13,950 matches
-
la final, răspunsuri. Nu era momentul să o las pe Mioara pentru a fi în mijlocul copilăriei acum când se oferea un material mai interesant decât însăși existența mea. Pământul se opri din mișcare. Val după val, împietri. Dâmb lângă dâmb, câmpia devenise o mare cu valuri de pământ, cu crestele inegale pe sub care se zbătea dedesubtul. Probabil că va mai fi o furtună imaginară, iar Oceanul bărăganic va produce un val și mai mare. Într-adevăr, valurile își spărseseră crestele, lăsând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
auzea bocănitul cizmelor rusești în foișoarele acoperite cu zăpadă din trecut, în timp ce noi ne strecuram în șir indian prin noaptea de vară a grânelor noastre frumos foșnitoare. Dar nu vântul vălurea grâul și izbea știuleții, era Căpcăunu, zburând pe deasupra imensei câmpii, urmărind cu ochii de vultur pe repetenții lui dragi ce trebuiau să fie la școală, fix la miezul nopții, ultimele două ore, între orele 3 și 5 dimineața urmând a fi de matematică, da, urmând. A dat ocol foișoarelor, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
eram mai repetenți, cu atât verile erau mai călduroase și mai bogate în grâu, prilej de a scăpa de Căpcăunu, preocupat cu dirijarea avioanelor burdușite cu grâu, roind ca bondarii pe deasupra satelor și împrejurimilor sale. Și, în timp ce profesorul gravita pe deasupra câmpiilor, semnalizând cu palete uriașe piloților locul de aterizare, avioanele deviau de la traiectorie, pentru că taman în acea vară de pomină Globul blestemat apucase să se apropie și mai mult de Pământ, prilej de a ne muta locul de joacă pe Lună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
moștenirea genetică a părinților, din amintirea profesorilor, pentru că și-au ros coatele învățând pentru a fi negați de morala acestor visători de cai multicolori. De frizeri, care le tundeau cu plăcere pletele slinoase de gânduri, în care parazitau visele despre câmpii fără sfârșit, lanuri uriașe și greieri... Cum să nu tai cu foarfecele, cum să nu razi cu briciul asemenea gărgăuni! Ceea ce nu înțelegeau frizerii era faptul că exmatriculații aveau umerii aduși în față, parcă apăsați de rucsacul greu al cerului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Iubitul fetei de miere apăru în fugă și, luându-și frumoasa în brațe, s-a depărtat în grabă. Am fugit mi-a șoptit fata grâului m-a sufocat infinitul! Două ființe strâns lipite mergeau acum încet pe malul Dunării către câmpiile de la marginea orașului. Adăpostiți de noapte, acoperiți de liniște, mânați de bucuria atingerii. Nemoartă, nevie, se lipea strâns de umărul meu. Frumoasă și nepământeană, Zeița mea îmi respira în brațe pe liniștea cuprinsă de întuneric. Atras de formele ei, iubeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
amenințări care putea declanșa oricând un conflict. Dovada o făcea fuga oamenilor cât mai departe de holde, fapt care dădu bătăi de cap proveniților de la țară, acum orășeni cu obiceiuri păstrate intacte și cu vorba rostită tare ca pe nesfârșitele câmpii. De aceea se și spune că în Bărăgan satele sunt la o așa distanță unele de altele, încât, dacă moare cineva la un capăt, până se adună toate rudele învie la loc! Ceva, totuși, a rămas. Și nu o spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fi fost iarnă, pentru că se prăbușeau nori înghețați și brăilenilor le crăpau ochii de atâta întins de zare netedă și una cu cerul mohorât. Parcă era mai bine atunci când ți se oprea privirea în grâu! spuse paznicul de sector al câmpiilor dintre Mogador și Albina. Colegul de la Baldovinești îi răspunse prin stație. Aici infinitul a ras tot. Văd până în Transnistria! Ciorile înghețaseră în cer. Țurțurii din nori nici nu le clinteau în ploaia de meteoriți. Un pilot din viitor se prăbuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
ca vântul prin frunzișul lanurilor de porumb, tu abia te naști, abia te naști, totul începe cu sfârșitul. Atunci e bine, îmi spuneam. Și continuam să casc pentru că în echinocțiul de toamnă teza la matematică urma să aibă loc pe câmpia dintre Brăila și Baldovinești, după culesul porumbului, după tăierea ciocanilor, după prima arătură și însămânțare de toamnă cu boabe de grâu în pământul reavăn răscolit de plugurile tractoarelor, afânat de cârtițe și râme, adăposturi pentru licuricii și șerpii neveninoși pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
parte a globului. Orfanul tăcu la trecerea zânelor, fascinat de tamburina cu clopoței rochița-rândunicii pe care una dintre ele i-o fixă între două coloane suple de raze lunare, cu gura cupelor strânse pentru a păstra în muțenie cântecul. Pe câmpia dintre Brăila și Cazasu, milioane de albine își îmbălsămau tăcerea cu pioșenia din chiliile hexagonale, singurul zumzet, dar atât de meditativ încât și tăcerea însăși se mira de necuprinsa limpezime, pentru că era o liniște totală. Moleculele își încetaseră divizarea, virușii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
punând totul pe seama mutațiilor biochimice ale locului ce adăpostea sub umbrela succesului său deosebit la femele și nu pe seama soaței care de atâta ouat prin cuiburi străine se stafidise ca un bob de strugure din soiul Muscat Ottonel ce îmbelșuga câmpia pe sute de hectare, până la marginea județului Vrancea. Râmele, care nu vedeau NEAM, nu înțelegeau ce fel de afânare o fi aceea, dacă mâncau fără să elimine nimic, ronțăiau mecanic, mestecau, dar în mintea lor subculturală nu-și dădeau seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
cu sens, gândul dintre cuvinte, ne călătorirăm într-o seară în spatele existenței acestora înainte de începerea ei, undeva între Baldovinești și Vădeni, pe câmp, unde asistarăm la facerea acestor iluștri magiștri din lemnul plopilor rupți de ploile diluviene care abundau pe câmpiile Brăilei de la începuturile acelui Din totdeauna al Poveștilor din trecut. Ființe eterice se materializau și, luând chip de lucrător, ciopleau, ca Geppetto pe Pinocchio, profesorii. Ei, în mărime naturală din lemn și fără suflet, îmbrăcați în haine de profesori cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
și porneau incantațiile woodoo, vrăjitoare și draci țeseau portative, le multiplicau până deveneau opus multimuzical cu multipăianjeni, ouă, pupe muzicale ordonate pe șinele drepte ale opus-ului simfonic, care însemna izbânda dintre învins Nazismul cădea și învingător restul Lumii pe câmpia Donului dragostei dintre Liuba și Satelitu, timp de 4 ani. Satelitu tatuase pământul Rusiei cu brazdele dorului, însămânțând în ele usturoi, ca să știe Liuba că am fost pe aici. Și chiar la Cernagorsk, Satelitu, umflat cât un elefant, urlă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
spus că eu dormeam, domnule profesor? am întrebat pe un ton nerușinat care vroia să intimideze. Stăteam cu capul pe mâini și ascultam ce spuneați dumneavoastră... În timp ce din gură ți se scurgea în mod elegant salivă și mintea ta bătea câmpii în altă parte, continuă Arvon. Și dacă nu dormeai... atunci poți fi în măsură să spui clasei despre ce vorbeam eu. Nu-i așa, Corvium? Așa este, domnule profesor, admisei eu. Nu am continuat, pentru a da timp colegilor să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
de loialitatea acestuia, căci un imperiu ce se întindea pe trei continente nu era ușor de stăpânit. Anul viitor, cu forțe depline, a lansat un asalt asupra Australiei, din Nord și din Vest. Țara-continent, cândva jumătate deșert, era acum o câmpie roditoare, și deci un grânar necesar trupelor lui Felix. Și acest continent a căzut în fața trupelor și conducerii lui Amadeo. În următoarele trei luni și-a organizat armata și a dispus-o pe coasta de Vest a Oceanului Pacific. În iarnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
conducerii lui Amadeo. În următoarele trei luni și-a organizat armata și a dispus-o pe coasta de Vest a Oceanului Pacific. În iarnă, când era cel mai puțin probabil să lanseze un asalt, împăratul a dat ordinul de invazie de pe Câmpia Sho Ha din provincia Zin Xiau, din fosta Chină. Au pornit simultan trupe din Extremul Nord, din peninsula Coreea, din insulele Japoniei, din Arhipelagul Insulelor Mărunte, cum a fost denumit, și din Australia, cu destinația America de Nord. SUA a fost principala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
problemă, și cădeau morți fără nici un sunet. Totul s-a desfășurat cu un calm desăvârșit. Mai rămân și astăzi unele relatări ale asaltului dat de mercenari asupra graniței de Nord. Au trecut peste mine și peste baraje, peste dealuri și câmpii presărate cu obuze și mortiere și omorau tot ce le ieșea în cale. Privind de sus această invazie, puteai avea impresia că marea de oameni care înainta nu avea sfârșit, iar ultimii oșteni abia dacă se puteau zări în orizontul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
foame. A fost luat prin surprindere și nu a avut timp să-și strângă armatele loiale care au fost lăsate la vatră, dar care s-ar fi sacrificat până la ultimul om pentru a-l salva pe împărat. Văzând că pe câmpia din fața Palatului Etern s-a strâns o mulțime de oameni instigați la revoluție, el a încercat să le vorbească, dar nu a obținut nimic. Nu a folosit gărzile imperiale pentru a dispersa mulțimea, de teamă de a nu crea sentimentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
zonă industrială cu adevărat prosperă, dar topirea calotei glaciare a ridicat nivelul apei mării. Astfel, portul a fost inundat împreună cu majoritatea orașului, iar ceea ce a fost un important centru cultural și industrial a devenit nimic mai mult decât o mlaștină. Câmpia în care era așezat fostul oraș a fost inundată și a devenit un golf împrejmuit de dealurile din jur. Blocurile și turnurile ce au mai rămas în picioare s-au erodat și au căzut. N-a mai rămas nimic decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
făcură și majoritatea celor nouă. Corvium, însă, și cu Helur rămaseră treji, unul pentru că nu putea să doarmă, iar celălalt pentru că era obișnuit cu lipsa somnului. Ce era bomba aia, Altanovici? Ieșiseră deja din oraș și acum parcă zburau deasupra câmpiilor ninse din regiune. Dealurile se înălțau și coborau în dreapta și în stânga lor, amintindu-le mereu spre ce se îndreptau și cât de mult se grăbeau! Un dezintegrator. Am auzit de ele și am văzut rapoartele Uniunii despre testele efectuate, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
între urechi sau pe șira spinării. Trenul mergea cu o viteză constantă de o sută optzeci de kilometri pe oră și făceau progrese uimitoare. Până la căderea serii aveau să iasă dintre șirul de munți și să intre pe cândva mănoasa câmpie a Rusiei. Corvium stătea pe o canapea cu Zgran lungit lângă el. La picioarele sale mai stătea un Vagabond. Botul celui dintâi se odihnea pe mâna Împăratului, iar el îl scărpina absent pe tot spatele. Se uita pe fereastră la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
combustie internă, de douăsprezece locuri, în schimbul legitimației lui Helur, pe care acesta o cedă fără regrete. Au ținut-o spre sud și au ajuns, după un drum monoton și lung, în zona de conflict. Ocoliră orașele și o ținură prin câmpii și păduri și se găsiră la un moment dat în spatele frontului. S-au dus la primăria primului oraș pe care l-au zărit, s-au identificat la intrare și Vagabonzii nu au făcut altceva decât să le întărească credibilitatea. Primiră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
acolo, ridică mâna dreaptă și îi stropește cu busuiocul greu de apă sfințită, aghiazma mare, toți caii zvâcnesc, flăcăii chiuie, doar armăsarul lui stă pe loc, nu pleacă, mâinile lui țin hățurile strâns și nu îi dau voie. Rămâne pe câmpia goală, fără nimeni, pe calul transpirat. Drept, aprig și singur, iar inelul de aur e jos, în margine de drum... Și Rita, iar. — Măi, fato, tu ești nebună?, ce cauți aici?, nu știi că noi doi ne vom căsători?, sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
scutură, unele sădesc, altele aerisesc. Prin fereastra deschisă intră soarele binefăcător. Razele lui încă firave se strecoară prin unghiurile casei și a sufletului. Glasuri de copii, de chicote și râs vin în sunet de tobă și fluier! Mielușeii zburdă pe câmpii. Toți oamenii, păsările și animalele au ieșit din amorțeala iernii și se citește pe chip o undă de frumos și bine. Pe cerul albastru-azuriu, se poate vedea cu litere de catifea scris mare spre desfătarea tuturor: “Bine ai venit, primăvară
ANTOLOGIE:poezie by Estera Grădinaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_680]
-
anotimpuri? Nu am mai avut timp să-i răspund pentru că m-am simțit cuprinsă într-un vârtej amețitor... Primăvara mi-a surâs, dăruindu-mi o crenguță de măr înflorită. Mi-am prins-o în păr și am pornit spre ținutul câmpiilor de argint și broderii de mătase fină. Și iarăși rotirile domoale ale vântului m-au prins în vârtejul timpului. Am ajuns pe tărâmul unde locuiește vara. În câmpul fierbinte cernut cu polenuri și floare o găsesc pe Crăiasa Vară. Ea
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
găină pe cuibar. Lângă stup, un roi, Pe povârniș multe oi. Un purcel sub un copac Fluturași pe flori de mac, În gutui un cocoșel Lângă poartă un vițel. PE ARIPI DE PRIMĂVARĂ Primăvară, primăvară Aduci bucurie-n țară Înverzești câmpiile Și gonești vânturile. Înflorești copacii goi Și-aduci cucul în zăvoi. Limpezești izvoarele Și se-ntorc cocoarele. Vine rândunica-n țară Pe aripi de primăvară. Duduie tractoarele Ce ară ogoarele.
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]