1,895 matches
-
unui oraș din județ, iar soția este profesoară în orașul al carui parc poartă numele lui. Mare era opulenta: păstrăv, plachie, cârnați, friptură, televizorul era pus pe Moscova și se vorbea puțin, atmosfera fiind cam de priveghi. Nu erau foarte îngrijorați, Iliescu dăduse un decret prin care erau plătiți semestrul I, 1990, bani aveau, îngrijorarea era totuși , lumea lor se prăbușise și ce va urma. Ea s-a pensionat cu unul din decretele lui Iliescu la 50 de ani, el a
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
restul lumii, adică Lumea, este mai largă. Și merită întotdeauna să te restrângi, chiar și până la inexistență, ca să sporești minunea lumii. Esterei îi revenise, ca obiect al jocului, termometrul adus de mine. Puia nu mai venea și începuserăm să fim îngrijorate; fără formația completă jocul nostru nu avea nici un sens. Până la urmă ne-am hotărât să mergem toate la ea. Am ieșit în stradă și, pentru prima oară de când jucam Reginele, ni s-a întîmplat să întîlnim trecători sau oameni ieșiți
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
i-am auzit pașii. - Ce-i asta, Vadicika, nici nu s-a luminat bine de ziuă și te-ai apucat să strigi? Ai s-o trezești pe doamna. Fața ei de femeie bătrână, mică și galbenă ca frunza toamnei, era îngrijorată și supărată. - Dar cu tine ce-i, băbătie, umbli în pâslari în plină vară? o întrebai eu, fără să ridic capul și simțind cum palpită o durere surdă între ceafă și pernă. - Tare mă dor picioarele, Vadicika, îmi răspunse ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
Gacel clătină din cap, sceptic. Nu știu dacă se vor întoarce la timp, spuse. Și chiar dacă se vor întoarce, mă tem că n-o să fie singura călătorie pe care vor fi nevoiți s-o facă. — Ce vrei să spui? întrebă îngrijorată Aisha, care devenise o femeie zveltă și frumoasă. Crezi că mai avem mult până o să dăm de apă? — Mă tem că da, interveni Suleiman, care până atunci nu-și spusese niciodată părerea în această privință. Am impresia că va trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
ashanti, un akli care se născuse și crescuse în sânul familiei, de un devotament dincolo de orice îndoială, era un bărbat foarte puternic și rezistent, capabil să facă față oricărei situații neplăcute. Cu toate acestea, Laila nu putea să nu fie îngrijorată văzând cum singura ei fată se pierdea în zare spre miazănoapte. — Allah e mare! își spuse în șoaptă. El o va apăra. Mai frică îi era de fiecare dată când unul dintre băieți cobora în puț; și își făcea atâtea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
răspunse celălalt convins. Se îndepărtă călcând cu multă grijă, deoarece tălpile picioarelor sale erau o rană vie și nisipul ardea la ora aceea, iar când ajunse la umbră căzu ca trăsnit. Imohagul se uită la el îndelung, cu o privire îngrijorată, conștient că rănile deschise riscau să se infecteze, ceea ce în acel loc și în acele împrejurări însemnau o moarte sigură. Îi păru rău că l-a adus înapoi în tabără. Era clar că un european nu era în stare să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
află pe stradă sau la locul de muncă. Peste încă două zile, 20 martie 1990, pe pagina a treia a ziarului, un grupaj de știri pilduitor pentru istorie. În coloana de sus este redactat cu un ton, de data asta îngrijorat și obiectiv, faptul că în București și în alte orașe din țară au avut loc manifestații în favoarea Proclamației. Ziarul reproduce declarația unui muncitor din Caransebeș care cere, în acord cu toate manifestațiile din marile orașe din Ardeal și Banat, să
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
m-am mirat eu. — Unde altundeva mai găsește ce oferea aici August Krapptauer? întrebă el. — Cum au fost recrutați? m-am interesat eu. — Prin ziarul meu, zise Jones, dar de fapt s-au recrutat ei înșiși. Tot felul de părinți îngrijorați, oameni onești, scriau mereu la Luptătorul creștin alb întrebându-mă dacă nu există vreo mișcare de tineret care își propune să păstreze puritatea sângelui american. Una din cele mai sfâșietoare scrisori pe care am văzut-o vreodată a fost de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
sub vârf, la stația Peak Tower. Tras prin junglă la o asemenea înclinație și depășind treptat o serie de zgârie-nori, auzi în toate limbile exclamațiile de admirație și de teamă ale turiștilor. Dacă se rupe cablul, ce facem? A spus îngrijorată o franțuzoaică. De asemenea, mai poți alege autobuzul sau mersul pe jos pe cărările special construite pentru pietoni, unde te poți întâlni și cu octogenari, bărbați și femei, care aleargă spre înălțimi și înapoi de câteva ori pe zi. Pe
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
nu se lăsa păcălit. Îi veni gândul fugitiv de a citi măcar scrisoarea celorlalți. Se feri să nu înfurie însă pe Simion, deși i-ar fi plăcut să agaseze puțin pe Aglae. Când însă văzu pe Otilia, care îl privea îngrijorată, își dădu numai-decît seama că ar fi umilit-o, scoțând în evidență micile escrocherii pe care le îngăduia din cauza ei. Scoase portmoneul și dădu comisionarului banii, iar scrisoarea o vîrî în buzunar. - Este vechilul de la moșie, minți el celorlalți, care
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
întrebarea anxioasă: - Dragă, ești fericită? Vai, ce fericiți trebuie să fiți! Ana privi cu o atenție obsecvioasă toată casa, admirând totul, lăudă tot ce i se servi și ascultă cu o atenție respectuoasă toate instrucțiunile Aglaei. Afectă a fi foarte îngrijorată că nu cunoaște bine preferințele lui Titi și o rugă pe "maman" să-i spună tot ce crede că e necesar să facă pentru menajarea lui. Fu veselă, fără cinism, și izbuti cu îndemînare să fie de acord în toate
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
închipui că bate câmpii, ca de obicei, căscă leneșă și adormi adânc. A doua zi nu-l văzu pe Stănică și se miră. Acesta nu veni nici la masa de prânz, nici seara, nici noaptea, nici două zile consecutive. Olimpia, îngrijorată, alergă la Aglae și se întrebă dacă nu i s-a întîmplat ceva G. Călinescu lui Stănică, plecând cu chef de acasă. Dar Aurica, în turneul ei zilnic, îl văzuse chiar cu o oră mai înainte. Niciodată Stănică nu se
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
răspândește din om în om: „S a anunțat la radio cedarea Basarabiei. Rușii o vor ocupa în următoarele trei zile”. În scurt timp strada devine pustie. Mă îndrept și eu în mare grabă spre casă. Găsesc pe părinți descumpăniți și îngrijorați.Hotărâm să ne refugiem și să ne pregătim pentru a pleca, a doua zi, până la prânz cu acceleratul de București. Tatăl meu se îngrijește de acte și de hârtii mai importante. Mama nu știe ce să aleagă, cu prioritate, pentru
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Eugen Şt. Holban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1710]
-
scrutau străzile. Pe străzi se aflau puțini trecători. Pe unele figuri tristețe, pe altele bucurie ascunsă. Ajungem la gară. Aici, lume multă și cunoștințe la fiecare pas. Cumpărăm bilete și ne urcăm în tren, la locurile noastre. Călătorii au figurile îngrijorate, fiecare cu gândurile lui. După vreo jumătate de oră trenul se pune în mișcare. Apoi, vom afla că a fost ultimul tren care a plecat spre București. Rușii, nerespectând acordul, au intrat în dupăamiaza zilei în Chișinău. Până la Ungheni, nimic
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Eugen Şt. Holban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1710]
-
roiesc nevăzut în jurul actului nostru central, poate avea totuși o forță imperioasă și că elementul de decizie, cel pe care contăm, este derizoriu; ba mai mult, că acest element de decizie face și el parte din accidental. Grija este starea îngrijorată că elementul „grijă“, înțeles ca grijă a destinului față de cazul existenței noastre individuale, poate să nu se „îngrijească“ deloc de starea noastră particulară de grijă... Există și un anumit fel de suferință a cărei intimitate este ciudată, nostalgică. Ea pare
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
că modificările climatice urmau să înceapă și că asigurarea hranei ar fi putut fi pusă în pericol. Anumiți oameni ar fi avut de suferit. Acum, în țările occidentale, cele mai multe din Europa și cele mai multe din țările Asiei, ideea de a deveni îngrijorate sau neîncrezătoare din pricina asigurării hranei datorită climei, energiei sau economiei, ar putea fi inexistentă. Dar în Africa și America Latină altfel stau lucrurile. Consilierea unui transportator internațional de alimente care expediază marfa dincolo de Orientul Mijlociu era provocatoare. Era musulman și când l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
supărată ? Atunci mă mai suni încă o dată ? Cum vrei tu... Cum crezi tu, dacă crezi... Dar ce rost are să mă mai suni, dacă nu stai mult ? Ei, nu, uite, nu, uite, acum, dacă m-ai sunat, nu mai sunt deloc îngrijorată ! Ei, și mai dă-te-n pizda mă-tii de bărbat ! Vezi că nu-i bine nici așa, tot ni-ni-ni pe lângă el, să nu-ți știe deloc de frică ! Vezi că mai are și omu-meu dreptate : — Tu știi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
fără reținere. Opinia publică, s-o recunoaștem, nu se arată acum deloc entuziasmată față de veștile despre intrare. Să ne gândim, domnilor, că este de-ajuns un pas greșit și micul nostru regat va dispărea, ca și când niciodată... Mulțimea este sceptică și îngrijorată, iar eu însumi sunt apăsat de o presimțire rea... De aceea vă repet, acum, în al doișpelea ceas : cel care acum, cu o criminală inconștiență, se pregătește să verse atâta sânge - criminalul Brătianu... Chiar dacă aceasta ar fi vocea amicului Victor
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Germania, unde oamenii de condiție stau la coadă... Da, da, stimată și distinsă doamnă, ne așteaptă zile încă și mai grele. Glasul tânărului profet este vesel și o lucire de satisfacție i s-a aprins în ochi. Totuși, o tăcere îngrijorată s-a țesut în penumbra salonului, la această oră neliniștitoare a zilei, entre chien et loup. Cel mai tare s-a întunecat la față Profesorul Mironescu, care își tamponează îngrijorat fruntea pleșuvă : fierbințeala pleoapelor îi lasă impresia că febra i-
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
mine, și asta, uite-o ce toacă-nainte ! Uite-o ce nu-i mai tace gura ! Că d-aia și pramatia de Niki nu stă p-acasă ! De gura ei, care nu-i mai tace, d aia fuge-mpușcat ! Nu sunt îngrijorată, pentru că ce i-a mai rămas altceva, săracul, decât partidele de tenis și puținele momente, ca cel de azi, când mai stă la o șuetă ? Să te trezești pensionat, când tu încă mai... — Ba omu meu a zis bodaproste când
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
revistă de doi bani, spune Lissy, fără cea mică urmă de Îndoială În glas. Știu că glumește pe jumătate. Dar, de cînd prietenul ei Simon i-a dat papucii, Lissy are o părere extrem de proastă despre sine. SÎnt un pic Îngrijorată pentru ea. — Vorbiți despre proporția de aur a frumuseții ? spune Jemima, cealaltă colegă a noastră de apartament, intrînd În cameră țaca-țaca, cu pantofii ei cu toculeț. E Îmbrăcată În jeanși roz deschis și un top alb și e, ca Întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
platou. — Scuze, spun și mă dau Într-o parte. Spune, mamă, cu ce să te ajut, să fac și eu ceva ? — Să-i dai de mîncare lui Sammy, spune ea, dîndu-mi o cutiuță cu mîncare pentru peștișori aurii. Se Încruntă Îngrijorată. Știi, sînt un pic Îngrijorată În legătură cu Sammy. — A, zic, cu o tresărire de alarmă. Ăă... de ce ? — Nu știu, parcă nu e În apele lui. Îl privește cu atenție prin sticla bolului. Tu ce zici ? Ție cum ți se pare ? Privesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
dau Într-o parte. Spune, mamă, cu ce să te ajut, să fac și eu ceva ? — Să-i dai de mîncare lui Sammy, spune ea, dîndu-mi o cutiuță cu mîncare pentru peștișori aurii. Se Încruntă Îngrijorată. Știi, sînt un pic Îngrijorată În legătură cu Sammy. — A, zic, cu o tresărire de alarmă. Ăă... de ce ? — Nu știu, parcă nu e În apele lui. Îl privește cu atenție prin sticla bolului. Tu ce zici ? Ție cum ți se pare ? Privesc În direcția În care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
fardat. Ridic privirea și rămîn cu ochii țintă la ea. Ce sînt alea, gene false ? — Nu ! Adică... da. Dar n-ar fi trebuit să remarci. Se numesc privire naturală. Se duce la oglindă și dă de cîteva ori din gene, Îngrijorată. Îți sar chiar atît de tare În ochi ? — Nu ! zic ca s-o liniștesc și-mi iau fardul de obraz. CÎnd ridic din nou privirea, Lissy se holbează la umărul meu. — Ce-i aia ? — Ce anume ? spun nevinovată și ating
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
meniul cu băuturi și-l citesc rapid În diagonală. Doamne, ce stresată sînt. Încep să mă doară ochii. Vreau să mă uit În jur. Vreau să văd locul. — Lissy, șoptesc. Mă duc să arunc o privire. — Serios ? Lissy mă fixează Îngrijorată, de parcă aș fi Steve McQueen cînd zice că vrea să sară gardul de sîrmă ghimpată. Păi... OK. Dar ai grijă. Fii discretă. — Bine. Stai liniștită, o să am grijă. OK. Așa. O să arunc o privire rapidă, fără să mă holbez nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]