1,512 matches
-
cea pe care o reconstituie Chesterton în The man who was Thursday. Entitate ubicuă, care se simte în largul său în miezul acestei montări elaborate, cu zeci de actori în jurul său, Sanders ocupă și amenință, succesiv, pământul, apa și văzduhul. Mania sa robotică este reflexul neîncrederii sale în loialitatea umană. Oscar, robotul miniatural de care nu se desparte niciodată, este superior oamenilor și indispensabil tocmai prin această absență a scrupulului moral. Misiunile ucigașe sunt duse la capăt cu o exactitate mecanică
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
stamine...” „Așa, așa”, făcu inginerul, scuturându-și alene scrumul În farfurioara de la ceașca de cafea. „Deci și sus, și jos”, zise el. „Interesant...” „Mă rog”, Îl Îngână Bikinski, „e chiar destul de interesant...” „Eu știam că doar prietenul dumneavoastră Oliver are mania de a Înflori... Acum văd...” „Ce anume vedeți? Vi se spare suspect ceva?” „Nicidecum”, răspunse Satanovski. E foarte frumos să vezi doi prieteni Înflorind laolaltă...” „Aveți ceva Împotriva noastră ca persoane?” Întrebă Bikinski... „Cu dumneavoastră ca persoane ce să am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
redactorii lasă fără comentariu unele aspecte - cum ar fi de pildă montarea instalației electrice În sobele de teracotă, În 1969, moda tonsurii, sau bulimia tatălui meu, prepararea unei băuturi răcoritoare din soc după o rețetă din Politika 1 - neașteptata lui manie de a colecționa mărci poștale, mai la bătrânețe, este interpretată ca o compensație la Îndelungata‑i imobilitate. Pentru ei era evident faptul că studierea timbrelor cu lupa era o explozie a fanteziei Înăbușite care adesea mocnește la firile liniștite și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
-l intereseze prea mult nici pălăriile, nici Învățăturile catehismului. CÎnd sosea Crăciunul, Julián se distra recompunînd figurile din preajma ieslei și urzind intrigi În care pruncul Iisus era răpit de cei trei magi de la Răsărit În scopuri scabroase. În curînd, dobîndi mania de a desena Îngeri cu dinți de lup și de a născoci povești cu spirite purtînd glugă care ieșeau din pereți și mîncau ideile oamenilor În timp ce aceștia dormeau. Cu timpul, pălărierul Își pierdu orice speranță de a-l Îndrepta pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
târziu, războiul lor. Caravella va plăti, în text, pentru cele câteva femei pe care le-ai iubit. § Citești din caietul medicului, ai forțat biroul. Mai mult un jurnal. Pacientul ascunde manuscrisele; crede că e urmărit, nedreptățit. O formă particulară de manie a persecuției; după sistemul meu, semn al schizofreniei. ............................................................................................... Am încercat să discut despre personajele din Saludos, am citit un fragment, într-o revistă. E. se crede, la un moment dat, Custodele - ipostază premergătoare Castelanului -, chiar Magistratul, într-un fel. Pacientul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
membrele tremurătoare și ezitante, ca un vapor căutându-și inutil busola căzută În mare. Un oaspete nou fusese Întotdeauna motiv de bucurie pentru căminele apusului fericit, avea un nume care trebuia fixat În memorie, obiceiuri proprii aduse din lumea exterioară, manii care erau doar ale lui, ca de exemplu un anumit funcționar pensionat care În fiecare zi simțea nevoia să-și spele În profunzime periuța de dinți pentru că nu suporta să vadă În ea resturi de pastă de dinți sau acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
pe străzi În toată țara procesiuni pentru a cere moartea, În același mod În care o făceam ad petendem pluviam, ca să cerem ploaie, traduse catolicul, Nu vom ajunge noi chiar până acolo, aceste procesiuni n-au făcut parte niciodată din maniile pe care le cultivăm, zâmbi din nou protestantul. Și noi, Întrebă unul dintre filozofii optimiști pe un ton care părea să anunțe apropiata sa intrare În rândurile aripii opuse, ce vom face de acum Încolo, când pare să se fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
zece romane de autori imaginari, cu toții diferiți într-un fel de mine și diferiți între ei: un roman abscons și cu senzații confuze; unul plin de senzații corporale și sangvine; unul introspectiv și simbolic; unul existențial-revoluționar, unul cinic-brutal; unul al maniilor obsesive; unul logic și geometric; unul erotico-pervers; unul telurico-primordial; unul apocaliptico-alegoric. Mai mult decât a mă identifica cu autorul fiecăruia din cele zece romane, am căutat să mă identific cu cititorul: să reprezint plăcerea lecturii ca un fapt în sine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
conversațiilor părea să crească. \ Iertați-mă, spuse Grand, la colțul Pieței Armelor. Dar trebuie să iau tramvaiul. Timpul meu seara e sfânt. Cum se spune la noi: Nu lăsa niciodată treaba de azi pe ..." Rieux observase mai de mult această manie pe care o avea Grand, născut la Montelimar, să invoce locuțiuni din regiunea lui și să adauge apoi formule banale care nu mai erau de nicăieri, ca de pildă: "o vreme de vis" sau "o lumină feerică". \ A, spune Cottard
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
a ajuns, se luminase și se liniștise. Știa că această impresie a lui era stupidă, dar nu reușea să creadă totuși că ciuma s-ar putea într-adevăr instala într-un oraș unde puteau fi găsiți funcționari modești care cultivau manii demne de respect. Mai exact, nu vedea locul acestor manii în mijlocul ciumei și judeca prin urmare că, practic, ciuma nu avea nici un viitor printre concetățenii noștri. A doua zi, datorită unei insistențe socotită deplasată, Rieux obținea convocarea la prefectură a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
impresie a lui era stupidă, dar nu reușea să creadă totuși că ciuma s-ar putea într-adevăr instala într-un oraș unde puteau fi găsiți funcționari modești care cultivau manii demne de respect. Mai exact, nu vedea locul acestor manii în mijlocul ciumei și judeca prin urmare că, practic, ciuma nu avea nici un viitor printre concetățenii noștri. A doua zi, datorită unei insistențe socotită deplasată, Rieux obținea convocarea la prefectură a unei comisii sanitare. \ E adevărat că populația se neliniștește, recunoscuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
SĂ FIE SINGURATIC, EA FACE UN COMPLICE. CĂCI, ÎN MOD VIZIBIL, EL E UN COMPLICE ȘI ÎNCĂ UN COMPLICE CARE ESTE FASCINAT. E COMPLICE LA TOT CE VEDE, LA SUPERSTIȚII, LA SPAIMELE NEMOTIVATE, LA SUSCEPTIBILITĂȚILE ACESTOR SUFLETE ÎN ALARMĂ; LA MANIA LOR DE A DORI SĂ DISCUTE CÂT MAI PUȚIN POSIBIL DESPRE CIUMĂ ȘI DE A NU ÎNCETA TOTODATĂ SĂ DISCUTE; LA IEȘIREA LOR DIN MINȚI ȘI LA PALOAREA LOR LA CEA MAI MICĂ DURERE DE CAP DE CÂND ȘTIAU CĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Frate de ce? De paralizie! Se zice că toți suntem fii ai lui Adam. E și ăsta, Joaquinito, fiu al lui Adam? Rămâi cu bine, Joaquín! Oho, avem acum inevitabilul automobil, zgomot și praf! Și ce mare scofală că suprimăm distanțele? Mania de a călători vine din topofobie, nu din filotopie; cine călătorește mult fuge de fiecare loc pe care-l părăsește, nu caută fiecare loc unde ajunge. A călători... a călători... Ce chestie insuportabilă și umbrela... Ia taci, ce-i asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
nu mă vede nimeni. Sfârșesc prin a mă îndoi de propria-mi existență și a-mi închipui, când mă văd ca pe altul, că sunt un vis, o ființă fictivă... — Atunci nu te mai privi... — N-am încotro. Sufăr de mania introspecției. Atunci vei sfârși ca fachirii, despre care se zice că-și contemplă propriul buric. — Eu unul cred că dacă nu-ți cunoști vocea sau fața, nu-ți cunoști nici alte lucruri care sunt ale tale, pe deplin ale tale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Bun, și acum eu ce să fac? — Să faci..., să faci..., să faci!... Mă rog, te și simți personaj de dramă sau de roman! Să ne mulțumim să fim unul de... riman! Să faci..., să faci..., să faci...! E o manie a acțiunii, adică a pantomimei. Se zice că într-o dramă se petrec multe lucruri când actorii pot face multe gesturi și se agită, și simulează dueluri, și sar, și... Pantomimă! Pantomimă! Vorbesc prea mult!, se spune alteori. Ca și cum vorbitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Fp., 26, 24): „Pavele, ești nebun! Învățătura ta cea multă te duce la nebunie.“ Chiar dacă n-a folosit termenul evanghelic utilizat de familia lui Cristos, acela de a-ți ieși din fire, ci că o luase razna - mainei -, căzuse în manie. Și folosește chiar această vocabulă care a ajuns până la noi. Pentru pretorul Festus, Sfântul Pavel era un maniac; multa învățătură, lecturile multe îi suciseră mințile, indiferent dacă i le uscaseră sau nu, ca lui Don Quijote cele din cărțile cavalerești. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
fi apelat la el și i-ar fi cerut ajutorul și, văzând că li-l refuza, l-ar fi copleșit cu insulte și l-ar fi făcut comediant, trădător și renegat. Căci există o liotă de nebuni care suferă de mania persecuției, cea care se transformă în manie de a persecuta, și acești nebuni încep să-l persecute pe Don Quijote când el nu se coboară până la a-i persecuta pe presupușii său persecutori. Dar ce voi fi făcut oare eu, iubite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
fi cerut ajutorul și, văzând că li-l refuza, l-ar fi copleșit cu insulte și l-ar fi făcut comediant, trădător și renegat. Căci există o liotă de nebuni care suferă de mania persecuției, cea care se transformă în manie de a persecuta, și acești nebuni încep să-l persecute pe Don Quijote când el nu se coboară până la a-i persecuta pe presupușii său persecutori. Dar ce voi fi făcut oare eu, iubite Don Quijote, ca să devin magnetul nebunilor care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
dar sunt momente în care-mi vine să te bat, amenință Marta zâmbind, și uite că de acum înainte va fi și mai rău, aveți amândoi mare grijă, din câte am auzit, femeile gravide își schimbă brusc dispoziția, au capricii, manii, mofturi, atacuri de plâns, crize de nervi, pregătiți-vă așadar cu ce-o să mai fie, În ce mă privește, eu sunt resemnat, spuse Marçal, și imediat spre Cipriano Algor, Și tata, Eu sunt resemnat de mulți ani, de când s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
grădină”. Matthias Webb mă felicită pentru vădita mea erudiție, dar atunci când, Încurajat de elogiul său, i-am propus o colaborare regulată, păru stingherit și brusc indispus: — Vreau, Într-adevăr, să vă iau de probă, dacă promiteți să renunțați la această manie agasantă de a vă presăra textul cu expresii barbare! Mina mea trăda surpriză și neîncredere; Webb Își avea motivele sale: — Annapolis Gazette nu dispune de mijloacele necesare ca să plătească, permanent, un specialist În Persia. Dar, dacă acceptați să vă ocupați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
articole. Corect? Corect. Ca polițiștii ăia latino-americani care decid să-și facă și ei bandele lor, să-i mierlească pe pungași, dar în calitate de persoane particulare, cu experiență de polițiști. Buun. Numai că dumneata ai și alte pasiuni... Era să zic manii, iartă-mă. Deci, cercetezi... Scrutezi trecutul ca să uiți prezentul sau să-l înțelegi mai bine. Mă rog, nu-i treaba mea. Treaba este, însă, sau poate deveni, și a mea. Să ne ocupăm, adică, amindoi, cu intenții diferite, de aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
nici nu ar fi auzit de existența unor asemenea casete. Greu de crezut. Tot Bucureștiul știe de rețeaua din căminele studenților străini. Dar studiile senile ale soțului? Madam Ciupercă a dat, obosită, din lăbuța ei durdulie. Adică, nu contează. Copilării, manii inofensive, inofensive. Se animase, treptat, m-a servit cu țigări, whisky, ciocolată. Își cam pierduse capul, știu asta. Și ce mi-a susurat la sfârșit, mititica? „Să nu spui la nimeni ce am vorbit, tinere“, asta murmura. Cadespărțire! Dacă vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
demiurg cu care poetul domină dimensiunile și problematica majoră a existenței. Este suficient să amintim în acest sens măiestria cu care sunt plasticizate geneza și stingerea lumilor din Scrisoarea I, sau iradierile nemărginite din Luceafărul. Este ciudat și ține de mania asociațiilor erudite sonore, faptul că s-a căutat peste hotare originea viziunii spațiale infinite eminesciene, viziunea cosmică a autorului Luceafărului. În realitate, această origine nu se află nici în Estetica transcendentală din Critica rațiunii pure nici în Vedele sacre. Filozofia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
îi trimite la culcare și îi descurajează să mai compună versuri: "Oricum, voi sunteți prea mărunți/ Și eu prea mare./ N-ar fi mai bine să renunți/ Și să vă duceți la culcare ? // Căci nu există pe pământ mai venerabilă manie/ Decât sub stele jurământ/ Pe veșnicie.// Și nu există-n univers/ Mai mare crimă/ Decât la coada unui vers/ S-atârni o rimă" (Balada unei stele mici); neliniștea că nu a fost premiat de Academie pentru că "printre dumneavoastră/ E unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
rămas un caz unic : la fiecare premieră, adormea În lojă (stal). Darea de seamă era reconstituită după impresiile soției lui, care lucidă, urmărea reprezentația cu atenție. Florin Tornea scria rar, și numai În revista Teatrul, unde era angajat. Avea o manie : fiecare articol pe care-l viza (ca redactor șef-adjunct) era rescris de el pînă la limita ininteligibilului! Hm... Exactă, sinceră, camaradă, cu umor și nonconformism, scria Florica Ichim - care a rămas, se pare, penultima mohicană, și pe care o admir
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]