15,310 matches
-
tot ce crește/și se pierde,/ Nimic nu mi-e strein,/și numai marea îmi lipsește.” (Zamolxe: 3, s.n.) Cu toate acestea drama lui este lipsa armoniei: „Și numai marea îmi lipsește”. Lumea nu este completă fără acest simbol al misterelor, al intangibilului, al destinului: „înghițitoarea primordială” (M. Bonaparte), oglindă celestă, ea este, deopotrivă refugiu și mormânt.
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Elena Agachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1379]
-
nu putem ști clipa morții noastre; însă dacă totuși am ști că cineva, nu cineva din specia noastră, știe exact data morții, ei bine, acest fapt care nu ne privește direct și nici nu intervine și nu schimbă pentru noi misterul datei în care moartea noastră stă ascunsă pentru fiecare din noi - acest fapt care nu înfăptuiește nimic ne face să ne simțim brusc predestinați și mult mai amenințați, mult mai puternic îmbrățișați de realitatea morții. Astfel, cu toate că moartea rămâne pentru
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
descoperit, ci rămâne mereu învăluit într-o lumină obscură, în veșmintele unei transcendențe care apare, astfel, mereu mai înțeleaptă decât lumea aceasta și capabilă la nesfârșit de semne providențiale. Este visul omului inferior să se știe luat în sarcina unui mister care-l scutește de orice înțelegere personală. Bigoții și teologii profesioniști l-au sufocat și îl sufocă pe Dumnezeu, în orice religie. Lăsați-l pe Dumnezeu să se arate, faceți în așa fel ca divinul - dacă există - să se arate
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
apare ca sens absolut al înțelegerii? Mistica nu este ceva care poate fi redus tematic la discipline și tratate de mistică, mai toate prost plasate față de înțelegerea mistică. Sensul mistic nu este nici una din următoarele trei instanțe: nu este nici mister, nici enigmă, nici secret - în aceste trei lumea apare ca o problemă de dezlegat, ca stând încă sub regim de interogație. Pe când simțul mistic a depășit zona problemelor. Este altceva. Dau un exemplu scos dintr-o carte fără mare interes
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
va începe să „vadă“ că lucrurile se petrec în mai multe feluri, și că fiecare fel de „petrecere“ are, ca și răul, mai multe peripeții, anumite întâmplări. Zeii omului acestor milenii îndepărtate vor avea, fiecare, „povestea“ lor, întâmplările lor, un mister pe care spiritul îl vede și îl pune în mișcare. Marile schimbări în înfățișarea lumii și a lucrurilor nu mai sunt doar ciocniri de forțe oarbe care tind să se anihileze sau să se înghită unele pe altele, ci toate
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
este cel al sensului, adică al unei existențe imateriale, al unei relații de intimitate care este de ordin spiritual și logic, și nu de ordinul vizibil al unor măsurători cantitative, figurative. Unul din lucrurile hotărâtoare, cel care pune în joc misterul sufletesc, este sensul mistic al vieții. Țin să definesc acest sens mistic ca fiind „al vieții“, întrucât ceea ce caut eu să exprim prin el nu are de-a face cu ceea ce se înțelege în general prin mistică, acele discipline spirituale
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ta sosire, acum n-ai aluneca pe pământul ud, mânjindu-ți, fir-ar să fie !, pantalonul écru ! Să gonești până te va aduce într-o asemenea stare încât să fii gata să o lași baltă aici, cu trandafirii și cu misterul ei ! Să ți iei inima în dinți, fie ce-o fi, să suni la ușă și, scuzându-ți în vreun fel prea timpuria sosire, să faci o vizită neprevăzută Profesorului Mironescu. Într-o asemenea situație fără ieșire te-a adus
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
un scârțâit de ușă, un trosnet de podele undeva la etaj, un pas atât de ușor încât s-ar părea că pe scară coboară o pisică. Nu mai urmează însă niciun alt țârâit... Poate a fost un ștrengar atras de misterul soneriei electrice și care, după ce a intrat fără inconveniente pe poarta lăsată ca totdeauna deschisă, a apăsat o dată pe buton și a luat-o la goană spre maidanul din vecini, ca să se fudulească printre tovarășii de pozne cu vitejia lui
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
arogi obligații pentru persoane față de care nu ești îndatorat ? Și, în schimb, ești în defect față de cei care... Sophie își face vânt cu evantaiul și privește ușor încruntată stampa lui Rubens cu fiicele lui Leucip, de parcă acolo s-ar afla misterul pe care vrea să-l pătrundă. — Față de cei apropiați sunt în defect, într-adevăr, se înclină tânărul. Cu cât cineva îmi este mai apropiat, cu atât comportarea mea față de el este mai... din păcate, este mai... — Mai proastă, da, surâde
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
sigur că s-a sinucis, pentru că veșnic se afla într-o stare teribilă de nervi și toată vremea la castelul de la Sinaia plângea ! Și și-a smuls toate decorațiile, astfel că la înmormântare nu i-au mai pus decât două... — Misterele istoriei doar posteritatea le dezvăluie ! filosofează, pe obișnuitul său ton ironic, domnul Ialomițeanu. Să sperăm că posteritatea va arăta în clar tot ce n-am reușit noi să vedem, deși uneori mă întreb dacă unele lucruri nu pot fi atât
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
ironic, domnul Ialomițeanu. Să sperăm că posteritatea va arăta în clar tot ce n-am reușit noi să vedem, deși uneori mă întreb dacă unele lucruri nu pot fi atât de bine ascunse, încât niciodată să nu se mai afle... — Misterele sunt mistere, dar acesta este numai un zvon prost... spune Sophie. Și imediat vocea i se schimbă : — Yvonne ! strigă. Yvonne ! Te rog stai dreaptă și nu te mai uita așa ! Când se uită așa, am impresia că lușează, le explică
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Ialomițeanu. Să sperăm că posteritatea va arăta în clar tot ce n-am reușit noi să vedem, deși uneori mă întreb dacă unele lucruri nu pot fi atât de bine ascunse, încât niciodată să nu se mai afle... — Misterele sunt mistere, dar acesta este numai un zvon prost... spune Sophie. Și imediat vocea i se schimbă : — Yvonne ! strigă. Yvonne ! Te rog stai dreaptă și nu te mai uita așa ! Când se uită așa, am impresia că lușează, le explică celorlalți. Ca să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să-i prind expresia feței. Sophie era teribil de palidă (de fapt, mai degrabă pământie) și m-a privit comme une bête traquée, ochii ei având însă aceeași expresie de încăpățânare ce mă înverșunează. Mă înverșuna în plus atmosfera de mister din jurul acestei boli (ce nu am niciun dubiu că este femeiască), leacurile primitive la care probabil recurge, nevoind să se arate doctorului, neputința mea de a stăpâni situația altfel decât prin strigăte și egoismul ei ce îmi adaugă noi suferințe
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
alunga, în această ultimă lună nefericită) se aflau la doi pași de mine, în ființa ei, ce se sprijinea de brațul meu ! Și atunci, nemairezistând torturantei curiozități, i-am spus : — Dacă aș putea înțelege de ce a fost nevoie de atâta mister între noi, ce ajunseserăm atât de apropiați... Nu s-ar mai putea invoca nici pudoarea exagerată, nici... Ca să pot ierta ce a fost, trebuie să înțeleg... Cum ar fi reacționat orișice ființă rațională la o asemenea delicată interogare ? Ar fi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
să văd cît de spectaculos m-am dat În stambă. Așa care va să zică. SÎnt În avion, așezată lîngă marele și genialul Jack Harper, o adevărată sursă de Înțelepciune În toate domeniile afacerilor și marketingului, ca să nu mai vorbesc din domeniul marilor mistere ale vieții Înseși. Și eu ce fac ? Îi pun Întrebări pline de miez ? Inițiez o conversație scăpărînd de inteligență ? Învăț ceva, orice, de la el ? Nu. Îi dau Înainte, cu ce gen de bikini port. Bravo, Emma, mișcarea asta o să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
a aprins un bec. Brusc, știu care este rostul vieții. Jemima se Înșală. Femeile și bărbații nu sînt dușmani. SÎnt suflete pereche. Dacă ar fi sinceri unul cu celălalt, din prima secundă, ar afla asta cu toții. Toată chestia asta cu misterul și cu aerul rezervat e o prostie cît casa. Toată lumea ar trebui să-și Împărtășească toate secretele, imediat ! Mă simt atît de inspirată, Încît cred că am să scriu o carte despre relații. Se va numi „Să nu-ți fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Dar mersul în primul rînd. Te fascina! I-o și spuneai deseori la telefon. Și ea era fericită!...Cineva, un tînăr, o admira... Te bănuia chiar că abia începuseși intri în contact cu... nu, nu cu o femeie, ci cu misterul feminin. "Și totuși, mi-a spus mămica adesea, cineva trebuie să-l fi instruit, că prea erau fără cusur discuțiile cu el... prea știa să se poarte, pentru un băiat atît de tînăr, stat doar prin internatele austere ale școlilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
o roage să-i permită uneori s-o conducă o bucată de drum; iar în momentul cînd o întîlnea, s-o privească lung, să-și umple ochii la refuz cu imaginea ei, poate-poate îi va surprinde esența, va ghici miezul misterului sau. Modest în intenții, se va mulțumi doar cu gîndul că s-a mai înnobilat puțin, așa cum crede că i s-ar întîmpla în fața unei capodopere dintr-un mare muzeu al lumii, la care el, viță nobilă din "biet român
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
teorie îi izvorăște geniului artistic o avuție de (intuițiuni) idei (Anschauungen) (prin) cu care el își împopulează lumea lui cu (figuri) tipuri nouă. O astfel de reflecțiune ar fi mai de neașteptată față cu faptele științei care ar fi deschis misterul cel mai intim a conștiinței (Bewusstsein) religioase și a creațiunei artistice. Un op care întreprinde să (conceapă) pri[ceapă] o activitate artistică în arhitectonica sa nu poate să-și tragă tăria sa decât din știința din prezinte. Pre cât e
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
opera sa). Aceste, dezvoltate din natura lucrului, se arată și în realitate. Cei mai rari sunt interpretatorii oamenilor lui Shakespeare; și asta nu dintr-alt motiv, ci pentru că numai o natură genială de artist poate încorpora adâncimea cea plină de mister al acestui om atât de ideal, care cu toate astea se mișcă într-o naturalitate atât de deplină. Cum au înflorit în poet la crearea acestor microcosme toate puterile și au produs fructul acestor personalități eterne, tocmai așa trebuie să
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
e atât de bătător la ochi încît nu trebuie să ne mirăm de disprețul în care a căzut critica reprezentațiunei dramatice la artiști chiar. E instinctul artistului de-a presupune la critic o cunoștință (Bewusstsein), o inspiciune mai adâncă în misterele artei sale, care nu poate neciodată să (esiste) aibă trai într-un mod așa de conex la unul ce nu lucră decât cu o oarecare necesitate naturală. Artistul vrea așadar să aibă în criticul adevărat corectivul său naturale, este canonul
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
ar arunca în brațele naturei, daca el în momentele cele mai zguduitoare, în puntele cardinale a destinului omenesc, în care sufletul amenință de-a zbucni din toate încheieturile sale, daca ne face să privim încă într-o adâncime plină de mister, din care se pot încă dizlănțui grozăvii nouă, atuncea reprezintatorul însuși e poet și ni semnalează un ecuilibru a tuturor puterilor omenești care ne arată (învinse) cucerite într-adevăr antitezele cele mai aspre din natura noastră umană. După toate descrierile
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
fiecărei grupe de sunete articulate s-ar lăsa făcute privire interesante, instructive și, prin comparațiunea cu alte limbe, adânci în întreg sistemul sunetelor. Cine vrea a fi păzitorul pronunției frumoase și curate aceluia n-ar trebui să-i rămâie un mister neci organismul acestei pronunții în ramurirele sale, neci procesul de viață a formărei sunetelor ș-a schimbărei sunetelor, proces bazat pe legi adânci. La vocale am priceput deja momentul lor simbolic. Cu cât mai mult se aude răsunând acest moment
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
a zugrăvi o dulceață sau însuflețire deosebită, cum în Romeo și Iulia, atunci și artistul are de-al lăsa să-i pătrunză sunetul rimei, fără însă de-a cădea într-o declamațiune cântătoare. Rienzi (unele locuri) - Viclenie și amor (unele). Misterul acesta se-ntemeiază, ca-n toată arta, pe pătrunderea antitezelor, prin care se depărtează unilaterali[tă]țile și se păstrează ce-i esențial. Prin declamațiune ritmul nu are decât să întindă dinainte-ne puterea sa plastică, și prin alipirea sa
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
atât pe poet cât și pe spectator, căci va crea din minuțiozități date o ființă vie, precum pictorul cel mare face cu puține trăsuri o icoană caracteristică. Cu cât actorul în concepțiunea 423 r lui va pătrunde mai adânc în misterele unei vieți omenești și cu cât va descifra această viață din întreaga mișcare vitală, din cooperarea circonstanțelor lumești pe de o parte și a condițiunilor date în natura individului pe de alta cu atâta mai clar și mai bogat de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]