3,155 matches
-
pe care l-a lăsat în urma lui s-a risipit și m am hotărât să mă abat o clipă prin preajma Palatului Administrativ. Pe aici, nicio țipenie! Piața era goală ca o mireasă în patul nupțial. Ulterior, am aflat că în cârciuma Irinei, numită de noi pe atunci „Ceainărie”, unii viitori „conspiratori” dezbăteau aprins probleme de ordin existențial în clinchetele vesele ale paharelor prea-pline. Spre seară, cuprinși de „corajul” dat de știrile bune de la televizor, au executat „asaltul” cu lifturile sau pe
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
urât de armată. Că armata a intervenit, că omoară oameni". "Băi, băiete, băi, cum așa? Ceva nu-i în ordine". Îl trimit pe Gogan, pe șoferul meu: "Băi, ia du-te până la Amfora și trage cu urechea!" Aveam eu o cârciumă unde mă mai duceam. A venit într-o oră înapoi și a zis: Dom'le, am intrat, au început ăia să mă fluiere, să mă huiduie". Era îmbrăcat militar. S. B.: Aoleu! Urât. Îngrijorător. M. M.: A venit CI-stul și
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
B.: V-ați văzut? M. M.: Domnule, pe la Târgul Expozițional, pe acolo, nu știu în ce situație m-am văzut cu unul dintre ei. Eu, în blugi și cu sandale. Ei, echipați de sus până jos. "Ce faci?" "Sunt patronul cârciumei de lângă locul acesta. Sunt acolo, sunt dincolo". Alte treburi despre ei nu știu. Știu numai că le ziceau "cei din colivie" și să nu avem niciun fel de legături, să nu le facilităm nimic. La un moment dat, trimiteam oameni
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
95 de ani de la înființarea armei de tancuri, la Pitești, unde am ținut un discurs fiind cel mai mare în grad dintre tanchiștii care mai sunt în viață. Sunt general cu patru stele, luate la trupe, nu după aceea la cârciumă sau la partide. Și am fost și șef de promoție. M-am întâlnit cu foarte mulți colegi: și generali, și simpli ofițeri. Prin natura situației, noi am fost mai uniți, vă dați seama patru oameni într-un tanc, împărțind o
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
îi șoptește Pribeagu. Dar dacă nu îți lași inima să se îndrăgostească și să iubească totul, exact cum lucrurile se nimeresc să fie, pentru că de cele mai multe ori așa trebuie să fie, de unde să afli dragostea ? Orașul era gălăgios, plin de cârciumi, fie de lux, fie mai sărăcăcioase, din care tot soiul de inși, majoritatea eleganți, ținând de mâini cucoane fandosite, ieșeau și intrau neîncetat, în căutare de mâncăruri delicioase, băuturi fine și muzici care să le facă sufletele să danseze și
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
mai mare patimă și petrec și mai desfrânat, indiferent câtă impor- tanță capătă statutul lor, nu uită nicio secundă de unde au plecat și rămân la fel de trăsniți și libertini. Într-o după-amiază, Fernic, Pribeagu și Cristi chefuiau cu bere într-o cârciumă, vorbind despre câteva piese noi și de-ale vieții, când intră un evreu tânăr, slab ca un ogar, cu un costum care era evident puțin prea mare pentru trupul său fragil, cu kipă pe vârful capului, perciuni groși și barbă
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
fure trubadurul. Astfel, contractele își dublau sau triplau cifrele peste noapte. Rămânând ani de zile la Grand și la La Fayette, care erau situate în aceeași clădire, câștiga într-o singură seară cât alții se chinuiau câteva luni la zece cârciumi. Devenise repede atât de cunoscut și de îndrăgit, încât se spunea că are puterea să-și falimenteze patronii dacă pleacă și să-l îmbogățească pe altul peste noapte, dacă dorește. I s-a propus chiar să-și deschidă propriul lui
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
lumii. Mahalalele miroseau a bunătățuri la grătar, a cârnăciori, a patricieni, mititei și mușchiuleți de vită sau de oaie, cotlete și cefe grase de porc, berbecuț sau pui ori curcan la ceaun cu usturoi. Și era plin de bodegi, de cârciumi și birturi ieftine, unde găseai mâncare caldă, de la ciorbe la tot soiul de tochituri, băuturi și dulciuri de casă. În centru, numai restaurantele de lux și marile grădini de vară se întreceau între ele, cu meniuri care mai de care
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
aleile, iar printre ele, când se lăsa noaptea, te bucurai de spectacole de artificii. Grădinile și marile bulevarde nu erau deranjate decât de bețivi căzuți la datorie, cu capetele în pământ. Pentru ei municipalitatea a dat o ordonanță ca toate cârciumile să întocmească liste cu bețivii care le frecventau și să le facă publice apoi, afișându-le în vitrine. Astfel, ei nu aveau voie decât câteva păhărele, orice excepție și barurile ar fi fost amendate, iar nume celebre de artiști sau
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Bujor, datorită roșeții ei din obraji. Astfel își începe drumul Rodica Bujor, care va obține printre primele aplauze ale publicului la Coșna- Cireșoaia. Și alte nenumărate voci încep să se audă în București, la Élisée, basarabeanca Alla Baianova. În alte cârciumi Galia Faresova, Lia Crăciunescu sau Dorina Drăghici. Maria Lătărețu debutează în localul lui Marcu Căciularu de lângă Gara de Nord, urmând să ajungă mai apoi la Luna Bucureștiului sau să încânte publicul elegant de la Dorul Ancuței, de pe Lahovari. Însă de departe cel mai
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
distracții. Iar când te vei pune pe picioare, ai să poți cânta cum și când vrei tu, fără să te mai vlăguiești, atât cât e nevoie. — Mulțumesc, mamă, dar eu nu sunt menit să fiu nici patron, nici administrator de cârciumi. Singurul meu loc e pe scena lor, și voi ajunge din nou acolo, stai fără grijă, nu îți mai irosi timpul cu atâtea probleme. Și pleca apoi nervos în camera sa de la etaj să repete. Deschidea fereastra și, peste noaptea
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Ce nebun s-o fi găsit s-o construiască? Anul zidirii trebuie să fi fost o mie nouă sute zece. Dar de ce Shruff? Am întrebat pe doi dintre puținii mei (deocamdată) informatori locali, adică pe cucoana de la prăvălie și pe patronul cârciumii din sat, și amândoi mi-au spus, fără să-mi poată furniza nici o lămurire suplimentară, că shruff înseamnă „negru“. (Shruff, să vină de la schwartz? Foarte improbabil.) N-am fost încă în stare să descopăr nimic în legătură cu istoria casei. N-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
și o unică prăvălie generală. Nu pot obține ziarul The Times și nici baterii pentru vlăguitul meu aparat de radio cu tranzistori, ceea ce nu mă necăjește prea tare, după cum nu mă supără nici lipsa totală de măcelării. Există o singură cârciumă, „Leul Negru“. Căsuțele sunt încântătoare, clădite solid, din piatra locală, galbenă, dar singurul edificiu de oarecare interes arhitectural este biserica, o construcție arătoasă din secolul al XVIII-lea, cu o galerie. De bună seamă, eu nu sunt bisericos, dar m-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Poate că voi continua s-o fac; efectuarea acestor munci simple îți dau o deosebită satisfacție. Am uitat să spun că am descoperit în sat o a doua prăvălioară, care vinde articole de fierărie, pitită printre șirul de case din spatele cârciumii. Se numește „Magazinul pescarilor“ și, fără îndoială, pe vremuri se găseau aici echipamente pentru pescărit. Dar azi-dimineață am descoperit că în prăvălia asta pot cumpăra parafină și cilindri de gaz. Am mai cumpărat și lumânări, o nouă lampă de gaz
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pot cumpăra parafină și cilindri de gaz. Am mai cumpărat și lumânări, o nouă lampă de gaz și un rotogol mare de funie. Încărcat cu aceste trofee, m-am oprit, în drum spre casă, la „Leul Negru”. Ori de câte ori intru eu, cârciuma amuțește, și de îndată ce ies, izbucnește iar o larmă hârâită. Cu toate acestea, îmi propun să-mi fac o deprindere din popasurile pe aici. Blajina ostilitate a sătenilor nu mă supără. Desigur, grație televiziunii, ei știu foarte bine cine sunt. Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de vin pe care am adus-o cu mine va seca. La „Leul Negru“, firește, nu poți găsi strop de vin; dar patroana cea ageră la minte m-a asigurat că la Hotelul Raven se vinde „vin adevărat“. Numele proprietarului cârciumii „Leul Negru“, Arkwright, mă enervează pentru că-mi aduce aminte de un șofer cu același nume, aflat în slujba mea pe când eram mare ștab, și care mă privea întotdeauna cu o ură ranchiunoasă. Raporturile dintre un șofer și cel „șofat“ pot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
capul celor care se amuză să mă pună în încurcătură. De astă dată, îmi analizează întrebarea: „Foci? Mari? Foarte mari? În împrejurimi?“. Vreți să spuneți pe uscat? mă întreabă. S-o fi gândind la viermi, intervine unul din mușterii. Clienții cârciumii sunt întotdeauna aceiași, muncitori agricoli ieșiți la pensie, așa cred. De bună seamă, nici o femeie printre ei. Mă gândesc la foci, în mare. Cu toții scutură din cap, ursuz. — N-ai cum le vedea în mare, că doar stau la fund
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Avea drept fundal întregul univers. Și între mine și ea s-a nălucit, poate pentru ultima oară, viziunea unei fetișcane zvelte, cu gambe lungi și pulpe scânteietoare. Am început să alerg. Am ajuns-o, fugind din urmă, după ce trecuse de cârciumă, și când m-am găsit alături de ea, i-am atins una din mânecile cafenii, largi, ale rochiei. Ea s-a oprit, eu m-am oprit. Nu am putut scoate un cuvânt. Fața familiară s-a întors spre mine, fața palidă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
privire de parcă n-ar fi înțeles prea bine întrebarea mea. Am repetat: — Ce vom face acum? Vreau să spun... o, Hartley, Hartley, când pot să te mai văd, ne putem întâlni după ce-ți faci târguielile, ne putem vedea la cârciumă, sau vrei să vii la mine acasă...? Viziuni de nebunie se deschideau îndărătul acestor cuvinte. Hartley deschise ușa bisericii, trăgând de ea cu greutate și, peste umărul ei, am văzut mormântul lui „Mutulică“, și gardul din zăbrele de fier, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
din nou afară și am petrecut câtva timp privind diferitele corăbii de pe pietrele de mormânt, reliefate de razele piezișe ale soarelui. Întorcându-mă în stradă, mi-a dat prin gând că „Leul Negru“ era încă deschis și am intrat în cârciumă. Brusc, aceeași amuțire a glasurilor. — Ai mai văzut ceva stafii? m-a întrebat Arkwright în timp ce-mi servea cidru. — Nu. — Parc-ai vorbit de ]ipari uriași, se băgă și altul în vorbă, ai văzut vreunul? — Nu. — Da’ foci ai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
albă, iar părul întunecat, care de astă dată i se revărsa liber pe umeri, aproape că intra în flacăra lumânării. M-am retras în tăcere, adunând din mers scoarțele și pernele care zăceau pe iarbă. Noroc că mâncasem ceva la cârciumă, altfel foamea m-ar fi mânat în casă. Am coborât pe stânci, până când casa a devenit invizibilă, și am găsit, foarte aproape de mare și puțin deasupra nivelului apei, o vâlcea lungă și joasă, în care făcusem plajă o dată sau de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
în viața noastră. Dar, desigur, nu m-a împins numai dorința de a povesti cuiva. Știi, când te-am văzut pentru prima oară în sat, aproape că am leșinat. Tocmai dădusem colțul dinspre bungalovuri și te-am văzut intrând în cârciumă. Mi s-au muiat genunchii, și a trebuit să urc îndărăt câțiva pași pe deal, să mă așez în iarbă. Pe urmă mi-am spus că poate am visat, mi-am spus că trebuie să fiu nebună, nu știam singură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
așa că am pornit pe obișnuita potecă în „diagonală, ce ducea în sat. Trei felinare galbene luminau o scenă pustie, în timp ce alergam pe lângă prăvălia învăluită în întuneric și în tăcere, și pe sub firma care-l reprezenta pe năvalnicul „Leu Negru“. Și cârciuma era închisă, ici-colo se vedea câte o fereastră luminată, sătenii se duceau devreme la culcare. Pașii mei alergători reverberau ecourile grabei și ale spaimei. Am ajuns în dreptul bisericii, și am cotit, gâfâind, spre deal. Nu se zărea nici o lumină pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
șed cu Hartley în fața focului și să-i povestesc despre Clement? Ar înțelege, ar dori să știe? Cât de important pare să-ți continui propria-ți viață explicându-te în fața altora, justificându-te, comemorându-ți iubirile. — Charles! — Da. — Azi la cârciumă am auzit ceva curios. — Ce? — Șoferul acela al tău, Freddie Arkwright, e fratele patronului cârciumii, și vine să se stabilească la Whitsun. — Ah! Rușine, vinovăție, altă dâră de demon. — E curios, nu, cum oamenii se reîntorc mereu. Da. — Charles, iubitule
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
să știe? Cât de important pare să-ți continui propria-ți viață explicându-te în fața altora, justificându-te, comemorându-ți iubirile. — Charles! — Da. — Azi la cârciumă am auzit ceva curios. — Ce? — Șoferul acela al tău, Freddie Arkwright, e fratele patronului cârciumii, și vine să se stabilească la Whitsun. — Ah! Rușine, vinovăție, altă dâră de demon. — E curios, nu, cum oamenii se reîntorc mereu. Da. — Charles, iubitule. — Da. Dacă tu ai trăi cu Lizzie, eu aș putea fi valetul vostru. Vrei o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]