1,309 matches
-
bulgarii, care întrețineau contacte cu autoritățile ruse, dar guvernul rus nu dorea complicații în acea ambianță politică și a hotărât măsuri severe pentru a pune capăt tentativelor bulgarilor de a modifica în propriu profit clauzele tratatului de la Adrianapol printr-o insurecție. În ceea ce ne privește, socotim un fapt ca fiind foarte limpede: indiferent dacă a existat sau nu un proiect țarist de creare a unui stat autonom bulgar, cum a fost cazul pentru români (proiectul lui Dașkov prevedea chiar unirea lor
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
făcut-o pentru a nu complica relațiile cu celelalte puteri. Acest punct de vedere este acceptat și de istoriografia sovietică, numai că A. V. Fadeev adaugă și alte considerente, adică: sfârșitul perioadei „restaurației” și apropierea revoluției din 1830 și a insurecției polone care, ce-i drept, nu puteau fi prevăzute cu precizie în 1829, dar rapoartele lui Bekendorf dezvăluiau ascuțirea contradicțiilor social-politice. Pe de altă parte împăratul Austriei și regele Prusiei îl învinovățeau pe țar că prin politica sa externă favorizează
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
lovit mișcarea națională, care s-a maturizat și dezvoltat, înfrângând mari și numeroase piedici. 2. 1830-1853 Începutul deceniul al IV-lea a fost dominat de trei mari evenimente: revoluția franceză din iulie 1830, independența Belgiei proclamată în același an și insurecția poloneză din 1830-1831. Eliberată foarte scurt timp de complicațiile orientale, fără ca acestea să se stingă cu totul, politica externă țaristă și-a concentrat atenția asupra acelor desfășurări, care amenințau să dărâme sistemul Sfintei Alianțe, deja grav deteriorat în deceniul precedent
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
din iulie și independența Belgiei au provocat falimentul Restaurației și au zdruncinat din temelii sistemul stabilit în 1815 și care, după cum se știe, n-a fost extins la Orientul european. Dar, dacă acele evenimente din Occident primejduiau indirect Rusia țaristă, insurecția poloneză și mișcările țărănești au adus seisme răsturnătoare în propria casă. Mihail Lermontov și frații Turgheniev, de pildă, au salutat revoluția franceză, iar Herzen se bucura de înfrângerea armatei țariste în Polonia. Așadar, nu era vorba numai de încălcarea unor
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Anglia era mulțumită să aibă doi vecini slabi care să-i înlesnească ingerințele, iar Franța nutrea proiecte de alipire a Belgiei, pe tronul căreia se afla ducele de Nemours, fiul lui Ludovic Filip. Eșecul diplomației țariste a fost consfințit de insurecția polonă, care l-a constrâns pe țar în ianuarie 1831 să recunoască și independența Belgiei. Față de polonezi, Nicolae I a avut inițial o atitudine relativ conciliatorie. S-a observat, de pildă, ca judecând în 1828 pe membrii polonezi și mișcării
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
considerat străduințele către reconstituirea Poloniei ca act de înaltă trădare, că țarul indusese în calculele sale ideea de-a folosi pe polonezi în războiul contra Turciei sau, eventual, în contra Austriei. Momentul de cotitură în raporturile ruso-poloneze în epocă a fost insurecția polonă din 1830-1831. Guvernul Național Polonez a proclamat detronarea Romanovilor și independența patriei. Nicolae I a reușit însă să se răfuiască singur cu răsculații și să înăbușe în sânge eroica insurecție. A reușit aceasta nu numai pentru că el însuși și
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
de cotitură în raporturile ruso-poloneze în epocă a fost insurecția polonă din 1830-1831. Guvernul Național Polonez a proclamat detronarea Romanovilor și independența patriei. Nicolae I a reușit însă să se răfuiască singur cu răsculații și să înăbușe în sânge eroica insurecție. A reușit aceasta nu numai pentru că el însuși și acoliții săi din interior și de peste hotare se considerau în drept să pretindă că evenimentele din Polonia erau o problemă internă a Rusiei, ci și, pentru că în acel moment cauza poloneză
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
din interior și de peste hotare se considerau în drept să pretindă că evenimentele din Polonia erau o problemă internă a Rusiei, ci și, pentru că în acel moment cauza poloneză n-a devenit o chestiune internațională. Într-adevăr, temători de extinderea insurecției în teritoriile lor poloneze, împăratul Austriei și regele Prusiei s-au aflat de partea țarului, în vreme ce Franța și Anglia, deși mulțumite de noile încurcături ale țarului, n-au recunoscut independența Poloniei, „amestecul” lor în „afacerea” poloneză limitându-se la cereri
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Austriei și regele Prusiei s-au aflat de partea țarului, în vreme ce Franța și Anglia, deși mulțumite de noile încurcături ale țarului, n-au recunoscut independența Poloniei, „amestecul” lor în „afacerea” poloneză limitându-se la cereri de clemență adresate Petersburgului. Importanța insurecției poloneze pentru relațiile internaționale în acei ani constă, între altele, în împiedecarea declanșării unui război contrarevoluționar în contra Occidentului. Pentru diplomația țaristă, eșecul insurecției poloneze se produsese în timp util, dezlegându-i mâinile pentru noi implicări în veșnica criză orientală. Dacă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
recunoscut independența Poloniei, „amestecul” lor în „afacerea” poloneză limitându-se la cereri de clemență adresate Petersburgului. Importanța insurecției poloneze pentru relațiile internaționale în acei ani constă, între altele, în împiedecarea declanșării unui război contrarevoluționar în contra Occidentului. Pentru diplomația țaristă, eșecul insurecției poloneze se produsese în timp util, dezlegându-i mâinile pentru noi implicări în veșnica criză orientală. Dacă ne-am conduce după actele oficiale ale diplomației țariste, atunci s-ar cuveni să conchidem că Petersburgul dorea o dezangajare în această zonă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
care Rusia dobândea promisiuni vagi iar Franța neutralitatea binevoitoare a Rusiei în războiul cu Austria. Rusia dădea o mână de ajutor la „pedepsirea nerecunoscătoarei Austrii”, dar numai atât. Este începutul destrămării flirt-ului ruso-francez, al cărui sfârșit îl va grăbi insurecția polonă din ianuarie 1863. Revenind la studiul N. S. Kineapinei, mai sus menționat, se cuvine să facem de îndată următoarea precizare: demonstrația istoricului sovietic ar fi integral acceptabilă dacă n-ar suferi de două erori: 1) nu Franța a secondat
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
se încadrează perfect periodizării generale a istoriei Rusiei. Totuși, acest din urmă motiv nu este suficient de convingător pentru opțiunea noastră. Socotim că s-ar fi cuvenit să luăm ca date limită anii 1815 (cel mult 1821) și 1863 (anul insurecției poloneze și al deteriorării relațiilor ruso-franceze). Politica externă a Rusiei țariste în acea perioadă poartă un caracter autocratic, reacționar și expansionist. Aceste trăsături caracteristice și fundamentale îi sunt date de structura economică și social-politică a Imperiului aflat în perioada de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
evocă în ochii burghezilor din la Belle Époque moravurile lumii muncitorești, "mirajul unei sexualități populare, sălbatice și libere"49, care provoacă la acest sfârșit de veac fascinație și repulsie deopotrivă. De la Comuna din Paris acea zvâcnire patriotică și socială, acea insurecție populară care se desfășurase în chiar inima orașului în martie-mai 1871 burghezii nu puteau scăpa de sentimentul că barierele înălțate împotriva amoralității populare cădeau una după alta și că moravurile animalice ale poporului le "contaminau" acum mediul. În ochii lor
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
surâs de izbăvire, am vrea să le-auzim și mai aproape. Vin! Vin! Stăm cu răsuflarea tăiată". Și apoi, brusc, totul sare în aer. Aliații nu pot străpunge intrarea în oraș, însă Rezistența din interior organizează, începând cu 19 august, insurecția din Paris. Capitala se umple de baricade. La toate colțurile de stradă se aud bubuituri de tun, rafale de gloanțe, încăierări. Prinsă dintr-odată în vârtejul istoriei, tânăra Micheline uită de copilăriile flirtului și descoperă acest nou și "captivant" "joc
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
îi zâmbesc atunci când trece pe lângă ei și o privesc cu un aer binevoitor. La rândul ei, Micheline nu le mai aruncă priviri insolente. Nu mai găsește nimic seducător în ochii albaștri și părul bălai al germanilor. În zilele acestea ale insurecției, tânăra nu are ochi decât pentru "tinerii din rezistență", "arși de soare și viguroși", atât de "minunați când îi privești", cu aerul lor "dur și neîmblânzit". Nemții, care sunt curând într-o stare de debandadă, par gata să joace totul
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
și gâtul". Se împleteau, încă odată, atrocitatea conflictului și "micul război dintre sexe". Și în metropolă încordarea și violența se amplifică, între 1954 și 1962. Țara trece prin una dintre cele mai grave crize din istoria sa. În mai 1958, insurecția din Alger pare să aducă Republica în pragul războiului civil și face să plutească amenințarea unei lovituri de stat cu tentă fascistă. Revenirea generalului de Gaulle, care pune capăt celei de-a patra Republici, este singura în măsură să restabilească
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
negustor îmbogățit, dispunînd de o rețea de relații în Imperiul habsburgic. Om de război, el s-a luptat cu turcii alături de ruși pînă în 1812, stabilindu-se la Viena în 1814. În 1820, Vladimirescu se afla în Basarabia și plănuiește insurecția împreună cu Eteria. Acordul dintre Ipsilanti și Vladimirescu pare realizat. Trupele de panduri soldați recrutați din rîndul țăranilor liberi și aflați pe picior de război într-o tradiție de mai bine de treizeci de ani sînt reunite. Vladimirescu ar fi dispus
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
abuzurile insuportabile ale prinților fanarioți, se străduie să-i separe pe boierii buni de cei răi și să arate otomanilor că el este antifanariot, nu antiotoman. Pentru Ipsilanti, Vladimirescu este un trădător. Suspiciunea este cu atît mai mare, cu cît insurecția se dovedește un eșec, rușii părăsind Eteria. Poziția lor este clară încă de la 7 martie 1821, cînd consulul Rusiei la București primește din partea țarului renegarea lui Ipsilanti. In chiar momentul declanșării revoltei, Alexandru I se află la Laybach ca apărător
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
părăsind Eteria. Poziția lor este clară încă de la 7 martie 1821, cînd consulul Rusiei la București primește din partea țarului renegarea lui Ipsilanti. In chiar momentul declanșării revoltei, Alexandru I se află la Laybach ca apărător al Sfintei Alianțe, care condamnă insurecțiile liberale atît în Italia cît și în Spania și în Balcani. La 13 mai 1821, armata otomană înaintează spre București. Vladimirescu se repliază la Brașov, însă în scurt timp este prins și apoi executat, la 9 iunie, de forțele lui
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
păstrătoare a statu quo-ului este Austro-Ungaria. Panslavismul este păstrătorul valorilor culturale și religioase slave; panslavii nu se opun mișcărilor insurecționale din Balcani, mișcări pe care le dirijează în favoarea cauzei naționale ruse. Dacă revoluția din Balcani poate servi intereselor Rusiei, aceleași insurecții amenință Imperiul austro-ungar. CAPITOLUL V Independența Principatelor O NOUĂ ETAPĂ A CHESTIUNII ORIENTALE Independența României, consimțită în 1878 la Congresul de la Berlin, care definește o nouă ordine în orientul Europei după revanșa rusă în fața turcilor din războiul de la 1877-1878, este
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
războiul ca soluție a crizei. Anii 1875-1877 sînt marcați de luările de contact între Curțile din Viena și Sankt-Petersburg. Neutralitatea Vienei este indispensabilă Rusiei în condițiile în care s-ar hotărî să facă pasul și să abandoneze politica de non-intervenție. Insurecțiile ating spațiul sud-danubian, însă principatele rămîn calme chiar dacă Bucureștii îi primesc pe revoluționarii bulgari pe teritoriul său încă din 1875. Comitetele bulgare organizează un trafic de arme și de muniții. Prințul Carol acționează, încă din 1866, într-o logică ce
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
din urmă se numără Dumitru Brătianu, fratele lui Ion Brătianu. "Independența României, nu va întîrzia să se realizeze fără război", notează el într-un text publicat la București în 1877. Pentru unii susținători ai partidului conservator, acest război o simplă insurecție este descalificant; România nu trebuie să-și asume riscul de a pierde Basarabia. În Principate nu se manifestă un sentiment popular antiturc. Această apreciere este confirmată de N. lorga într-un studiu din 1928, consacrat războiului din 1877-1878: "Pentru români
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
istoria Internaționalei și a fronturilor populare și subliniază adeziunea maselor la o cultură politică, în același timp muncitorească, democratică și națională. Așa cum este acesta prezentat în lucrările de istorie ale anilor 1970-1980 și în manualele școlare, discursul trebuie să justifice insurecția populară de la 23 august 1944, care marchează sfîrșitul epocii liberale burgheze și al erei fasciste. Interpretarea oficială subliniază că Partidul Comunist împreună cu masele muncitoare și cu importante forțe democratice a organizat o serie de acțiuni revoluționare împotriva ascensiunii fascismului. Raționalitatea
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
după 1989 prin îndepărtarea cenzurii. Pe 30 octombrie 1947, Maniu, Ion Mihalache și încă șaptesprezece personalități ale Partidului Național-Țărănesc sînt deferite justiției. Ei sînt aduși în fața unui tribunal militar pentru că ar fi conspirat împreună cu spionii americani pentru a organiza o insurecție în România. Maniu avusese contacte cu reprezentanți ai Aliaților nu era un secret și dacă aceste contacte au devenit clandestine, a fost pentru că acțiunea deschisă a fost interzisă. Maniu a organizat plecarea unora dintre militanții săi în exil: el nu
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
și a grevelor muncitorilor din Poznan. Gheorghiu-Dej și echipele sale au dirijat criza în așa fel încît au asigurat României bunăvoința lui Hrușciov. În 1956, în România nu există eliberări de prizonieri. Dimpotrivă, solidaritatea manifestată de cîțiva studenți români cu insurecția ungară va conduce la bătăi și, în majoritate, arestări. Destalinizarea românească se va face prin întărirea ordinii marcată, pînă în 1959, de un nou val de arestări. Ce s-a petrecut deci în Ungaria? Bucureștiul imită interpretarea sovietică a evenimentelor
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]