3,279 matches
-
doar în stadiul ideologic, doctrinar și partidic, așa cum s-au petrecut lucrurile în Vest, primele două sînt cele ce explică "pasiunea franceză a comunismului"9. Nu l-am amintit însă pe Marc Lazar nici pentru excelența analizei sale, nici pentru coincidența amintită, ci dintr-un motiv mult mai substanțial din punctul de vedere al prefațatorului, și anume acela că, dacă putem întrevedea un fir roșu al "comunizării" spiritului public francez, putem întrevedea în același timp, chiar dacă la începuturi mai discret și
Europa comuniştilor by José Gotovitch, Pascal Delwit, Jean-Michel De Waele [Corola-publishinghouse/Science/1433_a_2675]
-
vină..."); 5. Confuzii ale unor dictoane celebre sau folosirea nepotrivită ale altora Cațavencu atribuie dictonul lui Machiavelli " Scopul scuză mijloacele" lui Gambetta, avocat și om politic francez. Comicul de situație reiese din împrejurările în care sunt puse personajele, provocate de coincidențe, de încurcături, confuzii și situații echivoce. Principala situație comică este găsirea și pierderea succesivă a scrisorii de amor. Comicul de intenție ilustrează atitudinea autorului față de personaje și situațiile în care acestea acționează: "nimic nu arde pe ticăloși mai mult ca
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
De la el am auzit, pentru prima dată, despre iminenta conferință. Ne-a întrebat dacă avem intenția de a participa. Îl interesau planurile noastre de a purta discuții cu Iranul despre o eventuală colaborare în domeniul țițeiului. Poate era doar o coincidență întâmplătoare că în acea perioadă urma să sosescă la Teheran o delegație română în vederea sondării posibilității de a antama discuții cu Iranul pe această temă. Participarea noastră la conferința O.P.E.C. a prilejuit și un moment de inspirație legată de
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
premii obținute, însă analiza făcută la MAE s-a soldat cu observații foarte moralizatoare. Activitatea mea a fost considerată ca un act de nerespectare a disciplinei. Aceeași soartă a avut și concertul difuzat la Radio Teheran al violoncelistului Radu Aldulescu. Coincidența a făcut ca în seara prezentării concertului, cu multe elogii la adresa maestrului, postul de radio să anunțe și rămânerea lui în străinătate. O relație de prietenie cu adevărat sinceră s-a legat cu dirijorul Filarmonicii din Teheran, domnul Sanyjari. El
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
sfârșitul anului 1999, în Monitorul Oficial, s-a publicat un decret semnat de președintele Emil Constantinescu, prin care o persoană care avea același nume cu fostul secretar care mă amenințase a fost avansat și pensionat. Să fi fost doar o coincidență de nume ?! Pacea și securitatea internațională înseamnă dezvoltare DR. PETRE TĂNĂSIE Summary The main content of this work is to envisage the organic relationship between peace, security and development. The global diplomacy is urged to answer the emergency of such
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
indicat de adăugarea termenului "perceptibil" sau "non-perceptibil", prin care înțeleg perceptibil (p) sau non-perceptibil (np), specificat ca atare de instanța naratoare din text. Atunci, formula pentru această frază poate fi: NE (p) [FE1[FP2 (Ott.)] -Steyn (p)]. Astfel, există o coincidență parțială a doi dintre cei trei agenți, deși încă mai sînt trei identități diferite în joc. Această formă apare destul de frecvent în literatura mai veche, la Dostoievski, Tolstoi, Balzac, Dickens și, de asemenea, Don Quijote. Contează adesea gestul de a declara
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
de vreme ce aici s-a observat o infiltrare a agenților externi în povestire. În e) identificarea agenților a mers cel mai departe: naratorul și focalizatorul sînt amîndoi personajul Otilia. În g), naratorul și focalizatorul au coincis; cu toate acestea, spre deosebire de e), coincidența nu constă în identitatea unuia dintre actorii activi, ci în identitatea unui martor. Prin aceste analize, diferența fundamentală menționată anterior, între un "eu" narativ care vorbește despre sine și un "eu" narativ care vorbește despre alții, s-a dovedit a
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
și anume că deviațiile cronologice nu sînt toate de același ordin. F, de exemplu, are loc în "conștiința" actorului la persoana întîi. De fapt, evenimentul nu constă în vederea numelui menționat în scrisoare, ci în amintirea vederii. Din nou, se constată coincidența complexității anacronice cu percepția vizuală. În acest sens, fragmentul nu este o deviere cronologică, și astfel aparține de E ("Apoi"). Totuși, în multe texte întîlnim doar acest tip de anacronism "real". Așa-numitul "flux al conștiinței", de exemplu, se limitează
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
pentru acest joc îl dă chiar la începutul romanului, cu faimosul pasaj: "De mult timp mă culcam devreme". Anticipări Tot ce am discutat pînă acum despre anacronism este, în principiu, aplicabil atît retroversiilor cît și anticipărilor. Oricum, nu este nici o coincidență că aproape toate exemplele utilizate au fost retroversii. Pentru început, anticipările au loc mult mai puțin frecvent. Ele sînt în principal restricționate la o singură aluzie (de obicei ascunsă) la rezultatul fabulei un rezultat care trebuie cunoscut pentru a recunoaște
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
discutat acestea în capitolul precedent. Atît rezumatul cît și încetinirea trebuie văzute relativ, în raport reciproc. Cea mai ușoară cale de a instaura o asemenea comparație este de a stabili un fel de tempo standard, linia zero. Adevărata izocronie, o coincidență completă între TF și TP, nu poate apărea în limbaj. Putem totuși să presupunem că dialogul fără comentariu ocupă tot atîta timp în TF ca și în TP. Dialogul, și în principiu fiecare scenă, fiecare prezentare detaliată a unui eveniment
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
scene similare, ceea ce le transformă în anticipări. Curiozitatea și intensitatea senzațiilor de "prima dată" justifică, în aceste împrejurări, abundența prezentării. La nivelul unei scene, durata fabulei și durata povestirii sînt, în mare, identice. Este util să arătăm de ce o asemenea coincidență nu poate fi calificată cu alt adverb decît "în mare". Majoritatea scenelor abundă în retroversii, anticipări, fragmente non-narative cum ar fi observațiile generale, sau secțiuni atemporale cum ar fi descrierile. Este de înțeles aceasta, o dată ce observăm că o scenă cu
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
mai mult material care să incite, care să lege capitolele anterioare și cele ce urmează. Astfel, o scenă este adesea un moment central, din care narațiunea poate înainta în orice direcție. În astfel de cazuri, scena este de fapt antiliniară. Coincidența între Timpul Fabulei și Timpul Povestirii nu-i atunci altceva decît o aparență. Un exemplu concludent pentru acest paradox este Străinul de Camus. Acest roman, în care este menținută succesiunea cronologică, constă în întregime din scene. Bineînțeles, aceste scene nu
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
presupune îndoiala epistemologică ("nu mai este o femeie"), anunță postmodernismul, iar expresia "pierdută în timp și spațiu" (disséminé), cu tenta sa derridiană, articulează acea trecere. Faptul că "femeia" ca "alteritate" cade pradă unei adevărate nebunii a cadrelor nu e o coincidență, desigur. Această dezintegrare într-o succesiune vizuală și plată este doar intensificată atunci cînd Marcel încearcă să o pareze "fixînd-o" pe Albertina printr-o "lumină" răsfrîntă, pe ea și pe hîrtie. Astfel, ea sfîrșește prin a deveni (ontologie) acea pagină
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
pe subiect să ia hotărîri greșite, seducători etc. Cele cîteva posibilități se conturează în schema următoare: REAL existent ............................................... aparent SECRET MINCIUNĂ neaparent ..................... ................ inexistent INEXISTENT implicație ........ opoziție Contradicție Această schemă arată asemănările și diferențele dintre actori în privința "adevărului". "Adevărul" există în coincidența existenței cu manifestarea, a identității cu calitățile unui actor, pe de o parte, și a impresiei pe care o lasă și pretențiile sale, pe de altă parte. Atunci cînd un actant este ceea ce pare, acesta este adevărat. Atunci cînd el
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
cum o vedea bătrâna) de a avea... atâtea! Cât despre ce este Ana, cititorul mai are de așteptat ca să afle. Din păcate, primul gest "independent" al eroinei este acela de a se mira de Lică. Având în vedere această stranie coincidență (manifestarea libertății și întâlnirea cu Lică) înțelegem cum s-a născut interpretarea critică de mai jos: "Ana își presimte o vocație a marii pasiuni, a aceleia care angajează integral ființa și o mistuie. "Înțelepciunea", "cumințenia" eroinei nu e decât un
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
căror explicații apar chiar în textul biblic: "Nu-mi mai ziceți Noemi, ziceți-mi Mara, căci Cel Puternic m-a umplut de amărăciune". "Biografia" personajului slavician debutează cu o soartă similară cu a eroinei biblice. Nu poate fi o simplă coincidență faptul că romanul se deschide cu o frază emblematică despre această amărăciune pe care o conține sine qua non numele însuși: A rămas Mara, săraca, văduvă cu doi copii, sărăcuții de ei, dar era tânără și voinică și harnică și
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
diseminarea celulelor tumorale pe calea LCR (30%, de obicei în cazul meningioamelor intraventriculare), sau prin implantarea (accidentală) iatrogenă în cursul rezecției chirurgicale (11%) a acestora [6,15]. Meningioamele se pot asocia și cu alte tumori, de cele mai multe ori fiind o coincidență; semnificativă este doar asocierea cu neoplasmul mamar. Se descriu două forme de asociere: tumori concomitente și „collision tumors” (tumori de origine diferită ce se dezvoltă în aceeași zonă). Asocierea meningioamelor cu glioblastoamele multiforme poate fi concomitentă sau de tip collision
Tratat de chirurgie vol. IV. Neurochirurgie by Ioan Ștefan Florian, Cristian Ionel Abrudan, Dana Mihaela Cernea, Aurel Oșlobanu, Silviu Albu () [Corola-publishinghouse/Science/92121_a_92616]
-
putea continua să-și exercite funcțiile. În practică, demisiile Primilor miniștri au fost dorite în prealabil de președinți, apărând că încheierea unui dezacord profund cu Președintele. Puterea de revocare pe care o are Președintele s-a manifestat în perioadele de coincidență a majorităților prezidențiale și parlamentare 19. Primul-ministru este personajul politic de sacrificiu, demisia să în momentele dificile ale mandatului prezidențial devenind o cutumă, pentru salvarea imaginii Președintelui. Situațiile sunt diferite în cele două țări. În timp ce în Franța, șeful Executivului a
[Corola-publishinghouse/Science/84981_a_85766]
-
parte, se înglobează un număr considerabil de „antipsalmi” (Cornel Regman), cu finalitate deopotrivă tragică și pamfletară. Chiar dacă trimiteri biblice apăruseră, în aliaj cu miteme grecești, încă din culegerile anterioare, originală e acum suprapunerea perfectă dintre biografie și hagiografie, poeta speculând coincidența dintre propriul prenume și acela al unui personaj biblic. Din această omonimie ia naștere un discurs dublu codificat, unde revolta împotriva „Tatălui” sintetizează în egală măsură defularea și erezia: „În abatorul acesta perpetuu/ de vietăți lucide și vorbitoare/ el Stăpânul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288793_a_290122]
-
pentru reprezentanții generației ’27 din secolul trecut se continuă în cele șapte eseuri despre Eugen Ionescu din volumul intitulat Ionescu în țara tatălui (2001), textele comunicând și cu celelalte scrieri ale eseistei: Un Gorgias de București - în care se afirmă „coincidența uluitoare” dintre metafizica autorului și concepția școlii sofiste - e preluat din Jocurile manierismului logic, în timp ce Țara tatălui, țară de fier relevă, la rându-i, o convergență cu modul de construcție a imaginarului din ultimele culegeri de versuri publicate de P.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288793_a_290122]
-
se apropie acum de programul avangardei suprarealiste, privit altădată, din perspectiva „constructivismului”, cu suspiciune. Chiar dacă nu numește direct „automatismul psihic pur” și „dicteul automat”, poetul le aproximează totuși În expresii similare, Înscrise pe orizontul mai vast al căutărilor avangardiste vizînd coincidența dintre a scrie și a fi: „Scriu cu gîndul nedefinit de a mă transforma cu Încetul În Însuși steagul de cerneală prin care cavaleria chiotelor se desface”. De la „arta ca manifestare vitală”, la „cîte cuvinte - atîtea ființe” se ajunge astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
În poem („vreau acest paradox: memoria și noutatea”), de vreme ce constituie Însuși fluxul vital care este scrisul. Esențială e forța lor de șoc, insolitul Întîlnirii unor poli tensionali capabili să dea naștere „fulgerului unei imagini”, „iluminării” tulburătoare, viziunii; loc mitic al coincidenței contrariilor, al interferenței dinamice dintre real și imaginar, dintre eu și univers, Într-o „incandescență sublimă”, - trimițînd spre ceea ce Breton numește, În Suprarealism și pictură (1928), „cîmpul psiho-fizic total”. Imaginea și, ca succesiune infinită de imagini, poemul se constituie astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
Legenda Luceafărului, O ediție Eminescuă, la care se adaugă, ca argumente întregitoare, următoarele studii critice și articole: Vocabular eminescian, „Floare albastră” și lirismul eminescian, Eminescu, lectură comentată, Eminescu despre Shakespeare, Eminescu și cititorii lui, La Ipotești, Documente de biografie intelectuală, Coincidențe și anticipări eminesciene, Eminescu, fragment, Eminescu și limba engleză, Din nou lângă Eminescu. Cea de-a doua secțiune se intitulează Despre interpreți și editori ai poetului și cuprinde : E. Lovinescu - romancier: I Mite; II Bălăuca, Eminescu într-o nouă ediție
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
fixeze într-o imagine critică de o rară sugestivitate și într-o propoziție fundamentală memorabilă.”1 Cea de-a doua lucrare monografică dedicată lui Vladimir Streinu poartă semnătura lui Emil Vasilescu: Vladimir Streinu, Editura Bibliotheca, Târgoviște, 2002, volum apărut - fericită coincidență - în chiar anul centenarului nașterii criticului. Emil Vasilescu procedează metodic, 1 Serafim Duicu-Vladimir Streinu,Critic,istoric literar, estetician al poeziei și poet, Craiova, Editura Scrisul Românesc, 1977, p. 244 116 arhitectura cărții fiind edificatoare din acest punct de vedere: Un
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
prin transfer de personalitate. Hans nu va pregeta să-și povestească viața de discipol al maestrului, pornind de la Varianta Lüneburg, deloc străină bătrânului domn Frisch, ba chiar o obsesie negativă a înveteratului jucător de șah. În acest joc narativ al coincidențelor fără cusur, povestea lui Mayer este cusută cu ața albă a tuturor aluziilor. Orfan, crescut de o bunică la Viena, Hans are de mic copil revelația jocului de șah, ca un fel de vocație fatală. Descoperă într-o cafenea din
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]