1,599 matches
-
muzici. Cîntece-le de cîmpie apar, ca o addenda, prima dată în această ediție, ca un fel de mod de întrebuințare a "barbarilor" care așteaptă să ierneze. Un argument al autorului, în loc de postfață, lămurește că aceste cîntece sînt culese din aceeași pîlnie din care fost-au trase personajele, ținute, preț de-o poveste, dintr-o alunecare pe care ele însele și-o doresc. Metafore mari, cu natura culcușită în ungherele corpului care, civilizîndu-se, a alungat-o, încheie aproape fiecare cîntec: "Pînă la
Drobul de sare by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/9109_a_10434]
-
toți poeții îl deplîng, nu vin de-altundeva decît din lipsa de răbdare. Din neglijarea nevoii de timp petrecut cu ea pe care o are poezia, cu cît e mai veche. Sau cu cît absoarbe mai multă poezie veche. Levantul, pîlnie îndrăgostită de-o istorie literară, a "înșurupat", în doi ani, poeții a două secole. Ar merita douăsprezece ceasuri de lectură. Din miezul nopții romantic într-un aprčs-midi modern. În ambele momente, cave tempus! Vremea viziunilor: "Din biblioteca largă, de pe rafturi
Estimp by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10450_a_11775]
-
sexe ale aceleiași femei. Iubite. Nu se miră. Nu se lasă uluit. Se lasă doar să alunece mai departe, ca pe o clisă moale colcăind de durere înghițită. Ca pe un țesut intern cald și umed, încet, fără grabă, spre pîlnia văii. Care-l aspiră cu migală, cu căldură, dramatic de lent, însă implacabil, în sorbul său însîngerat și zdrențuit pe margini de mii de sunete oarbe..." O viață goală și luminată, un raft de Romarta, cu păpuși-copii, cu păpuși-femei, mame-iubite
Sporul casei by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10924_a_12249]
-
mai lat decât pălăria ei maro. Mamă! Peter se căznea să nu plângă, ea îi zărea printre crengi piciorușele de băiețel, care travesară luminișul și se opriră lângă coșul ei, el se aplecă și se ridică iar. Își făcu mâinile pâlnie și strigă: Mamă! Ecou nu era, sus, în coroanele copacilor, sufla vântul, biciuia crengile înalte, voia să atingă neapărat pământul. Băiatul striga în toate direcțiile: Mamă! Nu era mai simplu să taci? Cel mai ușor lucru, nici un tremurat, nici un trosnet
Femeia din amiază by Julia Franck () [Corola-journal/Journalistic/5774_a_7099]
-
de manuscrise și cărți, abia le ducea... Mașină, ioc. A doua zi seara primesc un telefon de la tânărul din Oradea ajuns cu bine. A doua veste mă înfioară. Aud în telefon: "Pâinea și mărul au fost formidabile!" - Ei! fac în pâlnia telefonului, și cred că răsună în tot orașul de la Vest, unde și D.R.-ul a făcut liceul. Cum a fost? - Bine, cum să fie. Am avut noroc cu pâinea și cu mărul. - Dar asta nu este mâncare, fac eu pe
Marele drog, foamea by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/9727_a_11052]
-
că aș fi luat din PE 380.000 de euro, și cu comunicatele lui, și cu cele 5-7 minciuni la BEC. Toate astea se vor contabiliza și îl voi cocoșa. Mi-e milă de el pentru că își va pune o pâlnie în cap, va trage un galoș de o sfoară și va pretinde că este Napoleon Bonaparte. Vă uitați în mintea acestui psihopat care a vopsit tomberoanele și băncile din Cluj în steagul tricolor? Un nebun care a dat fiului său
Vadim Tudor, despre Funar: Un bolnav mintal care nu acceptă realitatea () [Corola-journal/Journalistic/31401_a_32726]
-
copii. Mă considera poate un băiețel de-al ei... Ochilor ei verzi pe fața smochinită ca de maimuță bătrână cu greu puteai să le faci față... Garabet o răsfăța cumpărându-i de toate: cercei, rochii, o dată și-un gramofon cu pâlnie, cu un câine care asculta ce cânta... Garabet a murit tot vara, pe niște călduri năpraznice. N-am fost la înmormântare. Copii, nu înțeleg formalitatea... Am auzit însă, după aceea, că groparii, pregătindu-se să-l lase în groapă, chingile
Prietenul meu greu, Garabet -variantă- by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15522_a_16847]
-
toată ingeniozitatea ei. Cele mai multe dintre foiletoanele lui Sebastian au structura eseului, cu sclipitoarea lui expresivitate ideatică și atinse mereu de aripa unei ironii de o subțirime specifică unui intelectual rasat. În Minunile care dispar sunt evocate berăriile de provincie, cu pâlniile radiofonice, de unde emană un repertoriu elegiac, dansant sau lăutăresc. Subiectele sunt inepuizabile, numai rostul să li se distingă: școală, bacalaureat, Universitate, Academie, Justiție, edituri, studenți, milionari, "șomeri bine educați", "revoluționari și răzvrătiți", "martiri", feminism, "amor și finanțe", "bunele moravuri", "formele
Mihail Sebastian în realitatea imediată by Constantin Trandafir () [Corola-journal/Journalistic/9590_a_10915]
-
nu-i picior de pinguin./ Familia Apolodor/ A stat și ea, foarte puțin/ (Venise numai în plimbare)." Farmecul, mai ales la vîrsta descoperirilor cu gîndul, al literaturii de călătorie se regăsește întreg în acest periplu ca o alunecare printr-o pîlnie căptușită cu rime, care de care mai neașteptate. Poezia bună, a modernismului săltînd printre culori și imagini, nu se dezice de jucăria pentru copii și pentru rafinați: "Trec elegantele fregate/ Ca niște cupe de cristal/ Și-n urma lor, din
E corul de Crăciun by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7776_a_9101]
-
de război care se pierde pe un peron, iar părintele-autor, care i-a dat și nume, hotărăște să nu mai facă nimic cu el. În schimb războiul, cuvîntul pe care-l pronunță cu ecou, întoarce timpul, pentru multe pagini, în pîlnia anilor '40, în Brașovul unde Petreanu face popas. Justificarea, în cheie minoră, e că "parfumul teilor de pe bulevard" îl atrage ca o altă madlenă. Ce caută Gelu în Brașovul ale cărui străzi nu le mai știe? Un prieten vechi, însurat
Vremuri by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8593_a_9918]
-
haotic și nu în același ritm, poezia luând-o cu mult înaintea romanului, ca să nu spun că se produc suprapuneri ciudate, care fac dintr-un roman naturalist ca Ion al lui Rebreanu contemporanul aproape an pe an al romanului avangardist Pâlnia și Stamate al lui Urmuz sau din suprarealismul poetic, geamănul tradiționalismului unui Ion Pillat, absent din carte, în care își găsește totuși un loc de cinste Ion Vinea. Nu înseamnă câtuși de puțin că „Mărturia unei generații” nu are importanța
„Mărturia unei generații“ by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/5763_a_7088]
-
în sala unui monolog fără martori. Șir de mărturisiri usturătoare, față de care empatia imposibilă l-ar împinge pe orice spectator la nebunie: "E atâta nepace în sufletul meu/ bătut de alean și de umbre cuprins..." (Un dor fără sațiu). O pîlnie de ciclon, urcînd la cer cu toată mizeria nevoinței, zbătîndu-se să scape și luîndu-și, totuși, biata forță din ea, e acest suflet jucat de vîntoase: "Dincolo de morți, departe de vii,/ prin câte veacuri, hai?,/ arătare noptoasă, ruptă din rai,/ ai
Urcarea la cer by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7584_a_8909]
-
o încarnare ironică a utopiei, o societate armonioasă unde puținele diferende precum cele între Primar (Steve Carell) și cancelar sunt rezolvate în văzul tuturor, dar cu sonorul tăiat sub un clopot de sticlă. Comunicarea se realizează prin intermediul unui "interfon", o pîlnie prin care Primarul, la rîndul lui, captează și transmite mesajele în spațiul galactic al lumii lui Horton. Ambii interlocutori tind să treacă drept nebuni în lumea din care provin, comunicarea îi închide inițial într-un aparté din care sunt obligați
Elefanții și particulele elementare by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8408_a_9733]
-
și gestației... * Publicul nostru, învățat cu romanul linear, bidimensional,... cu compunerile istorice, psihologice, sentimentale, morale și amorale pe care le cunoaște așa de bine; publicul, surprins de forajul acesta în humusul multi-ideatic, multi-germinal al terrei; de săpătura spiralată făcând o pâlnie ionică în magma fierbinte a creației, în care autorul,... poate însuși Dumnezeu... toarnă evenimentele trecutului sau pe cele viitoare din Sursa inepuizabilă de idei și de forme ale Culturii, precum și acest Periplu... această Odisee a celui ce cutreieră neîncetat globul
„16 iunie 1904“ by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7597_a_8922]
-
consumat și digerat." (p. 76) Dacă literatura moare, atunci totul este permis, așa că cei doi se consumă unul pe altul, prohodind defuncta proză de amor cu, probabil, cel mai purtat dintre clișeele ei. Alte secvențe, mai puțin cunoscute (fiindcă, bunăoară, Pîlnia și Stamate, Ismaďl și Turnavitu, ori Fuchsiada au făcut o invidiabilă carieră...), sînt După furtună, sau Puțină metafizică și astronomie. După furtună pare scrisă în cheia romantismului minor, în stare să se uimească din orice, și să verse la metafore
Dupa masa lui Grummer by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7879_a_9204]
-
N-aveam nevoie de sală de teatru sau de desene animate. Participăm, chiar din clasa școlii, la spectacolul de pe stradă. Sub ochii noștri trecea convoiul mortului spre cimitirul Ghencea. Ce noroc să locuiești aproape de cimitir! Dricul cu cai, fanfara cu pîlniile alea mari, aurii, obrajii umflați și roșii că racul ai suflătorilor. Și pe urmă, lumea plîngînd, femei leșinate, țipete spre cer. Toți în negru. Iar mai pe urmă, cosciugul și mortul. El era personajul principal. Uneori ne plăcea, alteori nu
Cursul bancar by Maria Luiza Cristescu () [Corola-journal/Journalistic/17962_a_19287]
-
Constantin Țoiu Paznicul călare pe bicicletă și cu o pâlnie de circ la gură trece pedalând alene și anunțând închiderea parcului. Soarele apune. Și fiindcă sanctuarele acestea ale verdeții, domeniul Reginei, trebuie să rămână pustii și curate, noaptea, departe de tot ceea ce instinctul sau întunericul ar putea trezi ori profana
Actualitatea by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7108_a_8433]
-
se lasă în formație, ca o escadrilă; vin către pământ cu un zbârnâit tare, din ce în ce mai tare, iar împotrivirea de a coborî, se comunică sforilor încordate la maximum. Paznicul se întoarce cu bicicleta lui, descalecă, leneș, se apropie prin iarbă cu pâlnia în mână și se interesează ce înălțime au atins astăzi zmeiele; dacă au avut vânt bun și dincotro, iar cei trei bătrâni, care îl cunosc probabil de mult, îi dau lămuririle necesare, și se despart sub seara ce a căzut
Actualitatea by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7108_a_8433]
-
să-ți mai păstrezi vie apetența cultă a unui vederi de artist. Suferința aceasta estetică își dezvăluie adevăratele proporții în momentul în care ni se cere să privim un tablou. Atunci se petrece ireparabilul. Căci, chiar dacă am avea deschiderea de pîlnie a unui ochi polifemic, tot nu am reuși să scăpăm de senzația usturătoare că, în spatele pupilei noastre, lipsește acea minimă cultură plastică fără de care substanța unui tablou rămîne un tărîm ascuns. Un ochi nu vede decît ceea ce mintea din spatele lui
Privirea oarbă by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7727_a_9052]
-
pline cu nisip să îngroașe neantul/ pe străzile plăpînde ca gelatina/ becuri se aprindeau orbecăind din trei în trei din cinci în cinci/ afumate ca niște sori preistorici/ pipete pasteur picurau cucuta zilei pe limbile frunzelor/ alunecau formulele delirului prin pîlniile ruginite de eter/ într-o chimie organică sintetizînd monștrii în eprubete/ într-o chimie anorganică procreînd taifunuri de siliciu/ peste cristalinul impersonal// monumente împînzeau cîmpul vizual lentilele în spatele cărora/ eram îngrămădiți ca niște gladiatori așteptam lupta cu leii/ ascunși în
Expresionism and avangardă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11951_a_13276]
-
căreia împreună cu prietenii i-a dat numele cu pricina. într-o poezie, sugestiv intitulată Generație singaporeană, Tudor George își lămurește, de altfel, cititorul: „în hruba noastră zisă „Singapore”-/ O navă eșuată-n bulevard-/ Ne-am petrecut damnați, atâtea ore/ Cu pâlnia lui Bachus pe stindard!” în perioada la care ne referim, dar mai ales după 1980 poetul boem retrăiește, în amintire, frumoasele zile ale tinereții. Acum se simte un însingurat fiindcă mulți dintre prietenii de odinioară au murit. Dar în spirit
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
-l salutau, nici la sufragioaică, nici la mă-sa, coana Angela, care trăia pe atunci, cu gândul de a da cât mai repede ochi cu taică-su. Strigă într-o cameră, chemă în alta. Ași, taică-său, nicăieri! Făcu mâna pâlnie la gură și chemă atât de stăruitor, ca și când ar fi izbucnit focul la grajduri sau la pătule. întărâtat de faptul că nu-l află nicăieri, se duse într-o doară în cămara unde-și țineau puștile de vânătoare și-l
Un autor remarcat de E. Lovinescu la "Sburătorul" - Dan Faur () [Corola-journal/Imaginative/10258_a_11583]
-
tău de bucurie și că o să apară, de undeva din jurul înflorit, și surâsul tău. Dar nu ești nicăieri în tot împrejurul meu. Numai păreri, numai păreri de tine ajung până la mine, dar tu, aievea, nicicând, iubire. "Iubirea ne-ntâlnită niciodată..." Smalțul pâlniei albastre a cerului se sparge lângă urechea toartei, și luna, mare și roșie, ca un soare în amurg, alunecă-ncet spre tărâmurile de dincolo ale pământului. Pe șoseaua cenușie, inundată de strălucirile roșii, umbrite argintiu, ale dimineții, trece o căruță
Două proze by G. Pienescu () [Corola-journal/Imaginative/12337_a_13662]
-
momentul prezent. E ca vadul unui rîu care se subțiază pe măsură ce apa i se apropie de locul de vărsare, și asta grație unghiului autoreferențial. Căci cine descrie lumea din unghi propriu nu are cum să nu-i absoarbă diversitatea în pîlnia acelui unghi. Tot ce s-a întîmplat are legătură cu tine și în tine se strîng toate. Celălalt criteriu, mai rar și tocmai de aceea mai bizar, apare cînd omul își privește viața în lumina unei perspective care îl precede
Gustul vieții în exil by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/7172_a_8497]
-
ușa și intră pe rînd în dormitor. Merg cu pași rigizi, solemni, acompaniați de o muzică ce abia se aude dintr-o odaie învecinată, unul din concertele lui Corelli imprimat pe o placă de ebonită pusă la un gramofon cu pîlnie; His Master's Voice. Primul care intră e Colonelul Arghir, în ținută de militar, la braț cu soția lui Teodora. Sînt urmați de Ana, frumoasa fecioară ce poartă o pelerină albă cu cruce roșie pe spate, uniforma surorilor de caritate
Bujor Nedelcovici, reeditat by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/15782_a_17107]