1,744 matches
-
reconsiderare a rolului jucat de instanța cenzorială a spiritului, s-a redat conștiinței de sine demnitatea cuvenită, măcar într-o înțeleaptă evitare a balanței comparative care urmărea cu obstinație părtinirea exclusivistă a unuia dintre cele trei tipuri. O superioară privire armonică asupra îmbinării lor a lăsat în sfârșit loc pentru recunoașterea împărtășită a importanței originale pe care reflexivitatea o aruncă în joc și a retrezit, în paralel, interesul pentru una din temele centrale care au însoțit în istoria recentă a filosofiei
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
potențe până la terenul ferm al unei actualizări pertinente. Ele nu se declanșează decât la comandă avizată și sunt consecvente unei prospectări atente a unor oportunități de act care inserează personalitatea într-un câmp spiritual al reciprocității comunitare, într-un spațiu armonic al civilizației care oferă în aceeași măsură în care primește. Conștiința de sine nu uită astfel, în didactică separare de surorile ei fundamentale, de adecvarea pe care trebuie să o instituie între interior și o exterioritate dinamică și exigentă, de
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
în același timp obiceiul devenit regulă și arta jonglării cu neprevăzutul. Aceste două părți ale întregului personal se îmbină și, prin justă cunoaștere de sine, asigură continuitatea manierei de a fi și menținerea coeziunii elementelor personalității (care este o formă armonică de unitate în diversitate). Aici reflexivitatea contribuie la sporirea rezistenței la factori perturbatori printr-o știință a adecvării la jocul complicat al cerințelor mediului și convertește imprevizibilul existențial în legitate sistematică a îndemânării adaptative suverane. O conștiință de sine experimentată
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
utilități a rezultatului globalist, a demnității ființei umane ca realitate ce trebuie să întruchipeze modele de o condiție superioară, singurele integrabile unei paradigme sociale exigente. Natura umană trebuie onorată prin desăvârșirea potențialităților sale și prin alcătuirea creatoare a unui întreg armonic de însușiri stabile, desprinse dintr-o axiologie a cărei ierarhie este încununată tot de determinări de esență spirituală. Apoi, într-o perspectivă de inspirație kantiană, conștiința și personalitatea sunt temei gnoseologic al activităților din știință și filosofie, oferind calea generală
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
conotația normativă pe care o aduce cu sine fenomenologia acestei supravegheri amintește de justiția providențială pe care orice divinitate o practică în ordinea cosmică, de treptele de implicare pe care o colaborare reciproc împărtășită le construiește într-o configurație existențială armonică. În esență, a gândi corect propria ecuație a momentului prezent (adică a oferi o înțelegere coerentă datului de actualitate) înseamnă a pregăti fără riscuri reconsiderarea ei, replasarea accentelor, restructurarea. Depinde de performanțele lecturii inteligente felul în care facultatea sintetizatoare rezumă
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
soliditate științifică în portretul subiectiv (și în particularitățile acestuia) o sugestie de interpretare care urmează a fi încorporată ecuației actualității, pentru ca apoi să integreze sensurile individuale unei lumi a legităților principiale. Ea vizualizează, pornind de la datele interiorității emergente, un corpus armonic de cerințe situaționale și are de împăcat în perspectiva succesului adaptativ tot ce este antagonism manifest al acestei complexități, tot ce este contrarietate conjuncturală originată în raportul forțelor normative participante. De aceea, fără a invita la o integrare oarecum sumisivă
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
lume"70. De la acest postulat metafizic se instaurează diversitatea reflectărilor concrete ale lumii normative și de aici rezultă cu o necesitate transcendent patronată policromia socială care îngăduie deopotrivă neîngrădita manifestare a originalității și integrarea acestei traiectorii evolutive într-o multiplicitate armonică de căi destinale. În timp ce organizarea coerentă a acestei multiplicități este opera conștiinței de sine colective, pe filonul reflexiv individual se fundamentează permanenta regenerare a disponibilității actante care face din personalitatea angajată un izvor nesecat de participație existențială. Individuația unui principiu
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
teritoriul extralingvistic și aduce un aer transcendent în câmpul supraîncărcat de materialitate al operei. Expresia autenticității și valorii unei creații artistice depinde poate și de aportul suprafiresc al unor determinări neîncadrabile, inefabile, supra-raționale. Ele coboară transfigurator în operă și întregesc armonic o alcătuire dispersată de incongruente articulări ale unei țesături tematice prea concrete. Mai prezentă în expresie, conștiința de sine se poate manifesta plenar ca reflectare a acestui travaliu al nedeterminării unei disponibilități difuze, se poate exercita ca lumină consecventă aruncată
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
și apoi a întregii umanități. Impărtășirea lingvistică leagă personalitatea de țesătura socială și permite convertirea voinței individuale nedeterminate. Fără a pierde particularitatea specifică elementului reflexiv, ba chiar integrând-o în semnificație unitară suprastructurală, viața socială devine locul cuprinzător de însumare armonică a contribuțiilor individuale, tentând o definiție esențializată a unui moment colectiv sau a unui stadiu de evoluție comunitară. Această definiție face posibilă comprehensiunea acolo unde destinul comun trebuie inspirat guvernat. De aceea viața socială pornește de la consubstanțialitatea atomară a două
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
și, pornind de aici, ajungi să aproximezi comprehensiv întreaga lume, ai acces la un autentic weltanschauung (luminat de matrici cognitive ale conștiinței). Este o descoperire a lumii prin celălalt și o descoperire a celuilalt prin tine însuți, o legare cognitivă armonică ce presupune medierea alterității. Sub controlul conștiinței, ofensiva individuală sfârșește într-o irumpere în spațiul comunitar și într-o alipire integrativă de universul spiritual global. Un weltanschauung împărtășit este o premisă fundamentală a unui curent de opinie colectivă și sfârșește
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
încoace, exercițiile sale de gîndire vor fi dezvoltate în matca acceptării metafizicii drept "preocupare pur omenească a acelora care și-au ratat mîntuirea și care încearcă să se echilibreze în existență, în condiția aceasta umană, printr-o înțelegere totală și armonică a existenței"100. Tînărul Cioran trăia, gîndea și scria într-o perioadă amenințată de semnele unei crize a fundamentelor. Fusese anunțată, prin cronici retorice, moartea tragediei și urma, după toate previziunile, moartea filosofiei, după cum unii autori reflectau dubitativ asupra religiei
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
și orientat spre realitate în prima perioadă a vieții, de un romantism acut în a doua", observă pe drept temei Blaga (ibid., p. 156). M. Florian se referă și el explicit la faptul că "în sociologia lui Comte se împletesc armonic istorismul și naturalismul", altfel spus, romantismul și pozitivismul (Recesivitatea..., II, p. 357). Același autor vorbește despre "coloritul utopic" al concepției lui Comte în legătură cu raportul dintre "viața speculativă" și cea "activă", subliniind că viziunea filozofului francez este "modelată după organizarea medievală
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
fiindcă justiția este o anumită însușire a numerelor (toiondí pavqo"), și anume o însușire nematerială, tot astfel (toiondí) este sufletul, intelectul; o altă însușire a lor este timpul și așa mai departe. Apoi, fiindcă proprietățile și proporțiile a ceea ce este armonic ei le-au văzut în numere, fiindcă numerele, adică măsura, sunt ceea ce este prim în toate lucrurile naturale (pavsh" thv" fuvsew" prwtoi), ei au considerat numerele ca elemente (stoiceía) ale tuturor lucrurilor, și cerul întreg ca armonie și număr” (vezi
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
óí" o(i lógoi eísí twn sustatikwn thv" teleíon a(rmonía" sumqwniwn)”. 45. Vezi nota 29. De asemenea, Aristotel (Metaphysika, I, 6): „Și câte alte potriviri se pricepeau șpitagoreiciiț să dea la iveală, pentru a raporta proprietățile numerelor ale scării armonice atât la diferite atribute și părți ale cerului și la întocmirea Universului, adunându-le pe toate acestea laolaltă; le alcătuiră într-un sistem. Iar dacă se ivea vreo lacună undeva, râvneau cu tot dinadinsul să facă un adaos, pentru ca întreaga
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Antichton (Anti-Pământ)”. 46. Instrument muzical cu o singură coardă născocit de Pitagora. 47. Un comentariu remarcabil în legătură cu acest subiect găsim la Matila Ghyka, în capodopera Le nombre d’or (Gallimard, Paris, 1931). Îl rezumăm aici. Proprietățile numerelor și ale scării armonice sunt numite de pitagoreici „cele imanente armoniilor” și considerate pavqo" twn ariqmwn („cele ce se pot întâmpla cu numerele”). Avem de a face cu începuturile modelării numerice. „Cele ce se pot întâmpla cu numerele” sunt „raporturile armonice, muzicale, exprimabile prin
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
și ale scării armonice sunt numite de pitagoreici „cele imanente armoniilor” și considerate pavqo" twn ariqmwn („cele ce se pot întâmpla cu numerele”). Avem de a face cu începuturile modelării numerice. „Cele ce se pot întâmpla cu numerele” sunt „raporturile armonice, muzicale, exprimabile prin numere”. O cuantificare uimitoare - marea descoperire a pitagoreicilor - bazată pe intuirea precisă a principiului rezonanței. (Hegel - Vorlesungen über die Geschichte der Philosophie, ed. cit., p. 210 - nu uită să menționeze legenda după care descoperirea ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
acustice provocate de diferitele lovituri de ciocan.) În teoria intervalelor, primul sunet care apare în rezonanță după octava fundamentalei este cvinta. Pitagoreicii nu au cunoscut direct principiul rezonanței, doar l-au intuit - totuși, au reușit să obțină seria naturală a armonicelor pe baza monocordului (vezi nota 46), făcând să vibreze porțiunea scurtă a coardei în cadrul succesiunii de raporturi astfel: O suprapunere de două sau mai multe sunete cu aceleași vibrații alcătuiește unisonul, adică raportul Prin raportul se obține octava. M. Ghyka
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
post” sau zilele „de lucru”. Astronomia nu mai avea nimic din aspirațiile cosmice ale pitagoreicilor, fiind redusă la comput, care era un fel de instrument de testare a calculelor calendaristice. În fine, muzica nu mai avea nici o legătură cu studiile armonice, fiind învățată exclusiv pentru compunerea cânturilor liturgice și a melodiilor bisericești - ca un fel de anexă persuasivă, ca o tehnică auxiliară de impresionare a credincioșilor și necredincioșilor. Alcuin și-a prezentat reforma curriculară nu în termenii tehnici seci ai unei
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
cel social. Pregătirea pentru școală presupune atingerea unui nivel optim al dezvoltării, care să-i permită copilului, dar și învățătorului, realizarea cerințelor școlare la nivelul exigenței formulate de programa școlară în vigoare. Adaptarea școlară optimă depinde de dezvoltarea generală și armonică a tuturor laturilor personalității. În general, copilul apt pentru școlarizare are o memorie bună și cunoaște conexiunea dintre genul proxim și diferența specifică a conținuturilor cotidiene; poate clasifica și ordona obiecte concrete, respectând criterii diferite, cunoaște și folosește noțiuni de
ATITUDINEA PĂRINŢILOR DIN MEDIUL RURAL ŞI EFECTELE ASUPRA ADAPTĂRII ŞCOLARE by SARDARIU ELISABETA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/338_a_598]
-
este simultană, controlată intern printr-un influx sensibil chinestezic care readuce centrilor prin audiția directă rezultatul obținut. Cuvintele sunt astfel emise. Ele sunt formate dintr-o suită de tranzitorii sonore extrem de complexe dar precise în intensitatea lor reciprocă, compoziția lor armonică, succesiunea și ritmul lor. Această imagine sonoră simbolizează ideea în sistemul de informație care constituie limba subiectului A. Ea se transmite în aerul ambiant, mijloc intermediar al contactului între vorbitor și auditor. Subiectul B auditorul (receptorul) primește vibrațiile sonore. Ele
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
a; p.26). 1.3.3. În sistemul de rezonatori are loc astfel o acțiune de filtrare și de absorbție în același timp a anumitor frecvențe din spectrul acustic. Se produce fenomenul „rezonanței” care constă în faptul că „din numeroasele armonice ale sunetelor generate, unele sunt simplificate, iar altele sunt diminuate, proces prin care se adaugă calități specifice, individuale” (86; p.509), „rezonatorul faringian determină intensitatea sunetului, rezonatorul bucal și nasal formează timbrul vocal cu tonalități și modulații diferite” (106; p.
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
velo-faringian. În activitatea fonatorie datorită vălului palatin, cavitățile de rezonanță nu rămân unități separate ci ele funcționează ca o „cavitate unică de rezonanță” (fig.12), (85; p.358). Până în anul 1956 s-a crezut că elementele caracteristice acestui fenomen sunt armonicele determinate de rezonatorul nasal și supra adăugite spectrului vocalic. Experimentele făcute în acest sens au arătat că nu adăugarea de noi formanți produce nasalizarea ci mai curând suprimarea unor intensități din benzile de frecvență ale spectrului vocal, deci se poate
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
de taină, intimitate amoroasă și discurs muzical. Este comparabilă împrejurarea cu "lecția de filosofie" a lui Ștefan Gheorghidiu, ținută Elei, cu disertațiile lui Sandu despre Racine, în fața unei "eleve" strălucite, dar supuse erotic, Ioana. "Făcea Elenei lungi dizertări asupra misterelor armonice. Căuta să arate Elenei care e elementul sentimental și care e cel mecanic în același sunet, apoi care sunt sunetele pur materiale și care cele emotive ale aceluiași acord. Le denunța succesiunea sau le disocia prezența simultană." Relația de echivalare
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
Într-adevăr, o undă sonoră (vizualizată pe un ecran video, ca în schema de mai jos) este rezultatul mai multor unde sinusoidale simple, iar în muzică este numită „undă fundamentală” (unda cea mai puternică, cea care determină nota muzicii) și „armonice”. Numărul și specificitatea armonicelor dau „personalitate” unui instrument muzical și ne fac să percepem diferit aceeași notă cântată la pian, la saxofon sau chiar de vocea umană. Acest fenomen al frecvenței ne permite să înțelegem două importante noțiuni muzicale: octava
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
sonoră (vizualizată pe un ecran video, ca în schema de mai jos) este rezultatul mai multor unde sinusoidale simple, iar în muzică este numită „undă fundamentală” (unda cea mai puternică, cea care determină nota muzicii) și „armonice”. Numărul și specificitatea armonicelor dau „personalitate” unui instrument muzical și ne fac să percepem diferit aceeași notă cântată la pian, la saxofon sau chiar de vocea umană. Acest fenomen al frecvenței ne permite să înțelegem două importante noțiuni muzicale: octava și acordurile. Octava corespunde
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]