2,496 matches
-
Nu oare la îndemână, în strada Kogălniceanu, chiar fantoma unui teatru, ruina aceea în care se mai recunoșteau lojile ce vor fi sticlit odinioară de bijuteriile femeilor elegante, și scena devenite movilă de praf și pulbere, unde se vor fi ciocnit cândva spadele, dar și paharele de cristal? De fapt, ovreiașii ăștia devotați formau publicul meu entuziast: spectacolul îl dam eu singur, ca o madam Fârlifus pe mai multe voci. Curtea lor se alungea cât grădina noastră, ambele întâlnindu-se la
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
sale literare, avea obiceiul ca adesea, când o căuta vrând s-o viziteze o prietenă sau o cunoștință, să pună servitoarea să spună: „Doamna nu primește astăzi, fiindcă creează.“ Pe mama o enerva din cale-afară un procedeu de care se ciocnise nu o dată: fata popii din Diug (bunicul meu) și fata învățătorului din Târlișua (tatăl romancierului) făcuseră parte din același cerc de domnișoare rusticane, din epoca dinainte de Unire, care frecventau în comun, câteodată folosind aceeași trăsură în deplasare, balurile unde se
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
mulți ani în urmă, să mă fixez aiurea, dar mi-a fost imposibil. Iașul e ca un mâl din care cresc nuferi. Densitatea lirică e mare, numai pe strada mea suntem patru poeți. E și normal să ne mai și ciocnim între noi. Nu știu dacă scriitorii din Iași o să se "organizeze" chiar pe cartiere, pe străzi sau pe blocuri, dar o tendință de grupare e deja sesizabilă, în jurul unor redacții sau al unor personalități... accentuate. (Nicolae TURTUREANU) Iașul este pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
seara În seara de ajun al Anului Nou, ultima scrisoare din acest an. Am primit azi la ora unu scrisoarea ta no. 22 din 15-21 decembrie și telegrama din 30. XII. A bătut 12! La Mulți Ani, iubita mea. Am ciocnit cu tine, pahar lângă pahar, acum! și încă o dată la 11: au fost aici Gaby, Pauline și Maria cu o primavera și un mic tort de ciocolată: am vorbit de tine, Gaby cu humour și afecție, Pauline cu sagacitate, cu
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
fundul lacului (bietul cavaler), parcul e splendid - verdeață, flori, totul plin de viață. [...] Și acum, Mouette, că am răspuns oarecum de-a valma la întrebări formulate sau neformulate, iată-mă singură cu cele două iubiri ale noastre exasperate și izolate ciocnindu-se tragic prin ceața prevestitoare de furtuni. Ideea, în care de altfel am crezut întotdeauna, a unei viitoare întâlniri, e din ce în ce mai estompată; de altfel, ne despărțiserăm știind sigur că ne-am putea vedea peste doi ani, cel mai curând. Dar
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
altfel foarte bun și parfumat, cu pâine cu unt și miere, parfumată și ea, am alergat în dreapta și-n stânga. Deci, telegrama ta. Am izbucnit în plâns. Scumpa mea, îți dedic aceste ultime ore din an; bineîn țeles că o să ciocnim un pahar, noi două, peste capetele aplecate ale celorlalți; peste spațiu, inimile noastre se vor întâlni, zbuciumate și îngrijorate, dar credincioase. Să se sfârșească acest coșmar și să fim iar împreună! Este o urare, e singura dorință pe care mi-
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
La o gustare cam oficială doi oameni grași, care fac întăiu cunoștința, se așază față în față; și după ce consumă pateuri și sorb mai multe pahare de vin, se uită cu prietinie unul la altul, se ridică cu paharele pline, ciocnesc și se ploconesc cu capetele apropiate, zâmbindu-și și firitisindu-se, cuprinși deodată de o prietinie subită La școala normală "Vasile Lupu" 30 F. 926. Cuvinte indiene (Kipling): serdar vechil han bacșiș, burcă. A alicni, astă noapte Dafina doamna, soția lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
creator care vrea să-și afirme „cu orice preț” originalitatea, mă gândeam În primul rând la acesta: incapacitatea de „adaptare” a unui autor, a unui creator, care-și „transportă” senin și „naiv” ideile năstrușnice, „ne-realiste”, În viața sa adultă, ciocnindu-se de indivizii din jur, „treji și deștepți”, care se supun regulilor curente, generale și tiranice, adesea. Ei bine, cât timp va rezista un poet, un dramaturg, un cercetător, În obstinația sa ce nu numai că pare, dar și este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
tari au auzit urechile mele! Viața de redacție și viața dinafara ei (culturală, politică, didactică, familială) m-au pus în contact cu o lume diversă, surprinzătoare, cu contraste ce mi s-au dezvăluit pe parcurs, uneori abia după ce m-am ciocnit de ele: oameni integri, cu calități remarcabile, și secături cu năravuri dezgustătoare; talentați și veleitari; consecvenți și marionete; moderați și abuzivi; loiali și ipocriți; zeloși și rezervați; sinceri și vicleni; îndrăzneți și fricoși; calmi și anxioși; robaci și superficiali; onești
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
ca „scandalul” meu (aprilie 1960) cu Corneliu Zolineak, secretarul Comitetului UTM pe Universitate, să nu aibă consecințe la fel de nefaste. Mai tîrziu, după o lună sau două de la venirea ca asistent la Institutul din Bacău, primul personaj de care m-am ciocnit a fost un refugiat antititoist, Marianovici, lector de economie politică, motivul încontrării fiind un articol pe care mi l comandase în calitatea lui de... redactor al gazetei de perete! Atunci am văzut de ce e în stare un tip dogmatic! Funeraliile
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
de ultim moment nereușit etc. Despre permanenta teroare că voi fi dat afară (ceea ce pînă la urmă s-a și întîmplat) din cauza vizitelor medicale sau a noilor referințe din dosar. Despre figurile malefice, obtuze și grotești de care m-am ciocnit mai bine de un deceniu: comandanți, profesori, colegi etc. Se va vedea atunci că am dreptul „să mă despart de trecut rîzînd” (un rîs nervos, în hî și ha, vorba poetului). *E locul să-l invoc din nou pe ghidul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
aseară a curățat parcul de uscături. Azi dimineață, pe fiecare alee erau zeci de bucăți de lemne groase și sumedenie de vreascuri. Existența lor era, pînă acum, necunoscută. Stăteau ascunse în coroanele arborilor. Au căzut și ramuri verzi, dar puține, ciocnindu-se cu cele vecine sau rupte, în cădere, de cele uscate. Pășesc peste unele, pe altele le ocolesc, gîndindu-mă că, fără îndoială, tot așa se întîmplă și în furtunile sociale: răscoale, revolte, revoluții. Natura e cel mai bun autor de
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
o recepție, la care trebuia să rostească un cuvânt de felicitare și cele cuvenite pentru noul an Vasile Gliga, adjunct al ministrului de externe, ce coordona și problemele de presă. Oratorul întârzia peste "sfertul academic" și invitații erau nerăbdători să ciocnească paharele cu șampanie, așa că directorul general Agerpres, N. Puicea, a luat inițiațiva tăierii nodului gordian, neștiind de fapt ce se întâmpla cu colegul de la externe: "Stimați oaspeți, întrucât domnul Gliga este țintuit la pat de o gripă rebelă, ne-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
și excelent inginer. Am plecat spre Viena, comandantul făcând un frumos rondou la Giurgiu și eram precum "Titanicul" la prima cursă. Ca și pe "Titanic", totul a mers bine în prima parte a călătoriei, apoi survenind dezastrul nu ne-am ciocnit de un aisberg, ci de vechea noastră cunoștință, podul de la Novi Sad. S-au rabatat coșurile, s-au făcut tot felul de manevre, podul rămânea mereu cu 5 centimetri mai jos decât puntea. Dezolat, i-am anunțat pe ministru și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
înaintea unui post la Londra, Paris, Roma sau Madrid, încolțise ideea că dacă le-am dat vila trebuia s-o și decorăm cu piesele necesare aduse prin ambasadele noastre, lor revenindu-le sarcina doar de a tăia panglica și a ciocni cupa de șampanie. Am fost mai explicit și le-am dat un termen, în cadrul căruia trebuiau să se apuce de treabă, altfel splendida vilă urma să se transforme în "Casa de cultură afro-arabă" sau "Casa de cultură a Asiei". Încetul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
După plecarea ultimilor invitați (aceștia sunt de obicei persoane din emigrație, pe care la un păhărel de țuică îi prind amintirile și nostalgiile), am rămas să ne sărbătorim noi între noi. Am mulțumit tuturor pentru excelentele prestații și apoi am ciocnit pentru România și pentru cei de acasă. Ne-am retras mulțumiți cam după două ore de discuții și voie bună. A doua zi am întocmit informarea despre desfășurarea recepției pentru MAE și ambasadă și mi-am reluat vizitele protocolare. Se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
unde pregătisem totul pentru Revelionul nostru, am lăsat de pază portarul și administratorul și ceilalți, cu două mașini, ne-am deplasat la Copacabana, unde avea loc spectacolul. Cu câteva ore înainte de plecare, ne adunasem cu toții în salonul mare și am ciocnit câte o cupă de șampanie la ceasul când începea Anul Nou acasă, respectiv cu 6 ore înaintea celui brazilian. Autoturismele noastre având număr diplomatic, ne-am strecurat prin puhoiul de mașini, ajutați și de polițiștii amabili, și am ajuns pe la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
toate etapele carierei medicale, fiind, la data primirii în Academie, director general al Serviciilor Universitare, șef al Departamentului de Urgențe Medicale, profesor universitar, șefă a Departamentului de Toxicologie. La încheierea festivității, i-am oferit florile, am felicitat-o și am ciocnit o cupă de șampanie. I-am transmis peste o săptămână o invitație la un dejun la Sheraton și cu acest prilej am discutat mai multe, inclusiv despre Maramureș și Moisei. M-am bucurat că România poate să dea și academiciene
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
a întreprins turnee de succes în America Latină, SUA, Franța, Italia, Spania, a turnat filme la Hollywood și avea să dispară carbonizat pe Aeroportul Medellin din Columbia la 24 iunie 1935, avionul cu care urma să decoleze ieșind de pe pistă și ciocnindu-se frontal cu un alt avion. A fost înmormântat la Buenos Aires, în cimitirul "Chacarita" și se spune că la funeralii au asistat nu mai puțin de 50000 de persoane. Deși unii biografi îi contestă nașterea în Uruguay, mutând-o inclusiv
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
deplasare la Viena și i-am sugerat să meargă și la București ca să ne cunoască orașul (pe atunci nu era chiar așa dărâmat) și primarul și să semneze documentul. Am informat MAE și Primăria și așteptam întoarcerea Doamnei pentru a ciocni cupa de șampanie. Cum întotdeauna am controlat acțiunile în curs de realizare pentru a nu avea surprize, cu două zile înaintea sosirii viceprimarului uruguayan la București (plecase deja la Viena), am sunat la serviciul relații internaționale al Primăriei, unde directorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
îl eliberează. Mulțimea creează în jurul său spațiul necesar ca nebunul să își focalizeze privirea. Ale- gerea nu este rodul hazardului, ci o formă identificare cutumiară care circumscrie ritual scenariul. Nebunul alege casa lui Zibal și îi ucide soția și copilul ciocnindu-le capetele „ca pe două ouă de Paște”. Comparația face parte din secvența rituală a sărbătorii creștine. Nebunul se face mandatarul unei ingerințe rituale prin care familia lui Zibal este oferită ca jertfă, drept țap ispășitor în cadrul sărbătorii goilor. Sensul
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
un număr considerabil de cumpărători erau de-a dreptul iritați sau chiar zăpăciți de foială și, înainte de a se hotărî, se opreau din căutare și plecau cu mâinile goale. Era o formă ușor diferită de efectul îmbrâncirii; cumpărătorii nu se ciocneau chiar, dar erau deranjați. Se putea vedea clar pe casetă: unii clienți se ghemuiau sau luau pur și simplu rafturile în brațe - ceea ce este departe de poziția ideală pentru cumpărături. În plus, cronometrând cumpărătorii, am observat că aceștia stăteau mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
încetineau pasul. Asta înseamnă că semnul ar fi trebuit amplasat, logic, puțin mai în față, astfel încât să anticipeze îngrijorarea și senzația persoanelor că s-ar putea rătăci. Am mai observat că preocuparea lor cea mai mare era să nu se ciocnească unii de alții în timp ce se deplasează. Astfel că, dacă se vedeau nevoiți să cutreiere tot culoarul ca să vadă un indicator, sau dacă scrisul era atât de mic, încât trebuiau să se apropie foarte mult de el, ori dacă nu era
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
Nu poți aglomera un spațiu în care se află o femeie și să te aștepți să stea prea mult acolo. Uitați-vă puțin la expresia cumpărătorilor de pe culoarele aglomerate dintre rafturile magazinelor - și vă veți aminti că, dacă s-au ciocnit de câteva ori, au devenit iritați. Iar cumpărătorii iritați nu zăbovesc; de fapt, de cele mai multe ori părăsesc terenul înainte de a cumpăra ceea ce și-au propus. Comercianții trebuie să aibă în vedere acest aspect, când decid unde să plaseze un produs
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
partea aceasta de lume a existat ca o adevărată placă turnantă a mișcărilor de trupe, un trist teatru de război, în care armate venite de la mii de kilometri depărtare, din stepele Rusiei, din pădurile Moraviei sau arșița Anatoliei, s-au ciocnit fără oprire în numele celui mai puternic. Destinele prinse între iataganul turcesc, tunul muscal și baioneta austriacă au devenit de nevoie destine de pelerin, de pribeag în calea furtunii. Printre peregrinii veacului avea să se numere și un om rămas în
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]