2,265 matches
-
A doua Întrebare trimite către resursele educaționale de care dispune sau trebuie să dispună educatorul. A treia Întrebare cere un răspuns concret privind stabilirea unei strategii instructiv-educative, coerente și pertinente, pentru atingerea scopurilor. Răspunsul la a patra Întrebare pune problema conturării unei metodologii de evaluare a eficienței activității desfășurate. Elementul central În realizarea proiectării didactice eficiente este planul de Învățământ și curriculum-ul. Ele reprezintă documente normative În sensul că stabilesc obiective, adică țintele ce urmează a fi atinse prin intermediul actului
Managementul calității În Învățământul superior by Valentin Ambăruş, Ciprian Rezuş, Gabriel Ungureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1697_a_2974]
-
globalizarea, implicarea În dezvoltarea societății a individului care trebuie sa fie inclus În procesul de reflecție și participare la schimbările ce au loc, la evaluarea impactului pe care știința Îl are asupra societății. În acest proces se Încearcă o noua conturare la nivel de secol XXI a relației artelor și științelor umaniste cu știința. Interdependența dintre ele are nevoie de construirea unei noi Încrederi În capacitatea individului de adaptare la viitor, la schimbarea circumstanțelor În perspectiva activităților sale de consumator, dar
Managementul calității În Învățământul superior by Valentin Ambăruş, Ciprian Rezuş, Gabriel Ungureanu () [Corola-publishinghouse/Science/1697_a_2974]
-
3.3.3. Singurătatea, durerea, moartea / 188 3.4. Somn și vise în poezia lui Salvatore Quasimodo ascendente leopardiene / 192 4. Antichitatea, element structurant al operei leopardiene și quasimodiene / 209 4.1. Rolul literaturii antice și al studiilor filologice în conturarea personalității literare a celor doi poeți / 209 4.2. Traducerile din literatura antică / 217 4.3. Artă traducerii / 232 4.4. Poeții greci ai antichității și influența lor asupra operei quasimodiene și leopardiene / 240 4.5. Eros și Thanatos, tema
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
alăturându-i cu dezinvoltura pe Leopardi (1798-1837), Valéry (1871-1945) și Eliot (1888-1965) el arată că, deși poetul din Recanati trăise cu mai bine de jumătate de veac înaintea celorlalți, vocea și gândirea să erau încă vii, ba chiar esențiale pentru conturarea concepției novecentești despre poezie. Evocându-l, Quasimodo vădește o mare intimitate cu opera recanatezului: Ne gîndim la Leopardi, la Zibaldone, la proza să care dă naștere versului, la poetica lui Eliot, la cea a lui Valéry,17 intimitate care îl
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
autorului ermetic.94 Pornind de la această tehnică specifică poeziei ermetice, ce se bucură de vechi ascendente, De Robertis a oferit în anul 1940, în paginile publicației ' Primato', una dintre cele mai convingătoare demonstrații ale contribuției leopardiene, dar și foscoliene, la conturarea noilor orientări literare din veacul trecut: Cine ar fi putut crede? Dar cea mai frumoasă, mai deschisă, măi însemnată apologie a poeziei ermetice ne-a fost lăsată moștenire de Leopardi. Dar și de Foscolo.95 Apropierea lui Quasimodo de scriitorii
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
ficțiunea visului și amintirii, tărâmurile originare.177 Recursul lor constant la Leopardi, din scrierile căruia au ales să preia doar unele concepte de poetica și gândire, așa cum procedaseră în trecut și alte curente literare, de pildă Scapigliatura, a dus la conturarea unui leopardism cu trăsături aparte, diferit de cel rondist și de cel derobertisian, dar asemănător cu cel ungarettian.178 Aventură poeziei ermetice între exacerbarea trăirii și negarea ei a găsit un model nu în acel Leopardi reluat de 'La Ronda
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
pământuri era apreciat, rămân remarcabile cele semnate de Montale, Vittorini, Salvatore Pugliatti sau Francesco Ricciardi. Toate menționează și diferitele ascendente, dar o fac din punctul de vedere al analiștilor care au înțeles că legătura cu operele anterioare este fundamentală în conturarea personalității oricărui nou autor. Articolul celui din urmă din 'Corriere Padano' (17 septembrie 1931) plasa creația sicilianului în peisajul mării literaturi italiene, alegând că puncte de reper volumul montalian Oase de sepie și unele imagini ungarettiene. Ricciardi afirmă despre versurile
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
poezia greacă și latină pe care a tradus-o și din care a preluat o serie de motive literare. În ceea ce îl privește pe Leopardi, după cum bine se știe, cunoștințele de literatură și istorie antică au avut rol hotărâtor în conturarea operei sale originale. Ținând seama de preferință ambilor pentru antichitatea greco-romană, paginile următoare vor studia preluările lui Quasimodo din opera leopardiană prilejuite de stăpânirea acestui bagaj literar. 4. Antichitatea, element structurant al operei leopardiene și quasimodiene 4.1 Rolul literaturii
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
preferință ambilor pentru antichitatea greco-romană, paginile următoare vor studia preluările lui Quasimodo din opera leopardiană prilejuite de stăpânirea acestui bagaj literar. 4. Antichitatea, element structurant al operei leopardiene și quasimodiene 4.1 Rolul literaturii antice și al studiilor filologice în conturarea personalității literare a celor doi poeți În discursurile rostite în anii patruzeci și cincizeci Quasimodo recunoștea că prima sa călăuza în materie de poezie a fost Petrarca, iar în privința normei poetice, Leopardi.413 Totuși, subliniază Gilberto Finzi în prefață la
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
pentru antichitate, ev cu care menține o legatura neîntreruptă pe tot parcursul vieții, transpunând în versurile sale originale personaje străvechi, traducând din clasici sau abordând scrierile acestora în diferite studii filologice. Antichitatea, trebuie repetat, a jucat un rol decisiv în conturarea personalității, gândirii și activității sale literare, iar literaturile greacă și latină și-au pus amprenta asupra versurilor de sine stătătoare și au constituit un termen de comparație pentru acestea, așa cum amintește epitaful dictat de prietenul Antonio Ranieri, săpat în piatră
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
ale fericirii și iluziilor apuse. La Quasimodo trecutul personal se contopește cu miturile Siciliei: suflet străvechi, scoici antice, grote antice, antică mare, străvechi locuitor al insulei, epitet ce se referă la Polifem, alter-ego al poetului.512 Același adjectiv contribuie la conturarea insulei mitice, unde fiecare apariție capătă o aură de sacralitate și unde omul poate trăi împăcat. Quasimodo încearcă să regăsească dimensiunea fericirii proiectând în mit geografia Siciliei și plasând eul poetic în acest peisaj. El coboară în trecut, depășește copilăria
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
consideră cuvântul doar un pretext pentru un sens care îl depășește, ci găsește acest sens tocmai în interiorul cuvântului, în felul în care știe să numească lucrul, în „densitatea“ revelației pe care o exprimă. Mistica iudaică, la rându-i, contribuie la conturarea figurii traducătorului în textul lui Benjamin. Este vorba, în principal, tot de afirmarea literalității ca principiu al limbii. Mai târziu, aceasta va corespunde materialismului istoric în descrierea expe rienței urbane. Steiner se referă la acest aspect: „In German Hasidism it
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
tocmai tensiunea dintre diferitele forme de manifestare, actuale și posibile, ale spațiului urban, aproximarea infinită a vieții care se dezvoltă între limitele sale, și nu esența sau nota sa caracteristică. Ceea ce este orașul e revelat ca fantasmă în interiorul experienței urbane. Conturarea unei fizionomii a orașului presupune de fapt deconstrucția formulelor sale impersonale și eliberarea câmpului de posibilități pe care memoria le înscrie în clădiri, străzi sau tipologii umane. Monada lui Benjamin este istorică și, în acest fel, o expresie mesianică. Una
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
dă dovadă Cristina Ciobanu în comentarea tuturor teoriilor generaționiste. Sunt considerate cu discernământ critic avantajele și dezavantajele ivite în timpul decupajului istoriei literare în generații și promoții. Astfel, termenul de generație pune în evidență tiparul estetic comun, ideea de inovație, desemnând conturarea unei alte etape de creație, dar comportă dezavantajele impuse de neputința unor delimitări categoriale clare. Și totuși se evită și integrarea restrictivă a poeților analizați într-o anumită promoție, pentru că această dispunere pe un scurt interval ar putea fi privită
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
cea din țară în acel moment. Același amestec de poezii reușite și simple texte versificate se observă și în ultimul număr al revistei. Tib. Tretinescu e prezent cu textul E târziu, versurile lui Marin Sârbulescu Noi sunt o încercare de conturare a profilului generației sau poate al poetului în general. Onca Talpă, proaspăt pătruns în grupul redacțional, este și el prezent cu un Poem. Alături de un scriitor consacrat, Miron Radu Paraschivescu (a cărui baladă Rică se va regăsi și în volumul
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
iar ironia amară ia naștere tocmai din conștientizarea acestei inutilități ("Ridicoli Don Chișoți prin vechi saloane/ privim năuntru grave draperii:/ umbrele gem goale pe sub masă/ latră câinii ultimei isterii", Trotuarul din memorie). Atât tabloul descris, cât și vocabularul utilizat pentru conturarea lui transmit aceeași senzație de lume în putrefacție, existența pare să fie un perpetuu coșmar în care cadavrele în descompunere ocupă locul central. Așa cum se subliniază adesea atât în corpul textelor, cât și în titlurile unora dintre ele, poetul recunoaște
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
unii mai aveau două colțuri ca jandarmii italieni la chipiu/ iar alții păstrau integral geometria în Oceanul Celest./ unde Luna enormă chelie plutea printre tot ce nu era viu". Dincolo de imaginile acestea, dincolo de aspectul suprarealist al textului, să bănuim o conturare alegorică a universului literar al epocii? Sau doar o discuție în termeni generali despre universul poetic? Greu de zis, în condițiile în care Tonegaru nu e unul dintre membrii grupării care să exceleze prin publicarea de articole polemice. Luna e
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
parodică și autoironică a textelor de tip artă poetică. Regăsim aici o dorință de plasticizare a imaginii, tabloul este deformat intenționat, ieșind în evidență trăsăturile-șoc. Deicticele folosite, acum, aici dau tocmai această impresie de tablou în curs de desenare, de conturare: "Acum pictez un tablou mare -/ vreau să-mi fac un autoportret./ Aici o să desenez inima - o gămălie de chibrit,/ aici, creierul - un aparat sacru și concret". Jocul verbal e ușor sesizabil, portret mare se referă la dimensiune sau la importanță
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
urmă cel care-i dă valoare e cititorul, pentru că rândurile sale, ca și gândurile poetului, omului fac parte din "maldărul recuzitelor inutile" în care se poate descoperi "ceva ce ar putea să semene a ideal sau a munte...". Certitudinea în conturarea tabloului devine pe final incertitudine, sunt, de fapt, coordonatele pe care se structurează poezia epocii, poate ca o consecință a războiului, unele fapte capătă consistență, altele se estompează, realitatea fiind în continuă schimbare. Tratarea iubirii sau a relațiilor amoroase are
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
și aici (luna și cele ținând de universul acvatic). Retorismul este, de asemenea pronunțat ("-Vai, paloarea Lunii pătrunse-n odaie toată aproape"), ironia e dată însă de modalizarea exprimării, de insistența pe indicii care ar trebui să ofere precizie în conturarea tabloului. Textul se constituie din note disparate, din impresii. În afară de finalul concludent, peregrinarea plopului pare a fi singura care iese din tiparele normalității. "Un plop pe aleie purtând rădăcina ca o trenă/ traversă noaptea", "iar plopul traversă invers noaptea sumbră
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
amintindu-se că cea de-a doua este un model pentru prima. Cât de mult influențează Cadran generația războiului este greu de spus. Am ales să facem o analiză atentă a ambelor publicații pentru a putea stabili importanța lor în conturarea spiritului albatrosist. Ne-am oprit atât asupra structurii revistelor, cât și asupra tematicii abordate. Pentru că s-a reproșat faptul că, după acreditarea de către Emil Manu a ideii că revista Albatros avea o ținută democratică și antifascistă, nimeni nu a mai
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
ideile ce bântuie eul liric, sau o aspirare a realului în lumea imaginară, o banalizare a imaginarului ori o ficționalizare a banalului. E o poezie care oscilează între afirmarea unor certitudini (banale, scandaloase, provocatoare sau, chiar, absurde) și ezitarea în conturarea unui univers care, deși pare arhicunoscut, se fluidizează și devine tot mai greu de delimitat, undeva la granița dintre real și imaginar, dintre cotidian și oniric. O permanentă trecere de la tranzitivitate spre reflexivitate în cazul acestor texte, așa cum, de alftel
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
deoarece îi reduce relevanța și oportunitatea și, totodată, poate conduce la o subestimare a măsurii în care acțiunile altora anticipează sau sunt o reacție la propriile acțiuni. În special, „tabuul” legat de analiza propriilor capacități sau strategii poate face dificilă conturarea unei imagini clare și utile a „echilibrului de forțe” existent în raport cu partea adversă. În plus, analiștii de informații pot avea tendința de a ignora sursele din afara canalelor secrete obișnuite, deoarece credibilitatea lor ar putea fi mai greu de stabilit, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2146_a_3471]
-
secret care descoperă un plan secret al dușmanului și i-l dezvăluie monarhului, cu scopul ca acesta să poată câștiga bătălia”5. El susține că experiența acumulată de Statele Unite în perioada celui de-al Doilea Război Mondial a dus la conturarea unei noi viziuni asupra activității de informații, care se deosebea, în privința unor aspecte fundamentale, de viziunea tradițională. În perioada postbelică, această viziune a continuat să capete contur, atât în rândul comunității de informații a Statelor Unite, cât și în lumea academică
[Corola-publishinghouse/Science/2146_a_3471]
-
nu a fost atins în timpul celui de-al Doilea Război Mondial, aceasta s-a întâmplat, în cele din urmă, prin înființarea Agenției Centrale de Informații, CIA, în 19478. Acest accent pe analiza informațiilor, corelarea și centralizarea unor informații disparate în vederea conturării unei imagini cât mai corecte sugerează o viziune asupra activității de informații diferită de cea „tradițională”. Această nouă viziune acordă mai puțină atenție confidențialității, punând un accent deosebit pe funcția analitică. Această viziune a fost promovată cu succes, imediat după
[Corola-publishinghouse/Science/2146_a_3471]