1,290 matches
-
tinerii își jură în secret credință unul altuia. Când tânărul provincial își întinde cu duioșie spre ea brațele deschise, Maud, ca o fetișcană neștiutoare și neprihănită, se ferește de această îmbrățișare cum nu se poate mai castă, menită să le pecetluiască logodna. Nu îi permite viitorului soț mai mult decât un sărut nevinovat pe frunte. Prin urmare, Maud își joacă rolul fără vreo urmă de remușcare. Își pune planul în aplicare ca un robot, fără să simtă vreodată nici cea mai
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
locuiască într-un apartament care să nu aibă mai mult de trei camere. Tânărul, îndrăgostit până peste urechi de Clara, acceptă fără șovăire și declamă, pe un ton oarecum solemn: "De vreme ce am căzut la învoială, iată-ne logodiți". Pentru a pecetlui pactul iubirii dintre ei, el o sărută "ușor, cast". "Așteptam de ani de zile, își amintește Clara Malraux în memoriile sale, să aud o voce tandră de bărbat [...]. Avea buzele calde. De vreme ce văzusem ce era de văzut, sau cel puțin
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
trezit oroarea lumii civilizate nu sînt cunoscute în campaniile valahe decît prin ecouri foarte slabe". Acest război însă va oferi prilejul unei celebrări naționale: Plevna intră în poemul eroic. În acest caz, eroul este Carol, al cărui război trebuie să pecetluiască unirea cu națiunea. Această unire sacră rămîne totuși mai mult o dorință decît o realitate politică, în condițiile în care liberalii radicali conduc jocul. Fiecare etapă a angajării în război trezește puternice opoziții: încrederea în ruși nu există, există în
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
sfîrșitul lui iunie 1940, pentru București totul depinde de bunul plac al Berlinului. CAPITOLUL IV România în război COSTUL ALIANȚEI GERMANE Pierderea Basarabiei constituie pentru diplomația lui Carol II un grav eșec, iar cea a Transilvaniei, cîteva săptămîni mai tîrziu, pecetluiește sfîrșitul domniei și așază țara într-o totală dependență față de Germania. Pe la mijlocul lui august, prin București se răspîndesc cele mai negre zvonuri. Un ziarist american povestește cum că în magazinele de pe Calea Victoriei se spune că Hitler a oferit România cadou
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
dar degeaba. Logica puterii devenise un fel de logică cvasi-științifică. Colectivizarea urma să se impună ca o dogmă, cu toate reticențele celor care, chiar în interiorul partidului, o considerau nepotrivită și prematură. Adeziunea la colectivizare era un fel de a-ți pecetlui loialitatea față de Moscova. Cu toate că nu era convinsă de nevoia urgentă a colectivizării, Ana Pauker s-a supus deciziilor lui Stalin și Gheorghiu-Dej. Plenara Comitetului Central al partidului, din 3-5 martie 1949, decide programul de transformare socialistă a agriculturii. Mijloacele pentru
by CATHERINE DURANDIN [Corola-publishinghouse/Science/1105_a_2613]
-
ingrata sarcină. Tatăl a căzut, probabil, lovit de el strigînd, asemenea lui Cezar: "Și tu, fiul meu!" Brutus reprezintă, în istoria noastră, imaginea fiului care conspiră și comite crima eliberatoare. După ce și-a ucis tatăl, fiii l-au mîncat împreună, pecetluindu-și în sîngele lui unirea întrucît nimic nu-i apropie mai mult pe oameni între ei decît o crimă comisă împreună. Acest ospăț primitiv este reînviat de atunci de ospățurile confreriilor totemice, ale corporațiilor și ale altor mulțimi artificiale numai
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
au rezultat o serie de polemici și discuții care i-au speriat pe cititorii tradiționali de SF, care au început să renunțe la abonamente. Dar noutățile nu atrag un nou public suficient de numeros încât să-i înlocuiască, fapt ce pecetluiește soarta revistei, care, în 1966, este amenințată cu dispariția. Mulțumită lui Brian Aldiss și Anthony Burgess, revista obține o modestă subvenție de la Consiliul Artelor. New Worlds reapare. Însă difuzorii refuză să-și asume vânzarea anumitor numere sub pretextul că textele
by Roger Bozzetto [Corola-publishinghouse/Science/946_a_2454]
-
și că nicicând nu-i scăpase ceva ce nu trebuia să se afle, nici măcar în cazul unui prieten... Manuscrisul aprținea lui Galeazzo di Tarsia, un eretic. Don Terentio puse de mai multe ori degetele în cruce pe buze pentru a pecetlui taina lor. Dar astea sunt poezii! Da, sunt poezii, dar acest Galeazzo a murit asasinat și nu se știe de ce, mai mult... Don Terentio rămase o clipă în tăcere ca și cum ceva l-ar îngrijora sau supăra, apoi cu mâna făcu
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
1927, p. 1, în Nae Ionescu. Teologia. Integrala publicisticii religioase, p. 234: "De când apare "Cuvântul", importanța pe care am acordat-o problemelor bisericești și religioase nu a avut ca substrat o dorință de scandal. Ca insultători ai Bisericii am fost pecetluiți și Crainic, și eu (Nae Ionescu-n.n.C.M.) -, e adevărat; dar nu e om de bună credință care să ia în serios asemenea acuzații. Insultători, elemente de scandal și profitori ai tulburărilor din Biserică sunt, desigur, în țară. Dar nu
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
trăiește, de exemplu, Într-un dialog mai mult cu sine Însuși, cu atât Îi va fi mai greu să se desprindă de propriile interpretări și aprecieri asupra existenței.) Colac peste pupăză. (Sunt situații când un necaz nu vine singur, următorul pecetluindu-l pe primul, prin imprevizibilitatea sau asprimea sa: „A fugit de popă și a dat peste dracul”.) „Împrejurările neprielnice nu ne fac ceea ce suntem, dar ne arată cine suntem.” (La Rochefoucauld) Pasărea vicleană dă singură În laț. (Cel prea Încrezător
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
înghițiți de un sorb perfid, acela al tragicei iluzii. Victime ale unei halucinații care nu face decît să îți schimbe semnul, ei se aruncă de pe un parapet într-o apă... care nu există. Un salt în himeră, adică în neant, pecetluind niște sărmane vieți care, pierzîndu-și înțelesurile, și-au prăpădit și rostul. Florin Faifer Drama de a nu fi Mi-amintesc de o frumoasă vorbă a lui Gorki: "Sînt oameni care putrezesc și oameni care ard". Lumea se împarte în cei
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
adreseze dorinței cititorului, cît de oportun Îi răspunde și cît este de persuasiv. Pentru că nu vreau să intru În amănunte, voi spune doar urmînd teza profesrorului William James din Adieu à la littérature - că destinul social al literaturii a fost pecetluit de momentul autonomizării ei , Începînd cu poezia, după mijlocul secolului al XIX-lea. Din acel moment, literatura Îsi urmează ineluctabil calea de produs de nișă. Apariția noilor medii electronice Îi accelerează declinul, dar, pe de altă parte, Într-o primă
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
1949-1952): "Pace înseamnă: să nu-mi fie teamă,/ Să nu mă pândească/ vreo mână hoțească,/ drapelele comunii la cârmele lumii" sau: "să fii tânăr înseamnă să crești/ Ne-ncetat spre mai mult și mai bine..." Autoare și de fabule, Nina Cassian pecetluiește în "Critica de jos" practici abominabile din lumea literară a perioadei staliniste. În ciclul "Muzeul cu antichități", comentează liric și satiric umilința, ipocrizia, impostura, patima. Un anume senzualism aprinde carnea versurilor Ninei Cassian, revărsându-se asupra trăirilor sau asupra naturii
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
tatăl său, economul Ion Stamate, l-a botezat pe poet, fiindcă el era și duhovnicul familiei Eminovici, căpătînd cu aceasta încă o dovadă că familia Eminovici locuia atunci în Botoșani, lîngă Uspenia 11. Dar actul publicat de Corneliu Botez a pecetluit și data nașterii la 15 ianuarie 1850, care vom vedea mai departe nu este cea corectă, deși ea a fost repetată în toate ocaziile, mai ales cînd unii eminescologi au căutat și argumente contra datei de 20 decembrie 1849, susținută
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
fost silită să plece de la bărbat, înainte de a naște. A născut în mare taină, la soră-sa, Marghiolița Mavrodin, din Botoșani. După această aventură nereușită, s-a împăcat cu ideea că va fi trimisă la mănăstire. Aceeași soartă a fost pecetluită și pentru fiică-sa, Xenia. Actul scris la primăria comunei Curtești, cu nr. 431, din anul 1917, septembrie 28, cînd a murit călugărița Xenia Velizar, arată că ea avea 77 de ani deci fusese născută în anul 1840 și a
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
-le de mizeria proprie, și răul interior. Un fel de întâmplări în (i)realitatea noastră zilnică, de nimicuri ridicate la rang de catastrofă ce validează vidul ontologic. Cercul se închide de fiecare dată într-o consemnare apatică, obosită, dezavuată, care pecetluiește legătura aceasta teribilă între ieri și azi, între afară și înăuntru, între totul și nimicul existențial: "(azi când mergeam pe stradă/ niște copii se băteau cu pietre// în stația de tramvai am/ văzut o femeie care/ avea un scuipat pe
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Laurențiu (Călătoria de seară, E.P.L., București, 1969; Imnuri către amurg, Cartea Românească, București, 1970; Poeme de dragoste, Cartea Românească, București, 1975; Zodia leului, Cartea Românească, București, 1978; antologia reprezentativă Poziția aștrilor, Cartea Românească, București, 1980; Psyche, Cartea Românească, București, 1989) pecetluiesc această mitologie poetică, a creatorului pe deplin conștient de harul care îl încadrează, cu justețe, în familia celor aleși s-a și vorbit adesea, în cazul acestui autor din Zodia Leului peste măsură de orgolios, despre "mitologia romantică, în latură
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Monsigny, masa luată în comun era considerată, de discipolii părintelui Bazard și ai părintelui Enfantin, drept expresia semnificativă a solidarității lor mistice. De asemenea, în organizarea falansterului fourierist, număra} mare de festinuri trebuia să ilustreze și, în același timp, să pecetluiască armonioasa coeziune a omunității... Banchetul, o lucrare a lui Michelet 69 publicată postum, dar care a fost redactată în 1850, e consacrată în întregime elogierii acelei "virtuți puternice" care este "miracolul asocierii". "Sfînta Masă", proclamă, la rîndul său, Michelet evocînd
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
factorii mai puțin spectaculoși [...] care au făcut posibilă ieșirea României din război” și de a-i scoate la lumină pe acei „anonimi” care în momente istorice decisive devin, „ca în corul antic, ochii și urechile lumii și vocea ce va pecetlui dezlegarea adevărului”. În special prin „anonimi” (un soldat, o servantă, un fotograf, un agent de poliție ciudat) sunt aduse în carte secvențe de istorie. Prin unii, mai cu seamă prin ubicuul fotograf Gogu Pană, narațiunile se articulează într-o manieră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288929_a_290258]
-
contradicția sa se transformă într-o non-contra-dicție: a aruncat o punte deasupra prăpastiei pe care a creat-o; [...] însăși contradicția sa a de-venit un zid de netrecut și a cărui poartă nu se putea deschide în fața nimănui căci o pecetluise cu principiul non-contradicției"14. Teribil reproș. Pentru Fondane, Lupasco îl refuză pe Dumnezeu în sînul logicii sale: filosofia sa este o nontologie, "un fel de ontologie a ne-ființei". Fondane cunoaște, desigur, rolul pe care Lupasco îl atribuie afectivității. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
a pro-ducției și pieței. Ei sînt cei care, în contextul respingerii de către naționalisme a oricărei federații politice și al apatiei europene a populațiilor, vor devia și implanta construcția europeană pe teren economic. Ia astfel naștere o primă Europă, foarte redusă, pecetluită de reconcilierea franco-germană, cimentată de creștin-democrație și de partidele social-democrate. Iată etapele ei: 1948: Congresul Europei de la Haga și fondarea unei "Mișcări europene". 1949: Consiliul Europei. 1951: Comunitatea Europeană a Cărbunelui și Oțelului (CECO). 1954: respingerea de către Franța a proiectului
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
mondială. Gaullismul, care părea o etapă asociată războiului, revine și structurează o nouă Republică în 1958. În aparență, acesta izolează Franța de procesul comun prin producerea armei nucleare și respingerea oricărei supranaționalități. Cu toate acestea, de Gaulle este cel care pecetluiește în mod solemn reconcilierea franco-germană și sub guvernarea căruia se accentuează dezvoltarea economică ce integrează Franța în procesul comun, și tot în timpul regimului său Franța se pacifică pe deplin prin renunțarea la Algeria; eliberîndu-se de imperialism, ea intră definitiv în
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
Vom muri și vom fi liberi!" Fără să știe, poate, ei repetau un strigăt pe care strămoșii lor n-au ezitat, în alte vremi, să-l arunce ca o sfidare în fața despotismului, a injustiției, a minciunii înrobitoare. O legătură tainică, pecetluită cu sânge inocent, se refăcea sub ochii mirați ai lumii. Era angajamentul demnității regăsite, era voința de a se opune până la capăt răului, acelui rău care, nutrit din toate aluviunile istoriei, luase un nume și pecetluia definitiv o epocă. Minunea
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
înrobitoare. O legătură tainică, pecetluită cu sânge inocent, se refăcea sub ochii mirați ai lumii. Era angajamentul demnității regăsite, era voința de a se opune până la capăt răului, acelui rău care, nutrit din toate aluviunile istoriei, luase un nume și pecetluia definitiv o epocă. Minunea s-a produs. Încă nu-i cunoaștem, statistic, prețul, dar știm că ceea ce ține drept cântarul acestei clipe, ceea ce o recomandă în fața istoriei, sunt mii și mii de vieți sacrificate într-o admirabilă reacție de redresare
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Vulcănescu subliniază că, pentru țăran, lumea are sens, că există o corespondență "cosmică", sesizabilă prin semne, prin observarea astrelor. Soarta cuiva este strâns legată de "rost" (adică de "integrarea lui ierarhică și spațială referitoare la lume"); chipul unui om este pecetluit de rost și de soartă, care definesc poziția individuală în raport cu grupul în care omul trăiește. Destinul - în sens individual - a fost examinat însă cu atenție și formulat cu originalitate conceptuală de către doi dintre discipolii lui Noica, de Gabriel Liiceanu și
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]