1,684 matches
-
în aceste țări (61,9% în UK, respectiv 62,4% în Sardinia) (Ionescu-Tîrgoviște et al., 2001). Asocierea puternică dintre alelele -23 HphI A / +1127 PstI C și DZ tip 1 în populația românească este susținută și de analiza distribuției acestor alele la lotul de probanzi diabetici comparativ cu lotul de neafectați. Se remarcă frecvența semnificativ mai mare a genotipurilor homozigote -23 Hph AA (85,85%) și +1127 Pst CC (90,09%) la diabetici comparativ cu subiecții neafectați (71,51% respectiv 77
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
comparativ cu lotul de neafectați. Se remarcă frecvența semnificativ mai mare a genotipurilor homozigote -23 Hph AA (85,85%) și +1127 Pst CC (90,09%) la diabetici comparativ cu subiecții neafectați (71,51% respectiv 77,76%) (fig. 10.11). Apariția alelei T (fie heterozigoți AT/CT fie homozigoți TT) conferă protecție, dovedită prin ponderea mai mare a prevalenței acestor genotipuri la subiecții neafectați comparativ cu probanzii diabetici. De exemplu, pentru genotipul homozigot -23 HphI T/T, frecvența sa este de 2
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
probanzii diabetici. De exemplu, pentru genotipul homozigot -23 HphI T/T, frecvența sa este de 2,21% la lotul de neafectați, comparativ cu doar 0,47% (un caz din 212) la probanzii diabetici (fig. 10.11). Asocierea deosebit de puternică a alelei -23 HphI A cu DZ tip 1 în populația din România a fost reconfirmată prin analizarea celui de-al doilea lot de familii (Guja et al., 2004b; Guja et al., 2004c). Astfel, transmiterea alelei -23HphI A la probanzii cu DZ
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
10.11). Asocierea deosebit de puternică a alelei -23 HphI A cu DZ tip 1 în populația din România a fost reconfirmată prin analizarea celui de-al doilea lot de familii (Guja et al., 2004b; Guja et al., 2004c). Astfel, transmiterea alelei -23HphI A la probanzii cu DZ tip 1 a fost de 78,31% (pTDT = 2,4 x 10-7), procent în ușoară scădere față de cel de 80% înregistrat pe primul lot de familii. Analiza combinată a lotului complet de 423 de
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
fost de 78,31% (pTDT = 2,4 x 10-7), procent în ușoară scădere față de cel de 80% înregistrat pe primul lot de familii. Analiza combinată a lotului complet de 423 de familii a indicat o transmitere de 79,44% a alelei -23 HphI A la probanzii diabetici (pTDT = 2,8 x 10-15), efect comparabil cu cel al celor mai diabetogene allele HLA pentru populația din România. Putem afirma în final că principala caracteristică a analizei locusului IDDM2 la populația din România
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
diabetici (pTDT = 2,8 x 10-15), efect comparabil cu cel al celor mai diabetogene allele HLA pentru populația din România. Putem afirma în final că principala caracteristică a analizei locusului IDDM2 la populația din România este asocierea deosebit de puternică a alelei -23 HphI A cu DZ tip 1. Deoarece această alelă se află în linkage disequilibrium aproape complet cu alelele de clasa I ale locusului INS VNTR (presupus a fi adevăratul IDDM2), putem trage concluzia că și pentru populația din România
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
al celor mai diabetogene allele HLA pentru populația din România. Putem afirma în final că principala caracteristică a analizei locusului IDDM2 la populația din România este asocierea deosebit de puternică a alelei -23 HphI A cu DZ tip 1. Deoarece această alelă se află în linkage disequilibrium aproape complet cu alelele de clasa I ale locusului INS VNTR (presupus a fi adevăratul IDDM2), putem trage concluzia că și pentru populația din România s-a dovedit rolul IDDM2 în susceptibilitatea genetică pentru DZ
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
România. Putem afirma în final că principala caracteristică a analizei locusului IDDM2 la populația din România este asocierea deosebit de puternică a alelei -23 HphI A cu DZ tip 1. Deoarece această alelă se află în linkage disequilibrium aproape complet cu alelele de clasa I ale locusului INS VNTR (presupus a fi adevăratul IDDM2), putem trage concluzia că și pentru populația din România s-a dovedit rolul IDDM2 în susceptibilitatea genetică pentru DZ tip 1. Chiar mai mult, în lotul analizat asocierea
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
adevăratul IDDM2), putem trage concluzia că și pentru populația din România s-a dovedit rolul IDDM2 în susceptibilitatea genetică pentru DZ tip 1. Chiar mai mult, în lotul analizat asocierea a fost aproape la fel de puternică cu a celor mai diabetogene alele HLA-DQB1. Creșterea susceptibilității conferite de alelele de clasa I INS VNTR, respectiv creșterea efectului protector al alelelor de clasa III INS VNTR, ar putea fi explicată prin background-ul genetic diferit al populației românești (în special în ceea ce privește distribuția alelelor HLA
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
și pentru populația din România s-a dovedit rolul IDDM2 în susceptibilitatea genetică pentru DZ tip 1. Chiar mai mult, în lotul analizat asocierea a fost aproape la fel de puternică cu a celor mai diabetogene alele HLA-DQB1. Creșterea susceptibilității conferite de alelele de clasa I INS VNTR, respectiv creșterea efectului protector al alelelor de clasa III INS VNTR, ar putea fi explicată prin background-ul genetic diferit al populației românești (în special în ceea ce privește distribuția alelelor HLA) sau prin intervenția altor gene ce
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
susceptibilitatea genetică pentru DZ tip 1. Chiar mai mult, în lotul analizat asocierea a fost aproape la fel de puternică cu a celor mai diabetogene alele HLA-DQB1. Creșterea susceptibilității conferite de alelele de clasa I INS VNTR, respectiv creșterea efectului protector al alelelor de clasa III INS VNTR, ar putea fi explicată prin background-ul genetic diferit al populației românești (în special în ceea ce privește distribuția alelelor HLA) sau prin intervenția altor gene ce rămân a fi identificate (Guja et al., 2004b). De asemenea, este
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
diabetogene alele HLA-DQB1. Creșterea susceptibilității conferite de alelele de clasa I INS VNTR, respectiv creșterea efectului protector al alelelor de clasa III INS VNTR, ar putea fi explicată prin background-ul genetic diferit al populației românești (în special în ceea ce privește distribuția alelelor HLA) sau prin intervenția altor gene ce rămân a fi identificate (Guja et al., 2004b). De asemenea, este posibil ca unii factori de mediu particulari să fi determinat creșterea penetranței alelelor de clasa III INS VNTR cu efect protector. În
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
genetic diferit al populației românești (în special în ceea ce privește distribuția alelelor HLA) sau prin intervenția altor gene ce rămân a fi identificate (Guja et al., 2004b). De asemenea, este posibil ca unii factori de mediu particulari să fi determinat creșterea penetranței alelelor de clasa III INS VNTR cu efect protector. În concluzie, am confirmat contribuția genei insulinei la predispoziția genetică pentru DZ tip 1 în populația românească, cu particularitatea asocierii surprinzător de puternice prin comparație cu alte populații. 10.3. GENA ICAM-1
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
de aminoacizi și polimorfismul din exonul 6 care constă din substituția A/G în poziția 1548 și care determină modificarea Acid Glutamic (E)/Lisină (K) în poziția 469 a lanțului de aminoacizi (Guja et al., 1999a). Analiza TDT a transmiterii alelelor ICAM-1 469 E/K a indicat o transmitere semnificativ crescută a alelei 469 E la probanzii diabetici (transmitere 63,54%, PTDT = 0,00011, p* = 0,01628), rezultat care indică asocierea acestei alele cu DZ tip 1 pentru lotul studiat din
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
G în poziția 1548 și care determină modificarea Acid Glutamic (E)/Lisină (K) în poziția 469 a lanțului de aminoacizi (Guja et al., 1999a). Analiza TDT a transmiterii alelelor ICAM-1 469 E/K a indicat o transmitere semnificativ crescută a alelei 469 E la probanzii diabetici (transmitere 63,54%, PTDT = 0,00011, p* = 0,01628), rezultat care indică asocierea acestei alele cu DZ tip 1 pentru lotul studiat din populația românească (Guja et al., 1999a). Pentru comparație, transmiterea alelei 469 E
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
Guja et al., 1999a). Analiza TDT a transmiterii alelelor ICAM-1 469 E/K a indicat o transmitere semnificativ crescută a alelei 469 E la probanzii diabetici (transmitere 63,54%, PTDT = 0,00011, p* = 0,01628), rezultat care indică asocierea acestei alele cu DZ tip 1 pentru lotul studiat din populația românească (Guja et al., 1999a). Pentru comparație, transmiterea alelei 469 E la frații nediabetici ai probanzilor a fost apropiată de procentul așteptat de 50% (transmitere 52,71%, p=0,3) (fig
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
crescută a alelei 469 E la probanzii diabetici (transmitere 63,54%, PTDT = 0,00011, p* = 0,01628), rezultat care indică asocierea acestei alele cu DZ tip 1 pentru lotul studiat din populația românească (Guja et al., 1999a). Pentru comparație, transmiterea alelei 469 E la frații nediabetici ai probanzilor a fost apropiată de procentul așteptat de 50% (transmitere 52,71%, p=0,3) (fig. 10.12). Am efectuat, de asemenea, analiza transmiterii haplotipurilor ICAM-1 241G/R - 469 E/K de la părinții heterozigoți
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
și un haplotip diabetogen 241G - 469E (transmitere la probanzii diabetici 63,57%, p = 0,0013). Transmiterea acestor haplotipuri la frații nediabetici ai probanzilor a fost 47,77% și respectiv 51,16% (fig. 10.13). Pentru a testa posibila interacțiune dintre alelele ICAM-1 469 E/K cu alte alele diabetogene (în special ale IDDM1), am analizat transmiterea acestor alele la probanzii diabetici împărțiți pe subloturi în funcție de tipurile HLA DR. Rezultatele au indicat o transmitere semnificativ crescută a alelei 469 E la probanzii
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
la probanzii diabetici 63,57%, p = 0,0013). Transmiterea acestor haplotipuri la frații nediabetici ai probanzilor a fost 47,77% și respectiv 51,16% (fig. 10.13). Pentru a testa posibila interacțiune dintre alelele ICAM-1 469 E/K cu alte alele diabetogene (în special ale IDDM1), am analizat transmiterea acestor alele la probanzii diabetici împărțiți pe subloturi în funcție de tipurile HLA DR. Rezultatele au indicat o transmitere semnificativ crescută a alelei 469 E la probanzii diabetici homozigoți DR4/DR4 sau heterozigoți DR4
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
haplotipuri la frații nediabetici ai probanzilor a fost 47,77% și respectiv 51,16% (fig. 10.13). Pentru a testa posibila interacțiune dintre alelele ICAM-1 469 E/K cu alte alele diabetogene (în special ale IDDM1), am analizat transmiterea acestor alele la probanzii diabetici împărțiți pe subloturi în funcție de tipurile HLA DR. Rezultatele au indicat o transmitere semnificativ crescută a alelei 469 E la probanzii diabetici homozigoți DR4/DR4 sau heterozigoți DR4/DRX (unde DRX este o alelă diferită de DR4 și
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
testa posibila interacțiune dintre alelele ICAM-1 469 E/K cu alte alele diabetogene (în special ale IDDM1), am analizat transmiterea acestor alele la probanzii diabetici împărțiți pe subloturi în funcție de tipurile HLA DR. Rezultatele au indicat o transmitere semnificativ crescută a alelei 469 E la probanzii diabetici homozigoți DR4/DR4 sau heterozigoți DR4/DRX (unde DRX este o alelă diferită de DR4 și DR3) - transmitere 75,47%, p* < 0,01. Pentru probanzii diabetici DRX/DRX, DR3/DRX și DR3/4 transmiterea alelei
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
am analizat transmiterea acestor alele la probanzii diabetici împărțiți pe subloturi în funcție de tipurile HLA DR. Rezultatele au indicat o transmitere semnificativ crescută a alelei 469 E la probanzii diabetici homozigoți DR4/DR4 sau heterozigoți DR4/DRX (unde DRX este o alelă diferită de DR4 și DR3) - transmitere 75,47%, p* < 0,01. Pentru probanzii diabetici DRX/DRX, DR3/DRX și DR3/4 transmiterea alelei 469 E a fost crescută dar nesemnificativ după corecția valorii PTDT conform metodei Bonferroni. Astfel, transmiterea a
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
alelei 469 E la probanzii diabetici homozigoți DR4/DR4 sau heterozigoți DR4/DRX (unde DRX este o alelă diferită de DR4 și DR3) - transmitere 75,47%, p* < 0,01. Pentru probanzii diabetici DRX/DRX, DR3/DRX și DR3/4 transmiterea alelei 469 E a fost crescută dar nesemnificativ după corecția valorii PTDT conform metodei Bonferroni. Astfel, transmiterea a fost 60,97% (p* > 1) pentru subiecții DR3/DRX și 54,05% (p* > 1) pentru subiecții heterozigoți DR3/DR4. Datele de mai sus
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
dar nesemnificativ după corecția valorii PTDT conform metodei Bonferroni. Astfel, transmiterea a fost 60,97% (p* > 1) pentru subiecții DR3/DRX și 54,05% (p* > 1) pentru subiecții heterozigoți DR3/DR4. Datele de mai sus arată că, pentru populația românească, alela diabetogenă ICAM-1 469E este transmisă preferențial la probanzii diabetici purtători ai HLA DR4, sugerând existența unei posibile interacțiuni între cei doi loci: IDDM1 și ICAM-1. Am efectuat, de asemenea, analiza distribuției pe loturile de probanzi diabetici, respectiv subiecți neafectați, a
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]
-
unei posibile interacțiuni între cei doi loci: IDDM1 și ICAM-1. Am efectuat, de asemenea, analiza distribuției pe loturile de probanzi diabetici, respectiv subiecți neafectați, a genotipurilor ICAM-1 469 E/K (fig. 10.14). Rezultatele au venit să confirme asocierea dintre alela 469 E și DZ tip 1 în populația românească. Astfel, 62 din cei 212 probanzi diabetici (29,25%) au fost purtători ai genotipului homozigot ICAM-1 469 E/E comparativ cu doar 111 din cei 544 subiecți neafectați (20,40%), deci
Factori genetici implicaţi în etiopatogenia diabetului zaharat de tip 1 (insulinodependent) by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/91985_a_92480]