1,232 matches
-
echipa de șoc nici măcar nu erau convinși că domnului Galopenția nu i se eliberase cumva vreun certificat prin care să i se permită deținerea capului retezat al unei colege de-a lor, așa, din amorul științei, pentru studiu. Au aruncat năvodul asupra lui mai mult pentru a-i da prilejul omului să se dezvinovățească. Pe de altă parte, nici faptul că țeasta descoperită aparținea Terezei Carcovachi nu era de natură să le limpezească judecata. Pe fata asta chiar că o văzuseră
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
fel de demon zboară împrejur, dar parcă și inchiziția, din ce-am citit, era mai politicoasă cu unghiile semenilor ei... Și atunci toți cei care, în sufletul lor, înclinaseră să-i țină partea, se trăgeau mai lângă anatomia, înfășurată în năvod, a lui Ulpiu și expediau bojocilor ei cîte-un picior. Ultimele sale luni de viață, pe tot parcursul instrucției și desfășurării procesului său, Ulpiu Sargetius Galopenția a domiciliat în arestul aceleiași clădiri. Prefectura Generală a Poliției i se lipise de suflet
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
sau în viitor, vrednica mînă." - Vai de capul tău! Ești papuaș rău. Citește tu, Cocondy... Mă mir că n-ai tradus probabilul "Dear Sir", în dialect de apaș, prin "Barosane". 250 DANIEL BĂNULESCU Camera, lungă și strâmtă, semăna c-un năvod cufundat în viața lui Robin. Tras afară, de ochiurile lui rămăseseră agățate alge, șosete, poze de buletin, rufărie. La o primă vedere, prăvălia avea, pe jumătate, deltoizi de muzeu. Pe trei sferturi, pectorali de cavou. Pe peretele opus ușii, un
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ochi: — Ce nu-ți place, frate? — Ei, asta-i! Mă iei în seamă? Sunt un om care n-a înghițit toată viața atâtea hălci câte sunt aici pe o tavă! Reușise să-l mintă și Pablo se lăsă prins cu năvodul propriilor laude: — N-ai încercat încă pastrama mea de vânat, o fac numai de gust și doar la prieteni! Spera să se-mpace cu acest individ atunci când va fi gata garajul. Între ei toți, numai Pablo avea o mașină serioasă
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
benzinărie trecea doar câte un șofer de camionetă, iar garajul era închis. Nu era nici dimineață, nici noapte, ci doar lâncezirea istovitoare a timpului scurt dintre asfințit și căderea nopții. Atunci demonii lumii treceau prin el precum peștii printr-un năvod. Neliniștea devenea ca un zid pe care nu putea să-l străpungă. Nici tablourile nu îi mai păreau altceva decât urma unor ferestre zidite, de nepătruns. Eleonor nu era de găsit în minutele acelei derute, și nu doar ea, ci
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
ne adunam la astfel de petreceri. Ne cunoșteam destul de bine, ne obișnuiserăm unii cu alții, știam până și ordinea în care, rând pe rând, ne amețeam. Orice nou-venit crea situații stânjenitoare până apucam să-l tragem și pe el în năvodul nostru. Apoi... I-am deschis chiar eu ușa când a sosit. Mă nimerisem pe acolo. Până s-a instalat, am și tras-o pe Veturia în bucătărie s-o descos despre musafira asta neașteptată. Veturia îmi spusese că va veni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
pe Infinitul Ocean. Se lasă seară. O briză ușoară agită apele transparente ale imensei lagune, bătând dinspre Raiatea, a cărei silueta se profila la douăzeci și ceva de mile distanță 1. După ce urmări câteva clipe un pescar care-și aruncă năvoadele de pe o stâncă a insulei Piti-UnTai, se ridică încet și porni din nou, pe plajă largă de nisip alb, strălucitor. În curând ajunse la Punta Matira, al cărei contur se înfigea că o sulița în apa mării, mărginind extremitatea sudică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
era, politică nu făcea, iar spiritual nu se făcea de rîs. Am uitat să spun că nevastă avea, copii avea și măncărime avea cît încape. Ca omul ajuns, umbla pe ici pe colo și întotdeauna mai cădea cîte ceva la năvod. Eu nu mă încurc, spunea cu convingere Ionel. Așa, de-o aventură, treacă-meargă, dar familia este sfîntă. Spunea aceste lucruri convins pînă în măduva oaselor și nu admitea altă ipoteză decît aceea că aventura trebuie să fie scurtă și casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
vă las în apropierea mea ca să nu... Deci, pot spera? N-aveți decît. Și uite așa, Ionel spera, Nora mai ceda cîte puțin și încet, încet treaba era ca și făcută. Nu după mult timp, Ionel s-a trezit în năvod. De mult îmi doream un copil. Nu se poate, țipă Ionel ca fript. De ce? Păi, n-are tată. Chiar? Dar n-am cum... Nu-mi pasă, treaba ta. Începînd din acest moment, Ionel a luat-o razna cu frămîntările sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
coarnă roșie aprinsă, el se naște azi sub acest semn maxim - Maximilian, nume de Împărat care-și refuza diminutivul. O femeie tînără, o trestie tremurătoare Îl Învăluie În neliniștile ei, Își desface părul, Îi Întinde pe apă ca pe un năvod: vino rață de-l răsfață și tu pește de mi-l crește, cheamă necuvîntătoarele blînde, Înduplecă stihia, alungă cu brațul chipul letargic al lunii de la fereastră, așteaptă ziua Înaltă, cadența ei imperială. Maximilian se naște azi, În venele lui subțiri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
cățărat cu pieptul pe ea și m-am ținut bine cât timp au căzut din cer și ultimele rămășițe. Marea se liniști într-un târziu într-o legănare chinuită, dar ceața rămase deasupra ei, un întreg al doilea ocean de năvoade și pânze de păianjen, stăruitor și unduitor și tăcut. Mi-am lipit fruntea de scânduri, tremurând înfrigurat, înăbușindu-mi suspinele. M-am împins ușor în mâini și-am încercat să mă uit în jur, căutându-l pe Ian și bărcuța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
noua societate s-a instalat tiranocrația. Nu încape îndoială că doar la Judecata de Apoi va fi o turmă și-un Păstor. Libertatea e o vorbă cu care ne dezmierdăm: permanentă se dovedește numai robia. Omul a intrat definitiv în năvodul relațiilor sociale cu care puțini sînt chemați să pescuiască. Părînd că a descoperit argumente în cele spuse de Goilav, Aizic se însufleți din nou. - Prin puterea rațiunii, din robie omul se întoarce definitiv la egalitate. Rațiunea nu se mulțumește cu
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
de crezut, deși omul dă numele camarazilor și locul lor de naștere și respectă În mare traseele armatei române. Popescu chiar recunoaște una dintre povești pentru că a mai citit-o și În rubrica de mărturii a revistei Vatra. * (NODURI ȘI NĂVOADE - dintr-un alt caiet al lui Grințu) Este o cameră sau un birou de stat-major sau un adăpost subteran. Pe o masă se află mai multe hârtii mari care de la distanță pot fi luate drept hărți. Există chiar și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Îi silesc să meargă de-a-ndaratelea spre marginea cheiului, spre mare. Este apa unei mări neidentificate, dar, dacă toți cei care ajung astfel pe fundul ei ar fi Împreună, din nodurile sforilor cu care sunt legați s-ar face un teribil năvod. „Cum să concepi bine un subiect care prin propria sa activitate structurală să pună ordine În harababura de impresii spațiale și temporale și astfel și numai astfel să le constituie Într-o experiență obiectivă și cognoscibilă?“ Acesta-i principala problemă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
-le, se deconspira arătându-și dorsala albăstruie-roză și burta gălbuie. Au tresărit recunoscând-o fără tăgadă, și-au rămas uimiți de frumusețea ei nefirească. Animalele prezente din folclor: corbi, scorpii, cai, vulpi și pisicile maronii completau tabloul viețuitoarelor mării din năvod, alături de vestiții curcani sălbatici care se strigau prin curtea fără de sfârșit a pescarilor; când aveau nevoie, pescărușii erau momiți în plase cu o mână de mărunțiș: ceatal, hamsii, rizeafcă albă, gingirică, aterină și bacalia vicioasă fiindcă marea secătuită refuza să
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
orașul. Oriunde are loc cea mai mică tresărire sau pâlpâie cel mai firav atom de viață, pânza unduiește în toate direcțiile și îi dă instantaneu de știre. În acest fel tot orașul se află mereu întreg în atenția zburătoarei. Iar năvodul firii e pururi îmbelșugat, nu e nevoie să facă nimic, doar să fie atent. Huhurezul ciulește urechea. La fântâni, un convoi funerar numărând cei 1 286 de urmași direcți ai stră-stră-străbunicii șoarec, dintr-o veche spiță din Hale, sunt adunați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Repet, așa n-ajungeți nicăieri. Procedura corectă, una pe care toți tinerii ofițeri ar trebui s-o Învețe Încă de la primele cursuri, dacă e să mă-ntrebe cineva, și cine știe dacă n-o să mă-ntrebe, este prin utilizarea unui năvod sau a unei plase obișnuite, ca cea pentru țânțari. Doi ofițeri ar ține plasa de la capete alternative, sau, ca să zicem mai simplu, fiecare de câte un capăt, apoi se apleacă, apucă și partea de jos a plasei și Încep să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
purtate de vânt sunt prinse Între pliurile plasei. Nu-i nici o șmecherie să prinzi chiar foarte multe lăcuste astfel și, după mine, nici un ofițer n-ar trebui să umble fără o astfel de plasă, din care să poată improviza un năvod cu care să prindă lăcuste. Domnilor, sper că am fost destul de limpede. Aveți Întrebări? Dacă nu Înțelegeți ceva În timpul cursului, vă rog să mă Întrebați. Nu vă fie teamă. Nici una? Atunci să Închidem În această notă. Ca să-l citez pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
45. Împărăția cerurilor se mai aseamănă cu un negustor care caută mărgăritare frumoase. 46. Și, cînd găsește un mărgăritar de mare preț, se duce de vinde tot ce are, și-l cumpără. 47. Împărăția cerurilor se mai aseamănă cu un năvod aruncat în mare, care prinde tot felul de pești. 48. După ce s-a umplut, pescarii îl scot la mal, șed jos, aleg în vase ce este bun, și aruncă afară ce este rău. 49. Tot așa va fi și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
enervante ale ecologiștilor se referă la ziua de azi, Ziua cînd vin peștii și nu se mai Întorc, precum somonii, deși nici regizorul zilei nu și-a imaginat că-n loc de pești pescarii din Adriatica vor prinde bombe cu năvodul, apariții acvatice inedite care nu au căutare, nu se cumpără nici măcar la Hiroshima, nu mai există gurmanzi, a dispărut bucătăria clasică, nu pot fi gătite fil și nici n-arată bine În acvariu, efectele apar Însă mai tîrziu, peste cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de schimb. Mama a uitat să-mi facă și piese de schimb. Dar de mine n-o să scapi. O să te caut cu auzul, dacă n-o să mai pot cu vederea. Hai înapoi. E ca și cum m-ar prinde din nou în năvodul liniei cu mărturisirea că, da, orbește. Intrăm în curte. Greier? O spunem într-un glas, ca persoanele care au trăit mult împreună și-și urmăresc involuntar gîndurile. Într-un fel oarecare am și trăit mult împreună. Ne-am jucat, verile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
facă asta cu orice preț. Bărbații gesticulau, femeile râdeau, încurajându-i. Câțiva ospătari strângeau paharele goale și scrumierele pline, pe tunicile lor albe se învârteau culorile curcubeului. Vocile se adunau deasupra, în punctul de fugă, apoi se reîntorceau, ca un năvod. Pescarul de oameni se legăna, atârnat de cupolă, ca un glob rotitor, iar oamenii se priveau, prin ochiurile plasei sale. — Am un vecin care tot așa zice, interveni Cosmina. Că m-am țicnit ? pufni Filip. Te pomenești că or fi
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
încăpățânau să trăiască. Așa s-a întâmplat că cele mai multe dintre trupuri au supraviețuit, în vreme ce mințile s-au pierdut. La etajul întâi erau întinse plase, astfel încât saltul în gol să nu întâlnească cimentul izbăvitor, ci să se oprească, neputin cios, în năvodul întins de acești altfel de pescari de oameni. Oamenii sunt muritori, iar noi ne făcuserăm din asta un țel. Pândeam întâlnirea cu moartea, era un culcuș în care ne-am fi ghemuit, numai că eram strânși în laț, și noi
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
privind unii în sus, spre Universitate, alții în jos, spre Piața Unirii. Oamenii grăbiți sau speriați seamănă între ei. Când tac, iau poziția ghiocelului, când sunt nedumeriți, par niște flori de toamnă. Cărându-și rădăcinile în spate, ca pe niște năvoade. Sau bulbii înfrigurați, la piept. Dar Costică Ologu nu vedea lucrurile în același fel, astăzi privea hăt-departe, peste oameni și lucruri. De aceea întrebă : — Câte picioare o avea Dumnezeu ? Lumea se apropia cu multe tulpini și picioare, ca un miriapod
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
P. Rareș. 4061. Ioniță Niculae, 6 apartamente, București, str. Turda 213. 4062. Ionescu C. Gh., 3 apartamente, București, str. Mironiuc 15. 4063. Ionescu Mircea, 7 apartamente, București, str. Niculcea 39, str. Dr. Mora 9. Com. Herăstrău str. Nordului 24-26, str. Năvodului 21, Snagov. 4064. Ion Marica și Elisabeta, 4 apartamente, București, str. Badea Cartan 40, str. Icoanei 67. 4065. Iorgulescu C. Victor, 5 apartamente, București, str. Caragea Vodă 20. 4066. Ignatescu Alexandru, 4 apartamente, București, str. Dr. Felix 12. 4067. Inciean
EUR-Lex () [Corola-website/Law/106118_a_107447]