121,510 matches
-
acceptă. Evocarea circumstanțelor acestor pierderi, a semnificației, emoțiilor asociate și a mijloacelor concrete de a le depăși. Ei mănâncă împreună o felie de tartă pe care Gwen a adus-o. Terapeutul îi cere să o mănânce "pe deplin conștientă". Gwen trăiește senzații de teamă și senzații de plăcere. Ea constată cu surprindere că se simte sătulă după aceea. Ea refuză să-l deranjeze pe tatăl său cu această cerere, lucru acceptat de terapeut. Gwen și terapeutul lucrează împreună asupra acceptării de
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
din aceste emoții de bază. Pentru a îmbogăți vocabularul utilizat, sunt distribuite liste de cuvinte și de expresii verbale. In cazul acestui modul, la cererea participanților, ultimele cinci minute sunt consacrate unor exerciții de relaxare. Comparând situația pe care o trăim cu ceea ce li se întâmplă altora. Privind un film comic sau ascultând o muzică antrenantă. Să asculte o muzică lentă, să mângâie o batistă de mătase, să mănânce o bomboană cu gust de vanilie, să privească flacăra unei lumânări, să
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
atunci când îndeplinim o sarcină, să ne încurajăm singuri folosind cuvinte pline de amabilitate și de respect de sine, să ne relaxăm... In acest modul, la cererea participanților, ultimele cinci minute sunt consacrate lecturării unor povești, activitate care permite participanților să trăiască emoții pozitive. Competențe verbale, non verbale, cognitive și emoționale. De exemplu, mulțumind unei persoane care răspunde favorabil unei anumite cereri. De exemplu, amânând continuarea unei conversații în care interlocutorul, cuprins de furie, se dovedește a fi ofensator. A obține ceva
[Corola-publishinghouse/Science/1994_a_3319]
-
bazată exclusiv pe Biblie, deoarece povestirile biblice au realizat o riguroasă selecție a evenimentelor relatate și a experiențelor trăite; pe de altă parte, nu ar fi potrivit și din cauza slabei legături pe care multe norme biblice o au cu religia „trăită” în epoca preexilică. La toate acestea se adaugă și dificultatea extremă de a data fragmentele biblice ceea ce obstaculează serios elaborarea sistematică istorico-religioasă a Bibliei. Prin urmare, în această carte vom examina frecvent și izvoarele epigrafice și arheologice, astfel încât să extindem
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
instalarea în țara Canaanului. Istoriografia biblică consideră că perioada succesivă instalării în țara Canaanului a avut loc o decădere progresivă a conduitei religioase, datorată, mai ales, contactului cu „străinii” rezidenți în țara făgăduită. În timpul perioadei monarhice, poporul evreu ar fi trăit forma aceasta de conflict religios între cei care nu respectau religia mozaică și cei care, în special profeții, protestau împotriva a ceea ce părea să fie „decadență” religioasă, atrăgând atenția poporului și casei domnitoare să fie coerenți cu ceea ce trebuia să
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
pe Ioiachin, l-a deportat în Babilon împreună cu o parte a clasei conducătoare și a pus pe tronul lui Iuda pe Matania, fratele lui Ioiachin, căruia i-a schimbat numele în Sedecia. Regele Ioiachin și familia sa au continuat să trăiască ca suverani supuși în Babilon, primind rația alimentară de la curtea babiloniană. Între timp, în Iuda, sub domnia lui Sedecia (597-587/586 î.C.), există două „partide”: cel filo-babilonian (între care și profetul Ieremia) și cel filo-egiptean. În anul 589 î
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
acest motiv este verosimilă prezența acestei practici (cf. 1Sam 28) după principiul logic conform căruia interdicțiile apar în mod normal atunci când se răspândește un comportament nedorit. Necromanția pleacă de la două supoziții de ordin religios: credința că defuncții pot continua să „trăiască”, rămânând într-o oarecare măsură în contact cu cei vii și convingerea că statutul lor de locuitori ai adâncimilor pământului îi favorizează să cunoască misterele cele mai profunde, în mod obișnuit, ascunse experienței celor vii. Cei doi termeni ebraici, a
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
natural era plânsul și lamentația însoțită de post și îmbrăcarea hainei de doliu (2Sam 1,12; 14,2; 1Reg 13,30; Am 5,16 etc.). Semnificația religioasă a lamentației este dată în 2Sam 18,18: „Absalom luase și ridicase, pe când trăia, o stelă care este în Emec-Hamelec. Căci zicea: Nu am niciun fiu care să amintească numele meu»”. Expresia „a-și aminti numele” (hizkîr šēm) este explicată de dicționare ca formă gramaticală tipică de verba dicendi, traductibilă prin „a invoca”; cu
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
lumea (tēbēl)”. Cuvântul ebraic uzual pentru a desemna „pământul” este ’ereș; el indică solul, pământul ferm, teritoriul (și de aici „țara”) și în unele cazuri lumea morților (cf. paragraful următor). În sens cosmologic, văzut ca spațiu în care omul poate trăi, pământul se află în antiteză cu cerul, dar și cu marea. În textele propriu-zis cosmologice, apele mării și ale fluviilor sunt considerate realități pozitive, dar adesea întruchipează și imaginea puterilor haotice și rele; prin urmare, prin poruncă divină și ele
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
practicată de comunitatea iudaică din Babilon, dar este probabil ca - dincolo de integrarea naturală a unor israeliți în lumea babiloniană - diferite cercuri să fi accentuat propriile însușiri religioase astfel încât să poată rezista procesului normal de diluare a propriei identități când se trăiește într-o țară străină. Se pare că aceste cercuri de tip naționalist-religios s-ar identifica cu preoții „sadociți” care susțineau o reflecție religioasă intransigentă, care considera că Yhwh, Dumnezeul lui Iuda, se afla în opoziție cu divinitățile babiloniene. Materialul originar
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
în patrie, cât și pe leviți din cauza (presupusei) lor infidelități (cf. Ez 44,6-31). Situația iudeilor rămași în patrie pare să fi fost foarte diferită de cea a exilaților. După unele studii recente, comunitatea ebraică rămasă în Iuda nu a trăit nicidecum un gol religios, ci a continuat practicarea cultului inițial propriu, profesând religia de dinainte de exil (Blenkinsopp, 1998; Middlemas, 2005). Există slabe elemente scripturistice (Ez 33,24 ș.u.; Ier 41,4 ș.u.) care lasă să se înțeleagă cum
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
acestei mari școli de sociologie la 23 de ani. La vremea aceea, mai toți elevii școlii aveau între 25 și 40 de ani. Dacă socotim longevitatea unei școli după vârsta celor care o compun, putem spune că școala ar fi trăit în chip firesc și în totalitatea ei cel puțin până prin anii ’80. Cu toate împotrivirile vremurilor, Școala Gusti n-a murit atunci, în anii ’50, ci a supraviețuit prin resurecțiile postbelice târzii care au trecut-o peste pragul generației sale
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Funcția descriptivă a sociologiei este mult mai dificilă decât cea a altor discipline care au ca obiect sisteme individuale, și nu clase universale, ca, de exemplu, geografia. Societatea este o realitate mult mai complexă și aflată într-o schimbare rapidă. Trăind în contexte sociale concrete, colectivitățile sunt vital interesate de descrierea în detaliu a stării lor și de identificarea direcțiilor de schimbare. Sociologia promovată de Școala sociologică gustiană, deși cu o componentă teoretică de vârf, s-a centrat pe cercetarea empirică
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
constatată experimental în actele de voință (cu alte cuvinte, acțiunile finale depășesc motivele inițiale ale voinței, pe parcursul acțiunii apărând evenimente noi, motive noi ce produc noi efecte, o „schimbare de axă” ce poate fi exprimată prin dictonul „tu crezi că trăiești și devii trăit”); principiul voluntarist al apercepției și actualității (Gusti nu a redus toate fenomenele sufletești la voință, cum a procedat Schopenhauer, și nici nu a desprins voința de conștiință); principiul „analizelor relaționiste”; „principiul contrastelor psihice și al întăririi contrastelor
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
actele de voință (cu alte cuvinte, acțiunile finale depășesc motivele inițiale ale voinței, pe parcursul acțiunii apărând evenimente noi, motive noi ce produc noi efecte, o „schimbare de axă” ce poate fi exprimată prin dictonul „tu crezi că trăiești și devii trăit”); principiul voluntarist al apercepției și actualității (Gusti nu a redus toate fenomenele sufletești la voință, cum a procedat Schopenhauer, și nici nu a desprins voința de conștiință); principiul „analizelor relaționiste”; „principiul contrastelor psihice și al întăririi contrastelor, considerat de G.
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
ca totalitate voluntară, căreia îi este proprie puterea de actualizare, ideile și sentimentele acționând ca motive ale voinței colective. De asemenea, el a preluat de la W. Wundt și K. Bucher teza conform căreia prin cercetarea „manifestărilor” concrete ale psihologiei popoarelor trăind în „viață socială”, respectiv prin studierea limbii, a obiceiurilor, religiei, dreptului, artei, se poate depista viața psihosocială a popoarelor respective, studiile etnologice putând înlocui cu succes testele de laborator care erau imposibil de aplicat marilor creații omenești. În același timp
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
voitori”. Fiind înzestrați cu voință, indivizii o actualizează prin acțiunile și raporturile lor: voința este acel principiu socializator ce conferă ideilor, sentimentelor, reprezentărilor putere de realizare, de actualizare în plan social. „Socialul este activitate, faptă”; „societatea este realitate vie, ea trăiește întrucât se manifestă”. Ori tocmai voința socială are în constituția sa intimă mișcarea, manifestarea, ea fiind „eminamente activistă”. Abilitățile intuitive ale fondatorului Școlii de la București s-au dovedit productive și în „transferul” de sociabilitate asupra voinței sociale, demonstrând existența unei
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
omagii sincere pentru opera ce ați întruchipat - rugând pe Dumnezeu să vă dea vigoare ca încă mulți ani, în calitate de unul din cei mai apreciați colaboratori ai tronului, să puteți străjui opera Dvs. Închei, rugându-vă să strigați împreună cu mine, să trăiască Majestatea Sa Regele Carol al II-lea, consolidatorul României întregite. Să trăiți Domnule Profesor Gusti, să trăiască și toți colaboratorii Institutului Social din Basarabia în frunte cu Președintele său dl. Pan Halippa. Pe spatele ultimei pagini, scris de mână, se
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
dea vigoare ca încă mulți ani, în calitate de unul din cei mai apreciați colaboratori ai tronului, să puteți străjui opera Dvs. Închei, rugându-vă să strigați împreună cu mine, să trăiască Majestatea Sa Regele Carol al II-lea, consolidatorul României întregite. Să trăiți Domnule Profesor Gusti, să trăiască și toți colaboratorii Institutului Social din Basarabia în frunte cu Președintele său dl. Pan Halippa. Pe spatele ultimei pagini, scris de mână, se citește: „Dragă Ștefănucă, te-aș ruga să faci o mică notă pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
ani, în calitate de unul din cei mai apreciați colaboratori ai tronului, să puteți străjui opera Dvs. Închei, rugându-vă să strigați împreună cu mine, să trăiască Majestatea Sa Regele Carol al II-lea, consolidatorul României întregite. Să trăiți Domnule Profesor Gusti, să trăiască și toți colaboratorii Institutului Social din Basarabia în frunte cu Președintele său dl. Pan Halippa. Pe spatele ultimei pagini, scris de mână, se citește: „Dragă Ștefănucă, te-aș ruga să faci o mică notă pentru presă, rezumativă, despre: 1. adunarea
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
extindă cât mai mult și nu de mult într-un număr al revistei Institutului (nr. II, anul curent), am emis pentru prima dată părerea că serviciul social ar trebui să fie obligatoriu pentru toți intelectualii noștri, pentru toți cei ce trăiesc de pe urma statului. Vreau să insist din nou asupra acestui lucru. Acțiunea noastră de luminare a satelor și de cercetare nu este un capriciu, cum s-a afirmat de mulți. Este o necesitate absolută. Noi înțelegem că viața în satele noastre
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
cât mai convingătoare. Puțini dintre cei care s-au ocupat de opera profesorului Stahl au sesizat acest lucru și foarte puțini au încercat să dea o explicație a acestei situații. Fiind contemporan cu aproape întregul secolul XX, profesorul Stahl a trăit sub mai multe regimuri politice și a suferit rigorile fiecăruia. Având un nume străin, cunoscând mai multe limbi străine, cu o formație complexă de sociolog, istoric și jurist, a trezit mai curând suspiciuni decât aprecieri. Îmi povestea cu umor unele
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
Herf numește „modernism reacționar” (Herf, 1986) pune sub semnul întrebării, mai mult sau mai puțin implicit, ideea conform căreia modernitatea are o configurație unică. Există doar un singur fel de modernitate sau sunt și modalități alternative de a gândi și trăi modernitatea?; unele poate nu foarte simpatice, poate chiar imorale din punctul de vedere al „corectitudinii politice” de azi, dar cu toate acestea moderne. Chiar dacă teoria configurației unice a modernității a avut și încă mai are susținători importanți, fiind purtătoarea unor
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
au fost victime ale criminalității stradale sau nu li s-a spart casa (după R. Rose, 2005, 21) Comparativ cu media statistică a răspunsurilor colectate în toamna anului 2004 în Eurobarometrul Noua Europă, cetățenii din România se pare că au trăit o experiență victimală mai redusă decât cetățenii din celelalte foste țări comuniste (Tabelul 1). Tabelul 1. Distribuția răspunsurilor la întrebarea „În cursul anului trecut, dumneavoastră sau oricare membru al familiei sau prieten ați fost victime ale criminalității stradale sau ale
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
furtului din locuință?” (Au fost permise mai multe răspunsuri) (după R. Rose, 2005, 62) România (%) „Noua Europă” (%) Da, eu însumi 7 9 Da, un membru al familiei mele 6 10 Da, un prieten de-al meu 8 14 Nu am trăit o astfel de experiență 76 68 Cu toate că experiența victimală stradală sau de victimă a furtului din locuință a cetățenilor din România a fost mai redusă decât cea a cetățenilor din celelalte țări europene ex-comuniste, românii se tem de infracționalitate (în
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]