121,510 matches
-
frica de victimizare criminală realizate în SUA au o valabilitate mai generală. Mi se pare util să le cunoaștem, chiar și numai pentru o eventuală verificare a lor în spațiul sociocultural românesc. S-a constatat că membrii audienței care au trăit o experiență de victimizare directă receptează cel mai intens mesajele mass-media despre crime (Gunter, 1987; Weaver și Wakshlag, 1985). Care este experiența victimală a românilor? Din ancheta asupra condițiilor de viață (AVOVI) realizată de Institutul Național de Statistică (2005, 79
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
altfel, și cea mai răspândită”. Allen E. Liska și William Baccaglini (1990) au testat ipoteza că relatările despre infracțiuni din ziare au efectul cel mai puternic de inducere a fricii asupra persoanelor care au cea mai mică probabilitate de a trăi o experiență de victimizare, precum albii, vârstnicii și femeile. Cei doi cercetători americani au ajuns la concluzia că relatările despre omucideri induc frica diferențiat pe categorii demografice: influența medie cea mai slabă era asupra acelor persoane care aveau probabilitatea cea
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
această legătură pare firească (fiind prezentată adesea ca de la sine înțeleasă), puține studii au demonstrat relația implicită. Fără nici un dubiu, lucrările calitative sunt decisive în argumentare. În cazul lor, este mai ușoară identificarea relației presupuse - cercetătorul vizitează locurile în care trăiesc persoanele sărace și observă că nu au curent electric, apă potabilă, educație etc. Studiile cantitative s-au declarat pentru o bună perioadă învinse - pe de o parte, persoanele excluse nu se suprapun decât parțial grupului celor sărace, dar pe de
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
pe de altă parte există și indivizi aflați deasupra pragului de sărăcie care pot fi considerați excluși. Analizând datele de anchetă din 19951, observăm că doar 53,4% dintre săraci nu aveau un frigider, iar 18% dintre cei care nu trăiau în sărăcie erau în aceeași situație; 65% dintre săraci nu aveau apă curentă în locuință, dar nici 35% dintre cei situați deasupra praguluide sărăcie. Pentru indivizii între 18 și 60 de ani, doar 40% dintre șomeri și 51% dintre cei
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
erau în aceeași situație; 65% dintre săraci nu aveau apă curentă în locuință, dar nici 35% dintre cei situați deasupra praguluide sărăcie. Pentru indivizii între 18 și 60 de ani, doar 40% dintre șomeri și 51% dintre cei fără școală trăiau în sărăcie... Aceste procente nu ne ajută foarte mult să înțelegem relația dintre sărăcie și excluziune socială. În plus, intersectarea devine și mai slabă dacă suprapunem simultan mai multe dimensiuni ale excluziunii cu „sărăcia”. Creșterea volumului de date-panel la nivel
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
proporția populației ce suferă de sărăcie pentru perioade mai lungi de timp (informație de asemenea importantă pentru politica socială)2. Cel puțin teoretic, diferența dintre „sărăcia tranzitorie” și cea „cronică”3 nu este doar una cantitativă (i.e. numărul de ani trăite în sărăcie), ci și calitativă. Andrew McKay și David Lawson priveau distincția dintre cele două concepte ca fiind similară cu cea dintre șomajul pe termen scurt și cel pe termen lung. În mod similar perspectivei în care șomajul de scurtă
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
cauzele ei tinzând să fie diferite, la fel ca și răspunsurile politice adecvate” (McKay, 2002, 2). Între aceste stări (de sărăcie cronică și temporară) există și altele menționate de cercetători. De exemplu, David Hulme distinge patru categorii de indivizi ce trăiesc în sărăcie: indivizii ce trăiesc permanent în sărăcie (always poor), cei în mod obișnuit săraci (usually poor - ce se află cel mai adesea în sărăcie, dar care reușesc uneori să se ridice deasupra acestui prag), săracii oscilanți (the churning poor
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
diferite, la fel ca și răspunsurile politice adecvate” (McKay, 2002, 2). Între aceste stări (de sărăcie cronică și temporară) există și altele menționate de cercetători. De exemplu, David Hulme distinge patru categorii de indivizi ce trăiesc în sărăcie: indivizii ce trăiesc permanent în sărăcie (always poor), cei în mod obișnuit săraci (usually poor - ce se află cel mai adesea în sărăcie, dar care reușesc uneori să se ridice deasupra acestui prag), săracii oscilanți (the churning poor - indivizii care sunt întotdeauna în jurul
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
de viață sau de anumite evenimente negative ce au loc în viața individului, dar că aceste situații pot fi doar temporare, fără a avea repercusiuni asupra situației financiare ulterioare. 4. Nonsăracii. În această categorie sunt incluse persoanele care nu au trăit în sărăcie în perioada luată în calcul. Conceptul are și o altă semnificație: indivizii din această categorie nu sunt afectați cu ușurință de evenimentele negative (de nivel micro sau macro). Chiar și în cazul apariției unui astfel de șoc, ei
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
să stabilim modul în care cele două concepte sunt interrelaționate. Literatura referitoare la sărăcia cronică subliniază faptul că mai mult decât oricare alt tip de sărăcie, cea persistentă este strâns legată de excluziunea socială. Mai mult decât severitatea sărăciei, perioada trăită în sărăcie pare să aibă un impact puternic asupra altor dimensiuni (șomaj, sănătate etc.). Experții conchid însă că relația este empirică și „trebuie să fie descoperită” deoarece este puternic dependentă de caracteristicile societății 5. Provocarea statutului bunăstării este ca problemele
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
indivizi intervievați anual, dar și din cei care dispar din panel (prin divorț, moarte, căsătorie etc.) sau apar (prin naștere, căsătorie etc.). Deoarece ipoteza principală este că excluziunea socială este în relație directă cu perioada de timp în care individul trăiește în sărăcie și cum nu avem nici un control asupra istoriilor de viață ale indivizilor care au părăsit ancheta sau au intrat ulterior în panel, suntem constrânși să analizăm doar indivizii intervievați în toți cei trei ani (circa 6.000 de
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
descrise (plus sau minus 2% comparând eșantionul total - pentru prima parte a anului 1995 - cu indivizii care sunt membri în cercetarea-panel în toți cei trei ani). Ele devin mai puțin îngrijorătoare dacă nu ne gândim la numărul indivizilor excluși sau trăiesc într-o sărăcie cronică, ci la anumite patternuri pe care aceștia tind să le urmeze. Metodologie În mod obișnuit, se disting două metode în identificarea săracilor cronici: abordarea „duratei” și cea a „componentei”. Prima ia în considerare numărul de ani
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
și, ca atare rezultatele pot fi mai ușor distorsionate 8. Luând în considerare toate aceste aspecte, vom încerca să detectăm tipurile de săraci, adaptând posibilele categorii la specificitatea panelului pe trei ani: - indivizii în sărăcie persistentă sunt cei care au trăit în sărăcie în toți cei trei ani; - indivizii vulnerabili la sărăcie persistentă sunt persoanele care au trăit în sărăcie doi din cei trei ani; - săracii tranzitorii sunt în general non-săraci (în cazul nostru, sunt săraci doar într-un an din
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
încerca să detectăm tipurile de săraci, adaptând posibilele categorii la specificitatea panelului pe trei ani: - indivizii în sărăcie persistentă sunt cei care au trăit în sărăcie în toți cei trei ani; - indivizii vulnerabili la sărăcie persistentă sunt persoanele care au trăit în sărăcie doi din cei trei ani; - săracii tranzitorii sunt în general non-săraci (în cazul nostru, sunt săraci doar într-un an din trei); - non-săracii sunt indivizii care au fost întotdeauna deasupra pragului de sărăcie. În ceea ce privește modalitatea de calcul a
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
o probabilitate mai mare să fie sărac cronic în realitate decât o persoană aflată sub prag doar doi ani etc. Diferite studii au evidențiat că este cu atât mai puțin probabil ca o persoană să iasă din sărăcie pe măsură ce aceasta trăiește mai mult în această stare (Yaqub, 2002,12). Răspunsul oferit de datele de anchetă confirmă acest punct de vedere: după un an în sărăcie, 47% dintre indivizi rămân în aceeași poziție, dar dintre săracii care sunt în această situație în
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
2002,12). Răspunsul oferit de datele de anchetă confirmă acest punct de vedere: după un an în sărăcie, 47% dintre indivizi rămân în aceeași poziție, dar dintre săracii care sunt în această situație în primii doi ani 80,4% vor trăi această experiență și în al treilea an. Probabil că dacă cercetarea-panel s-ar mai fi făcut un an în plus, am observa că proporția indivizilor care trăiesc în sărăcie crește dacă s-ar afla timp de trei ani în această
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
săracii care sunt în această situație în primii doi ani 80,4% vor trăi această experiență și în al treilea an. Probabil că dacă cercetarea-panel s-ar mai fi făcut un an în plus, am observa că proporția indivizilor care trăiesc în sărăcie crește dacă s-ar afla timp de trei ani în această situație. Dimensiunile excluziunii sociale sunt, după cum afirmam mai sus, ambigue, la fel ca și indicatorii ce le corespund, depinzând puternic de datele existente, de imaginația cercetătorului, precum și
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
nu se suprapun atât de puternic așa cum susține teoria. Chiar dacă există săraci excluși de la diferite dimensiuni, mulți dintre ei sunt totuși integrați în subsistemele respective: peste 40% dintre indivizii cu vârsta cuprinsă între între 18 și 60 de ani care trăiesc în sărăcie sunt integrați pe piața muncii, doar 12% dintre tinerii săraci fiind excluși de la educație etc.; - în mod evident, dacă doar persoanele care trăiesc în sărăcie ar fi excluse, am putea chestiona relevanța pragului de sărăcie (prea înalt). Însă
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
peste 40% dintre indivizii cu vârsta cuprinsă între între 18 și 60 de ani care trăiesc în sărăcie sunt integrați pe piața muncii, doar 12% dintre tinerii săraci fiind excluși de la educație etc.; - în mod evident, dacă doar persoanele care trăiesc în sărăcie ar fi excluse, am putea chestiona relevanța pragului de sărăcie (prea înalt). Însă există persoane ce se situează deasupra pragului și sunt excluse, iar numărul lor este semnificativ: circa 20% dintre persoanele nonsărace cu vârste între 18 și
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
de ani sunt excluse de pe piața muncii, 51% dintre adulții nonăraci nu au televizor color (în 1995) etc.; - există mari diferențe în ceea ce privește modul în care se suprapun cele două concepte de-a lungul celor trei ani, deoarece numărul indivizilor care trăiesc în sărăcie este diferit de la an la an (din cauza situației speciale din 1996). Este puțin probabil ca persoanele excluse social să se schimbe de la an la an, astfel încât putem afirma că variația persoanelor care trăiesc în sărăcie are impact asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
ani, deoarece numărul indivizilor care trăiesc în sărăcie este diferit de la an la an (din cauza situației speciale din 1996). Este puțin probabil ca persoanele excluse social să se schimbe de la an la an, astfel încât putem afirma că variația persoanelor care trăiesc în sărăcie are impact asupra mărimii gradului de intersecție; - indicatorul nostru de excluziune de la sănătate pare să nu fie consistent - măsura subiectivă nefiind suficient de puternică pentru a semnala excluziunea de acest tip. Nu este subînțeles ca indivizii care trăiesc
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
trăiesc în sărăcie are impact asupra mărimii gradului de intersecție; - indicatorul nostru de excluziune de la sănătate pare să nu fie consistent - măsura subiectivă nefiind suficient de puternică pentru a semnala excluziunea de acest tip. Nu este subînțeles ca indivizii care trăiesc în sărăcie să aibă o sănătate mai bună decât persoanele ce nu se află în această situație 13. De aceea, în continuare vom renunța la acest indicator. Există două posibile cauze pentru problemele menționate: prima constă în imposibilitatea măsurării lunare
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
viață în care se află sau unui șoc economic recent etc.), dar reușesc să își rezolve problemele prin propriile puteri, și, pe de altă parte, există indivizi care nu se pot ajuta singuri și au un risc ridicat de a trăi în continuare în sărăcie. Cele două situații pot afecta diferit procesele de excluziune (sau pot fi afectate de acestea). Pentru a explora aceste două ipoteze vom folosi datele dintr-o perspectivă longitudinală, analizând simultan experiențele indivizilor în toți cei trei
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
procesele de excluziune (sau pot fi afectate de acestea). Pentru a explora aceste două ipoteze vom folosi datele dintr-o perspectivă longitudinală, analizând simultan experiențele indivizilor în toți cei trei ani. În tabelul 1 observăm că doar 11% dintre indivizi trăiesc în continuare în sărăcie pe durata celor trei ani. O mare parte se află în această situație timp de doi ani, dar cei mai mulți suferă de sărăcie pe durata unui singur an. Tabelul SEQ Tabel \* ARABIC 1. Persoanele aflate în diferite
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]
-
cu cel realizat pe baza datelor anuale (tabelul 6 din anexă) putem conchide: - datele pe trei ani fac ca relația dintre sărăcie și excluziune socială să fie mai evidentă decât atunci când se utilizează doar date anuale. Excluziunea pe care o trăiesc cei aflați în sărăcie cronică este mult mai puternică decât cea a săracilor calculați anual. Pe de altă parte, la extrema cealaltă, această abordare „cerne” mai bine nonsăracii și astfel procentul persoanelor excluse, care să nu fi trăit deloc în
[Corola-publishinghouse/Science/2236_a_3561]