13,218 matches
-
La ora de muzică, elevii au învățat cântecul : ,,Albina și florile’’ , muzica și versurile Corneliu Graur. Textul literar al acestui cântec preamărește hărnicia albinelor ce culeg de zor nectarul din flori , precum și frumusețea florilor dătătoare de parfum, frumusețe și culoare. Melodia sugerează dragostea de viață, de muncă și de frumosul adus în viața oamenilor de florilacrimile de bucurie ale soarelui. Acțiunea jocului creată de învățător împreună cu elevii este următoarea: << Copiii formează un cerc mare care închipuie conturul unei grădini înflorite. În interiorul
Coronița prieteniei by Inv. Constantinescu Adriana, Şcoala Sireţel, Iaşi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91748_a_93019]
-
vreun sens să spun ce circ a ieșit? M-am uitat doar în trecere. Cea mai tare fază a fost atunci când o anumită trupă de băieți frumoși, care săgetează frecvent inimile adolescentelor valahe, nulități muzicale absolute, mari favoriți cu o melodie la modă, într-o anglo-spaniolă (spanglish?) au adus și o tipă mai coaptă pentru a capta atenția masculilor. Dar știi cum s-au gândit să o facă (să capteze virilitatea valahă?) Instalând un ventilator sub podiumul unde se producea tipa
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
un ton poruncitor: ,,Ți-am zis că vreau doar Toyota Yaris?“. În același timp, aflu că la librăria Cărturești (la capătul străzii) s-a epuizat rapid volumul lui Matei Călinescu, Jurnal. Semn bun. Mirel 9 martie 2006 Ascult Modern Talking, melodia „Who will Save the World“, album din 1987. Ora 23.23, zarva orașului acesta imposibil a mai încetat. Aproape că dansez fără voie (puterea memoriei muzicale, anii de „discotecă“?), dar am lucruri mai importante de făcut. Scriu un articol academic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
a magicienilor moderni. Și e frumos și bine, pentru că nici un politician contemporan nu reușește să facă atâtea mii de oameni fericiți, fără să apeleze la minciuni și demagogie. Trupa a făcut un spectacol profesionist, două zile mi-au țiuit urechile. Melodiile lor, pe care sunt sigur că le cunoști, ne-au format și deformat la începutul anilor 90. Recunosc că nu mă dădeam în vânt după ele, chiar o priveam cu groază pe singura „depeșăriță“ a clasei a X-a G
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
Direcțiilor de Cultură de pe la prefecturi și primării, cu privire la starea jalnică a maselor (de exemplu, 80% dintre cei din mediul rural spuneau că dacă ar veni la Iași în vizită, ar intra în Mall și nu la teatru sau film). Cunoști melodia, nu insist. Apoi reporterul se joacă malin-răutăcios și-i întreabă pe unul dintre „responsabilii culturali“ ce au citit în ultimele trei luni. Tăcere, plus câteva grohăituri: ,,aaa... ceva di minigiment... aaa... ăla care a scris despre femei... Cărtărescu!“ - exclama specimenul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
nostalgia la mijloc, e marketing pur? Participă la dezbaterea noastră scriitorul Matei Florian (și în calitate de cronicar muzical al „Dilemei Vechi“), realizatorul de radio Valentin Panduru, inițiator al radioului online www.alternativ.ro, și regizorul Radu Afrim, cel care a „recuperat“ melodii ale Epocii de Aur în câteva dintre spectacolele sale. Iar surpriza dosarului o constituie interviul cu Angela Similea! MATEI FLORIAN: „Avem clar de-a face cu parodia“ Muzica Epocii de Aur a revenit la unele radiouri comerciale. E vorba de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
de recuperare sau parodie? Aceasta este dilema. Din punctul meu de vedere, avem clar de-a face cu parodia, o recuperare în sens ludic, postmodern. Nu pot să cred că tineretul de azi mai poate asculta sincer și fără zâmbet melodiile de pe vremea aceea. Nu cred că le pot asculta serios, nu cred că, în momentul acesta, seriozitatea este punctul esențial al acestei muzici pentru ascultătorii de azi. Se inventează cumva o modă? Nu știu dacă e neapărat o modă. Cred
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
Timp de zece zile am tot discutat. Văzând potențialul meu vocal, fizic și așa mai departe, m-a întrebat dacă vreau să lucrăm la acest proiect. Am acceptat. Am terminat după nouă luni. Urmează, totuși, și o reeditare a vechilor melodii? Toată lumea mă întreabă asta, ceea ce înseamnă că se așteaptă foarte mult. Noi ne gândim să preluăm această idee, dar nu dorim să ne grăbim, pentru că mai avem de făcut piese noi. La lansarea albumului Lumea mea au participat foarte mulți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
și că filonul românesc, ca filonul de origine adevărată și specificul nu sunt pierdute. Asta arată că publicul românesc vrea să se regăsească, nu dorește numai muzică de bâțâială și de dans, fese goale și dansatori. Doresc un mesaj. Păi melodia numărul trei de pe acest ultim album al meu, Cuvântul tău, pe versuri de Gheorghe Popa, este de o profunzime zdrobitoare. Acum, majoritatea versurilor sunt facile, au o singură țintă: sexul. Or, nu e numai asta. Apropo de acest aspect, în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2196_a_3521]
-
cred că alte lucruri contează în viață. Să mai deschidem o sticlă de vin? —De ce nu? Și să-l închidem pe Eminem. Mereu e prost dispus. Debbie îl scoate pe Eminem din CD player și pune Christina Aguilera. După câteva melodii, am nevoie la baie. Încercând să intru în baie, din greșeală deschid ușa de la uscător. Sunt nebună. Ce-mi trebuie să beau în mijlocul săptămânii, când am un milion de lucruri de făcut? Ar trebui să-mi scriu scenariul. Până la urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
Dar, după un anumit timp, căile nevăzute ale gândurilor celor doi se separă. Amintiri disparate și lipsite de importanță, nimicuri din viața lui comună cu Dora plutesc ca niște nori ușori în gândurile lui Victor : "Balul studențesc de la Bagdasar și melodia primului lor dans... Vârful Toaca și răsăritul de soare de pe Panaghia... Rochia largă în carouri bleu, rochia largă pe care o purta când era însărcinată... Leagănul din lemn găsit în podul bunicilor în care dormise Dorina... Iedera de pe casa din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
în stare să i le spui ?" Automat, îi revin în minte gândurile disparate pe care le avusese în sala de așteptare și pe care începe să le îngâne ca într-o melopee : " Îți amintești, Dora ? Balul studențesc de la Bagdasar și melodia primului nostru dans... Vârful Toaca și răsăritul de soare de pe Panaghia... Rochia în carouri bleu, rochia largă pe care o purtai când erai însărcinată... Leagănul din lemn găsit în podul bunicilor în care o culcam pe Dorina..." Dorina încearcă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
pe capra înaltă a ciudatului atelaj și pleznește din biciul care scoate un zgomot sec în atmosfera nopții geroase. Subțiratecul cântec al zurgălăilor pornește la început sfios, ca să se transforme, pe măsură ce sania începe să zboare, într-o cristalină și învăluitoare melodie. Dora și Dragoș tac, par a fi copleșiți de o vrajă ce s-ar putea rupe odată cu ruperea tăcerii. Sub învelișul cald se instalează o atmosferă misterioasă, din alte timpuri, din alte vremuri. Este ca și cum sania cu aspect de rădvan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Sunetele cristaline care curmă liniștea așteptării sunt ca niște atingeri ușoare făcute de un spiriduș care pășește pe diamantele de gheață ale unei nesfârșite întinderi albe. La un moment dat, spiridușul începe să facă salturi și tumbe care încheagă o melodie de o armonie și încărcare emoțională fără seamăn. Fibre intime din Dora tresar atunci când recunoaște melodia : "Al treilea impromptu al lui Schubert ! De unde a știut oare că îl ador pe Schubert ? Și cum reușește Dragoș să coloreze această improvizație de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
pășește pe diamantele de gheață ale unei nesfârșite întinderi albe. La un moment dat, spiridușul începe să facă salturi și tumbe care încheagă o melodie de o armonie și încărcare emoțională fără seamăn. Fibre intime din Dora tresar atunci când recunoaște melodia : "Al treilea impromptu al lui Schubert ! De unde a știut oare că îl ador pe Schubert ? Și cum reușește Dragoș să coloreze această improvizație de parcă ar încerca să sculpteze în ea clipele unice pe care le trăim ?" Dar iată că mișcările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
unice pe care le trăim ?" Dar iată că mișcările alerte ale spiridușului se prefac într-o cascadă învolburată. Dora este fascinată de degetele pianistului, care par prelungiri ale clapelor albe, aidoma reverberațiilor date de razele de soare când sărută zăpada. Melodia se sfârșește într-un ropot scurt care pare a opri curgerea timpului. Dragoș închide deja capacul pianului. Mișcările lui sunt lente, duioase, de parcă ar dori să protejeze un ceva fragil, cuibărit în intimitatea instrumentului. Dora îl privește și este tulburată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
acumulări nelimitate, iluzorii, fără nici o legătură cu posibilitatea de a face uz de ele. Ca și cum această stocare ar servi să dea fiecăruia iluzia că nu va muri înainte de a fi citit toate aceste cărți, de a fi ascultat toate aceste melodii, de a fi trăit tot acest timp stocat în ele. Zadarnic. De altfel, viitoarele opere de artă vor gravita tot mai mult în jurul acestei teme a timpului, devenită obsesie. Omenirea va înțelege în sfârșit că timpul este, de fapt, singura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
sublim? Și cât? Dincolo de mațe și interese meschine, îi preciza Alexe. Era fum, fum, abia se mai putea respira, Carmina nu deschidea fereastra din pricina țânțarilor, ar fi inundat încăperea cu sculele lor agile, țiuind strident, de la vecini se auzea aceeași melodie sufocantă: În pădurea deasă\ mândra stă și țeasă\ plânge și oftează\ că Ionel o lasă. Plecară târziu, mulțumiți de isprava făcută. Carmina tremura din toate încheieturile. Reveni în odaie. Parcă era într-un iad, câteva scrumiere pline, husele de pe canapea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ce să-și ceară unul de la altul și nu au ce aștepta la nici unul din capete. Doar o altfel de măreție. Ca să traverseze lanul, Carminei îi trebuia o jumătate de oră. Mergea repede, săltat, în interior își cânta câte o melodie cadențată. Toartele sacoșei îi săltau pe umăr. Din când în când o învăluia câte un miros de chiftele. Se gândea cu plăcere la masa de prânz când soarele în plină putere îi va dogori obrajii iar ea va mesteca alene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
șofa, ori poate prezența celor două femei nu-i displăcea, în tot cazul, Ovidiu se instala la volan cu mina sa plictisită, era mai tot timpul taciturn, dar asculta atent, amuzat, comentariile Sidoniei sau ale Carminei, uneori fluiera câte o melodie și numai câteodată se amesteca în vorba celor două femei. Cu mașina lor era o întreagă poveste, Sidonia o câștigase pe un carnet de CEC și odată intrată în posesia familiei se întrebară o vreme ce aveau de făcut cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ajunseseră la mașină, el i-a deschis portiera și ocolind automobilul prin față și-a trecut palma peste luciul capotei albe. Când s-a trântit pe scaunul de la volan deja devenise șoferul plictisit. Până la casa Fanei a șuierat absent o melodie. Nu avea o ureche muzicală de invidiat dar relua cu încăpățânare refrenul unei melodii cunoscute. Conducea calm, unduios, comenzile parcă veneau de la sine, nici o mișcare bruscă, nici un gest de prisos, nici o urmă de nervozitate. Mult timp s-au ținut în urma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
a trecut palma peste luciul capotei albe. Când s-a trântit pe scaunul de la volan deja devenise șoferul plictisit. Până la casa Fanei a șuierat absent o melodie. Nu avea o ureche muzicală de invidiat dar relua cu încăpățânare refrenul unei melodii cunoscute. Conducea calm, unduios, comenzile parcă veneau de la sine, nici o mișcare bruscă, nici un gest de prisos, nici o urmă de nervozitate. Mult timp s-au ținut în urma unui camion, care abia se târa și nu-i lăsa să depășească. Ovidiu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Fierbințeală îi trebuia lui? Boscorodea: toți au condiție fizică și numai eu plec pe teren. În trecere spre ușă mai azvârlea o privire spre sânii debordanți ai Ninetei, care-și aranja perna sub popou cu sângele în obraji. Deja începuse melodia preferată la radio. Avea trăsături copilărești, femeia asta. Și unde mai pui, continuă înciudat pentru sine, că sunt și hipertensiv nervos, și ce-o să se aleagă de capul meu la o adică... Odată ajuns la ușa biroului, oprit lângă cuier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Lasă, că nu mă sperii eu dintru-atâta. Dar rămase cu urechea la pândă către interioarele sale, cu degetele reci, amorțite, vineții, atent să sesizeze și alte schimbări. Au plecat târziu. Ovidiu era bine dispus, fluiera la volan una dintre melodiile lui insipide, strada de-a lungul căreia mergeau, oamenii, casele, toate i se păreau străine. Avem o săptămână obositoare, i-a spus, prea multe case, prea multe fețe noi, așa-i? o întrebă el și continuă să fluiere fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
BMW atrăgea și ea atenția - întreg peisajul părea luat dintr-un tablou flamand. „Iar Germania“, gândii eu. După ce a aterizat avionul, beculețul ce anunța „fumatul interzis“ s-a stins și de undeva, din plafon, a început să se reverse o melodie caldă, care mă înfiora ori de câte ori o auzeam: era o variantă orchestrală a Pădurii norvegiene a formației Beatles. Întotdeauna mă înfiora, dar acum am simțit un adevărat șoc. M-am aplecat puțin în față, mi-am prins capul în mâini, ținându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]