121,510 matches
-
devin mai răcoroase. Zilele încep să se micșoreze. Peste pământ stăpânește toamna. b) de control Scrie în paranteze semnul de punctuație potrivit. Avem un sat mareă) Prin mijlocul lui trece o șoseaă) Aceasta este largă și dreaptăă) Oamenii sunt harniciă) Trăiesc în bună înțelegere. Punctaj: 16 p Ă2 p x 8 situații aplicative pentru punct) c) de creație Alcătuiește un text despre primăvară, folosind punctul la sfârșit de propoziție. Sarcină de lucru: 4-6 propoziții. d) de recuperare Jocul,,Modificarea cuvântului’’ prin
Particularităţi m etodologice de însuşire a normelor de ortografie şi punctuaţie la clasele I şi a II - a by Atofanei Mariana () [Corola-publishinghouse/Science/91851_a_92996]
-
pentru că faptele povestite de el se referă la originea a tot ceea ce există: Recitând miturile noi ne reintegrăm În timpul fabulos al originilor, devenim Într-un anumit fel contemporani cu evenimentele evocate, ne Împărtășim cu prezența zeilor și a eroilor. A trăi miturile implică o experiență cu adevărat religioasă, pentru că ea se deosebește de experiența ordinară, de viața de zi cu zi (M. Eliade, 1968, p. 139). Ideea că individualitatea mitului derivă dintr-un conținut aparte pare a fi susținută de două
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de valoare etnocentrică: Cuvântul custom („cutumă”) derivă din latinescul suescere, cu sensul de „a fi familiarizat cu”, „a fi obișnuit cu” ceva. Echivalentul grecesc este ethos, care are aceeași rădăcină cu termenul ethnos, adică un grup de oameni obișnuiți să trăiască Împreună. Pe scurt, cutuma (obiceiul) reprezintă manifestarea identității unui grup și granița unei culturi comune. În contextul antropologiei, obiceiul este, În primul rând, o categorie a observatorului extern. În Încercarea de a descrie o societate străină, el oferă un instrument
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
naturii care se ocupă cu studierea comportamentului animalelor). Etologii susțin că, din motive adaptative, anumite comportamente ale animalelor și-au schimbat funcțiile practice inițiale și au dobândit funcții noi, de comunicare. Acest lucru s-ar fi petrecut la speciile care trăiesc În grup și la care supraviețuirea depindea mai mult de comportamentul colectivității decât de reacțiile indivizilor. Aceste specii au trebuit să dezvolte mecanisme de semnalizare, iar acest lucru s-a făcut prin modificarea comportamentelor de hrănire, atac, apărare etc. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
capacitatea sa de a da seama despre o altă serie de experiențe universale, de mare importanță pentru om: diferența dintre viață și moarte, dintre sănătate și boală, dintre starea de trezie și somn, dintre transă și conștiința ordinară. Cei care trăiesc Într-un univers construit conform principiilor gândirii magice nu sunt Însă prizonierii acestui sistem. Numeroase cercetări de teren au arătat că oamenii din aceste culturi folosesc un dublu sistem de referințe, unele empirice, valabile pentru majoritatea situațiilor de viață și
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
care provin din ariile sociale nestructurate. Acuzația de vrăjitorie este un mijloc de a exercita controlul acolo unde formele practice de control sunt inoperante. Vrăjitoria, prin urmare, este plasată În non-structură. Vrăjitorii sunt echivalentul social al gândacilor și păianjenilor care trăiesc În crăpături sau În colțurile dintre ziduri. (M. Douglas, 1965, p. 102) Cercetările antropologilor și ale istoricilor permit identificarea unor note antistructurale, comune pentru persoanele bănuite sau acuzate de vrăjitorie: a) străini, oameni pe care anumite evenimente istorice i-au
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
folosire a serviciilor sau de acuzare a vrăjitorilor permit găsirea unor răspunsuri convenabile, prin identificarea agenților răului și a mecanismelor de contracarare; b) exprimarea unor sentimente profunde: discursul despre vrăjitorie, precum și acțiunea vrăjitorului și a clienților săi constituie (i.e. sunt trăite ca) niște metafore, un mod indirect de exteriorizare a stărilor personale; c) canalizarea unor conflicte: pulsiunile agresive ale indivizilor sunt Îndreptate către aceste categorii, și nu către alte structuri sociale; d) exteriorizarea unor fantasme legate fie de viața socială (aspirațiile
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mișcat către gura lui. El a scuipat de două ori oasele jos și, apoi, iar le-a prins (J.A. Grim, 2003, p. 94). Descrierea făcută de acest tânăr din tribul Ojibway (America de Nord) ritului de vindecare pe care l-a trăit Împreună cu vraciul Old Man Hay, identifică o succesiune clară de acte magice: invocarea, arătarea obiectelor de vindecare, actul terapeutic și diagnosticarea cauzelor bolii. Prin acestea vindecătorul le demonstrează pacientului și tribului că a intrat În contact cu spiritul sacru (manitou
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
forme de magie. Pentru o Înțelegere adecvată a relațiilor dintre magie și modernitate trebuie să ne referim la formele prin care aspectul public și cel secret se completează reciproc, adică la formele prin care dimensiunile persuasive ale simbolurilor cu care trăim dezvoltă o combinație de credință și scepticism, revelație și Îndoială. Dacă ne referim la resurgescența manifestărilor magice În societățile moderne (B. Ankarloo, St. Clark, 1999; W. De Blécourt, 1999; B. Levack, 2001; J.R. Lewis, 1996; B. Meyer, P. Pels, 2003
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
evoluția umanității și evoluția, dezvoltarea individului există o omologie profundă, astfel Încât anumite elemente aparte din copilăria individului pot explica elemente necunoscute din „copilăria umanității”. În consecință, În celebra sa lucrare Totem și tabu, Freud susține că, În negura timpurilor, oamenii trăiau, asemenea primatelor, În hoarde dominate de un mascul atotputernic: acesta era șeful și tatăl hoardei, deoarece el controla atât distribuirea hranei, cât și accesul la femei. Copiii săi, adică ceilalți masculi, aveau atât sentimente de mulțumire (pentru că el le garanta
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
măriți?/ Că mila de la părinți/ Anevoie ai s-o uiți./ Că mila de la străini,/ Ca gardu’ de mărăcini/ Și mila de la bărbat/ Ca frunza de plop uscat./ Când gândești că te umbrește,/ Tot mai rău te dogorește./ Când gândești că trăiești bine,/ Atunci e vai de tine./... / Bate vântu’ de prin munți/ Adă-mi dor de la părinți./ Bate vântu’ de prin flori/ Adă-mi dor de la surori./ Bate vântu’ de prin brazi/ Și-mi adă dor de la frați (M. Pop, 1976
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
fel de urmă este, a Întrebat flăcăii din jurul său. Cei din ceată au „ghicit-o” ca fiind de căprioară sau zână sau floare crăiască sau mireasă. Hotărât să aducă În curtea lui acea făptură minunată, fiindcă În curtea În care trăiește ea nu poate da rod, tânărul Împărat a trimis ceata de flăcăi să o găsească. Aceștia au luat urma și au descoperit că făptura s-a ascuns În respectiva curte. Cei prezenți În curte sunt invitați să dea fata și
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
deci ca persoane transfigurate, ca entități sociale cu o identitate și legitimitate aparte. În paralel cu transformarea inițiaților are loc și transformarea comunității. Aceasta reface, În cele cinci zile de ceremonial, istoria mitică fondatoare, intră În contact cu puterile sacre, trăiește spaimele legate de o posibilă victorie a Răului (dacă dansatorii nu Îl Îmbunează pe Hoita, animalele vor rămâne Închise și oamenii nu vor avea ce mânca; dacă cel care conduce ceremonia, dansatorii sau femeile nu reușesc să Îl gonească pe
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
vreme și apoi anunță În mod public integrarea sa cu alt statut. ș...ț În timpul perioadei de graniță, care separă moartea rituală de renașterea rituală, novicii care vor fi inițiați nu au nicio poziție socială. ș...ț Uneori, merg să trăiască departe de comunitate. Alteori, trăiesc suficient de aproape pentru ca anumite contacte neplanificate să aibă loc Între ființele sociale și cei fără statut social. Atunci ei se comportă precum figurile periculoase, criminale. Au dreptul să fure, să violeze, să distrugă. Comportamentul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mod public integrarea sa cu alt statut. ș...ț În timpul perioadei de graniță, care separă moartea rituală de renașterea rituală, novicii care vor fi inițiați nu au nicio poziție socială. ș...ț Uneori, merg să trăiască departe de comunitate. Alteori, trăiesc suficient de aproape pentru ca anumite contacte neplanificate să aibă loc Între ființele sociale și cei fără statut social. Atunci ei se comportă precum figurile periculoase, criminale. Au dreptul să fure, să violeze, să distrugă. Comportamentul antisocial este cea mai potrivită
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
adesea experimentale. Prima se Întemeiază pe reprezentări colective, celelalte pornesc de la reprezentări individuale, particulare. Prima are un caracter „inversiv”, contestând momentan structura existentă, celelalte au un caracter „revoluționar”, care poate fi subversiv și distrugător pentru ordinea socială. De aceea, individul „trăiește” liminalitatea, dar „se joacă” cu liminoidul (V. Turner, 1982, pp. 53-55). În paralel cu aceste distincții, Turner (1974, p. 169) a sugerat și o altă tipologie, referitoare la constructele rituale din timpul perioadei liminale, altfel spus la communitas: a) existențiale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
divertismentului. Călătoria În cuvintele inspirate ale lui A. Dupront (1987, p. 373), pelerinajul este „o plecare pentru a ajunge la un «acolo» care te transformă În «altul». Nu este o plecare pentru a rătăci sau pentru cine știe ce aventură. Pelerinajul este trăit pentru un scop și numai prin alegerea de a pleca pentru a atinge acest scop se declanșează procesul de sacralizare ce consacră gestul pelerinului”. Pelerinajul reprezintă o călătorie cu un scop bine definit, de obicei de natură spirituală, ce trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Turner, 1974, p. 182). Ulterior, Într-un studiu de referință semnat alături de soția sa, Turner a dezvoltat teoretic această viziune inițială și a interpretat pelerinajele ca pe un sistem ritual polivalent, plasat Între diversele sisteme sociale și culturale. Altfel, pelerinul trăiește o experiență a communitas, Între oameni egali lui, care urmează un ritual de transformare a sinelui și care beneficiază, În final, de un nou statut. El este eliberat, pentru un anumit interval, de obligațiile sociale și de constrângerile ierarhice și
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
riturile de trecere: relaxarea structurii (sociale - n. M.C.) obișnuite; omogenizarea statuturilor; simplitatea În Îmbrăcăminte și comportament; starea de communitas; reflecția asupra semnificațiilor cuprinse În valorile religioase și culturale de bază; actualizarea rituală a legăturii dintre paradigma religioasă și experiențele umane trăite În comun; emergența, din personalități fragmentate, a unei personalități integrale; mișcarea dinspre un centru profan către o periferie sacră, care devine, dintr-odată și pentru puțin timp, centrală pentru individ, un axis mundi al credinței sale; mișcarea În sine, ca
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de altă parte, cu omniprezența fanilor (Îmbrăcați ca Elvis, purtând Însemne ale identificării simbolice cu starul dispărut). Aceste mecanisme creează un spațiu comunitar, de tip liminal, În care participanții la pelerinaj, indiferent de țară, clasă socială, religie, vârstă sau sex, trăiesc experiențe aparte și se simt uniți prin fuziunea cu Elvis: Emoția este permanent prezentă În timpul săptămânii lui Elvis de la Graceland, când fanii Își exprimă, fără reținere, dorința de adorație și modul de a-l venera. Fanii se află Într-o
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
și se simt uniți prin fuziunea cu Elvis: Emoția este permanent prezentă În timpul săptămânii lui Elvis de la Graceland, când fanii Își exprimă, fără reținere, dorința de adorație și modul de a-l venera. Fanii se află Într-o permanentă mișcare, trăiesc multiple stări de excitare și efervescență ș...ț Numeroase evenimente, de mai mică sau mai mare anvergură, oficiale sau neoficiale, improvizate sau organizate, intervin mereu la Graceland și amplifică trăirile fanilor (G. Segré, 2001, p. 68). Pe aceleași coordonate se
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
general. ș...ț Campusul de la Greenham Common a fost un loc liminal și utopic. Femeile din Greenham au contrazis geografia comună a spațiului public, bazată pe deosebiri de gen: ele erau femei care ieșiseră din spațiul lor privat și care trăiau, ca persoane particulare, În spațiul masculin, public, În mod evident non-domestic, al unei baze militare cu arme nucleare. Acest efect a fost amplificat de o cuvertură mediatică intensă. Greenham era Însă rupt de modelul vieții casnice cu contactele ei normale
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
și să vorbească acolo unde se află armele nucleare și nu acolo unde, de obicei, se dezbate asupra lor (Westminster, studiourile de televiziune), femeile de la Greenham au pus sub semnul Îndoielii ideea că dezbaterile naționale eficiente sunt posibile fără a trăi În vecinătatea fizică a acestor arme; În fapt, ele au pus sub semnul Întrebării axioma oricărei dezbateri de televiziune: că audiențele pot participa În mod adecvat doar stând și privind din casele lor (N. Couldry, 2000, p. 158). Un alt
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
scenă; dansul și cântecul contribuie la cufundarea În delirul general, la abandonarea condiției mundane și la atingerea stării de extaz, care consfințește succesul pelerinajului. Atât participanții la concert, cât și jurnaliștii care l-au prezentat pentru milioanele de „absenți” au trăit și au povestit acest eveniment ca (pe) o experiență purificatoare. ș...ț Michael Jackson a funcționat ca un declanșator al unor manifestări ale imginarului colectiv, altele decât cele tipice pentru comunicarea artistică; el a catalizat experiențe de factură ritualică, dând
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ca o categorie integrantă, În care sunt apoi incluse diferite complexe ritualice care se individualizează prin anumite note specifice. Sărbătorile și festivalurile sunt evenimente majore, create pentru Întreaga comunitate, În forme simbolice, active, pentru a arăta modul fundamental de a trăi al acelei comunități - o esențializare și tipizare a existenței comune. Într-o sărbătoare, cultura unui grup este menită să se exprime deplin și este etalată, În mod conștient, În fața publicului. (E. Turner, 1996, vol. II, p. 484) Sărbătorile pot fi
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]