1,655 matches
-
pîndă, parcă toate îl judecă. revenind pe palier, X descoperă în dreptul ușii o mănușă albă, dantelată. mănușa dreaptă a doamnei Bordaz. Și, chiar în dreptul scărilor, lesa lui Pexy. Cum de n-a văzut-o însă cu cîteva minute înainte ? „Și papagalul ?” Papagalul ? „Papagalul, da.” Din nou, X nu înțelege nimic. Vocea insistă. „Și papagalul ?” X nu mai are timp să răspundă. Coboară în grabă scările întrucît se simte într-o mare întîrziere. Cînd este întîrziere, întregul său organism funcționează ca un
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
parcă toate îl judecă. revenind pe palier, X descoperă în dreptul ușii o mănușă albă, dantelată. mănușa dreaptă a doamnei Bordaz. Și, chiar în dreptul scărilor, lesa lui Pexy. Cum de n-a văzut-o însă cu cîteva minute înainte ? „Și papagalul ?” Papagalul ? „Papagalul, da.” Din nou, X nu înțelege nimic. Vocea insistă. „Și papagalul ?” X nu mai are timp să răspundă. Coboară în grabă scările întrucît se simte într-o mare întîrziere. Cînd este întîrziere, întregul său organism funcționează ca un ceas
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
toate îl judecă. revenind pe palier, X descoperă în dreptul ușii o mănușă albă, dantelată. mănușa dreaptă a doamnei Bordaz. Și, chiar în dreptul scărilor, lesa lui Pexy. Cum de n-a văzut-o însă cu cîteva minute înainte ? „Și papagalul ?” Papagalul ? „Papagalul, da.” Din nou, X nu înțelege nimic. Vocea insistă. „Și papagalul ?” X nu mai are timp să răspundă. Coboară în grabă scările întrucît se simte într-o mare întîrziere. Cînd este întîrziere, întregul său organism funcționează ca un ceas. niște
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
mănușă albă, dantelată. mănușa dreaptă a doamnei Bordaz. Și, chiar în dreptul scărilor, lesa lui Pexy. Cum de n-a văzut-o însă cu cîteva minute înainte ? „Și papagalul ?” Papagalul ? „Papagalul, da.” Din nou, X nu înțelege nimic. Vocea insistă. „Și papagalul ?” X nu mai are timp să răspundă. Coboară în grabă scările întrucît se simte într-o mare întîrziere. Cînd este întîrziere, întregul său organism funcționează ca un ceas. niște cifre încep să clipească, niște rotițe încep să se învîrtă mai
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
funcționează ca un ceas. niște cifre încep să clipească, niște rotițe încep să se învîrtă mai repede. rotițele cu zimți devin mai zgîrietoare întrucît zimții devin mai ascuțiți. Vocea știe că X n-a observat din nou un detaliu esențial. Papagalul doamnei Bordaz a dispărut din colivie. În schimb X a observat altceva, iar în adîncul lui speră că Vocea nu știe ceea ce a reținut el, ceea ce i s-a înfipt acum în creier ca o schijă. Și anume faptul că
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
luminat ca la 25 mai, iar casa ardea foc și pară. Asta așa, ca să vedeți matale ce Însamnă să schimbi șiru la zodii! Dă cum mi s-a năzărit asta, gura mi s-a uscat mai ceva ca limba dă papagal. La răscruce am dat cu ochii de-un gabor și m-am Întors; p-ormă am luat-o razna pă niște coclauri care sunt o rușine că Încă mai ie În capitală; io sufeream ca argentinean - dumicatu cui le-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
repudia tot ce este vremelnic și himeric. — Nu te necăji, l-a consolat Parodi. Grăuntele de nisip Îți va fi identic cu al meu, mai ales dacă vorbești Înaintea mea. Ai cuvântul, prietene Montenegro. Prima recoltă de porumb e pentru papagali. Montenegro s-a grăbit să riposteze: — Nici vorbă. Après vous, messieurs les Anglais. V-aș ascunde zadarnic, de altfel, că interesul mi-a scăzut vertiginos. Don Commendatore m-a dezamăgit: Îl credeam un bărbat mai solid. A decedat - pregătiți-vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
nu mai lasă nici pic dă untură. Ce șozuri mai duce vântu pă aripi, coane Lumbeira! Mai nainte să-ți Îngropi molarii În pudinca asta ingleză, totu se schimbă pe nesupă samă și dă unde până mai ieri te năucea papagalu, acu iești tu pă trapez și-l năucești pă dânsu. Nu că mă lași să minciunez, da-ți spun că mandea ieram mai lipit ca pistonu dă siringă la Institutu dă Prognoză „Veterinarele Diogo“ și că duhoarea dă tren iera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
jumătate de oră, după ce am admirat puternicul avânt al localității, am ajuns la conacul poetului. Proprietarul, don Nicasio Medeiro, ne-a debitat, după o vișinată scurtă și niște sandvișuri cu brânză, mereu noua și amuzanta anecdotă cu fata bătrână și papagalul. Ne-a asigurat că, grație Atotputernicului, un mediocru reparase șandramaua, dar că biblioteca răposatului Nierenstein era intactă, din pricina momentanei lipse de fonduri pentru a Întreprinde noi Îmbunătățiri. Într-adevăr, pe rafturile de pitchpin am zărit o masivă serie de cărți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
să crez că nu ținuse mișcarea cu azilatu. Maneglia, brutaru, a făcut-o lată și mi-a trântit că chiar Îl oboseam cu iordanele și că să nu aștept dă la dărnicia lui nici baremi un fir de fărmitură pentru papagal. Mai multă baftă am avut cu magazineru Arruti, care l-am importunat atâta că i-am manglit un kil juma dă făină, care cu iel mă puteam lipsi să prânzesc. Nu-i totu lapte și miere pentru creștinu dă vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
mâna lui garafa cu oțet, de iera goală, io aș fi angajat fotografu, să dau instantaneu la cofetăria Molino. Îl și văz la vitrină. Pă Jacqueline am tentat-o cu râsu, că i-am zis bancu ăla cu călugărița și papagalu. Pă loc, cu lipsa dă gust a cârlanului care i se termină subiectele, am zis ce mi s-a năzărit mai Întâi: „Jacqueline, și dacă p-ormă am merge la lac?“ „P-ormă?“, a zis și m-a lăsat bușbeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
putea lua drept un magnat dân primu pavilion. La treișpe și douăzeci, camionu a sosit mai devreme și, când tovarășii dă cruciadă s-au bucurat potop să mă vază, care nici nu apucasem să halesc la micu dejun pâinea lu papagalu doamnei femeia de servici, toți votau să mă lase acolo, cu pretextu că mergea cu camionu dă măcelărie și nu cu macaraua. M-am prins dă ei ca remorca și mi-au zisără că, dacă promiteam să nu nasc nainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
japonii m-a cărat și m-a pus În patu meu privat. În noaptea aia jalnică, mâini necunoscute m-a ușuratără dă două bătrâne juma dă pesos. Legea o să mă apere, am dat să zic cu gâtu ca limba dă papagal și, mai ceva ca cât ai clipi dân gene, ieram d-acu În secțiune, ajutând cu sincer dezinteres forțele dă ordine. Domle Vice, am repetat, mandea vă rog decât să-l aflați pă holbatu de mi-a șparlit ălea două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
te arăta foarte clar, cu hibe cu tot. Mulamentu lu Mercur se perdea În susu la cupolă și mărea misticismu propiu dân distribuția dă răvașe; ghișeele te ducea cu mintea la confesionale; după tejghea, fonționarii făcea schimb dă povești cu papagali și fete bătrâne sau juca ludo. Nici un suflender În sectoru poblic. Sute dă vizuali și biciclete s-au ciocnit țintind la mine. M-am simțit pasăre rară. Cu gând să m-apropii, mi-am tras saliva-n pept ș-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
dragostei, înăbușindu-și în această plăcere decepțiile pentru gloria pierdută. Până când femeile au luat-o, ca și în cazul meu, pe urma gloriei. L-au părăsit și ele. Atunci Dodo s-a angajat la un restaurant. Bietul Dodo. Ca un papagal..." De ce ca un papagal, n-am înțeles. Anton fusese judecător. Cum auzea de o ceartă se și înființa. Punea întrebări, cerea lămuriri, vroia să-și formeze o părere. Îi plăcea să-și aducă aminte câte fleacuri îi influențaseră altădată sentințele
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
această plăcere decepțiile pentru gloria pierdută. Până când femeile au luat-o, ca și în cazul meu, pe urma gloriei. L-au părăsit și ele. Atunci Dodo s-a angajat la un restaurant. Bietul Dodo. Ca un papagal..." De ce ca un papagal, n-am înțeles. Anton fusese judecător. Cum auzea de o ceartă se și înființa. Punea întrebări, cerea lămuriri, vroia să-și formeze o părere. Îi plăcea să-și aducă aminte câte fleacuri îi influențaseră altădată sentințele. "Cei din sală își
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Martei, am încercat să intru, să mă ascund. Dar portița era încuiată. N-am avut încotro și am mers mai departe. La cafenea, pescarii m-au privit indiferenți, în vreme ce din arțarul care își arunca umbra peste mese ciorile țipau ca papagalii: "E un cerb! E un cerb!'" Când am încercat s-o iau spre pădurea de sălcii, cineva mi-a strigat: Nu pe-acolo, pe aici". Era tata. Avea buzele vopsite cu roșu și făină pe față. "Ți-am spus, băiete
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
secretar, că s-a procedat corect (așa! să mă țin tare pe poziție, nu trebuie să cedez o iotă!), s-au analizat cu multă obiectivitate faptele, rezultatele obținute, munca depusă (tii! Ce bine-mi vin toate astea pe limbă!)” “(Mare papagal mai are și madama asta!)” “și, în lumina tuturor, acestor lucruri s-a dispus acordarea calificativului corect și cinstit (i-am trântit-o!)” “(Începe să mă calce pe nervi cucoana asta cu retorica ei sforăitoare!) Aș putea să aflu și
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
plăcut ploaia și copacii cu crengi goale, dar acum începuseră parcă să îmbătrânească. Sim țeam nevoia de căldură. Înăuntru era bine. Pe băn cile grele, de lemn, oamenii așteptau să se elibereze cabinele telefonice. Pe o masă de sticlă, un papagal stă tea la locul lui, pe băț, și privea în jur. Am întins mâna spre el, dar s-a ferit. S-a uitat la mine și s-a scuturat. Ochii negri mă priveau fix, fără să clipească. Continuu, de parcă voia
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
afacerile tale unde vei câștiga o sumă frumoasă. Loto: 83-29-53“ Am vrut să i-l dau înapoi, dar a spus că îl pot păstra. Am zâmbit și i-am mulțumit. Nu era nimic adevărat. M-am ridicat să plec, dar papagalul se uita în continuare la mine. N-am mai dat nici un telefon în seara aia. Înainte să mă îndepărtez, m-am mai uitat încă o dată la pasăre și i-am făcut cu mâna. S-a scuturat și s-a întors
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
altcineva? Bianca privește din centru, are pe altcineva?!? o să-ți spună el mai încolo, vreau acum, ce contează?!? ei îi plac poveștile de dragoste, mai ales cele repovestite, de mine, de ea... și mai ales eșecurile, finalurile, când pică de papagal ea, eu... ne mai plac aterizările, la punct fix, cu nota maximă, 10!!! Cambreurile de final și mâinile ridicate a victorie pe care Bianca mia le exemplifică cu demnitate, precizie, impecabil... și cumpăna dinainte și țucahara cu dublu șurub în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
Un alt no „din lumea reală”, Hyakuman, vorbește și el despre această rătăcire prin spațiile-limită, legată tot de ideea pierderii, a despărțirii. Și aici există un shite, o femeie care bate drumurile în căutarea unui copil pierdut, copilul cu un papagal pe mâneca hainei. Dansul lui shite, cu nesfârșitele sale rotiri amețitoare, nu izbutește să-l facă pe copil să apară și, astfel, în cele din urmă, „zadarnicul vis se curmă în veșnica absență”. Numai regăsirea copilului pierdut ar putea pune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
de fascinație a morții, Mumia a ales, ca să zicem așa, să se claustreze în singurătate, să se îngroape de vie în întunericul morții, închizându-se într-un dulap-cavou unde nu pătrunde nici un fir de lumină. În nebunia ei, se crede papagal. Indiciu simptomatic: papagalul, pasărea imitatoare a graiului omenesc, evocă în chip straniu dublul, întruchipat uneori de un ecou auditiv care este și nu este vorbă rostită de om1. Femeia are, de altfel, pasiunea dublurilor. Autorul ne spune că s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
morții, Mumia a ales, ca să zicem așa, să se claustreze în singurătate, să se îngroape de vie în întunericul morții, închizându-se într-un dulap-cavou unde nu pătrunde nici un fir de lumină. În nebunia ei, se crede papagal. Indiciu simptomatic: papagalul, pasărea imitatoare a graiului omenesc, evocă în chip straniu dublul, întruchipat uneori de un ecou auditiv care este și nu este vorbă rostită de om1. Femeia are, de altfel, pasiunea dublurilor. Autorul ne spune că s-a închis în casă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
nimic între ele. Abia mai târziu am deslușit la una - un accent oarecum tărăgănat pe care l-am mai auzit odată, de mult, în cântecul unei italience. Femeia aceea împărțea secretele destinului dintr-o cutie cu trapez minuscul de pe care papagalul cenușiu, cu lunete albe și coada colorată roșu cardinal, trăgea din când în când cu pliscul planeta vreunei servitoare. Mi-aduc aminte de apariția ei, în zilele de toamnă, pe ulițele liniștite, cu un plod pe spinare, înfășurat în cârpe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]