1,945 matches
-
Spiritul, spiritul său, un dulce spirit material, vine s-o îmbibe și să o umfle, dar nu în ape de amăreală, ci în cea mai dulce rouă care se păstrează din această amărăciune la evaporare. Îi cântă Umanitatea eternă în pântecul etern al sufletului. Singuri se ating sânii care încep să se umfle; vine să lăstărească din vis viața, viața visului. Săracul Avito! Se va trezi acum? Va dormi acum? A sosit ziua; îl ține de antebrațul în care e întregul
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
Nu se poate lăsa să treacă asta așa, fără protest. Nu ți-am spus, Marina, că nu vreau ca să-i faci copilului aceste lucruri? Așa s-a făcut mereu, răspunde femeia cu un rest de independență care îi iese din pântec. Tu nu vrei decât să impui legi noi... Cine ți-a spus asta? și cum Marina tace, continuă ridicând vocea: Cine ți-a spus-o? Să vedem, răspunde. Nu știi că sunt soțul tău? Săraca Materie, strângând geniul la pieptul
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
mai mare geniu ca geniul poetic. Fă poezie, Apolodoro! Capitolul IX Cu câtă neliniște Apolodoro se urcă în pat nopțile. Atunci sunt aurorele sale, sărbătorile sufletului. Se atinge în răcoarea cearceafurilor, ghemuit cum a fost înainte de a se naște, în pântecul matern, și așa, în poziție fetală, așteaptă somnul, așteptând de la divinul somn, pios refugiu al vieții sale, tărâm sigur în care recâștigă pofta de a trăi. Înainte de a se culca, citește din vreo carte, din cele pe care i le-
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
lucrau asupra instinctelor supraexcitate ale lui Apolodoro, la vederea apropiatei morți căci vedea clar că avea să moară această sărmană fată a avut nenorocul să se îndrăgostească a posteriori de domnișorul său, de tatăl fructului care acum îl ducea în pântecul său. Se vede singură și neajutorată, văduvă și mamă, și în clipe de disperare meditează la soluții extreme și funeste. Deși o consolează acum nefericitul Avito și soția sa, își răscumpără durerea împreună. Carrascal a adormit și Marina s-a
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
Fecioară, ce lume! și începe săraca să simtă apăsarea somniferului pe pleoapele sufletului, în timp ce Petrilla, satisfăcută de rolul de fată văduvă, a privit la unul și la altul fără a înțelege nimic, doar simțind că este vorba de viitorul fructului pântecului său. Și acum, sărmanul Carrascal, neîncrezător și făcând abstracție de soția sa, o cheamă pe Petrilla pentru a-i spune: Îți place fasolea, Petrilla? Destul; de ce mă întrebați? Așa, dar încearcă să mănânci cât poți mai mult, ai auzit? Cât
Dragoste şi pedagogie by Miguel de Unamuno [Corola-publishinghouse/Imaginative/1414_a_2656]
-
colorate, îngerul cu chip de tînăr frumos și pur, se pleacă ușor în fața Fecioarei Maria și îi șoptește taina cea mare. O vestește, o anunță ca pe o regină frumoasă, inocentă, blîndă și înțeleaptă, că este aleasă să poarte în pîntec pe fiul lui Dumnezeu. Viața. Și ea se pleacă ușor, tot cu mîinile împreunate pe piept, ca îngerul vestitor, ca să primească vestea cum se cuvine. Verdele consistent al pădurii din spate se-nfioară de plăcere... și pădurile de la Sibiel îi preiau
Actualitatea by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11378_a_12703]
-
în internatele de băieți. Însă în vreme ce în spațiul edilitar, arhitecții, adică aceia care construiesc, leninist, mai întîi în cap, sunt foarte puțini, în spațiul vast al aspirațiilor erotice suntem arhitecți cu toții. Colectiv și individual, capul nostru vîjîie de proiecte eleusine, pîntecele ne fierbe mocnit ca o oală sub presiune, iar fantasmele ne încolăcesc diafan și lasciv, uneori mult mai pătrunzător decît faptul de viață însuși. Un bun prieten, astăzi tătic de adolescent cu toate funcțiile întregi, dar pe atunci un tînăr
Artistul și amorul(mic eseu asupra fantasmei erotice) by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/11731_a_13056]
-
bătaia unui vînt care îți aprinde doar sîngele./ o, femeie cu sexul indolent și mereu receptor/ care te naște/ în timp ce tu o posezi/ cu unghiile rupte, cu degetele ca niște sfîrcuri roșii și palpitînde/ cu care îi apeși ușor pielea pîntecului ce tremură excitat./ o, mamă iubită, o, femeie ce te naște în vid/ hîrtiile în devălmășie zac pretutindeni/ îngropat din ele te ridici ca dintre valuri/ albe de var./ țipătul femeii în fața dezastrului/ trupului tău explodînd în erecție/ soarele a
Buba îngerului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10845_a_12170]
-
gustos inima/ dihonia roșie, fără chip/ cu ochii nu vezi, cu limba n-atingi/ sexul galben al nopții/ cîndva te-am cunoscut printre filele acestea/ chiar înainte de a le da eu însumi foc în alexandria/ cititor orb sînt acum cu pîntecul supt/ pe pieptul meu dezgolit/ un deget arătător/ fără mînă" (Biblioteca devastată). Insolențele articulațiilor defecte nu constituie decît semnele unei iubiri trădate, ale unor entuziasme întoarse pe dos. Poetul se apropie de sfera plinătății vitalului cu o laudă inversată, trecută
Buba îngerului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10845_a_12170]
-
proporții, volumul aduce cu un Leviathan înghițind treptat totul, fără un criteriu de selecție care să elimine temele secundare. Pentru autoare, nimic nu e secundar, orice detaliu fiind important și demn de a fi consemnat. Și, în felul acesta, în pîntecul Leviathanului se strîng Simmel și Weber, alături de Napoleon și Bismarck, Hugo și Tolstoi, alături de Nicolae Filimon și Ion Heliade-Rădulescu, Heinrich von Kleist alături de Acțiunea Franceză a lui Maurras, sau concepția lui Stewart Chamberlain, ginerele lui Wagner, alături de Gottlieb Biedermeier, personajul
„A cădea sub incidența“ by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4667_a_5992]
-
probleme cu respirația. Medicii chemați în salon n-au scăpat de ce le era mai frică. Plămânii mamei cedau din cauza unei condiții rare care este prezentă o dată la 80.000 de nașteri, cunoscută ca ”embolie cu lichid amniotic”. Lichidul amniotic din pântec a intrat în sistemul sangivinic al femeii. Un fir de păr sau o unghie provinită de la bebelusi au ajuns până la plămâni și au declanșat o reacție alergică puternică. Medicii i-au au intubat-o imedat pe femeie și au dus
A fost aproape să moară din cauza copiilor ei nenăscuți by Andrei Moisoiu (Google) () [Corola-journal/Journalistic/65217_a_66542]
-
adesea prin franceză. Au intrat în română din franceză și au fost adaptate după pronunțare următoarele cuvinte de origine japoneză: chimono „croială de haină femeiască, cu mâneca dintr-o singură bucată cu restul hainei“ < fr. kimono, harachiri „sinucidere prin spintecarea pântecului, folosită în special de samurai în caz de înfrângere“ < fr. hara-kiri, jiu jitsu „gen de lupte în stil liber, de origine japoneză, cu o tehnică specială“ < fr. jiu-jitsu, mikado „împăratul Japoniei“ < fr. mikado, samurai „aristocrat japonez (în trecut)“ < fr. samouraï
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
artei?" Amicul dădea din umeri, avea aerul să creadă că locuința nu făcea două parale. Ioanide scotea atunci un metru subțire de metal, carnetul și creionul și începea să facă măsurători într-o odaie, urcîndu-se pe un scaun, întinzîndu-se pe pântec, ca să poată introduce metrul pe sub mobile. În fine, combina repede o schiță, pe care o lăsa pe masă amicului, indicând și suma aproximativă. Acesta se lăsa cucerit de idee, devenea obsedat și, aproape fără greș, chema pe Ioanide, care, cu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
lui erau codificate. Gheruțe tari o țineau bine ancorată de cartea ei, de universul în care se născuse, puteai să sufli oricât de tare, că n-o puteai azvârli afară. Doar se oprea o clipă ca să facă față uraganului, lipea pântecul de rogojina grosolană a paginii, iar apoi pornea mai departe, cu pași egali și mulțumiți. Nimeni n-o putea scoate din patria ei, în care se pomenise și-n care avea să moară, prefăcîndu-se-ntr-o cojiță uscată la rădăcina unei pagini
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
alte vise. Știam: în construcția asta roz, ca din cuburi pentru copii, mai fusesem odată. Mai avusesem odată un păianjen complet transparent rășchirat în palma mea, greu ca o sferă de cuarț, doar cu punga de venin pulsîndu-i, smarald, în pântec. Mai strânsesem odată ochii, orbit de flacăra zorilor, într-una din radele acestei imposibile Veneții. Existau canale între vise, ele comunicau așa cum construcțiile din București comunicau toate unele cu altele, așa cum fiecare zi a vieții mele, la distanță de ani
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de vreme, ce trăia într-o scorbură de tei uriaș, și care se-nfățișă noaptea, ținând pe creștet, ca pe-un ulcior, luna enormă, rotundă ca un icosar de aur. Apucă oul cu prunc, și-l vîrî sub fuste, pe pântec, și, ținîndu-se pe deasupra cu palmele, ca o muiere grea, se lungi pe cuptor. În zori, în fața celor mai bătrâni din sat, care priveau cu mirare, o apucară durerile facerii. Răcni și se zbătu cu spume la gură și cu ochii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
săpăligi și țăruși cu ascuțișul călit în foc și începură să spargă gheața. Făcură și focuri împrejur, ca să scoată cu totul bivolul înaripat la iveală. Toți grămadă trudiră câteva ceasuri, până când putură, de jur-împrejur, să pipăie blana de catifea de pe pântecul inelat și să adune-n palmă solzișorii ca de caras de pe aripi. Și când, deodată, un tremur însufleți cornițele cu măciulii ale fluturului și picioarele subțiri începură să zvâcnească, țăranii retezară cu securea capul cât un butoi și-l rostogoliră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Peste diafragmă domină semnele de aer și foc, iar dedesubt, cele de apă și pământ. Că brațele corespund picioarelor, centura pelviană celei scapulare e vizibil și ușor de observat. Corespondențe ciudate leagă însă organele din cavitatea toracică de cele din pântec. Că inima corespunde ficatului, plămânii intestinelor și rinichilor, oricât de diverse morfologic ar părea, orice studiu embriologic o poate pune în evidență. În fine, dacă omul răstignit pe o imaginară cruce a sfântului Andrei își pune în evidență întreaga magică
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
quarcuri) abia lasă loc unui strop de lichid scânteietor, de gândire limpede, în care se developează țărâna structurată a lumilor, și asta doar pentru câte unul dintre miliardele de viermi cu conștiință de sine care se formează ghemuiți unii în pântecul altora, viețuiesc cât le este dat și se resorb apoi în conglomeratul colcăitor al pământului. Totul pe un fir de nisip de pe o plajă cât universul. Unde e loc pentru mîntuire? Și de ce ai căpăta, tocmai tu, mocirlă atomică, viața
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-mi coboară în creier. Acolo, ca un exponat într-un borcan gros de sticlă verzuie, palid și buhăit de spirt, zace el, cu pleoapele pe jumătate coborâte ca ale asiaticilor, cu zâmbetul extatic și fad, cu cordonul ombilical înfășurat în jurul pântecului. Ce bine îl recunosc! Cât de veridic îl imaginez! Oh, geamăn al meu, deschide-ți pleoapele rimelate, strînge-ți buzele rujate și dulci, umflă-te până sare în cioburi retorta și, prin țăndări de țeastă, prin mucilagii organice, ieși la lumină
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
organice, ieși la lumină! Luminează cu ochiul dintre sprâncene paginile de pieliță sidefie ale acestei cărți. Acestei cărți ilizibile, acestei cărți. Mama avea pe șoldul stâng o mare patăi roz-violetă în formă de fluture. Corpul vermicular se-ntindea orizontal de la pântec către fesă, o aripă cobora pe pulpă, iar cealaltă urca înspre mijloc. Lucrul acesta mi l-am amintit abia în adolescență, și nu în vreo reverie vesperală, ci în vis. Am visat, într-o noapte de iulie, după ce rătăcisem ore
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
aminte de mirarea mea când o priveam. Oare mamaia mea, pe care nu mi-o aminteam deloc, ca și când mama ar fi fost făcută doar de tataie, furase un fluture? Sau, sorindu-se goală pe malul Sabarului, pe când o purta în pântec pe mama, fusese atinsă de umbra unor aripi delicate? Am zăcut în pat până s-a făcut noapte intensă, tăiată doar în felii de dungile electrice de pe tavan și pereți, de la scânteile tramvaielor de pe Ștefan cel Mare. Eram excitat și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
îndepărtat și ultimele urme ale străvechii păduri. Am șters țeasta cu un șervet până când a-nceput să lucească mat, bilă de fildeș în comparație cu care fața Ancăi părea cărnoasă și vulgară ca un flasc organ sexual atârnând spre podea. Țâțele ei, pântecul ei suplu de adolescentă, șoldurile și picioarele ei învelite în cașmir albastru-electric atârnau acum ca franjurile unei meduze de convexitatea multicoloră a țestei. Am privit multă vreme, uimit, miile de linii, intersectate ca firele de ață ale unei bizare broderii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
auzi zgomotele din casă când te scufunzi cu totul în cada plină. Simțeam parcă și mirosul de transpirație ieșit din tufele subțiorilor lui. Simțeam apoi cum îmi prinde cu degetele tălpița sau cotul, când le-mpingeam în peretele elastic al pântecului. Simțeam pe o parte din corp, cum stăteam ghemuit, străveziu, umbra marelui fluture de pe șoldul mamei, eclipsând lumina slabă a becului ce se ținea legat de două fire-n tavan. Deschideam uneori pleoapele, mînjindu-mi corneea de lichid placentar, și, prin
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai disting acum e ovalul ferestrei și portocaliul mai închis al paginii. Și o dâră din aceeași culoare murdară pe muchea pixului. În sfertul de oră (poate) de vizibilitate care a rămas, mă întorc la cuvântul decupat în alamă. PÎNCOTA. "Pîntec", mi-am spus imediat, mergând mai departe prin lumina stridentă și fierbinte, dar cotind-o pe o stradă perpendiculară. De-o parte și de alta a străzii se-nșirau clădiri pătrate, galbene, cu tencuiala fărâmițată, ca niște morminte etrusce. Un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]