1,597 matches
-
serie de falsificatori angajați într-o adevărată „campanie de măsluire a istoriei revoluției”, între care Ion Iliescu, Ion Cristoiu, Pavel Coruț, Sergiu Nicolaescu, Virgil Măgureanu, Silviu Brucan, Radu Portocală și mulți alții - unii dintre ei, deși susțin revoluția pură, sunt invalidați pentru că își arogă merite false, alții pentru că mizează pe teoria conspirației. Opinia lui Marius Mioc este detaliată în ceea ce privește deturnarea revoluției, după consumarea ei. El observă, de pildă, foarte atent felul în care confuzia și haosul asupra prelucrării datelor revoluției au
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
că revoluția s-a consumat doar până în 22 decembrie 1989 (creditează, prin urmare, și ziua de 22 decembrie dimineața), când a fost preluată și reconvertită printr-un „puci securisto-terorist” (Milin, 1997). Costinaș nu etapizează revoluția, întrucât nu dorește să o invalideze, dar sugerează că după sau din 22 decembrie 1989 a început altceva; ziaristul nu indică dacă până la 22 decembrie revoluția era încheiată sau nu. George Șerban (eminența cenușie a „Proclamației de la Timișoara”) afirmă că Timișoara a fost esențială pentru revolta
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
de 22 decembrie (Brateș, 1997, p. 52). Faptul că la Televiziune s-a lucrat în condițiile unei avalanșe și ale unui haos informațional - sau, prin intermediul studioului 4, chiar ale unei ample acțiuni de dezinformare - nu înseamnă că revoluția ar fi invalidată; de la un punct încolo, informațiile (mai cu seamă cele militare) au fost verificate de un grup de ostași, astfel încât să fie stopate și dezamorsate posibilele diversiuni. Transcrierile tuturor intervențiilor de la TVR din decembrie 1989 (Tatulici, 1990) indică haosul, emoționalitatea maximă
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
la indigo, tocmai al practicilor totalitare, când, să ne aducem aminte, a fost aplicată în masă opera de «reeducare», prin închisori și la Canal, «a burgheziei și moșierimii», ca și a altor categorii, inclusiv a intelectualității” (pp. 362-363). Ion Iliescu invalidează, prin urmare, „procesul comunismului” pe motivul că ar constitui o tehnică totalitară! Riscul acestui proces ar fi fost, în opinia sa, că „schimbam un totalitarism cu altul”, astfel încât „umbra inversă a lui Stalin se întrezărea destul de clar” (p. 363). De
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
din 22 decembrie) și un fel de „transă” copleșitoare: Petre Roman mărturisește că el însuși vorbea ca un „automat”, ca un posedat, că respectivele zile incendiare îi induseseră o programare comportamentală și un romantism revoluționar (p. 113). El neagă și invalidează teoria complotului, justificând astfel: „Revoluția noastră s-a făcut din mers, pas cu pas, și a fost ca atare plină de șovăieli și de aproximații. Trebuie totuși să admitem că un număr de actori aveau, să nu zic un «plan
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
mai cu seamă conspirația externă, Coruț îi incriminează pe ruși, pe americani, pe unguri și pe evrei (Ivan, Sam, Ianoș și Ițic, după cum precizează condescendent autorul). Dacă până în 22 decembrie revoluția este totuși creditată, începând de la acea dată ea este invalidată și văzută ca o piesă de teatru în care România devine o națiune ocupată de „agenturile străine”, „dictatura locală” a lui Ceaușescu fiind înlocuită cu o „dictatură internațională” (p. 185). Se consideră că victimele de după 22 decembrie au fost produse
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
fie, alteori, denaturată, dintr-o suspiciune bolnăvicioasă, prin inducerea ideii de genocid sau prin lansarea psihozei legate de așa-zișii teroriști, care a avut efectul ei dramatic. A existat manipulare, manipulatori și manipulați, dar prin aceasta revoluția nu a fost invalidată. Sensul ei a fost trădat nu în timpul, ci după încheierea ei, atunci când structurile comuniste de putere au fost desființate doar teoretic. Din această pricină, un proces al comunismului nu a fost posibil. Gândul meu final nu se îndreaptă însă spre
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
chemați la urne să se pronunțe cu privire la adoptarea unui sistem electoral majoritar în două tururi, toți deputații și senatorii urmând să fie aleși în circumscripții uninominale. Referendumul a avut susținerea a 81% dintre cei care au votat, dar a fost invalidat din cauza prezenței la vot de doar 26% (Downs, 2008). S-a ajuns în final la o formulă de compromis, un sistem mixt, cu două faze de calcul și două faze de repartizare a mandatelor. Etapele de calcul al locurilor parlamentare
Competenţa politică în România by Aurelian Giugăl () [Corola-publishinghouse/Science/796_a_1576]
-
caracterizată de simptome somatice lipsite de o bază organică și simbolizând reprezentările refulate, se poate spune că, într-un anume fel, refularea a reușit, întrucât orice angoasă a dispărut, dar se înregistrează totodată și un eșec, de vreme ce simptomul isteric îl invalidează pe pacient. Widlöcher (1971-1972) observă că, la pacienții săi, „conversia este suficientă pentru a drena conflictul” și că, de altfel, personalitatea subiecților pare a fi normală, la fel și răspunsurile lor la probele proiective. Ei nu sunt isterici, în sensul
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
într-un mod anomic. Miturile, poveștile și legendele sunt traversate de umbră. Această parte obscură se regăsește în "acțiunea" asupra corpului contemporan. Iar succesul tatuajului, al "piercing"-ului, ca și succesul lui Harry Potter sau al Stăpânului inelelor, reușesc să invalideze judecata de valoare și analiza moralizatoare. Este dificil, într-adevăr, pentru intelighenția modernă să se mulțumească pe deplin cu o judecată de fapt: să spună ceea ce este, ceea ce se vede, ceea ce "se imaginează". Obișnuită fiind să aprecieze binele și răul
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
să procedăm într-un mod argumentativ. Trebuie găsite câteva intuiții adecvate. Căci agitația culturală se trăiește, se face. Și preocupați de creativitatea lor, diverșii protagoniști nu sunt atrași de teoretizarea ei sau chiar de verbalizarea ei. Chiar excesul acestei schimbări invalidează metodele noastre obișnuite de anchetă. Dar, dacă știm să dăm dovadă de o luciditate îndrăzneață, știm din înțelepciunea antică, reluând cuvintele lui Platon, că "tot ce este mare se înalță în furtună" (Republica, 497d, 9). Și dacă știm să vedem
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
era103. Este interesant de notat că această căutare inițiatică se trăiește, într-adevăr, la prezent. Prezent ca scurtcircuit al trecutului și viitorului. Ambianță prezenteistă, făcută din intensitate în ceea ce este trăit și din densitate în relația cu celălalt. Toate acestea invalidând "proiectul", cuvânt-cheie al economiei pe-dagogice. Toate acestea accentuând moduri de a fi alternative și constituind o etică a relianței, fundament al unei socialități originare și originale. Este ceea ce ne permite să înțelegem că dezinteresul față de formele obișnuite ale socialului și
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
mai 2007, zi în care cetățenii vor trebui să răspundă dacă sunt de acord sau nu cu demiterea președintelui. În aceeași ședință comună din 24 aprilie, senatorii și deputații au hotărât și că, în cazul în care referendumul va fi invalidat, Parlamentul va avea ultimul cuvânt de spus în legătură cu procedura de urmat. Mai adăugăm că, după ce președinții filialelor UDMR au confirmat decizia Consiliului Permanent de a nu-l susține pe Traian Băsescu în campania pentru referendum, a fost rândul PNL să
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
drept de vot din România. La vot s-au prezentat numai 4851470, adică 26,51%, dintre aceștia, astfel că, în conformitate cu legea, care cerea o prezență minimă de jumătate plus unul din cei 18296497 înscriși în listele electorale, referendumul a fost invalidat. Să consemnăm totuși că 3947212 de români, adică 81,36% din cei care au votat, și-au dat acordul pentru schimbarea propusă de președintele Băsescu, în timp ce 784640, respectiv 16,17%, s-au opus, dar aceste cifre nu aveau decât valoare
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
fundamentului originar (asumând o sărăcire de tip esențial) în condițiile marginalizării unor obligatorii descinderi de natură conștientă în câmpul sub-structurilor pre-reflexive. Altminteri, însăși recuperarea uneori râvnită a unei demne condiții primordiale ar căpăta exclusivitatea unui ideal în sine și ar invalida orice revendicare a necesității generale de progres. Conștiința de sine nu intră, însă, în conflict cu tentativa legitimă de reconectare la esență, ba chiar întărește orice determinare chemată să îmbogățească statutul incert care ar putea să caracterizeze standardul umanismului actual
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
să-l considere inconsistent), dar nu și teza conștiinței unitare, căreia îi va da o expresie desăvârșită (rămasă exemplară până la considerațiile actuale din psihologie sau din filosofia continentală). În capitolul dedicat paralogismelor rațiunii pure (din "Critica rațiunii pure"), el a invalidat demonstrația carteziană în baza unei analize de esență reductivă a propoziției "eu gândesc". El susținea că "simplicitatea reprezentării despre un subiect nu înseamnă totodată și o cunoaștere a simplicității subiectului însuși, căci se face abstracție cu totul de proprietățile lui
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
convergență și eficiență și infirmând în același timp tentativa explicativă deterministă. Aceasta din urmă rămâne la nivelul fenomenelor lumii fizice, neputând transfera în context psihologic nici măcar caracterul necesar al înlănțuirilor sale (atribut pe care reversibilitatea teoretizată de viziunea genetică îl invalidează categoric de fiecare dată că "furtuna" sufletească coboară la latitudinea administrativă a inteligenței). Iar această înlănțuire, în cazul schimbării interioare, este intermediată de operația totalizatoare care constă în adunarea la sine înfăptuită de către forța centripetă a conștiinței reflexive care pune
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
poate judeca menirea individuală în ordinea socială și cosmică. Responsabilizarea persoanei umane în ordinea sancționării evoluției sale se mișcă în jurul actului și tot de la el pornind se poate vorbi de o suprafață axiologică fără de care înalte calificări interioare și-ar invalida legitimitatea și statutul de investire. Conștiința de sine aduce, deci, un mesaj corectiv și o contribuție pozitivă, îngrădind libertatea absolută a individului care este mai curând caracteristică vieții contemplative și distanțelor acesteia, decât rigorilor stricte ale activității (cele care presupun
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
puteau fi tratate că opinii, ca puncte de vedere sub semnul relativului, asadar promovarea lor în practică ținea de opțiunea fiecăruia, nicidecum de vreun imperativ obiectiv. Situația s-a schimbat însă din momentul în care știința însăși a început să invalideze presupozițiile umanismului, care se vedea acum contestat cu propriul instrument de certificare. Drept urmare, critică democrației a putut să revendice în imaginarul public dimensiunea epistemică a conformității cu adevărul natural, impozabil tuturor dincolo de afinitățile subiective. În acest sens, un rol important
[Corola-publishinghouse/Science/84978_a_85763]
-
perpetua existența, și asta pînă cînd au reușit să-și formeze propriul detașament de intelectuali. Au apărut astfel ideologii de serviciu, dispuși să facă o inteligentă echilibristică în istorie. S-au alăturat lor oameni de știință, care puteau valida și invalida orice fenomen, poeții de curte, amatori de succes și lipsiți de talent, storcînd limba de lemn în nesfîrșite vocalize primitive, actorii-marionetă apți să simuleze caracterul și sentimentele născute din utopia unei utopii, prozatorii capabili de fresce monumentale făcute regilor comuniști
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
necesară istoriei filozofiei). Și-ntr-adevăr, în Das Wesen der Philosophie, Dilthey caută prin exemplele pe care i le oferă experiența sistemelor filozofice o confirmare a teoriei sale privitoare la viziunile despre lume, rămânând doar ca o Weltanschauung sau alta să fie invalidată de datele experienței. D) Relația cu Hegel (între clasic și romantic) Să luăm deocamdată două puncte de reper în ceea ce-l privește pe Hegel, pentru ca apoi, pornind de la acestea, să schițăm relația lui cu Dilthey, fiindcă asupra raportului dintre cei
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
metoda folosită de Hegel, de vreme ce și Dilthey pleacă de la un preconcept ideal (de la niște "presupoziții", cum le spune el), pe care-l aplică apoi realităților filozofice? Trebuie deci să deschidem o paranteză spre a clarifica această nedumerire ce pare să invalideze o idee a lui Schnädelbach, idee cu care mai sus am fost de acord și potrivit căreia Hegel se diferențiază de școala istorică prin modul în care "universalul obiectiv este introdus în știință" (fiindcă, altminteri, "sub aspectul epistemologic al construcției
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
doar toate la un loc o pot face.168 Conștiința istorică pune în lumină "o extraordinară mobilitate" a acestor determinații variabile: de-a lungul timpului, filozofia și-a asumat sarcini noi, s-a adaptat condițiilor culturale, și-a validat și invalidat rezultatele, dar dincolo de toate acestea, s-a manifestat în ea "aceeași tendință spre universalitate și fundamentare, aceeași orientare a spiritului către totalitatea lumii date". Însă conștiința istorică ne mai arată că "în filozofie se duce o luptă permanentă între trăsătura
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
realizează astfel nu numai educația și res-pon- sabilizarea pacientului, dar se construiește și o relație de încredere medic-pacient care va asigura participarea activă a vârstnicilor la buna împlinire a planului terapeutic-. Conceperea planului terapeutic se va axa pe afecțiunea care invalidează cel mai mult starea pacientului (1). 43.3. Îngrijirile paliative Reprezintă una dintre direcțiile de abordare terapeutică multidisciplinară aplicabile pacienților cu boli grave evolutive sau aflate în stadiul terminal. Conceptul de îngrijiri paliative a evoluat mult în ultimii ani, trecând
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Ioana Dana Alexa, Irina Crăcană () [Corola-publishinghouse/Science/91960_a_92455]
-
lor un mare număr de agricultori, într-adevăr, dolmenele și cromlehurile sunt situate în regiunile cele mai propice dezvoltării agriculturii neolitice 18. Explicații asemănătoare ale complexului megalitic au fost propuse de către alți preistorici eminenți 19. Totuși, aceste explicații au fost invalidate de apariția datării cu ajutorul carbonului radioactiv și a dendrocronologiei 20. S-a putut arăta că mormintele megalitice (chamber-tombs) din Bretagne au fost construite înainte de 4000 î. Hr., și că în Anglia și în Danemarca s-au ridicat morminte de piatră înainte de
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]