12,355 matches
-
Dacă inspiră teamă, nu e pentru că produce libertate? LUMEA MEA, ORBITOARE Două fete, probabil moarte, au dispărut în împrejurimile hotelului Baden Park, pierdut în munții Grampians în sud-estul Australiei. Alături se întind cîteva cîmpuri cultivate. E o lume mică, izolată, liniștită, monotonă. Cînd își face apariția, inspectorul Napoleon Bonaparte, zis Bony, (un polițist aparte, pe jumătate aborigen australian, pe jumătate alb) n-are nici o convingere, nici o ipoteză, nici o intuiție, nici un presentiment. În cursul anchetei, consultă raportul poliției, începe să întrebe și
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
stabilise Drury. Rush Rhees relatează o convorbire pe care au avut-o în iunie 1936, după ce acest ultim proiect fusese și el abandonat. Wittgenstein oscila între a se califica pentru o muncă manuală și a se retrage într-un loc liniștit pentru a pregăti o carte, pornind de la ultimele însemnări pe care le dictase studenților, așa-numitul Caiet brun. „Ceea ce îl interesa - povestește Rhees - nu era să audă părerea mea. Voia pur și simplu să discute cu cineva pentru a câștiga
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
cineva.“118 După ce s-a întors dintr-o călătorie în Austria, a comunicat Universității, în noiembrie 1947, hotărârea lui definitivă de a renunța la catedră. * * * Dornic să trăiască și să lucreze câtva timp într-un loc cât mai retras și liniștit, Wittgenstein avea de ales între Norvegia și Irlanda. A ales Irlanda, pe care o vizitase de câteva ori înainte de război. A preferat frumusețea unor locuri în care natura era aproape neatinsă de mâna omului, ca și în Norvegia. Alegerea i-
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
să aibă o viață sănătoasă. Mijloacele prin care poate fi combătut sunt numeroase. Dintre acestea veți găsi cu siguranță unele care să convină. Acestea vă vor ajuta să completați dezintoxicarea la nivelul corpului prin impunerea unei stări de spirit mai liniștite. Printre acestea se numără meditația, relaxarea, respirația profundă, yoga etc. În felul lor, aceste tehnici vă vor permite să vă mențineți un anumit echilibru în tot vacarmul zilnic de la început de mileniu. Toate vă oferă posibilitate unor momente de liniște
Sănătate și energie Sfaturi practice pentru eliminarea toxinelor din organism by Alicia Hart () [Corola-publishinghouse/Science/2220_a_3545]
-
repetase în diverse forme că sperii bărbații, mă întreb dacă oare pe toți sau se gândea doar la el, deși, atunci când mi-a spus că bărbații fug de filosofări, a adăugat cu emfază că, în ceea ce îl privește, pot sta liniștită, întrucât, fiind doar un copil, el n-are de gând să fugă. Din afirmația lui, cel puțin prima parte a fost falsă, pentru că a fugit mâncând pământul, despre a doua nu știu ce să zic, s-ar putea să fie încă un
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
de stâlpi de înaltă tensiune, aceiași cărora le spuneam, la vremea iscodirilor și a jocurilor, stâlpii cu cercei. Îmi amintesc și acum zumzăitul lor când se întâmpla să le ajung în preajmă după vreo minge fugară. În depărtare, Etna dormea liniștit, învelit într-un nor, cum avea să o facă în toate zilele următoare, ducând doar grija viței de vie crescută la poalele lui și a zahărului din boabele de struguri, ale căror povești aveam să le aflu, într-o altă
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
ei, cu puțin alb pe piept; dintre toate mesele, a ales-o pe cea la care eram, a sărit pe bancă lângă mine, s-a așezat, dar după două minute s-a urcat la mine în brațe și a stat liniștită acolo. ce zici de asta?... am atracție la feline... sau ele la mine? cu ceva vreme în urmă iți spunem că nu prea m-a păcălit imaginea ta de băiat bun și atât pe care o... vehiculează toată lumea... că ești
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
printr-o muncă folositoare, care-i ferea în mod egal și de moleșirea produsă prin prea mari bogății și de istovirea și imoralitatea produsă prin sărăcie și lipsă. Animalul făcător de unelte, precum definește Aristotel pe om, era un animal liniștit și neturburat de grija pentru a doua zi" (Concesiuni economice, "Timpul", 25 martie 1878). Triumful revoluției industriale schimbă radical situația economică și ia o formă foarte amenințătoare pentru cel economicește slab, pentru cel necult, cînd concurența e pe deplin liberă
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
și nu una producătoare, parte a industriei naționale, a negoțului național. În contra demagogiei partidului roșu aflat la putere, propune viziunea conservatoare a unei creșteri organice: Noi nu putem făgădui decît o mînuire a puterii statului care să asigure o dezvoltare liniștită economică și intelectuală. Nici glorie, nici cucerire, nici reduceri de biruri, nici poduri peste Dunăre, nici drumuri de fier prin Dobrogea, nici canaluri navigabile între Dunăre și Marea Neagră, nici bănci naționale cu milioane de fițuici de hîrtie, c-un cuvînt
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
surprinzătoare ce merită a fi disecată. În ultimele trei săptămâni de campanie, fiind la Universitatea din Chicago (la capătul străzii unde locuiește președintele ales al Americii - prilej de nesfârșite controale polițienești și restricții de mișcare neobișnuite într-un cartier altfel liniștit), nu am putut vedea pe viu spectacolul confruntărilor electorale de acasă. De aceea, victoria dinamicului și carismaticului doctor de la Urgențe (nu e vorba de George Clooney, evident, ci de Tudor Cihodaru, genial racolat de PSD) m-a surprins. "Pupu de la
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
sfidarea de neimaginat căreia trebuiau să-i facă față: o mașină străină, cu număr de Germania, lăsată fără apărare peste noapte într-o curte neluminată unde poliția nu îndrăznea să calce nici ziua, chiar dacă era în centrul centrului frumosului și liniștitului nostru oraș. Astfel că apostrofarea polițistului de a doua zi ("Bine ți-au făcut dacă ești tâmpit!") era, trebuie să o recunosc, perfect meritată, la fel ca și privirea disprețuitor condescendentă, asemeni aceleia pe care o primesc milogii reduși mintali
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
vor smintite hormonale pe post de moderatoare și precupețe politice (feminine și masculine) care răcnesc în același timp, aproape scuipându-se literalmente, la un punct de păruială, drept "spectacol civic" (trebuie, nu-i așa?), lăsați în pace să-și consume liniștiți, de bună-voie, drogul ieftin pe care televiziunile comerciale li-l oferă. Admit, firește, că basic instinct-ul guvernează, majoritar, lumea și că el este interzis doar în lumile totalitare (politic sau religios). Totuși, în lumea civilizată, astfel de lucruri (orori
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
cea mai mare prostie urbanistică din România!), singurul lucru făcut a fost doar noua librărie Humanitas a domnului Liiceanu. E rândul primarului să arate că Iașul "are argumente" și "merită" să fie capitală a culturii europene. Până atunci însă: "Sărbători liniștite și binecuvântate"! 6 mai 2011 "De ce nu există la noi femei în politică?" mă întreba la Iași, nedumerit, Neagu Djuvara la începutul anului 1990. Era, la doar trei luni de la Revoluție, primul interviu pe care marele istoric și diplomat îl
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
și, mă grăbesc să o spun, atmosfera este absolut civilizată. De altfel, argumentul suprem al fiicei mele ca să mă convingă să mă trambalez din Tătărăși la celălalt capăt al orașului chiar acesta a fost: e singurul loc curat, civilizat și liniștit, unde o tânără fată poate alerga fără să audă în spatele ei fluierăturile, grohăielile sau comentariile imbecile ale votantului majoritar. Faptul că pista profesionistă de alergare este deschisă seara, fără prea mare tam-tam publicitar, publicului larg e, în sine, un lucru
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
din ciment și nisip, aplicarea de var acrilic alb nu ascundeau nici vechimea edificiului tricentenar și părăsit, nici stricăciunile produse de intemperii, eroziuni și salitra mării din preajmă. Într-un fel, era și o luptă cu timpul, al cărui caracter liniștit nu-i ascundea victoria inexorabilă. Deși nici măcar asta, conchidea Faulques cu un vechi fatalism profesional, căci văzuse ceva crăpături În viața lui, n-avea prea mare importanță. Durerea - un junghi ascuțit În coaste, deasupra șoldului drept - a sosit la fix
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
la fiecare opt sau zece ore. Faulques a stat nemișcat, ținându-și respirația, ca să lase să treacă primul spasm; apoi a luat un borcan de pe masă și a luat două comprimate cu o Înghițitură de apă. După o clipă, mai liniștit (era mai rău când durerea venea noaptea și, cu toate că pastilele Îl calmau, Îl ținea treaz până În zori), a privit panorama circular și pe Îndelete: orașul modern din depărtare și orașul În flăcări din apropiere, siluetele gârbovite care fugeau din ele
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
mâini Într-un lighean cu apă și a ieșit afară. Acolo, cei doi bărbați s-au privit câteva clipe În cârâitul monoton al greierilor din tufișuri. Necunoscutul purta o raniță atârnată pe umăr, cămașă albă, blugi și ghete. Privea cu liniștită curiozitate turnul și pe locuitorul acestuia, Încercând parcă să se asigure că acela era locul pe care Îl căuta. - Bună ziua, a salutat. Un accent ce putea fi de oriunde. Pictorul a schițat un gest de plictis. Nu-i plăceau vizitele
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
i-au tăiat țâțele și capul. Când să plece, au trasat pe perete o cruce sârbească și vorbele: Șobolani ustași. Tăcere. Faulques a căutat zadarnic ochii interlocutorului În lumina roșietică ce-i Încadra fața. Glasul care istorisise era obiectiv și liniștit, ca și cum ar fi citit un prospect farmaceutic. Atunci, musafirul a ridicat Încet o mână, cu țigara Între degete. - Nu-ți mai spun că, deși femeia urlase Întreaga noapte, nici un vecin n-a aprins lumina, nici n-a ieșit În stradă
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
cu mult Înainte. - De aceea nu te-ai mai Întors la peneluri? - N-a fost atât de repede. Nici atât de simplu. Jăraticul țigării a sclipit iar printre umbre. Ce legătură avea războiul cu asta? a Întrebat Markovic. Erau moduri mai liniștite În care puteai practica fotografia ori pictura. Faulques a răspuns simplu. Era vorba despre o călătorie, a spus. În copilărie petrecuse multă vreme În fața reproducerii unui tablou vechi. Și la urmă hotărâse să se ducă la el, ori mai curând
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
delicatețe, absorbită de bărbații care mureau și omorau, de câinele care, sub punctul de fugă situat În capul calului din centru, urmărea iepuri În goana mare. Și tu? Întrebase el. Spune-mi cum rezolvi chestiunea. Olvido mai stătuse un pic liniștită, fără să răspundă, apoi Își luase ochii de pe tablou, privindu-l pe el cu coada ochiului. N-am nici o problemă, zisese În cele din urmă. Sunt o fată Înstărită, fără răspunderi și complexe. Nici nu pozez pentru mari croitori, coperți
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
diferite de a celei care o concepuse. A unei priviri care poate că Îl Îmbogățea și explica. Faulques a trecut prin fața hotelului din Puerto Umbría - exista și o pensiune ceva mai departe, pe aceeași stradă - și a stat o clipă liniștit, gânditor, cu mâinile În buzunare și capul aplecat Într-o parte. Se tot gândea la altă amintire, mai apropiată și presantă: Ivo Markovic. Până la urmă, a hotărât să intre. Recepționerul l-a primit amabil. Îi părea foarte rău, dar nu
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
urma cursul În jos, croindu-și drum prin cerul zorilor ploioși, care se prelungea spre plaja de unde ridicau ancora ambarcațiunile, În direcția spațiului deschis existent Între cele două orașe: modernul, Îndepărtatul, aproape breughelianul turn al lui Babel, Încă adormit și liniștit, ignorând că zorii aceia erau ai ultimei lui zile, și cel vechi, treaz și incendiat, din care provenea turma de refugiați ce ajungea până În partea de jos a picturii, În planul cel mai apropiat: femei și copii terorizați, care băjeneau
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
mai duc acolo, iar acum vreau să mă Întorc În acel oraș. Cu tine, Faulques. Vreau să mă ajuți să caut umbra acelei fetițe, apoi să ne Întoarcem la hotel, să mi-o coși de călcâie cu ac și ață, liniștit, răbdător, după care să mă iubești cu fereastra deschisă, iar frigul din lagună să-ți facă pe spate pielea ca de găină, cu unghiile mele Înfipte În ea, până când ai să sângerezi și am să uit de tine, de Veneția
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
nespus de Încet rochia până pe șolduri, pe când ea Îi privea ochii În penumbră, cu o intensitate neclintită și impasibilă, cu jumătate din față abia luminată, frumoasă ca un vis. În clipa aceea, Faulques se bucurase În inima lui - o bucurie liniștită și sălbatică totodată - că nu fusese ucis de câte ori fusese posibil; pentru că, de-ar fi fost așa, nu s-ar mai fi aflat acolo În noaptea aceea, dezgolind șoldurile lui Olvido, și nicicând n-ar fi văzut-o mergând cu spatele
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
pe tencuiala peretelui nu se vedea decât schița În cărbune, negru pe alb, a siluetelor confuze care, În pictura terminată, aveau să fie avangarda unei oști. Modul cum Îl reprezentase pe cavalerul solitar - la Început urma să aibă o atitudine liniștită, În stilul cunoscutei Cavalerul, moartea și Diavolul de Dürer - Îi fusese sugerat lui Faulques de o scenă din Micheletto da Cotignola În luptă, unul dintre cele trei tablouri pe lemn din tripticul consacrat bătăliei de la San Romano: cel de la Luvru
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]