4,664 matches
-
știință care contribuie esențial în dezvoltarea culturii naționale. Iar operele literare scrise sunt dedicate unui scop nobil și anume: de a respecta valorile divine ale omenirii. Una din poeziile Domniei Sale se prezintă astfel: „Ieși și stai pe crestele munților,/ În mângâierea zorilor,/ În atingerea norilor,/ Ieși dinaintea Domnului Dumnezeului tău,/ Stăruie cu iubire/ Și cu multă dorire,/ Stăruie spre răsăritul cel de sus,/ Și un vânt puternic s-a lăsat, Despicând munții și sfărâmând stâncile,/ Și încovoind pădurile,/ Ori spulberând arăturile
DE ULTIMAORA CARMEN - GALINA MARTEA de RODICA ELENA LUPU în ediţia nr. 2286 din 04 aprilie 2017 by http://confluente.ro/rodica_elena_lupu_1491277087.html [Corola-blog/BlogPost/373584_a_374913]
-
pășesc în gând mângâiat de roua dimineții tresare iarba în adieri de ieri,de nicăieri a amuțit tăcerea nu am simțit durerea cuvintelor ce mor. în glastre hohotiră crinii, mirați de țipătul luminii se sting gânduri, curg clipe amețite de mângâierea unui cânt. a mai rămas doar o vioară ce zace pe un țărm de mare,de zare ea cântă și cântă dar nimeni nu o ascultă... Referință Bibliografică: VIOARA / Viorel Birtu Pârăianu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 2111, Anul
VIOARA de VIOREL BIRTU PÂRĂIANU în ediţia nr. 2111 din 11 octombrie 2016 by http://confluente.ro/viorel_birtu_paraianu_1476170353.html [Corola-blog/BlogPost/385046_a_386375]
-
of, of...sic). Impresionant e domeniul familiei, grădină, casă, livezi, toate secondate și îngrijite de Zusuf, grădinarul. Apartamentele ce compuneau un adevărat castel, curate, ample, încăpătoare, luxoase, covoarele persane în care vizitatorii își îngropau piciorul până la gleznă, sunt ca o mângâiere a locomoției (ele sunt și marea mea slăbiciune). O tangentă la noțiunea de noblețe atinge și latura aceasta, a plușului de sub picior. Copiii sunt educați într-un mod apropiat de cel spartan, fiind lăsați să descopere pericolul, fără să fie
O FEREASTRĂ CE SE DESCHIDE ÎNTRE REAL ŞI IMAGINAR. CĂLĂTORIE ŞI EXTAZ de GHEORGHE STROIA în ediţia nr. 1790 din 25 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/gheorghe_stroia_1448439015.html [Corola-blog/BlogPost/382921_a_384250]
-
Sunt crizantema iubitoare Cu duioșie încărcată Sunt floarea toamnei zâmbitoare Ce nu se uită niciodată Sunt o camelie crescută Cu dor adânc să te pot prinde Sunt floarea-n lume cunoscută Ce inimă nu poate vinde Sunt frezia misterioasă Cu mângâiere de amantă Sunt floarea tristă ori voioasă Și-n permanență fascinantă Sunt cactus plin de suferință Născut să sufăr în deșert Sunt floarea cea de biruință Și pot să sufăr, pot să iert Sunt trandafirul de grădină Cel cu petala
EU SUNT... de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 503 din 17 mai 2012 by http://confluente.ro/_eu_sunt_marian_malciu_1337278538.html [Corola-blog/BlogPost/358415_a_359744]
-
o mamă devotată. De Iad...pentru că, încă de a doua zi, a trebuit să mă umilesc...să o treacă colegii mei clasa...să ia bacalaureatul...să fie angajată mai bine...să o accepte colegii mei...așa cum e, de dragul meu. Singura mângâiere a fost mereu fiul meu. E frumos, ca ea...și e mai inteligent decât mine. Binecuvântare și blestem...asta mi-e viața, scumpa mea!”...așa povestea...și își vărsa amarul și bucuria într-un mic pahar de cognac... El nu
DISPĂRUT FĂRĂ URMĂ de CORINA LUCIA COSTEA în ediţia nr. 553 din 06 iulie 2012 by http://confluente.ro/Disparut_fara_urma_corina_lucia_costea_1341564438.html [Corola-blog/BlogPost/354651_a_355980]
-
să cânte imnurile acestui pământ scrise cu plugul pe nepieritoarele pergamente ale brazdelor. Rostiți un cuvânt în limba noastră și veți simți și gustul mierii și vânturile veacurilor și mirosul câmpiilor. Rostiți un cuvânt în Limba Română și veți auzi mângâierile mamei și vorbele tatei grele ca piatra din temelia casei. Ascultați un țăran vorbind ogorului și veți vedea cum trec cuvintele din hrisoave în versurile eminesciene precum ploaia în rădăcini. Aceasta este eternitatea ei, gloria ei de a fi mereu
GLORIE LIMBII ROMÂNE, POEM DE AL.FLORIN ŢENE de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 752 din 21 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Glorie_limbii_romane_poem_de_alflorin_al_florin_tene_1358755556.html [Corola-blog/BlogPost/342378_a_343707]
-
se pot bucura de existența ei, admirând-o și mirosind-o, iar cei de departe pot veni la ea. Când eram tânăr magistrat, mă simțeam foarte încântat atunci când polițiștii mă salutau cu formula: Să trăiți ! Acum am devenit impasibil. Singurele mângâieri ale mele sunt astăzi momentele în care mă întâlnesc cu oameni (arieni sau țigani, senatori sau gunoieri, ortodocși sau budiști) care rezonează plăcut la cuvântul iubire și care reacționează reverbativ la bătăile inimii mele. M-am întrebat odată cum poate
V de FLORIN T. ROMAN în ediţia nr. 2064 din 25 august 2016 by http://confluente.ro/florin_t_roman_1472124733.html [Corola-blog/BlogPost/369524_a_370853]
-
-a unui gând, Pierdut mereu în nopțile târzii. Nu tu-mi lipsești, doar tremurul tăcut Al brațelor care așteaptă-ntinse Și buzele ce-așteaptă un sărut Și, fremătând, se lasă-apoi învinse. Nu tu-mi lipsești, ci glasul care cheamă Și mângâierile, cerescul har, Cu-amestecul de dragoste și teamă Și-mbrățișările de foc și jar. Mi-s clipele sărace și puține, Doar glasul amintirii îl ascult Și înțeleg din ce în ce mai bine Că tu-mi lipsești, iubito, cel mai mult. Referință Bibliografică: ÎN LIPSA
ÎN LIPSA TA de LEONTE PETRE în ediţia nr. 1567 din 16 aprilie 2015 by http://confluente.ro/leonte_petre_1429178384.html [Corola-blog/BlogPost/357722_a_359051]
-
culori într-un tablou pe care să-l uităm agățat într-un cui pe perete. Eu, în fața ta, goală. Privește-mă! Atinge-mă! Mângâie-mi rotunjimile! Sângerează la colțuri! Pătrunde-mă! Împlinește-mă în sămânță! În ploaie săruturi! În rafale mângâieri! Simți răcoarea oceanului? Vâslește! Corăbier înăuntrul meu. Nu te teme de furtuni, Pe țărmuri vom ajunge numai iubire! În noapte târziu cuibărită în ierburi luna va sorbi roua de pe petale de mac. Iubire, iubire, iubire vor striga stelele. Dar noi
SPERANTELE VIETII, ANTOLOGIE de VALERIA IACOB TAMAŞ în ediţia nr. 217 din 05 august 2011 by http://confluente.ro/Sperantele_vietii_antologie.html [Corola-blog/BlogPost/372783_a_374112]
-
gura hei, nu e măr îi strig când își înfinge dinții în bărbia mea! dar el râde flămând îi simt limba alunecând pe văile albe ale gâtului meu cu vârful limbii îmi atinge pervers lobul urechii îi simt pe umeri mângâierile mătăsoase de amant perfect peste plinul sânilor îi simt respirația grăbită aburii calzi mă gâdilă, îi simt buzele umede pe rotundul pântecului; în podul palmelor lui îmi cuibărește rotundul feselor ochii lui, lacrimă curgând în lungimea coapselor, nu vrei să
SPERANTELE VIETII, ANTOLOGIE de VALERIA IACOB TAMAŞ în ediţia nr. 217 din 05 august 2011 by http://confluente.ro/Sperantele_vietii_antologie.html [Corola-blog/BlogPost/372783_a_374112]
-
se nasc din tăceri, Din speranța de ieri, din iubiri nemurite, Din ne-mblânzite ierni și din gesturi pripite, Din zboruri de-albatroși ce marea îi cunună. Sub lună am învățat să mă nasc în culori, În poeme s-adorm, cu mângâieri de-aripe de îngeri Ce-ți sărută fruntea atunci când tu sângeri. Încă nu am uitat... Referință Bibliografică: Încă nu am uitat... / Gabriel Dragnea : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1942, Anul VI, 25 aprilie 2016. Drepturi de Autor: Copyright © 2016 Gabriel
ÎNCĂ NU AM UITAT... de GABRIEL DRAGNEA în ediţia nr. 1942 din 25 aprilie 2016 by http://confluente.ro/gabriel_dragnea_1461577869.html [Corola-blog/BlogPost/380504_a_381833]
-
De-am făcut din mine însămi, mare de seninătate. Doritoare de-mplinire, am creat în pieptul meu, măreția unui suflet însetat de Dumnezeu. Neștiut, în lumea plină de tristețe și durere, S-a născut din visul strașnic, un ocean de mângâiere . Încă nu-mi e la-ndemână să- nțeleg în întregime, ce mă face azi prin visu-mi, diferită de mulțime . Certă mi-e doar rugămintea ce mi-o cere toată firea, De-a-mi afla cât sunt în viață, propriul suflet și
OGLINDIRE de ANA MARIA MORARU în ediţia nr. 2207 din 15 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/ana_maria_moraru_1484501143.html [Corola-blog/BlogPost/354997_a_356326]
-
visez cu ochii deschiși cînd îmi vorbești de zbuciumul tău la marginea unui drum prăfuit de vară, un soi de fior ce te-a luat prin surprindere și care durează fără măsură de albastru în ceea ce consider esențial. Iubirea, acea mîngîiere neștiută care ne duce, în cele din urmă, la propria căutare prin lume. Citește mai mult Sînt momente cînd privesc din arama ferestrelor insecte lipite de becuri, zbătîndu-se inutilca după o încercare nereușită de zborîn decoruri cu trepte largi și
LUMINIŢA CRISTINA PETCU by http://confluente.ro/articole/lumini%C5%A3a_cristina_petcu/canal [Corola-blog/BlogPost/369176_a_370505]
-
tîrziu în noaptea răcoroasăși visez cu ochii deschișicînd îmi vorbești de zbuciumul tăula marginea unui drum prăfuit de vară,un soi de fior ce te-a luat prin surprindereși care durează fără măsură de albastruîn ceea ce consider esențial.Iubirea, acea mîngîiere neștiutăcare ne duce, în cele din urmă,la propria căutare prin lume.... II. LA SFÎRȘIT DE PRIMĂVARĂ, de Luminița Cristina Petcu , publicat în Ediția nr. 1975 din 28 mai 2016. Mai am de căutat ceea ce-mi aparține oricît de
LUMINIŢA CRISTINA PETCU by http://confluente.ro/articole/lumini%C5%A3a_cristina_petcu/canal [Corola-blog/BlogPost/369176_a_370505]
-
decembrie 2014. Uneori îngerii ne strigă din viitoarele zile răsucindu-se după soare de parcă ne-ar revela semnele unei călătorii inițiatice prin foșnetul inimii. Ne-ntoarcem pe străzile din Alfama în timp ce sîngele învață lecția bătăilor în perete și vorbele de mîngîiere ce le trimite un om bolnav de iubire. Tu, unicul meu anotimp care abia acum tresare și începe să doară. Citește mai mult Uneori îngerii ne strigădin viitoarele zilerăsucindu-se după soarede parcă ne-ar revela semneleunei călătorii inițiaticeprin foșnetul inimii
LUMINIŢA CRISTINA PETCU by http://confluente.ro/articole/lumini%C5%A3a_cristina_petcu/canal [Corola-blog/BlogPost/369176_a_370505]
-
tresare și începe să doară. Citește mai mult Uneori îngerii ne strigădin viitoarele zilerăsucindu-se după soarede parcă ne-ar revela semneleunei călătorii inițiaticeprin foșnetul inimii.Ne-ntoarcem pe străzile din Alfamaîn timp ce sîngeleînvață lecția bătăilor în pereteși vorbele de mîngîiere ce le trimiteun om bolnav de iubire.Tu, unicul meu anotimpcare abia acum tresareși începe să doară.... XII. MELANCOLII, de Luminița Cristina Petcu , publicat în Ediția nr. 1407 din 07 noiembrie 2014. Toamna-mi inspiră neliniștea unui oraș cu zugrăveli
LUMINIŢA CRISTINA PETCU by http://confluente.ro/articole/lumini%C5%A3a_cristina_petcu/canal [Corola-blog/BlogPost/369176_a_370505]
-
ochi albästrii, Sä-l urmez pe-a Cerului cärare... Privesc prin hublou și-l caut cu privirea Departe-n orizont sub Soare... Deodat'il zäresc și-mi urmez menirea... Ușoară adiere de aripi albe și divine Usucä lacrimi din izvoare cristaline, Mângâiere sfîntä alung' a mea tristețe. Alb nesfârșit de aripi, m-atrag cu-a lor finețe.. Plutesc peste-un munte alb .. de vatä. Zburând și eu..primesc imbräțișare sacrä. De la un Înger parcä, alb că neaua! O pasäre iubitä de mine
INGERUL DE LA..HUBLOU de DOINA THEISS în ediţia nr. 803 din 13 martie 2013 by http://confluente.ro/Ingerul_de_lahublou_doina_theiss_1363175978.html [Corola-blog/BlogPost/342270_a_343599]
-
cam vremea!). De povestit, așa, mai mult...povestim destul de rar. Am aflat doar că mama lui e recăsătorită și mai are un frate. Pentru că sunt “maica văicărelilor “, mi-a dat și el sfaturi bune, ori mi-a spus vorbe de mângâiere (când boceam prea tare, cu procesele mele interminabile). Acum, când am venit de la mare, cu enterocolită, mi-a trimis, mai ceva decât doctorița mea, indicații de dietă. Ieri, când am ieșit, pe la 15, de la Bac-ul de toamnă, după două
ETAJUL IX, ORADEA de CORINA LUCIA COSTEA în ediţia nr. 244 din 01 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Etajul_ix_oradea.html [Corola-blog/BlogPost/356140_a_357469]
-
să lege firul întâmplărilor care l-au adus în starea în care se afla, dar nu reușea. Simți cum mâna femeii coboară de pe piept și intră sub șort. Oricât de mahmur ar fi fost, nu putea rămâne insensibil la asemenea mângâiere. Se întoarse cu fața în sus. Femeia era preocupată în continuare cu obiectul ei de joacă, care răspundea pozitiv la intențiile sale. Își schimbă din nou poziția și acum cu fața la partenera lui din pat, se lăsa sărutat de aceasta. Gina
ROMAN PREMIAT DE L.S.R. ÎN 2012 de STAN VIRGIL în ediţia nr. 2348 din 05 iunie 2017 by http://confluente.ro/stan_virgil_1496680273.html [Corola-blog/BlogPost/376620_a_377949]
-
pierde, nu mai există, dar pentru Dumnezeu se păstrează, căci Lui îi este dată paza elementelor.”[183] De aceea creștinii preferă incinerării, înhumarea. Precum Clement, Teofil și Tertulian, Minucius Felix demonstrează această dogmă prin schimbările din natură: „Întreaga natură, spre mângâierea noastră, arată învierea viitoare. Soarele apune și răsare. Stelele dispar și reapar. Florile se usucă, dar renasc. Arborii, chiar cei bătrâni, înfrunzesc din nou. Semințele, dacă nu sunt stricate, dau rod. Așa este și cu corpul nostru în lumea aceasta
DESPRE DIMENSIUNILE SPIRITUALE ALE JUDECĂŢII ŞI ESHATOLOGIEI ÎN VIZIUNEA PĂRINŢILOR APOSTOLICI ŞI A APOLOGEŢILOR by http://confluente.ro/Despre_dimensiunile_spirituale_ale_judec_stelian_gombos_1329222515.html [Corola-blog/BlogPost/356322_a_357651]
-
aduc moartea veșnică și văpaia focului mistuitor”[216], pe când creștinii adevărați vor moșteni „împărăția cerurilor”[217]. „Ce să mai spunem de imensitatea focului veșnic?”[218] se întreabă el, mai ales că, „hotărârea este eternă, atât a chinului, cât și a mângâierii”[219]. Minucius Felix este și mai precis: „Aceste chinuri n-au nici măsură, nici sfârșit. Focul cel veșnic arde și preface trupurile, le consumă și totodată le menține. După cum focul fulgerelor atinge, dar nu consumă corpurile, după cum focul Etnei, al
DESPRE DIMENSIUNILE SPIRITUALE ALE JUDECĂŢII ŞI ESHATOLOGIEI ÎN VIZIUNEA PĂRINŢILOR APOSTOLICI ŞI A APOLOGEŢILOR by http://confluente.ro/Despre_dimensiunile_spirituale_ale_judec_stelian_gombos_1329222515.html [Corola-blog/BlogPost/356322_a_357651]
-
Prietenie > APROPIERE Autor: Lia Zidaru Publicat în: Ediția nr. 1029 din 25 octombrie 2013 Toate Articolele Autorului Ca o iederă te așezi în gândul și ființa mea și mă aperi de tot ce m-ar tulbura sau dezechilibra. Sub frunzele mângâierii tale cresc, înfloresc și mă redescopăr în firul de iarba în firul de gând în firul de vis sub seva îmbrâțișării tale. Referință Bibliografică: Apropiere / Lia Zidaru : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1029, Anul III, 25 octombrie 2013. Drepturi
APROPIERE de LIA ZIDARU în ediţia nr. 1029 din 25 octombrie 2013 by http://confluente.ro/Apropiere_lia_vana_1382650072.html [Corola-blog/BlogPost/347195_a_348524]
-
poate îmbrățișa absolutul și unde libertatea sa interioară înseamnă o călătorie spre cetatea sublimă a divinității. Fiecare vers este o poartă spre seninătate, dar și o lacrimă care urcă spre cerurile năzuinței în doruri necuprinse. Cântecul său lăuntric își găsește mângâierea într-una din cele mai frumoase forme fixe ale poeziei, sonetul. Dar, pentru Anatol Covali, această formă de poezie nu reprezintă încorsetare, ci descătușare, zbor spre deplinătate și călăuză spre eternitate. Măiestria cu care dă grai sonetului este o forță
MUZICA VERSULUI DIVIN de ALEXANDRA MIHALACHE în ediţia nr. 1551 din 31 martie 2015 by http://confluente.ro/alexandra_mihalache_1427791542.html [Corola-blog/BlogPost/382676_a_384005]
-
grăbite, după cum susține în mesajul de început al cărții sale: “Versurile mele sunt lacrimi de dor izvorâte atunci când pentru o clipă am crezut că fericirea chiar există”. Întelegând profunzimea versului, Dumitru Marian Tomoiagă îi dă semnificații remarcabile. Versul îi este mângâiere și tainic zbor spre absolut, leagăn de alinare, dar și refugiu. În versul său se împletește speranța cu iubirea nemărginită, iubire prin care poate atinge înălțimi nebănuite. Uitarea nu-și găsește loc în legile firii, căci dorul nu poate fi
DUMITRU MARIAN TOMOIAGĂ ŞI DREPTUL LA POEZIE de ALEXANDRA MIHALACHE în ediţia nr. 1874 din 17 februarie 2016 by http://confluente.ro/alexandra_mihalache_1455729249.html [Corola-blog/BlogPost/383990_a_385319]
-
sunt și leac/ Sunt secundă și sunt veac/ Sunt și grabă și răbdare/ Amintire și uitare./ Sunt izvor și sunt un munte/ Sunt și talpă, sunt și frunte/ Sunt și beznă și lumină/ Iertare și ghilotină.../ Sunt și bici și mângâiere/ Neputință și putere/ Liber și legat în lanț/ La tribună și în șanț.../ Sunt tânăr și sunt bătrân/ Preacucernic și păgân/ Sunt blestem și sunt urare/ Sunt și ploaie și ninsoare... Sunt și iarbă și stejar/ Semn și piatră de
DUMITRU MARIAN TOMOIAGĂ ŞI DREPTUL LA POEZIE de ALEXANDRA MIHALACHE în ediţia nr. 1874 din 17 februarie 2016 by http://confluente.ro/alexandra_mihalache_1455729249.html [Corola-blog/BlogPost/383990_a_385319]