martine a trăit în perioada copilăriei era caracterizat de o exigență crescută și de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
fiică de paisprezece ani. Părinții lui Martine sunt în viață și trăiesc în aceeași regiune cu ea, dar se văd rar. Relațiile sunt proaste, datorită unui comportament preferențial resimțit ca fiind sistematic în favoarea surorii sale. Climatul în care Martine a trăit în perioada copilăriei era caracterizat de o exigență crescută și de o absență a afectivității. Relațiile dintre Martine și sora sa mai mare sunt proaste și au condus la manifestarea unei prime stări depresive în urmă cu zece ani. Martine
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
financiare. Starea depresivă a cunoscut o remisie parțială, apoi o agravare în urmă cu șapte ani, fără recuperare. Foarte exigentă cu ea însăși, Martine nu tolerează nici un eșec în viața sa („Valoarea mea personală depinde de performanțele mele”) și își trăiește, deci, depresia ca pe o dovadă a nonvalorii sale. In privința comunicării cu ceilalți, Martine nu se afirmă prea mult, își exprimă puțin emoțiile și este sensibilă la manifestări de respingere. Factori declanșatori ai primelor episoade Primul episod depresiv a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
automate și reușește să le exteriorizeze în momentul în care emoția este cea mai puternică (la cald). Tema ședinței Terapeuții familiarizează grupul cu tehnica examinării dovezilor evidente și o ilustrează cu o situație prezentată de Martine în ședința precedentă (situație trăită într-un mare magazin). La început, Martine explică situația, emoțiile și gândurile trăite. Intr-o a doua etapă, ea caută toate argumentele în favoarea acestor gânduri și nu întâmpină nici o dificultate în a determina aceste dovezi evidente „pentru”. Apoi caută toate
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
sociale, prezintă un interes aparte. Strategia centrată pe relație Nu se poate și nu trebuie evitată declanșarea schemelor în cadrul relației terapeutice. Declanșarea schemelor oferă material diagnostic și terapeutic optimizând în același timp relația, care devine un antidot parțial al suferinței trăite de către pacient. Strategiile centrate pe relație - confruntarea empatică (validarea aspectului logic al schemei și al coping-urilor în funcție de istoria trăită, analizând în același timp validitatea acestora în prezent). - Refacerea limitată a relației parentale: terapeutul satisface parțial, prin atitudinea sa, trebuința emoțională
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
superior într-o societate care organizează evenimente. Munca sa îi place dar este stresantă. Este singur la părinți. Tatăl său, fostul director al întreprinderii în care acesta lucrează, este pensionar, dar continuă să fie mereu prezent (situație în legătură cu care Xavier trăiește sentimente ambivalente). Acesta era un tată puțin prezent în casă, pe care nu te puteai sprijini prea mult, care aprecia munca, critica cu ușurință și era intolerant, manifestând uneori atitudini superprotectoare. Xavier tăiește singur dar a avut trei experiențe de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
revăzut și discutat cu pacientul care este determinat să-și ilustreze răspunsurile cu ajutorul experiențelor trăite. Explorarea prin imagerie a dimensiunii emoționale a schemei Xavier este determinat să retrăiască în imaginație o situație neplăcută recentă, apoi să-și reamintească când a trăit pentru prima dată această emoție. Terapeutul - Ați trăit, în ultimele zile, o situație dificilă despre care am putea vorbi? Xavier - Da, am organizat o călătorie de afaceri în Senegal pentru o întreprindere din regiune. In timpul acestei călătorii, care trebuia
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să-și ilustreze răspunsurile cu ajutorul experiențelor trăite. Explorarea prin imagerie a dimensiunii emoționale a schemei Xavier este determinat să retrăiască în imaginație o situație neplăcută recentă, apoi să-și reamintească când a trăit pentru prima dată această emoție. Terapeutul - Ați trăit, în ultimele zile, o situație dificilă despre care am putea vorbi? Xavier - Da, am organizat o călătorie de afaceri în Senegal pentru o întreprindere din regiune. In timpul acestei călătorii, care trebuia să fie apoteoza muncii mele, patronul întreprinderii a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
în dimensiunea sa corporală, ceea ce permite amplificare preciziei și intensității acesteia. Terapeutul - Puteți să vă reamintiți când ați resimțit această emoție pentru prima dată? Xavier - ... Da. Terapeutul - Puteți să o revedeți în imaginație și să mi-o descrieți ca și cum ați trăi acest sentiment în prezent? Xavier - ... Sunt așezat pe jos în bucătăria bunicilor mei, podeaua este rece. In fața mea, la masă, se află părinții și bunicii mei. Tatăl meu este în picioare, face inventarul tuturor prostiilor mele din ultima lună
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
destinate să evite activarea schemei carențiale. Terapeutul și pacientul revăd apoi mecanismele de coping. Impreună cu pacientul, el reexaminează aceste coping-uri în legătură cu diferitele aspecte ale istoriei pacientului. Relația cu femeile Terapeutul și pacientul examinează relația pacientului cu femeile: Xavier a trăit rupturi brutale și a întâlnit adesea femei dependente de alcool sau instabile. După discuție, ei formulează ipoteza că schemele principale sunt, în acest domeniu, carența afectivă (teamă de a nu fi recunoscut/admirat) și abandonul (teamă de ruptură). Coping-ul principal
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
și nesigure pe ele însele ar prezenta mai multe riscuri de a dezvolta crize de bulimie. Menținerea bulimiei Incepând cu anii 1980, Fairburn propune un model de menținere a bulimiei. Persoana bulimică are o stimă de sine scăzută. Se autodevalorizează. Trăiește sentimente de eșec și de incompetență. Asociată unei subestimări a propriei sale persoane, aceasta resimte o insatisfacție corporală majoră. Ea își supraestimează dimensiunile corpului și trăiește ca o persoană grasă și urâtă. Aceste preocupări corporale o incită să dorească să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de menținere a bulimiei. Persoana bulimică are o stimă de sine scăzută. Se autodevalorizează. Trăiește sentimente de eșec și de incompetență. Asociată unei subestimări a propriei sale persoane, aceasta resimte o insatisfacție corporală majoră. Ea își supraestimează dimensiunile corpului și trăiește ca o persoană grasă și urâtă. Aceste preocupări corporale o incită să dorească să-și controleze alimentația și silueta. Insatisfacție corporală Simptomul principal al bulimiei ar fi imaginea negativă a corpului său. Această experiență corporală negativă se exprimă prin preocupări
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
legată de aspectul fizic determină persoana bulimică să adopte atitudini și comportamente alimentare restrictive, care nu pot fi susținute pe termen lung. Persoana își impune reguli dietetice atât de stricte încât, la cea mai mică abatere de la conduita alimentară, aceasta trăiește un sentiment de eșec și pierde controlul alimentar („violarea regulii abstinenței”). In plus, în cazul apariției unei amenințări în legătură cu integritatea sa psihologică, în special în cazul unei anxietăți sociale sau de performanță, aceasta se supraalimentează Privațiunea alimentară antrenează mecanisme psihobiologice
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
4 kg. Gwen avea 17 ani atunci când între părinți au izbucnit conflicte. Tatăl lui Gwen călătorea din ce în ce mai mult datorită serviciului său, lucru pe care mama sa nu-l suporta. Ambianța era tensionată. Gwen simțea că mama sa era disperată și trăia un sentiment de mânie ascunsă împotriva tatălui său, pe care îl considera vinovat pentru suferința mamei. Ea vedea cum fratele său devenea neatent la școală și se îngrijora pentru viitorul său. Aceasta este perioada când, pentru prima dată, Gwen a
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
A decis apoi să ceară medicului său de familie să-i prescrie medicamentele și a abandonat supravegherea psihiatrică. Gwen și-a petrecut restul anului stând acasă, în pat atunci când era singură. Atunci când mama sa era prezentă, ea învăța limba engleză. Trăia repliată în sine însăși. In anul academic următor, Gwen a început cursurile de infirmieră, „o a doua alegere și ultima mea șansă de a reuși”. Ingrozită în perioada examenelor, ea a observat cum crizele sale de bulimie-vomisment se dublează și
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
să aștepte și mai mult, uneori până când poate să evite criza și vomismentul. Gwen este mirată că reușește acest lucru, deoarece credea că este incapabilă să reziste la cea mai mică dorință de a mânca și de a se goli. Trăind această experiență, apare sentimentul că este posibil să-și controleze crizele de bulimie. Informare și formare: bulimii obiective și bulimii subiective Terapeutul o învață pe Gwen să distingă cu claritate între bulimiile obiective și bulimiile subiective. Impreună, ei trec în
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
avea crizele de bulimie. Ea îi răspunde că ar dori să ducă o viață normală: să-și termine studiile, să aibă prietene, să cânte la pian, să cânte din gură, să restabilească o relație specială cu sora sa și să trăiască doliul după moartea bunicului său. In acel moment, Gwen începe să plângă. Exercițiul celor două scaune Terapeutul îi propune apoi tehnica gestaltistă a celor două scaune. Gwen comunică virtual cu bunicul său așezat pe scaunul din fața sa. Ea reușește să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
de a nu fi la fel de strălucitoare ca și el și supărarea că acesta a plecat atât de devreme și le-a abandonat, pe ea și pe mama sa. După ce Gwen s-a calmat, terapeutul insistă asupra importanței de „a-și trăi din plin viața” și de a „duce o viață care merită efortul de a fi trăită”. Exercițiu de meditație Sedința se termină cu un exercițiu de meditație (conștientizarea voluntară și non evaluativă a senzațiilor sale, a gândurilor și sentimentelor timp
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]