13,367 matches
-
la suprafața monitorului, îl anunța că în Turcia o femeie îmbrăcată în negru pătrunsese într-un hotel de cinci stele și detonase explozibilii montați pe centura pe care o purta pe sub rochie. Bilanțul: 18 morți și 36 de răniți, majoritatea turiști occidentali. Capul zâmbitor al teroristei fusese proiectat la douăzeci de metri de centrul deflagrației. Aterizase în căruciorul unui copilaș scos la plimbare de mama sa. Al doilea anunț preciza că Keith Richrds, chitaristul de Rolling Stones, glumise când declarase că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
ceruri, ori deveniseră strigoi, supărați că mama lor nu le dăduse șansa să scrie cu trupurile lor numele Marelui Cârmaci pe gazon, de 23 august. Așa că momentul critic fu depășit. A doua zi ne-am dus cu toții la plajă. Printre turiștii prăjindu-și burțile la soare, părintele era unicul care stătea pe pătură la costum negru și cravată. Lumea îl admira, li se părea că-l văzuseră într-un film cu mafioți, Clanul Sicilienilor. Acolo Jean Gabin îl împușca pe Alain
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
oarecare Îndărătnicie, cam tot ce făcuse, văzuse și constatase În cursul vacanței de primăvară din acel an. Începând de pe la sfârșitul lui mai, Grințu găsise un post de ghid colaborator la oficiul de turism și, Întrucât Însoțea prin țară grupuri de turiști străini, venea tot mai rar. Dar și Gelu era ocupat pentru că se ocupa cu Învățatul pentru bacalaureat. F. Zmeura de câmpie Bătrânul Învățător Popescu pare abia trezit dintr-un chinuitor somn de după-amiază, transpirat și cu capul Încă plin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
au dispărut toate emoțiile când am auzit cum vorbesc franțuzește ceilalți ghizi, așa că, de-a lungul excursiei, ne-am Înțeles de minune prin tot felul de eforturi nelingvistice. La Voroneț, spre exemplu, i-am strâns pe toți cei 200 de turiști În fața peretelui de vest, unde e pictată „Judecata de apoi“ și i-am lăsat vreo zece minute să se uite singuri. Apoi am Început explicațiile astfel: ghidul monumentului Îmi prezenta mie cu voce tare partea pe care o Învățase el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
rus din secolul al XVI-lea și mi-a răspuns: „Am fost și eu profesor În Teleorman, ne-am mai Întâlnit pe la Inspectoratul județean“. Așa era. Mi-am amintit aproape instantaneu unde, când și În ce postură Îl mai văzusem. Turiștii se strânseseră În jurul autocarelor și pălăvrăgeau. Fotbalistul Îi Îndemnă fără convingere să urce, dar nimeni nu părea să-l ia În seamă. În mijlocul parcării se formase un grup mai mare, așa că ne-am dus și noi Într-acolo. Se uitau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
stânga“ față de direcție de mers a mașinii), Întreabă: — Cum le dați? Și după ce află prețul aprobă printr-o mișcare a capului și plecă. Până când să-și termine cel cu Volga cireșele pe care le-a adus la vânzare, aproape toți „turiștii“ au cumpărat și cu vândut câte ceva. A apărut Între timp (venit pe jos, probabil, sau adus de autobuz până la colțul dinspre șosea al pădurii) și un producător de linguri de lemn care nu are un punct fix de vânzare, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
În linia Întâi. Io zic că În război trebuie să ai și noroc. Păi, uite, odată...“ E 1 iulie 1976. Radu A. Grințu tocmai s-a Întors dintr-un circuit prin nordul Moldovei și prin Maramureș. Îi Însotește pe vajnicii turiști străini plini de obiecte de artizanat la aeroport, apoi se Întoarce În centru cu mașina colegului său, ghidul Vulpe, fostul fotbalist. E obosit și doarme pe bancheta din dreapta a mașinii. Vulpe oprește mai Întâi la el casă, pe bulevardul Ana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
În care trăise până atunci. În timpul uneia dintre excursiile de o săptămână pe care le acompania de regulă pe același traseu, se nimerise să aibă În program și o zi Întreagă de stat În orașul reședință de județ. Le lăsase turiștilor o dimineață liberă pentru a hoinări prin oraș, le arătase unde e piața, parcul, cartierul comercial și principalele restaurante „cu specific“ și se grăbise spre sediul inspectoratului de Învățământ. Când Îl Înscrise pentru audiență, secretara Îl Întrebă, regulamentar, În ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
supărați! — De ce? E, las’ că-ți spui io când om ajunge. Baba, sireaca, plânge cât Îi ziulica de lungă și n-a mai lucrat nemică! Grințu e nevoit să explice că de data aceasta nu a mai venit Însoțit de turiști, ca altădată, și deci nici nu are de gând să cumpere ii brodate, fețe de masă sau ștergare țesute de babă. A venit să stea câteva zile la mănăstire, să se odihnească și el. Bătrânul Îl privește Într-un mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ar zice că intenționează să Întârzie să dea ochii cu bătrâna. Nu-i place să vadă oamenii care suferă din vina altora. (Din mai până-n septembrie trecuse de cinci-șase ori pe aici, de fiecare dată venise cu un autocar de turiști, intrase În curte și le arătase acelora o „gospodărie tradițională“ românească, Îi invitase apoi În casă pentru a le arăta cum lucrează bătrâna la războiul de țesut. Moșul stătea de obicei pe prispă și-i privea zâmbind pe străini. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
aici s-o chem pe maica stareță - spune paznicul Încuind sertarul mesei care-i servește și de tarabă pentru cărțile poștale, ouăle pictate sau decorate cu mărgele fine, cruciulițele sfințite pe care Încercă zilnic și uneori reușește să le vândă turiștilor. Pe masă au mai rămas numai câteva cărți poștale și fața de masă. Grințu ghicește că omul tocmai se pregătea să plece acasă, Își strângea marfa și se gândea la ce va mânca astă-seară. Privirea se mai plimbă o vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
o croazieră în Mediterană, pe un vapor, omul de la frontiera acestui nou mileniu trăiește, în condiții foarte confortabile, o experiență inferioară, totuși, celei din Odiseea. E condamnat să ajungă repede la țintă, nu după zece ani, și să rămână un turist. Printre tradiționaliști, nu prea am ce căuta, întrucît cred că avem și tradiții proaste, de care ar trebui să ne debarasăm. Și era normal ca, într-o zi, carele trase de boi, ca în tablourile lui Grigorescu, să dispară, iar
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
cea mai vestită realizare a lui fiind, dacă mai e nevoie să vă amintesc, îndrăzneața lui vizită la reședința de la țară a unei familiei rivale, Kenway, din Britteridge, unde în timpul unui tur al publicului, cu ghid, în compania a șaptesprezece turiști, a reușit - neobservat - să șterpelească un ceas cu pendulă Ludovic al XV-lea care valora zeci de mii de lire sterline.) Dar pentru că s-ar putea spune că fiecare bănuț din averea familiei Winshaw - datând tocmai din secolul al XVII
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
alcătuind pe hartă o curioasă asemănare cu Baronul Münchhausen din profil. Arc muntos, deltă trifidă, șapte cetăți, Porțile de Fier, Insula Albă, populație în mișcare. Deși o treime trăiește încă în mediul rural, spiritual practic lichidată. Tradițiile coji îmbietoare pentru turiști precum murătura lângă purcel. Lumpen proletariat în destrămare, cu accente de isterie. Halucinația colectivă, hipnoza în masă, mânuirea curentelor lunare pot da aici rezultate deosebite. Intelectualitatea pretinsă, vlăguită, și aici isterie, infantilism, mania persecuției, bonjurism, slugărnicie, indiferență, obtuzitate, egoism, gustul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Mă înșel eu? Nu prea cred. Dar vaza aia chinezească a mamei, de ce ai spart-o, Pascal? Eu n-am zis nimic, mormăie acesta. Lucrurile pe care psihologia le numește abisale sunt niște moluște agățate sub stânci. Până și un turist dă de ele. Pentru Moby Dick trebuie altfel de pregătire, adaugă pictorul, dând vag din mână. Aurora mai trage o dușcă. Era din nou vară. Fata, care între timp nu mai era acea drăgălașă fustiță cloche cerută de rigorile speciei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
sus menționat, Vasile Ilucă dovedește reale calități de autor de literatură „de fabulație” - cum spun specialiștii - creației propriu-zise. Pe acest teren nu pentru toată lumea și nu întotdeauna deosebit de prietenos, autorul cărții pe care o prefațăm - „” - se mișcă dezinvolt, precum un turist bun cunoscător al traseului pe care îl parcurge. Așa cum îi este obiceiul, el are în vedere personaje puține, dar bine distribuite în scenariul cărților sale. De fiecare dată, însă, există unul sau doi eroi în jurul cărora se derulează întregul film
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
moneda națională, euroleul devenind de la minut la minut tot mai valutar. Marile cotidiene s-au aliniat perfect evenimentului scoțând din copitele alergătorilor de cursă lungă idei, expresii și alte adevăruri neînchipuite. Este de așteptat ca în următoarele zile avalanșa de turiști să echilibreze, să dea o nouă strălucire turismului românesc. Totodată se prognozează un ușor salt înainte a monedei naționale față de alte monede naționale și de aici la euro nu-i decât alt pas. ECONOMIA DE LA “C” LA “K” în sfârșit
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
revenind la necesitatea pregătirii criminalistice a candidatului, numai astfel respectivul va fi în stare să născocească cele mai terifiante, abominabile și impardonabile întâmplări. Numai astfel, din crimă în crimă, localitatea sa va deveni tot mai cunoscută, tot mai apreciată de turiștii dornici de suspance și mai ales de către ceilalți corespondenți din localitățile unde primăriile, consiliile locale și asociațiile de locatari nu sunt în stare să răspundă concurențial provocării gazetărești. Ori aici, în acest segment temporal, orizontul corespondentului campion se lărgește, acesta
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
Împăratului roman. Păi a zis cineva că Traian a fost comunist? N-a zis, ladies and gentlemen, fiindcă era evreu. „Acceptîndu-mă ca atare, a trebuit să renunț la cel care aș fi trebuit să devin.” John Fowles. ELMER GANTRY, UN TURIST ÎNTÎMPLĂTOR (Sau Madonna și cîinii lui Pavlov) „Eliot are dreptate. Nu sîntem făcuți să suportăm prea multă realitate. Și cum dracu’ definești realitatea? Realitatea e atunci cînd te afli unde n-ai vrea să te afli, faci ceea ce n-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
agent de asigurări, e Mundt, poate, nimic nu-i sigur În lumea asta, exceptînd faptul că unii Își bat joc de el că e prea gras, alții-l fac nebun și, Înainte de despărțire, Îi spune: „Tu nu ești decît un turist În hotelul ăsta, eu locuiesc aici”. Apoi Charlie deschide ușa camerei sale Înconjurate de vîlvătaia de pe palier și dispare Înăuntru. O clipă mai tîrziu, Barton, cu paltonul pe el și cutia de carton subraț, se Îndreaptă spre ascensor străbătînd culoarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
În re....................................83 Balanța senatorului...............................96 Îmblînzirea viermelui.............................102 Arsenic, rentă sau holeră.....................111 Îngerul cu aripi de rezervă....................118 Duios calul trecea.................................125 Moartea pe pînză..................................132 Sfîrșitul lumii la japonezi........................142 Film În familie.........................................149 Elmer Gantry, un turist Întîmplător (Sau Madonna și cîinii lui Pavlov)..156 Prea tîrziu pentru toba de tinichea...............................165 Colet cu cap de femeie................................................193 Un bosniac la curtea regelui Spielberg........................210 Poveste fără sfîrșit.......................................................221 Shakespeare În America..............................................248 Lady in Black nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
n-am citit În New Yorker-ele alea mai vechi. — Nu, te rog, nu-mi citi nimic. SĂ vorbim doar. SĂ vorbim despre zilele frumoase. — Vrei să-ți descriu cum e afară? — Plouă. Asta știu. — Plouă tare. N-o să iasă nici un turist pe vremea asta. Bate și vîntul foarte rău - am putea merge jos să stăm la foc. Am putea merge oricînd. Nu mă mai deranjează. Îmi place să-i aud vorbind. Unii dintre ei sînt Îngrozitori. Dar alții-s destul de drăguți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
așa de tîrziu, doamnă Tabeshaw? Întrebă. — Prea multă distracție de 4 iulie, răspunse indianca rîzÎnd. — Ce mai face Billy? — Nu știu, Suzy. Nu văzut la el de săptămÎni deja. — De ce nu le duceți la hotel ca să Încercați să le vindeți turiștilor? — Poate. Am dus o dată. — Ar trebui să duceți În fiecare zi. — Prea mult mers. În timp ce Suzy vorbea cu cunoscuții și-și făcea lista cu ce avea nevoie, cei doi pădurari se duseseră În spatele magazinuluzi să vorbească cu domnul John Packard
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
i se zice Față-Balegă. DĂ-ți și tu seama. Ești un detectiv, doar. Acum era mulțumit. El fusese cel care atacase și se simțea așa cum se simțea În zilele bune, Înainte să-și cîștige pîinea din hrănitul și culcatul unor turiști care se leagănĂ În balansoare pe verandă În timp ce se uită la lac. — Auzi, băi, Platfus, acum mi-am dat seama de unde te știu. Tu nu mă mai ții minte, Platfusică? PĂdurarul Îl privi atent. Dar nu-l ținea minte. — Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Poate că n-am știut niciodată. Platfus Platfusică. Platfus Porter? Nu, nu Porter.“ — Îmi pare rău de coșurile astea, doamnă Tabeshaw, spuse apoi. Anu’ Ăsta e prea tîrziu și pînĂ la anu’ n-o să țină. Da’ dacă aveți răbdare cu turiștii de la hotel, vi le cumpărĂ ei pe bani buni. CumpărĂ mata, vinzi la hotel. — Nu, ar prefera să le cumpere de la tine. Ești o femeie frumoasă. — Mai demult eram, spuse doamna Tabeshaw. — Suzy, aș vrea să vorbim puțin, spuse domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]