121,510 matches
-
atracție pentru oameni, grație măreției și peisajelor sale, atractivității în tot cursul anului, oferind o paletă largă de modalități de petrecere a vacanțelor. În zilele noastre, mai mult ca oricând, pentru omul de pretutindeni, dar mai ales pentru cel care trăiește în mediul urban, muntele reprezintă locul în care acesta se îndreaptă în orice anotimp al anului, în căutarea naturii. Muntele oferă posibilitatea efectuării odihnei totale și active, a activităților sportive, distractive și de recreere, activități care contribuie nemijlocit la refacerea
AMENAJAREA TURISTIC? A TERITORIULUI by Irina Teodora MANOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/83493_a_84818]
-
deosebită, atât pentru protejarea sa în scopul păstrării nealterate a funcțiilor sale naturale, cât și pentru valorificarea ei turistică. Uniunea Europeană are în vedere măsuri legislative, administrative, economice, financiare și voluntare pentru protejarea mediului marin. Aproape jumătate din populația Uniunii Europene trăiește în interiorul a 50 de km de coastă. Ca urmare, mediul s-a degradat. În 1995, Comisia Europeană a lansat un program demonstrativ, care se va concentra pe demonstrarea condițiilor pentru implementarea cu succes a dezvoltării durabile în zonele litorale. Pe
AMENAJAREA TURISTIC? A TERITORIULUI by Irina Teodora MANOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/83493_a_84818]
-
a temei. Romanul urmărește, în stil de cronică obiectivă, apariția unei întregi categorii sociale. Cartea impune prin patosul extraordinar al vieții și, îndeosebi, prin relieful puternic al chipurilor umane. Căci, de la figurile de prim-plan până la aparițiile episodice, toate personajele trăiesc ca entități de sine stătătoare, pe deplin conturate. Protagonistul, Iancu Urmatecu, este un Dinu Păturică obsedat nu atât de averea stăpânului (în cazul de față baronul Barbu), cât de condiția lui socială. Cum a remarcat critica literară, el este omul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289425_a_290754]
-
s-a pus problema locuințelor sociale, când această problemă a devenit preocupantă, iar apoi de maxim interes (atunci când edilii au ieșit de la ghișee, din birouri și au mers pe teren pentru a constata la fața locului condițiile insalubre în care trăiau muncitorii). Și această problemă urbană (ca și alte probleme sociale) a ajuns greu pe agenda publică, fiind promovată în special de reformatorii cu vederi socialiste și principii solidariste. După al Doilea Război Mondial, devenirea orașelor franceze este marcată de eforturile
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
și urbane, ca și responsabililor politici și cititorilor dispuși să reflecteze asupra vieții orașelor și devenirii democrației, vom veni cu alte câteva rânduri lămuritoare care urmăresc de asemenea "căile urbanului", avatarurile "guvernării" sale și căile "democrației actuale". În ce oraș trăim? Cu ce probleme se confruntă fenomenul urban ca mod de viață? Ce fel de oraș vrem? Cum îl putem avea? Ce soluții de guvernare, de administrare a orașului se pun în act în orașe, în cartierele concrete? Sociologiile (și alte
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
durabilă), Legea Chevènement (care a creat comunitățile aglomerațiilor urbane, a redistribuit competențele actorilor astfel încât să facă "corp" cu instituțiile financiare interesate de devenirea orașului), Legea SRU (privind proiectele ce vizează orașele și "ariile urbane"). 3. În ce fel de oraș trăim și cum îl privim? Oamenii s-au stabilit, s-au sedentarizat în comunități teritoriale: sate și orașe. Demografii ne spun că în 2000, pentru prima dată în istorie, jumătate din populația globului 3,2 miliarde de oameni trăiește în orașe
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
de oraș trăim și cum îl privim? Oamenii s-au stabilit, s-au sedentarizat în comunități teritoriale: sate și orașe. Demografii ne spun că în 2000, pentru prima dată în istorie, jumătate din populația globului 3,2 miliarde de oameni trăiește în orașe, că suntem în era orașelor dacă avem în vedere că această evoluție variază puțin de la un continent la altul 1. Dacă am putea "călători în timp", am vedea orașe dispărute, înghițite de ape, de nisipuri, orașe acoperite de
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
orașe "șterse" de pe fața pământului, orașe bombardate, în ruină... Cu toate acestea, "sistemul urban" rezistă, cu orașe care se nasc, cresc, prosperă, dar și cu orașe care se îneacă în marasm pe zi ce trece... Orașul este ca ființa vie: trăiește, crește, "se îmbracă de sărbătoare", suferă, e în doliu, moare, poate renaște... Dacă pentru alte ființe vii aceste fapte se petrec la scara anilor, a zecilor de ani, pentru orașe scara poate fi cea a secolelor. Memoria este o caracteristică
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
ține și de numărul mare de biserici, dar și de știința și tehnologia care pot ameliora calitatea vieții, condițiile, modul de viață. Sigur că ele nu au "făcut totul" bun și bine dovadă contextele ecologice, economice, politice, culturale în care trăim cotidian, cu toate promisiunile "raționalismelor", "pozitivismelor", dovadă faptul că progresul științific și tehnic nu a coincis cu progresul pe plan social și moral; dar orașele nu pot deveni, nu pot rămâne locuri propice civilizației, spații de toleranță și convivialitate, de
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
de suferințe și riscă să afecteze societatea în ansamblu. Una dintre agențiile Națiunilor Unite (Programme des Nations Unies pour les Etablissements Humains United Nation Center for Human Settlements 2) se preocupă de "habitat" și constată că oamenii se stabilesc și trăiesc în orașe afectate acum de: mondializare, multiculturalism și afirmare etnică, de probleme ecologice create de efecte (ne)urmărite, (ne)așteptate ale creșterii economice, de tendințe demografice și migratorii noi, de "înfruntarea sexelor", de "disoluția familiei", de proliferarea unor noi comportamente
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
culturale și sociopolitice ale fiecărui oraș și să ia în seamă istoria și tradiția lor. În loc de soluții globalizante și uniforme, ar trebui să considerăm diversitatea orașelor ca pe o valoare culturală de cea mai mare importanță 1. Orașele în care trăim acum au fost (re)construite în bună parte conform logicii societății industriale, civilizației "mașiniste", adică au urmărit cu obstinație dezvoltarea materialistă, pierzând din vedere semnificația, sentimentul de apartenență. Acum ajungem tot la educație (deceniul 2005-2015 este Deceniul educației în vederea dezvoltării
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
ca doar caracteristicile culturale ale majorității să fie recunoscute și împărtășite. De-a lungul anilor s-a renunțat la termenul asimilare, fiind folosit cel de inserție ca să se arate că politicile în vigoare luau în seamă particularitățile, respectau diferențele ("Să trăim împreună cu toate diferențele dintre noi"). Inserția a devenit și leitmotivul politicilor urbane atunci când munca era "marele integrator social", care permitea regăsirea demnității, a sentimentului de apartenență la societate 1. Inadecvarea politicilor de inserție la realitățile din teren a dus treptat
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
să le ia în seamă fără a le exalta, bazându-se mai mult pe asemănări și convergențe, politica de integrare pune accent pe egalitatea drepturilor și obligațiilor, pe exigența de a da fiecăruia, indiferent de originea sa, posibilitatea de a trăi demn în societate dacă acceptă regulile și devine element constituant al acesteia! Politica de integrare urmărește să favorizeze coeziunea socială, să evite rasismul și discriminările (prin acțiuni vizând femeile, copiii, tinerii etc.). Integrarea în cadrul politicii orașului a fost realizată prin
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
financiară). Aceasta a presupus formarea actorilor. Nu au existat metode speciale de formare, dar s-a insistat asupra conștientizării necesității de a pleca de la un diagnostic împărtășit, de la datele din teren pentru a ști în ce context, în ce situații trăiesc locuitorii, ce obiective și activități sunt necesare, ce priorități, de a observa și analiza practicile cotidiene ale locuitorilor, de a identifica parteneri pentru proiecte, de a estima timpul necesar proiectelor, de a testa pertinența intervențiilor. Pentru fiecare tematică abordată, în
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
sesizabil și prin vehicularea mai intensă a expresiei democrație participativă. Nu este clar dacă acest "nou" aspect al organizării socioumane este privit ca un cadou sau ca o concesie făcută de către stat cetățenilor și dacă această nobilă idee nu este trăită ca o nouă constrângere de către aceștia... Participarea ar trebui să fie o condiție pentru evitarea enclavizării, a ghetoizării fenomene care produc găști de cartier, mișcări nihiliste, extremiste. Cert este că oamenii, locuitorii orașului fac orașul bun sau rău, civilizat sau
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
decret, fiindcă "oamenii nu renunță la comoditățile vieții decât constrânși de necesitate". Una dintre cheile incitării locuitorilor la participare, implicare este implementarea de proiecte prin parteneriate locale cât mai largi (fără să se uite că locuitorul este o persoană care trăiește într-un anumit loc: bloc sau casă, situat pe o anumită stradă, într-un anumit cartier, într-un tip de oraș etc. și că el poate participa ca părinte, locatar, coproprietar, membru al unei asociații, al unui sindicat etc.). Tocqueville
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
unui sindicat etc.). Tocqueville scria despre cetățeanul democrației americane că acesta se atașează de locul său, se interesează de el dacă este implicat și în conducerea sa, ține la el dacă nu are a se plânge de condițiile în care trăiește și investește în viitorul acestuia dacă are speranțe că poate trăi mai bine în acest spațiu, împăcat cu sine și cu ceilalți. Democrația locală se poate instaura cu adevărat acolo unde oamenii vor să trăiască mai bine împreună, egali și
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
se atașează de locul său, se interesează de el dacă este implicat și în conducerea sa, ține la el dacă nu are a se plânge de condițiile în care trăiește și investește în viitorul acestuia dacă are speranțe că poate trăi mai bine în acest spațiu, împăcat cu sine și cu ceilalți. Democrația locală se poate instaura cu adevărat acolo unde oamenii vor să trăiască mai bine împreună, egali și diferiți. Democrație participativă în cartierul Bois Sauvage. În acest cartier sunt
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
plânge de condițiile în care trăiește și investește în viitorul acestuia dacă are speranțe că poate trăi mai bine în acest spațiu, împăcat cu sine și cu ceilalți. Democrația locală se poate instaura cu adevărat acolo unde oamenii vor să trăiască mai bine împreună, egali și diferiți. Democrație participativă în cartierul Bois Sauvage. În acest cartier sunt concentrate cele mai diverse categorii de populație, numeroși imigranți, șomajul este de amploare, precaritatea e persistentă. A luat ființă cu câțiva ani în urmă
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
nu aveau în comun decât sărăcia nu era indicatorul unei decadențe ineluctabile, ci o etapă necesară a progresului civilizației industriale și urbane. Aceasta cerea creșterea populației orașelor. Străini unii altora, anonimi și mobili, locuitorii marilor așezări trebuiau să învețe să trăiască împreună grație asimilării codurilor de conduită ale mediului urban: rezerva, distanța și grija de a oferi o aparență de sine normală. Această învățare era facilitată de formarea și creșterea conștiinței utilității reciproce, într-o epocă în care industria reclama forța
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
locuinței: latrine și haznale, acareturi care ocupă curțile și beciurile, omniprezentele animale"1. Exil pentru unii, periferia a fost, pentru alții, la începutul secolului al XX-lea, ocazia de "a prinde loc", de a prinde rădăcini undeva, șansa de a trăi într-un anumit fel în oraș. Trebuie să subliniem, în sfârșit, că la finele secolului al XIX-lea muncitorii păreau să aspire la căldura unui cămin ca la o posibilitate de a se izola. Așa cum ne spune Michelle Perrot 2
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
această privință este deosebit de grăitoare: "Muncitorul își revine repede din mânia față de proprietarul său. Problema salariului este pentru el de cu totul altă importanță"3. Am putea vedea în această minimă investire în problema locuințelor o moștenire a trecutului: nu trăise majoritatea populației, până în secolul al XVIII-lea, fără locuință proprie?" ""Se aparținea" aproape întotdeauna cuiva"4 notează Philippe Ariès fără ca această situație să fie resimțită ca o umilire. În această confuzie întreținută, pe de o parte, între muncă și nemuncă
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
era locul în care copiii se jucau și își făceau ucenicia; strada și cafeneaua erau locurile pe unde circulau mesajele, unde se manifesta solidaritatea între adulți 7. Desigur, începând cu secolul al XVIII-lea, mai ales săracii erau cei care trăiau în stradă. Cei îmburgheziți, care descoperiseră "intimitatea" caselor 1, au părăsit strada, și nu mai treceau pe acolo decât în cutii izolante: trăsura sau lectica 2. Cât despre cei săraci, aceștia se gândeau mai curând ce vor mânca, decât unde
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
exemplul susținătorilor economiei politice creștine, Frédéric Le Play sublinia că industrializarea a privat masele de binefacerile religiei, proprietății și familiei. Fără să regrete trecutul, ambiția sa era aceea de a reda oamenilor ceea ce le-a fost întotdeauna necesar pentru a trăi: o religie, o familie, o proprietate. Teoretician al patronatului, el vedea în acest regim care făcea din patron un fel de părinte al muncitorilor săi un remediu contra sărăciei și un corectiv al exceselor libertății muncii. Patronatul creează o legătură
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
vorba de burghezie, se vorbea de surmenaj și odihnă, în cazul muncitorilor, de lene și absenteism"59. Problema tratării tuberculozei ne lămurește în privința lamentațiilor curentelor igieniste, care condamnau faptul că nu se făceau prea multe pentru ameliorarea condițiilor în care trăiau muncitorii. Igieniștii se plângeau că le lipsesc cererile din partea muncitorilor pentru a legitima doleanțele astfel încât statul sau municipalitatea să dezvolte servicii publice în acest sens. Or, exemplul care urmează arată că pentru muncitori era irațional să se mobilizeze în vederea satisfacerii
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]