2,740 matches
-
lui, el stând la capătul pajiștii Commons, fața albă și privirea lui fixându-mă intens, ținând mâna întinsă, și știam că dacă aș fi atins mâna aceea ar fi fost la fel de rece ca a mea, iar gura lui se mișca întruna, de unde mă aflam reușind să aud numele pe care îl repeta mereu, revărsându-i-se insistent de pe buze. Robby. Robby. Robby. Cineva bătu la ușa biroului și tata dispăru. Donald Kimball părea obosit și atitudinea lui interogativă de sâmbătă se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
nu eram șocat de nimic din moment ce nu reacționam la nimic), dar pe urmă m-a întrebat ce face Sarah și a ascultat cu sufletul la gură când i-am povestit ce progrese făcuse și deși marele director executiv îmi promitea întruna că dorea să-și vadă fiica știam că întotdeauna va apărea un alt „ceva-neprevăzut“ care îl va împiedica să vină s-o vadă, dar a adăugat destul de interesant că Sarah era întotdeauna „liberă să-l viziteze“. Așezate la o masă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
Le priveam zbenguitul cu fascinație. Dar, cum spuneam, toată această poveste, cu refugiul în pădure, nu a ținut decât vreo două - trei zile. Văzând că nu se întâmplă nimic spectaculos ne-am întors cu toții pe la vetrele noastre. Și ne întrebam întruna : Nu mai vin odată rusnacii ăștia? Țin minte că într-una din zile, parcă în după-ameaza zilei de 24 august, (sau 23 ?) s-a răspândit zvonul că, gata vin. După cum probabil știi, se dusese vestea că rușii au cap de
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
din întâmplare, se afla și un pietroi. Evident că l-a umplut borșul, cum se spune. Când l-am văzut plin de sânge, m-am speriat și am tulit-o acasă. Toată ziua am stat ascuns prin grădină, întrebându-mă întruna: dacă moare ăla a lui Tabacaru? Ce mă fac? îi și vedeam pe jandarmi cum îmi împresoară casa, cum mă leagă în lanțuri și mă duc la ocnă. Citisem « Moara cu noroc » și mintea îmi zbura aiurea. Desigur, nu s-
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
scriitor „Iată, rostesc PARTID Și sunete toate se-aprind înălțându-se ca un rug al mândriei Peste frunțile treze-ale semenilor. Roșu, roșu, roșu: Intimă, fundamentală culoareă“ („Flux“, Contemporanul, 22 iunie 1973) „Ca frunza-n codru falnic ce freamătă ușor Așa, întruna trează și demn inima bate Lângă al țării vrednic, iubit conducător Ce calea ne-o arată spre culmile-nstelate.“ („Buchet de purpură și soare“, Luceafărul, 6 ianuarie 1979) „În grele vremi, scrutând adâncul zării, Crezut-ați dârză n comunista stea
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
și nu știu în ce măsură va reuși, dar se va confrunta în același timp cu găurile negre din economie, pe care nu va avea curajul să le închidă. Dată fiind percepția lui negativă pe plan internațional, PDSR va trebui să dea întruna dovezi de partid democratic, de partid modern. Dovezi pe care până acum nu le-a prea dat!” Mai departe se spune în interviu: „Și totuși, sondajele arată o accelerată alunecare spre stânga. Și nu este vorba doar de partide și
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
însuflețiți de focul pe care Vogoride cerca să-l înădușe cu pergamente 5. Bine te-am găsit, bre comis! Să trăiești, chir6 paharnice! La mulți ani, arhon 7 spatar! Și cu bine, cilibi 8 aga9! Erau toasturile care se încrucișau întruna, întovărășite de cele mai pipărate glume la adresa căftănitorului nostru. Afară, luminație, focuri bengale, muzici, transparente 10 cu portretul lui Vogoride și norod, de nu puteai răzbate cu sufletul. În dricul 11 entuziasmului de comandă ce se manifesta pe strade, ieșirăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
în incinta expoziției, la Café de la Roumanie, situată alăturea de Café de Tunis, unde un turc, șezând jos pe covor cu picioare îndoite sub dânsul și cu niște metanie în mână, chema atenția trecătorilor asupra mărfei ce avea de vânzare. Întruna striga cât îi lua gura în limba lui: Ișala, aferiom, ghiordum, ișlic, berechet tacâm! Eu nu băgam de seamă că cuvintele lui, dragă Doamne turcești, erau aruncate cu țăpoiul, fără nici un înțeles. Ce dracul, se sparge turcul ista așa de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
la lăzile cu șampoane și paste de dinți, cine a mai auzit de așa ceva pe aici, tu crezi că toată ziua vin companiile mari și dau cadouri la copiii din Chiguilpe?” Rămân fără grai. Sigur, oricine vrea să schimbe lumea întruna mai bună, dar de unde începi și în ce direcție o apuci? Mă simt complet debusolată. Nu am habar de unde își scoate Alfonso ideile, dacă are vreun țel sau vorbește pur și simplu, însă indiferent de scopurile lui Alfonso ideea mi-
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
este adusă de spate și tăbârcește un rucsac enorm. Am ajutat-o de câteva ori la cărat: este foarte prietenoasă și cumsecade. La fel și cuplul - el și ea - care completează „delegația” maghiară. Laszlo Garaczi e un ochelarist care citește întruna - în tren, în autobuze - cărți în limba engleză. E foarte discret, nu l-am auzit până acum să vorbească decât câteva cuvinte în maghiară și engleză. Soția lui, cu o înfățișare foarte plăcută, e o ființă mai solară, zâmbește și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
cină. Gazdele - un cuplu de vârstă medie - membri în high-life-ul administrativ al orașului, oameni legați, în mod sigur, cu Securitatea, ca toată funcționărimea locului. El - mai tăcut și mai morocănos. Ea - vorbăreață, arogantă, afișând un aer de parvenită. Se lăuda întruna cât de bună e viața în orașul lor și cât de mulțumiți sunt cetățenii ruși din enclavă. La care Porlan, care văzuse și înțelesese cum stau lucrurile cu fericirea la Kaliningrad, nu și-a putut stăpâni replica: „Poate că e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
mine, că după ce eu m-oi stinge, viața o merge înainte prin urmașii mei, prin urmașii urmașilor mei, care, la rândul lor, s-or înmulți și alți prunci s-or ivi. Așa că neamul meu s-o înlănțui și-o crește întruna. Iar munții ăștia tot s-or micșora. Și-om trudi să-i năruim, să ne facem viața mai ușoară. Zhisou nu mai avu ce să răspundă. Dar vorbele lui Yugong rostite cu atâta îndârjire au ajuns la urechile Zeului Munților
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
Bucureștilor ne frământa, cum o spusese și Ionel, mai mult decât ideea că Florica putea fi arsă. Cine n-a trăit acele zile în București nu-și poate închipui prin ce zbuciumări treceam: ști rile cele mai contrazicătoare se succedau întruna: aci germanii erau respinși, aci Sarrail ataca, aci soseau rușii în număr mare și îi apucau pe la spate. În ziua de 21, ne sosește într-o fugă Niculae Pillat, care, nevăzând și neauzind decât cele din cartierul regimentului lui și
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
grămădite în strada I.C. Brătianu pe un loc viran. Caroseriile elegante Lohner, Marius, Bevallete, după trei zile de ploaie și ninsoare, au fost expediate în Germania.]( Ediția I, 1937, p. 92.) Obrăznicia germanilor creștea în fiecare zi, acum se succedau întruna la noi și la Mariuța. Dânsa, cu îndârjire, le ținea piept, încuia poarta, ei săreau peste grilaj, cu forța luau ce apucau, dar n-au izbutit să ridice pianul și multe alte mobile ce ar fi dorit. Obiectele de preț
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
asigură de simțimintele ei, mărturisind că până acum ura de Brătieni o îndepărtase de mine. Îi povestii mamei această vizită ca să o mai înveselesc. Dânsa era într-o stare grozavă, nu mai avea nici un resort, se văita și se frământa întruna, nu mai mânca, nu dormea, slăbise. Își închipuia că de vom fi internate pe mâna acelor monștri, cum zicea, nu ne va mai revedea. Mă chinuia ideea să o las într-o astfel de stare și nu știam cum s-
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
merg la Antipa, care se ocupase, sub guvernul român, de internații germani. El cunoștea localitățile din Ialomița și putea să ne dea lămuriri. Îmi spuse că singura posibilă ar fi Urziceni sau Manasia. M-a indignat însă cum vorbea, acuzând întruna pe români și dând dreptate germanilor. I-am spus pe față cât de vinovată îi găseam vorba, că barbaria noastră nu se putea compara cu a germanilor. Ei trimit iarna unde ai noștri au trimis vara, într-un ținut azi
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
de mir să se prezinte, fusese însărcinat de germani cu poliția mănăstirii; purta un brasar german; îi admira din suflet, deși mie nu îndrăzni să-mi spună că i iubește; cam tot astfel se gândea și starița, deși îi blestema întruna. Ce singură mă simțeam în acest mediu! Cum nu mi se interziseră plimbările, m-am dus în sat la Burdușani, satul românesc. Acolo, întâlnind un țăran tânăr și voinic, îmi spuse că fiind prizonier la Râmnicu Sărat a fugit și
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
ori pe an, evitând, mai ales, întâlnirea fetelor Știrbey, care din ce în ce se stabileau mai mult la Ionel. El nu se mai putea lipsi de dânsele. La Florica, în excursii în Cadrilater, la Muntele Găina, în Bucovina, organiza întruna, cu mijloacele ce-i dădea ministerul, tot felul de călătorii interesante și plăcute pentru ele. Bineînțeles, nimeni dintre ai noștri. Acum Eliza nu știa cum să oprească curentul ce singură dezlănțuise. Era ca ucenicul lui Schiller, înspăimântată de propria ei
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
se mai organizau nici armament, nici întreținerea trupei, nu se mai ocupau decât de manevre regale, pe care ofițerii serioși nu le povățuiau din cauza proastei stări a armatei și a cheltuielilor. Uniformele ridicole introduse de trei ani încoace și modificate întruna, cu culori bătătoare la ochi și fireturi anastonice, erau singura preocupare a conducătorilor clandestini ai statului. Amănunt care scandaliza pe atașații străini și provoca rapoarte nefavorabile. Regele Alexandru al Serbiei, venit pentru nesocotitele serbări de la Cas telul Peleș, fu izbit
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
parte. Dintre miniștri, eliminați de rege din guvern, doi din cei mai buni, - Sassu și Costinescu -, susținuți cu slăbiciune de Duca, incapabil de a rezista suveranului și nesimțind că nu se impune respect și nu se câștigă nici măcar încrederea cedând întruna. Ei ar fi fost de mare folos lui Dinu, erau oameni sinceri și curați. Costinescu, mai ales, popular în București, avea toate simpatiile în Capitală și câștiga terenul pe zi ce trecea. Dobrescu luase concediu de o lună și trebuia
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
Dinu. „Deoarece noi suntem prea bătrâni pentru lucrul ce li se cere, cum voiți să-i ajutăm?“ Iar dr. Angelescu, care de rândul acesta nu-și mai putea face iluzii asupra favoarei de care se bucura la rege, pe care întruna îl aprobase, îi spuse verde: „Crezi, Maiestate, că vei scoate țara din nevoie fără Dinu Brătianu, fără de mine, fără Titulescu, Dimitriu și Lapedatu? Nici trei luni nu vor ține“. S-au întors în București cu această știre senzațională, iar Tătărescu
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
case. Una avea în curte o magnolie. Moș Toader a insistat să fie scoasă din rădăcini, a adus-o aici și i-a făcut o încăpere pe mărimea ei. A înflorit de cîteva zile și, de cînd a înflorit, duc întruna cutii cu cîte trei flori în ele celor din pavilionul administrativ. Vă dați seama: ba vine cineva de la minister, ba cineva de la județ... Și-apoi, chiar și șefilor le place să aibă o floare pe birou. Altfel pare încăperea dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
și unde sunt. Cum pot să mă desprind din încremenirea mea ca să ajung unde vreau să ajung? De ce nu am curajul să depășesc groaza desprinderii? Să fie de vină mintea mea mereu trează, care stă de veghe și care mușcă întruna, cu o furie insațiabilă, din mine? Să fie de vină singurătatea străvezie ca o meduză de care mă las mereu însoțită, de bunăvoie? Să fie vorba doar de o depresie trecă toare, cum îmi spuneam adineauri? Sau să fie cumva
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
lor despre mine, și anume că sunt o persoană mediocră? Nu, nu vreau să devin mediocră! Eu știu că nu sunt mediocră! Ce dacă sunt urâtă și lipsită de haz? Ce dacă am coșuri și port ochelari? Sunt inteligentă. Gândesc întruna, am o minte clară și am talent cu carul la scris! (Chiar dacă, mă rog, nu am scris până acum nici o operă...) îmi fixez privirea pe mâna dreaptă, mâna care scrie - deocam dată scrie doar notițe la școală, scrie teme pentru
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
nas și îi pun în poșetă, cum m-a sfă tuit Georgi. Și poșeta mică, neagră, de lac, special pentru petreceri, e tot de la mama. Nu sunt învățată cu poșetele, o țin ca pe o servietă în mână, bâțâind-o întruna, neajutorată. Georgiana îmi zâmbește încurajator și mă cercetează scurt din priviri. Mda, e bine! E chiar foarte bine, zău așa! Să ne dăm acum cu parfum! Ne dăm cu parfum. îmi place. Are un miros discret de lăcră mioare. Nu
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]