121,510 matches
-
sînt centru și garantor sistemic”. De cînd fiecare a Început să-și caute identitatea, Între grupurile etnice care alcătuiesc America și Canada s-a declanșat o adevărată competiție, prin care se urmărește eludarea condiției de „dezrădăcinat” a tuturor acelora care trăiesc azi Într-o țară de imigranți. America e o terra nova, un „Titanic” emblematic, construit În așa fel Încît pare imposibil a se scufunda, dar care nu trebuie să sfideze istoria, autocondamnîndu-se astfel și optînd, Într-o clipă de inconștiență
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
de bucovineni și 5.875 de români, laolaltă cu bulgari. Andrei Popovici accepta faptul că În 1914 numărul românilor emigrați În SUA atinsese cifra de 135.000. Vasile Netea, un cercetător deci, presupunea că, Înainte de Primul Război Mondial, În America trăiau circa 150.000 de români americani. Recent, Gelu Neamțu considera că, „după cele mai cunoscute estimări, În Statele Unite ale Americii pînă În 1917-1918 se aflau circa 180.000-200.000 de români, emigrați În majoritate din Transilvania”. Într-un context diferit
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Se constată, atrăgea el atenția, un echilibru perfect Între numărul foștilor imigranți - 146.393 - și al urmașilor lor - 147.060 -, care dovedește evoluția Înaintată a procesului de asimilare”. Completînd același tablou și pentru Canada, autorul citat amintea că În 1931 trăiau În acea țară 29.056 români. Revenind la America, el afirma apoi că „]n anul 1940 În SUA se aflau 115.940 imigranți români. Se constată deci o scădere a numărului lor față de anul 1930, ce se explică prin Încetarea
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
ne-a băgat Într-un lagăr. Asemenea relatări cutremurătoare ale tinerilor deportați forțat din țara lor natală, România, În URSS de către armata sovietică la Începutul anului 1945 pot fi regăsite În numeroase povești de viață ale etnicilor germani care au trăit În România În perioada celui de-al Doilea Război Mondial. Deși complet ignorate de istoricii agreați de stat În perioada comunistă, o dată cu căderea comunismului aceste povești au ajuns În centrul atenției a numeroși oameni de cultură, În special istorici și
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
român Doru Radosav oferă o importantă perspectivă asupra experienței și condițiilor de viață ale etnicilor germani deportați În Donbas În lucrarea Donbas, o istorie deportată. Abordînd tema din perspectiva istoriei orale, autorul introduce În studiul său mărturiile persoanelor care au trăit aceste experiențe, fiind sensibil la variabile precum gen, clasă, vîrstă și etnie, oferind o viziune detaliată asupra modului În care se construia identitatea și asupra modului În care viața era trăită În condițiile deportării. Folosind aceeași abordare, antropologul român Smaranda
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
autorul introduce În studiul său mărturiile persoanelor care au trăit aceste experiențe, fiind sensibil la variabile precum gen, clasă, vîrstă și etnie, oferind o viziune detaliată asupra modului În care se construia identitatea și asupra modului În care viața era trăită În condițiile deportării. Folosind aceeași abordare, antropologul român Smaranda Vultur a publicat un număr important de lucrări ce au ca element central etnicii germani, mai precis șvabii din Banat, mulți dintre ei fiind de asemenea deportați În Uniunea Sovietică sau
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
deportații bărbați, voi reflecta și asupra amintirilor bărbaților. Studiul meu asupra femeilor deportate este deci situat În contextul mai larg al experienței deportaților, scopul fiind acela de a oferi o imagine complexă și diversă asupra felului În care indivizii au trăit deportarea. În timp ce caut să evit universalizarea experienței umane, sînt precaută și În ceea ce privește universalizarea și esențializarea experienței femeii. „Femeia”, ca particularitate fizică, precum și ca o categorie culturală și construcție a identității de sine, nu este o noțiune rigidă și se poate
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
pretinzînd că nu a existat o astfel de clauză În armistițiul din 12 septembrie 1944. Și regele Mihai a protestat, adresînd o scrisoare președintelui Roosevelt, În care declara: „acești cetățeni ce reprezintă aproximativ o jumătate de milion din populația României trăiesc aici de mult timp. Din aceste motive, acești cetățeni reprezintă o parte a națiunilor existente În România...”. Realizînd faptul că deportările sînt neacceptabile din motive economice, legale și umanitare, primul-ministru român Nicolae Rădescu a căutat să Împiedice deportările, sperînd ca
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
poate pentru că orașul lor natal, Brașov, a fost unul dintre primele locuri de unde au Început deportările. Deoarece nu a fost martora unor probleme interetnice, Iosefina Hrușcă a fost de-a dreptul șocată cînd soldații au venit să o aresteze: Am trăit pe o stradă unde erau și nemți și unguri și români și evrei și țigani și toți Împreună ne jucam și niciodată n-am auzit cuvîntul că „tu ești român” sau că „tu ești neamț” sau că „tu ești cutare
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
dacă așa cum erau Înghesuite În niște vagoane de vite și infestate cu păduchi se atenta la condiția lor de ființe umane, faptul că erau forțate să-și satisfacă necesitățile fiziologice În fața bărbaților atenta la demnitatea lor de femei. Rușinea, jena trăită de femei În aceste circumstanțe rămîne elementul central În cele mai multe dintre mărturiile lor ulterioare, ca În cazul Sofiei Magyari: Și ne-a băgat cu bărbați, cu fete, cu oameni mai bătrîni, cu toate claie grămadă acolo, nu.... nu conta că
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
și această putere care mi-a dat atuncea acest cîntec am Învins acești 5 ani. Una să știți, că noi care-am fost În vagonu’ ăla, nu a rămas nimeni În Rusia, vă dați seama?. Cu siguranță că Șimon a trăit experiențe similare celor ale lui Cocîrlă și Magyari. Cu toate acestea, faptul că ea alege să nu le menționeze pe acestea În mărturiile ei subliniază că realitatea trăită sau rememorată de femei În timpul deportării a fost complexă și variată. Pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
rămas nimeni În Rusia, vă dați seama?. Cu siguranță că Șimon a trăit experiențe similare celor ale lui Cocîrlă și Magyari. Cu toate acestea, faptul că ea alege să nu le menționeze pe acestea În mărturiile ei subliniază că realitatea trăită sau rememorată de femei În timpul deportării a fost complexă și variată. Pentru Magyari, Cocîrlă și pentru majoritatea femeilor deportate, obișnuite cu reguli stricte de segregare sexuală, neplăcerile provocate de experiența trăită au fost „accentuate atunci cînd a fost vorba de
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
refuzat, răspunzînd: „primim aceeași mîncare pe care o primiți și voi”... ceea ce pentru mine a fost foarte șocant. 7. „Cinci ani foame”. MÎncarea la Donbas În lucrarea sa despre Donbas, Radosav afirmă că „foamea și disperarea erau atît de puternic trăite de deportați, Încît ele sînt reflexiv aduse În memorie”. El susține mai departe că relația deportaților cu hrana se manifesta pe două niveluri, primul fiind „obsesia de a trăi cu foamea”, iar al doilea obsesia privind „procurarea hranei”. Pentru unii
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Donbas, Radosav afirmă că „foamea și disperarea erau atît de puternic trăite de deportați, Încît ele sînt reflexiv aduse În memorie”. El susține mai departe că relația deportaților cu hrana se manifesta pe două niveluri, primul fiind „obsesia de a trăi cu foamea”, iar al doilea obsesia privind „procurarea hranei”. Pentru unii, prima experiență a Înfometării a Început devreme, o dată cu călătoria lor spre est, dat fiind faptul că nu Își aduseseră mîncare sau, dacă au avut-o, le-a fost confiscată
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
creat mai multă teamă, așa cum s-a Întîmplat cu Maria Cocîrlă: A venit timpu’ cînd ne-a spus că venim acasă. Noi n-am crezut. Noi am gîndit că ne duce-n Siberia, mai departe. Spre ușurarea ei, Cocîrlă a trăit să-și vadă casa. Cu toate acestea, deoarece drumul Înapoi era la fel de lung precum cel inițial, mulți dintre deportații care se Întorceau acasă s-au Îmbolnăvit și nu au mai reușit să ajungă. Deportații bolnavi, precum Magyari, Hrușcă și Teutsch
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
duși În Germania de Est și fie au rămas În RDG, fie s-au Întors În România. Prezența lor acolo a fost mărturia tratamentelor brutale de care au dat dovadă sovieticii, șocînd și Întristînd populația nativă care, la acel moment, trăia sub aceeași ocupație sovietică. Magyari Își amintește: Și cînd am ajuns la Frankfurt unter Oder, vinea lumea În geam și zicea „no, ăștia sînt sași care le-a adus din România”, eram cheli, știți ce era, cheli, cheli, cheli eram
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
a schimba caracterul regimului. Dimpotrivă, În 1989 el a imitat politica lui Ceaușescu rezervat-ostilă față de reformele lui Gorbaciov. Prin urmare, cînd televiziunile italiană și iugoslavă au transmis imagini despre zilele sîngeroase de la București, a fost un șoc pentru albanezii care trăiseră pînă atunci Într-o izolare În care nu răzbăteau decît informații controlate de Sigurimi (Securitatea lor). La Începutul demonstrațiilor anticomuniste, a apărut imediat zvonul că la Malta s-a stabilit un acord sovieto-american pentru a Împinge Albania În direcția indicată
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
ca sufocantă și umilitoare, dar care era suportabilă și chiar «bună»” (p. 237). În paginile scriitorilor se vorbește despre legislația antisemită, despre presa vremii, dar și de planurile lui Antonescu, multe dintre ele speculații, referitoare la evreii români. Teribilele zile trăite de evrei se reflectă prin Înregistrarea graduală a Înrădăcinării fricii, a conștientizării situației terifiante și a amplorii Holocaustului. Partea a treia a volumului se ocupă de factorul extern În derularea Holocaustului din România. Cele trei studii familiarizează cititorul cu destinul
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
europene, nu era diferită de soarta coreligionarilor lor. Evreii români din Germania, Austria, Cehoslovacia, Polonia, Olanda sau Franța sînt deportați În lagăre sau uciși. Totuși, Ioanid precizează (conform estimărilor lui Jean Ancel) că „peste 4.000 de evrei români ce trăiau În Franța au supraviețuit mulțumită intervenției diplomaților români” (p. 272). Despre activitatea mișcărilor sioniste și percepția situației din perioada antonesciană ne vorbește profesorul Raphael Vago. Intenția cercetării este obturată de documentele existente pentru că „tabloul conturat de sursele din România nu
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
E lașitate sau e măreție În putința și voința de-a străbate greul? Și pînă la urmă Îl vom străbate? Poate că toate acestea vor face din noi oameni și În alte vremuri vom ști să prețuim binele”; „De ce mai trăim”; „SÎnt zile În care aș dori să mor, În care-mi doresc moartea cu o ardoare așa cum altădată doream să studiez medicina. SÎnt zile În care doresc să ajung să văd sfîrșitul acestui război, să trăiesc zile frumoase ca altădată
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
prețuim binele”; „De ce mai trăim”; „SÎnt zile În care aș dori să mor, În care-mi doresc moartea cu o ardoare așa cum altădată doream să studiez medicina. SÎnt zile În care doresc să ajung să văd sfîrșitul acestui război, să trăiesc zile frumoase ca altădată. Dar moartea e mai bună, e liniște și pace, fără lacrimi”... Iată cum moartea poate fi apropiată de om, În astfel de situații-limită omul făcîndu-și și din moarte un fel de prieten, ceva care te poate
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
culca În patul meu sau pe canapea, să am o carte bună, tata să fie din nou bine dispus și ocupat, mama veselă, Sisi copil, să nu ne mai gîndim ce va trebui să schimbăm pe ce, pentru a putea trăi, iată ce este pentru mine acuma casa. Nu voi mai face economie, voi căuta să trăiesc numai pentru ziua de azi, căci la ce mi-au folosit economiile, ce s-a ales din totul?”. Ca și casa, patria devine ceva
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
nou bine dispus și ocupat, mama veselă, Sisi copil, să nu ne mai gîndim ce va trebui să schimbăm pe ce, pentru a putea trăi, iată ce este pentru mine acuma casa. Nu voi mai face economie, voi căuta să trăiesc numai pentru ziua de azi, căci la ce mi-au folosit economiile, ce s-a ales din totul?”. Ca și casa, patria devine ceva foarte apropiat, foarte drag, ceea ce poate că nu s-ar fi Întîmplat În condiții normale: „Abia
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
să uit și de aceea notez grozăvia și nenorocirea de sîmbăta trecută”) sînt alte motive care o Îndeamnă pe Mimi la scris, motivul principal fiind Însă nevoia de cunoaștere, frica de a dispărea Împreună cu informația și evenimentele pe care le trăiește, fără voia ei: „A trecut aproape o lună de cînd n-am mai scris În jurnal. S-au petrecut atît de multe lucruri, lucruri tragice, comice, dureroase, plăcute, neplăcute. N-am scris nimic nu din lipsă de subiect, ci din
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Îs băieții lui. Acesta e băiatul lui cu care am reluat acum doi ani legătura. PÎnă acum noi n-am luat legătura cu ei, dar sînt și ei oameni În vîrstă, oameni În jur de 80 de ani. Ei au trăit mai mult În Canada. E o carte foarte frumoasă. Cine a mai rămas În viață din toți aceștia? SÎnt eu, soră-mea. Atîția am rămas din toată această familie. Credeți? Ăsta e un văr de-al meu care a fost
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]