1,907 matches
-
negre în loc de ramuri, pe covoarele pomilor; plutind între cer și pământ atârnate de barba ceții; îngropându-se sub umbrele albastre înscorțoșate de chiciură. Privind, uimită, împrejur, cu grijă să nu-și rănească ochii, sufla în pumni, descheiată la șubă luneca înfundându-se în omăt, cu cizmele ei ușoare și înalte, care-i ajungeau până la genunchi, unduindu-și umerii și brațele, de parcă ar fi vrut să zboare. Zurgălăii veseli sunau în aer. Se rostogoleau, sub picioarele ei, prin zăpezi. Fulgii, căzându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1475_a_2773]
-
Marina tace, continuă ridicând vocea: Cine ți-a spus-o? Să vedem, răspunde. Nu știi că sunt soțul tău? Săraca Materie, strângând geniul la pieptul său, simte cum o bilă de teamă îi ridică întâi pe dinlăuntru pieptul umflat, îi înfundă gâtlejul, apoi își vede soțul prin umorul amar care îi purifică ochii limpezindu-i. Ai nefericirea să te fi născut cretină și nu ești în stare.... Abia se aude, ca un scâncet de animal rănit, aceste cuvinte scăpate printre dinți
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
face zgomot pentru a atrage atenția. Și în unele și în altele se întâmplă că sprijinind copilul cu mânuțele sale de pânză se aprinde și izbucnește în plâns iar mama îl potolește dându-i să sugă. Și în timp ce mama îi înfundă gura cu mamelonul pentru a nu mai plânge, Avito: Lasă-l să plângă; este prima sa lecție, cea mai adâncă. N-o va uita niciodată, deși o uită și, cum mama nu este atentă în cel mai profund înțeles, tatăl
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
viața mea. Eu mănânc unt, T margarină. „Să-ți dau, cum să-i zic, era să zic agripina.” Și chiar nu-mi aminteam. Aveam în minte că seamănă cu Agrippina, dar altfel nu-mi aminteam. Surzenia mea devine mentală. Mă înfundă în indiferență ca în vată. În afară de cine și ce mă interesează, nu mă mai interesează nimeni și nimic. Câtă deosebire între șmecherii autentici, care s-au ajuns fără să sacrifice ceva, fără ca altfel să fi fost ceva, și cei care
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/5121_a_6446]
-
se ridică de pe jos și zâmbi totodată. Căzuse, absurd, tocmai la capătul pantei, încercând o cristianie. Începu să se scuture de zăpadă, cu meticulozitatea unei pisici care își netezește blana cu vârful limbii. Porni apoi la deal cu pași apăsați, înfundându-și skiurile în zăpada moale care căzuse în timpul nopții. Cerul părea colorat de mâna unui copil din clasa întâia primară. Într-un colț - așa cum se cuvenea - soarele strălucea rotund și vesel. Manina se opri o clipă, urmărind absentă tot acel
Introducere la biografie by Iulia Iarca () [Corola-journal/Journalistic/5198_a_6523]
-
fals protectoare) și lăsat să vegeteze la Romă, deși a stăruit mereu să revină la postul de comandă, avînd mai multe atuuri decît chiar Corneliu Coposu. Dar seniorii partiduluii credeau altfel. În fruntea treburilor partidului trebuiau instalați numai cei ce înfundaseră, pentru mulți ani, pușcăriile comuniste, luptătorii din exil, supraviețuitori, multumindu-se cu roluri abia îngăduite. Singură concesie onoranta ce i s-a făcut a fost să prezideze congresul P.N.T. din decembrie 1991 și, apoi, pe la 15 septembrie 1995, regretatul Corneliu
Emil Ghilezan se destănuie by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17909_a_19234]
-
oratorică în care evoca și enumera volubil toate vechile erori ale doamnei Ioanide, trecea la o muțenie aproape absolută și la o indiferență politicoasă. Venea la masă, invitat de doamna Ioanide, mânca fără a spune nimic, cu ochii de obicei înfundați într-o revistă, turna amabil apă ori vin și în paharul lui și în al doamnei Ioanide, căreia îi răspundea printr-un da ori nu sobru când era întrebat dacă mai vrea ori nu dintr-un fel și se purta
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
cuferele închise, dar hainele lăsate în gardirop. S-a întors pe la unsprezece acasă și n-a ieșit până după masă, când a venit o mașină luxoasă. - Era cineva în mașină? - Era, că m-am uitat de la geam, mai mulți, strânși înfund, îndărătul perdelelor. S-a dat jos numai șoferul, care a intrat în curte și l-a luat pe chiriașul meu. - Pe șofer îl cunoașteți? - Cum nu, maică! E unul cu haină de piele și frumos lafață, parc-ar fi de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
auzi numele său rostit de cineva așezat G. Călinescu chiar în poarta unui cavou. Era un paznic aderent al Mișcării, acela care trăsese cu revolverul ca să distragă atenția agenților. Gavrilcea intră după el în cavou. Apoi ieșiră amândoi și se înfundară în cimitir. Gavrilcea nu fugi pe drumuri exterioare, cum ne-am închipui, ci reveni, cu ajutorul paznicului, chiar în fața cimitirului, ca un cetățean pașnic și îmbrăcat în haina lui de piele, luă tramvaiul, care îl aduse până aproape de centru. De aici
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
înseamnă "directorul de cabinet", era organul prin care Gaittany își exercita inefabila sa presiune. Ministrul grifonă o rezoluție de aprobare, cerând organelor competente să refere suma de care se poate dispune. Gaittany se grăbi să iasă cu hârtia și se înfundă în alte zone ale ministerului, unde-și avea oamenii săi. În cel mai scurt timp puse mâna pe bani. Atunci Gaittany se ivi pe neașteptate în mașina G. Călinescu lui în fața casei lui Ioanide. Venise el, evitând a chema pe
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
întîmplă ceva. Gay îi aruncă o privire furișă și speriată. — Sludden m-a trimis să cumpăr țigări și nu-i place deloc să aștepte. Lanark observă că mîna lui cu dragonită se strîngea pregătindu-se s-o lovească. Și-o înfundă în buzunar, unde se agită ca un rac. Gay nu băgă de seamă. îi spuse pe un ton melancolic: — Ești un tip foarte puternic, Lanark. Cred că aș putea merge cu tine, dacă m-ai susține. Dar Sludden nu renunță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
îl atîrnă pe perete și se depărtă privindu-l cu brațele încrucișate și capul înclinat. — Mai aproape de perfecțiune? Ai dreptate, Duncan, e mai aproape de perfecțiune. Da, sînt mulțumit de lucrul meu de-o noapte. — Numai și numai absurdități! rîse pe înfundate domnul Drummond din pat. — Da, sînt mulțumit de lucrul meu de-o noapte, repetă Drummond acceptînd o ceașcă de ceai de la Janet. întunericul de-afară se rări și cerul se coloră într-un roz pal în spatele turnulețelor bisericuței mizere. Drummond
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-mă ilustrînd primul capitol discreditat printr-o formă de artă învechită, aplicată la o clădire amenințată dintr-o sărmană provincie a unui imperiu care se prăbușește. Doar geniul meu miraculos mă scutește de depresie, și chiar pensulele mele s-au înfundat de atîta teologie, acest bastard al științei. Să nu uit că o pictură, înainte de orice, este o suprafață pe care sînt aranjate culorile într-o anumită ordine. E prea mult albastru în această pictură, și-aș face bine să n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
că vede o față subțire care se strecoară și iese, de doisprezece centimetri lungime și mai puțin de un centimetru lățime, nasul subțire ca o ață terminîndu-se într-un fel de clapă mică și absurdă, iar ochii de pe ambele părți înfundați în pliuri verticale. Gura era o gaură ca de pungă strînsă, iar sora își vîra mereu degetul în ea, pentru a-l ajuta să respire, probabil. Apoi gura se deschise într-un oval cu ceva plat în interior, iar ovalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
sui pe mal și se întinse pe spate, răsuflînd din greu. închise ochii să se apere de albastrul intens și strălucirea îi străpunse ploapele într-o nuanță de un roșu ucigător de fierbinte. Alexander îi spuse: — Apa tot se strecoară. — înfundă găurile cu mușchi și pietriș. — Nu cred în Dumnezeu, zise Alexander. Lanark clipi și-l urmări cum se căznește să smulgă bucăți de pămînt din mal. — O? făcu el. — Nu există. Mi-a spus bunicu’. — Care bunic? Toată lumea are doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mii de ani, priviți cu ochi mai ageri decît ai vulturului mingea aceea albăstrui-verzuie și umedă a celei de-a treia planete. Deșerturile sînt mai mici decît azi, junglele și pădurile mai întinse, pentru că acolo unde solul e gros, tufărișul înfundă fluviile și astfel ajung să se întindă în pămînt mlăștinos. Nu există poteci largi sau cîmpii împrejmuite cu garduri, nu sînt nici drumuri și nici orașe. Singurul semn de om este acolo unde marginea vestică a globului se rostogolește în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cheson 3,35 m. Stația de pompare tip cheson are ca destinație transportul apelor uzate de la bazinul decantor către canalul de desecare cu rol de canal de transport a apelor spre râul Siret. Deficiențele rețelei de canalizare - existente - colectoarele sunt înfundate și nu permit circulația apei; - poziția colectoarelor sub nivelul apei corelat cu deficiențele de etanșare au transformat rețeaua de canalizare în rețea de drenaj; - deversarea apelor uzate poluate în mediu înconjurător; - nefuncționarea decantorului final și a stației de pompare; - rețeaua
Reţele de canaliza re orăşeneşti şi industriale : exemple de calcul by Tobolcea Viorel, Tobolcea Cosmin, Creţu Valentin () [Corola-publishinghouse/Administrative/91652_a_92377]
-
principiul pe dos și ziceți: Tocmelele nu sunt libere, se vor face cum zic eu, iar îndeplinirea lor rămâne la discrețiunea fiecăruia. Cum o vrea și de-o vrea o face. Și acum, după ce toate espedientele și panglicăriile s-au înfundat, vine "Pseudo - românul " și proclamă că "Partida națională și liberală culpabilă este" "Pentru relele în instrucțiunea publică sunt răspunzători toți membrii partidei naționale și liberale" c-un cuvânt de toate relele economice, sociale, igienice chiar, e răspunzător și culpabil partidul
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
vorbe. "Ale tale dintru ale tale", d-le Rosetti. Știm prea bine că o administrație onestă l-ar aduce pe român la alte gânduri, dar aceasta nu e administrația roșie. Apoi tot paradă cu țăranii; paradă azi, paradă mâni, se înfundă odată. Când e vorba ca, la serbări ca aceea de 10 mai, să se facă Vifleim cu țăranii, s' aduc în adevăr din toate unghiurile țării o sumă de oameni cari să dea reprezentații teatrale în ochii aristocratizatului Giani, căci
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
conzistă din tranzacții zilnice cu devergondajul. Dar roșii par a nu cunoaște rușinea. De-o corupțiune atât de naivă sunt încît li-i silă de ființa lor proprie când o văd reprodusă în exemplare analoage și mai toți dintre ei înfundă cu copiii lor institutele statului, pentru a scăpa cât de curând și a nu le mai duce grija. Ei bine, le știe acestea d. Ioan Brătianu și cu toate astea își zice: Daca n-ar exista asemenea oameni deșertăciunea mea
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
unde se înălțau vârfurile plopilor plini de puf și crenelurile morii Dîmbovița), cu fața ei subțire ca a mea și cu pielea moale, vorbea mai mult pentru sine, atentă în interior, vocea amestecîndu-i-se cu cântecele guguștiucilor și cu parfumul verii. Înfundam câte o viespe în miere și o priveam cum se zbate acolo, greoi, cu o bulă de aer rămasă între fălci, pe când mama povestea veșnicele ei povești, copilăria ei la țară, cu "tătica și mămica" pe care-i visa aproape
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Scitie delirantă. Șirul de sănii fără zurgălăi, trase de căluți cu coame înfoiate, cu copitele înfășurate în fâșii de piele, ducea spre mântuire tot clanul Badislavilor, cu voinici, vâji, prunci și muieri, cu grâu, cu halci de carne de porc înfundate-n untură, cu veșminte, cu icoane și cu patrafirele popii, care, îmbrăcat ca un țăran oarecare, șfichiuia din timp în timp crupa cafenie-lucioasă a iepei ce se zbătea grațios în hamuri în fața lui. Iapa îl pleznea și ea peste obraz
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Când am văzut, pe unul dintre degetele fiarei, un fel de inel masiv de aur, am știut că găsisem (căci orice descoperire e o rememorare) strada și casa mistică a nașterii mele! Trebuia doar să traversez șoseaua și să mă-nfund pe străduțele cartierului de vizavi. Dar sclipitoarea aripă nu avea, se pare, numai cinci degete, ci o încîlcitură întreagă. Am umblat ore prin soarele tropical pe străzi identice, triste, de periferie, cu case negustorești și țărănești, cu zmee atârnate de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din fețele pierdute-n ceața bolții de aur se zăreau doar luminile ochilor dilatați. Fiecare gigant își exhiba tragic câte o infirmitate: o femeie avea sânul stâng atins de elefantiazis, atîrnîndu-i ca un sac hidos până la pubis; alta avea capul înfundat în torace și sternul ieșit în față ca al păsărilor. Bărbatul cel mai apropiat avea un picior poliomielitic, lipsit de pulpă și coapsă, doar cu femurul, tibia și peroneul în teci de piele zbârcită. Hernia următorului îi umpluse testiculul, lăbărțîndu-i-l
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
șuvoaie de ploaie. Singura prezență vie, carnală, colorată ca o floare, era Maria, care, în fustița ei de vară și cu pantofii cu toc, țopăia repede spre cinematograf, scoțîndu-și delicat ca o mâță gleznele ușoare din zăpadă. Înhăinurați, cu capetele înfundate-ntre umeri de frig, trecătorii păreau atât de cufundați în necazurile lor, încît nu-și permiteau să irosească o privire pentru domnișoara rujată și dichisită (din păcate atât de sărăcuț îmbrăcată) care, neatinsă de prăpădul din jur, își sucea șoldurile
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]