1,630 matches
-
clădirea actualului sediu al Poliției județene, unde eram printre cei care-i asiguram paza împreună cu civili de diferite proveniențe. N-am făcut niciodată parte dintre informatori sau colaboratori ai securității și în martie 1974 a trebuit să trec la catedră izgonit de un tractorist propagandist Bran, mare președinte la cultură. Au fost strângeri de mână protocolare (avea o mână moale, rece, inertă, întinsă într-un unghi să i se simtă autoritatea). A 3-a oară a fost la Casa Scânteii (Casa
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
din când în când. Că uneori Iisus cel plin de dragoste și iertător cu păcatele noastre nu se arată în Casa Domnului, dar îl putem găsi în multe alte chipuri. Am plecat de acolo golite, ologite sufletește, ca niște ființe izgonite cu vorbe aspre și grele, tocmai din locul în care căutam mai multă împăcare, bunătate, iertare, blândețe, astfel încât să ne oprească mai mult de răutățile și păcatele pe care le-am făcut și le-am putea face. Eu una merg
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
la fois. Nu pot explica. P.S.: Din cauza decalajului orar, nu pot dormi noaptea. Am văzut la ore mici de dimineață un reportaj turistico-culinar despre Geneva, difuzat de TV5. Cuțite în inimă și (aproape) lacrimi în ochi. Sentimentul că am fost izgonit din paradis și că mi-am pierdut iremediabil libertatea. Sclav, dar liber. Pedalând pe bicicleta mea cu coș de cumpărături, demodat, dar util, pe străzile din Geneva am gustat senzația sublimă a detașării de lume. STOP. Mirel 7 februarie 2006
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
era în șopron și că cei doi prieteni au plecat călare pe Sura și pe Murgu. Lipițanul, preferatul meu, fusese desigur înhămat la șaretă. S-au întors târziu, nu au mâncat mai nimic și pentru prima dată tata m-a izgonit din preajma lui. Se vedea bine că așteptau pe cineva. Așteptarea asta neliniștită a durat mult, nesfârșit. A treia zi seara s-a auzit în fine galopul Lipițanului. Din șaretă a coborât Atanasie, feciorul de încredere al tatii, care ne-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
întâlnire al Asiei cu Occidentul, Mesopotamia este, în acel moment, ținta tuturor invaziilor și locul unor deplasări masive de populație; în 722 î.e.n., asirienii din Sargon cuceresc Samaria și exilează poporul evreu în Asiria, înainte ca ei înșiși să fie izgoniți, în 630, de pe pământurile lor de către mezi, care îi retrimit pe evrei în țara lor. Următoarele două secole sunt de-a dreptul amețitoare: principiile individualismului se precizează în ritmul unor evenimente cu consecințe pe termen lung. în 594 î.e.n., Solon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
1453, turcii, care ocupă deja cvasitotalitatea fostului Imperiu Roman de Răsărit, iau cu asalt Bizanțul încercuit de o jumătate de secol și repun în discuție dominația venețiană asupra Mării Adriatice. Imperiul Roman de Răsărit dispare. Un semn al timpului: grecii, izgoniți de către turci din Bizanț, se refugiază la Florența, nu la Veneția. Trecuse vremea Veneției. Cine ar putea deveni cea de-a treia „inimă”? Florența nu, pentru că nu este port, iar portul utilizat de ea pentru a-și vinde magnificile pânzeturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
încredere în militari. Regii catolici și curtea lor nu se gândesc decât să consume în tihnă ceea ce fură de la indigenii pe care-i extermină în America. Ei nu dezvoltă nici o tehnologie, nici o industrie, nici o rețea comercială. Mai rău este că, izgonindu-i pe evrei și pe maurii convertiți, ei își descurajează propriile clase creative, lăsând succesiv „inima” în seama a două porturi devenite, în urma unor întâmplări dinastice, provincii ale Imperiului Habsburgic și, în același timp, colonii spaniole: Anvers, apoi Genova. Pe la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
culpabilitate în ceea ce privește bogăția: Biserica nu mai monopolizează averile. Viața publică este fastuoasă, iar cea intelectuală intensă. Există societăți savante care se ocupă cu schimbul de idei; universități celebre primesc savanți din străinătate, cum ar fi Descartes sau, înaintea lui, evrei izgoniți din Spania îunul dintre descendenții acestora, Baruch Spinoza, îndrăznește pe la 1650 să-și imagineze o lume în care Dumnezeu se identifică cu Natura, fără să impună vreo morală oamenilor, singuri și liberi). Restul lumii asistă fascinată la acest triumf, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
Uniunea Europeană nu va fi în stare să canalizeze rivalitățile. Brazilia va preinde să domine emisfera sudică a Americilor; Venezuela se va strădui să-și dispute cu ea acest rol și să coalizeze în jurul său țările andine, în încercarea de a izgoni Statele Unite din zonă; Mexicul și Argentina nu se vor lăsa marginalizate. Mai ales în Mexic, revoltele politice și sociale de amploare vor duce la repunerea în discuție a alianței cu Statele Unite, în vreme ce Canada va încerca să rămână neutră. Cerințele pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
în slujba lor și vor participa alături de ei la deconstrucția generală a lumii. Grupările politice sau religioase, lipsite și ele de o bază teritorială, se vor dota cu toate mijloacele militare pentru a prelua controlul unei țări, pentru a-i izgoni locuitorii și a-i distruge structurile specifice Ordinii economice. Acesta este, de exemplu, cazul Al-Qaida și al altor grupări nihiliste de aceeași factură. Vor apărea și alte forme de pirați. Proliferarea violenței și a mâniei, ambele devenite posibile odată cu instaurarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
militară în trei etape: • în teritoriile în care este încă minoritar, Islamul va trebui să practice Dar al-Sulh, „pacea momentană”, la care se va putea renunța în orice clipă. • în teritoriile în care el a convertit îsau de pe care a izgonit) o fracțiune semnificativă a populației, va trebui să instaleze o Dar al-Harb î„zonă de război”). Ultimii credincioși ai altor religii monoteiste vor fi tolerați în mod provizoriu, dar cu un statut inferior, acela de dhimmi î„protejați”); adepții altor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
dormit, luam câteva înghițituri de whisky ieftin și dormeam buștean. Erau localități în care lumea, drăguță, îmi aducea chiar de mâncare sau spirale împotriva țânțarilor, iar în alte părți erau și unii mai puțin drăguți care chemau poliția și mă izgoneau de prin parcuri. Oricum nu conta. Singurul lucru pe care mi-l doream era să dorm în localități pe care nu le cunoșteam. Când rămâneam fără bani, munceam trei-patru zile și îmi câștigam banii de care aveam nevoie pentru o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
și suferinței noastre, fapt care constituie condiția esențială pentru dezvoltarea unor relații umane sincere. Asta le spunem noi turcilor: Vedeți, jelim, jelim de aproape un secol pentru că i-am pierdut pe cei dragi, pentru că am fost alungați din casele noastre, izgoniți din țara noastră; am fost tratați ca niște animale și măcelăriți ca niște oi. Ni s-a refuzat până și o moarte decentă. Nici măcar durerea provocată bunicilor noștri nu este atât de torturantă ca negarea sistematică ce i-a urmat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
secol, de un exil exterior și de un exil interior. Primul n a fost aventură, al doilea nu poate fi confundat cu sedentarismul. Deși trebuie spus, sentimentul exilului nu-l poate avea decât insul aparținând civilizației de tip sedentar. Ești izgonit dintr-o casă, dintr-o grădină, dintr-o țară, nu dintr-un pustiu. Cei puternici își adună forțele și reclădesc o altă țară din ceea ce au luat cu ei. Exilul este trăit efectiv doar de aceia bogați sufletește. În inima
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
și glonț. Apologia „dictatorului patriot” deraiază într-un exercițiu de imaginație sui generis: dacă reînvia Ceaușescu în anii capitalismului sălbatic instaurat de chiar slugile sale credincioase, „nimeni n-ar fi mișcat în front!”, ne asigură tânăra editorialistă. Dictatorul ar fi izgonit băncile străine, ar fi rupt-o cu F.M.I., i-ar fi băgat la legea ilicitului pe „miliardarii de carton”, le-ar fi dat peste bot ungurilor. Mare patriot fiind, ar fi închis și granițele, încât colega noastră nu ar fi
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pleca din amfiteatru după o lecție reușită. Urmărind împlinirea ca profesor, răspundea și dorinței părintelui nostru, care își căuta visul de cărturar nerealizat pe traiectoria copiilor săi. Și mai era ceva. „Făcând carte” cu studenții, Mihai își vindeca frustrările adolescentului izgonit din școală din cauza „dosarului” chiar în prima clasă de liceu. De aceea și singura „avere” acumulată în 30 de ani de muncă 156 erau cărțile, evaluate de tata cu o unitate de măsură proprie: „căruța”. Dacă proiectezi o viață pe
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
de conștiință și intransigența față de parvenitismul pe bază de dosar personal au făcut să fie desemnat drept „obiectiv” pentru un spectacol „revoluționar” care să deturneze atenția de la ofițerii acoperiți, informatorii și activiștii comuniști din Facultatea de Filologie. Cel care fusese izgonit din liceu pe motiv de origine socială trebuia eliminat acum din învățământ și chiar din viață, mai cu seamă că se dovedea în continuare un combatant curajos și incomod. Cum era de așteptat, „revoluția” a învins și la Iași: „incompetentul
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
secol, de un exil exterior și de un exil interior. Primul n a fost aventură, al doilea nu poate fi confundat cu sedentarismul. Deși trebuie spus, sentimentul exilului nu-l poate avea decât insul aparținând civilizației de tip sedentar. Ești izgonit dintr-o casă, dintr-o grădină, dintr-o țară, nu dintr-un pustiu. Cei puternici își adună forțele și reclădesc o altă țară din ceea ce au luat cu ei. Exilul este trăit efectiv doar de aceia bogați sufletește. În inima
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
și glonț. Apologia „dictatorului patriot” deraiază într-un exercițiu de imaginație sui generis: dacă reînvia Ceaușescu în anii capitalismului sălbatic instaurat de chiar slugile sale credincioase, „nimeni n-ar fi mișcat în front!”, ne asigură tânăra editorialistă. Dictatorul ar fi izgonit băncile străine, ar fi rupt-o cu F.M.I., i-ar fi băgat la legea ilicitului pe „miliardarii de carton”, le-ar fi dat peste bot ungurilor. Mare patriot fiind, ar fi închis și granițele, încât colega noastră nu ar fi
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
pleca din amfiteatru după o lecție reușită. Urmărind împlinirea ca profesor, răspundea și dorinței părintelui nostru, care își căuta visul de cărturar nerealizat pe traiectoria copiilor săi. Și mai era ceva. „Făcând carte” cu studenții, Mihai își vindeca frustrările adolescentului izgonit din școală din cauza „dosarului” chiar în prima clasă de liceu. De aceea și singura „avere” acumulată în 30 de ani de muncă 156 erau cărțile, evaluate de tata cu o unitate de măsură proprie: „căruța”. Dacă proiectezi o viață pe
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
de conștiință și intransigența față de parvenitismul pe bază de dosar personal au făcut să fie desemnat drept „obiectiv” pentru un spectacol „revoluționar” care să deturneze atenția de la ofițerii acoperiți, informatorii și activiștii comuniști din Facultatea de Filologie. Cel care fusese izgonit din liceu pe motiv de origine socială trebuia eliminat acum din învățământ și chiar din viață, mai cu seamă că se dovedea în continuare un combatant curajos și incomod. Cum era de așteptat, „revoluția” a învins și la Iași: „incompetentul
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
această masă de cărți, să le citească și să le poată apoi propune publicului în cunoștință de cauză. Un titlu nou rămînea practic doar timp de 24 de ore expus pe standurile cu mare vizibilitate, fiind apoi eclipsat, mai precis izgonit de următorul val de cărți. Cum era început de lună, Domnișoara ri trebuia să-și efectueze pelerinajul obișnuit la mătușa din normandia, la mătușa cu nume ciudat, Warnotte. acea mătușă despre care nu știam nimic și despre care oricum nu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
escrocii intelectuali. Asta este Europa lor. De la Costache Rosetti nu mai poți trăi în Valahia din cauza Europei, toți te iau cu gura pe dinainte ca să poată vîrî mîna pînă la cot în averea Țării. Bună creșterea și bunăcuviința au fost izgonite ca să le ia locul obrăznicia și paraponul europenesc. Dar ce știu ăștia despre Europa? Vînd ce-au cumpărat! Toți vor drepturi și nimeni nu-și duce la capăt îndeplinirea datoriei! Asta este Europa lor! Păi dacă ar face asta chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fata iubită, i s-a cerut să treacă la religia ei. A răspuns: n-am renunțat la o religie, ca să trec la alta, ci am renunțat la orice religie. A pierdut totul, ai săi l-au blestemat și l-au izgonit din comunitatea lor, ceilalți nu l-au primit. Senin, l-a corectat pe nazarinean mai modest dar mai convingător, ura nu poate fi învinsă prin simpla iubire, ci printr-o iubire mai puternică decât ura. Într-adevăr, o ură mare
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
albă. Era o zi splendidă, frumoasă ca un păcat. Dintr-odată, m-a copleșit o senzație plăcută și nouă pentru mine; memoria își pierduse parcă din greutate. Ah, binecuvântată stare. Mă simțeam ca o pivniță goală din care au fost izgoniți șobolanii și n-a mai rămas decât, ici, colo, câte o pânză de păianjen. Chiar lucrurile pe care mi le aminteam nu mai aveau greutate, nu mă mai apăsau, pluteau printr-un gol parcă. În timp ce ascultam muzica dulce a acestui
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]