1,580 matches
-
și-și cumpărase coalele litografiate. Începu sa citească lecțiile din primăvară, tocmai acelea în care se aflau elementele pe care le căuta, și o ipoteză începu să i se contureze. Avu satisfacții de detectiv. Se culcă târziu după miezul nopții, răpus de emoțiile zilei, și se deșteptă abia la prânz, când soarele era sus pe cer. Peste noapte visase că făcuse cu Otilia ceea ce i se întîmplase cu Georgeta și fu profund mâhnit. I se părea că profanase o imagine sfântă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
e să aibă o familie, să aibă copii în care să retrăiești, care să-ți ducă mai departe numele. Dumnezeu mă pedepsește, mă osândește la sterilitate sau poate îmi deschide ochii și-mi zice: "Stănică, fii brav, nu te lăsa răpus de sentimentalisme, gândește matur." O să mă gândesc până am s-o fac într-un fel. Stănică întreținea pe bătrân într-o continuă teroare, împărtășindu-i decesuri: - Moș Costache, nu știi una? Colonelul, colonelul Constantinescu, cel din sus de lângă Arionoaei, de la
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
și fără lipsă, căci ce-i omul? Omul, ca iarba, zilele lui ca floarea cîmpului". Și apoi, tu nu pui în cântar mare mila Domnului, care și de șapte ori șapte de vom greși ne va învrednici cu milostivirea lui? Răpus de marele efort oratoric, părintele dădu pe gât un alt pahar de vin, și apoi zise cu glas profund: - "Miluiește-mă, Dumnezeule, după mare mila Ta, și după mulțimea îndurărilor Tale șterge fărădelegea mea." Popa Țuică îi dădu replica dăscălește
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Ana Renei de Herseni, o vară primară a bunicii noastre dinspre mamă. Unchiul Gustl, care își făcuse stagiatura de inginer silvic în Bucovina, știa de simpatia ce o nutrise împăratul bunicului Constantin Tarangul și de cerbul cu 22 de ramificații, răpus de împărat la Putna în 1851. Cerbul cu pricina era un monument al naturii, semnalat lui Franz Joseph printr-o scrisoare a bunicului, pe care îl tutuia fiind „Amtskollegen“ (colegi de vechime). Înainte de a începe vânătoarea, împăratul a îngenuncheat la
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
cărora duc păsările, ca și cum le-ar fi plătit. Pentru cazul c-aș fi controlat. Sau turnat. Nelegal, sau aproape, ar rămîne faptul că au fost serviți direct din abator. Șoferul se ridică din pat și închide fereastra. Apoi, tot mai răpus de băutură, își îmbracă pijamaua. Cînd dumneavoastră v-ați lovit de niște neajunsuri în viața de uzină, v-ați apucat să scrieți. Înainte, desigur, ca orice tînăr cu înclinații literare, veți fi cochetat cu etern-umanul, cu ideile mari, un alt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cu proporțiile mărite de efectul depărtării, dar înrădăcinată mai bine cu fiecare gînd, vechea iubire devine boală. O boală pe care încerci s-o învingi, vorba lui Blaga, prin fiecare pagină scrisă. Deocamdată, mă învinge boala pe mine, recunoaște Mihai, răpus de vorbele Lilianei, care s-au înfipt în el cu violență. Iar eu amîn mereu ziua cînd să încep bătălia, adaugă trist. Stă gîrbovit pe marginea canapelei și privește în jos. Cînd simte palma femeii atingîndu-i tîmpla, o reține, strîngînd-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
film, după terminarea căruia să înceapă bătălia pentru a învinge boala. Am adormit! sare în sus Ion, răsturnînd în spate scaunul. Cît timp Mihai s-a schimbat de salopetă, inginerul Arbore a pus capul pe brațele așezate pe biroul vecin, răpus de oboseală. Mihai a profitat și l-a lăsat să doarmă, iar el, cufundat în scaunul de la biroul său, a privit lung brîndușele de sub sticlă, lăsîndu-și gîndurile slobode. Să mergem. Ies pe poartă la ora 20, o dată cu femeile care au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
doar tatăl lui, cînd el a venit pe acasă singur, după ce se despărțise de Teona, i-a spus: "Fă-i o vizită cumătrului Ion; s-ar bucura; ați lucrat o vară întreagă împreună pe litoral; mereu își amintește cum te răpunea somnul spre ziua și dormeai măcar o jumătate de oră stînd în fund, cu spatele rezemat de gardul verde, să nu te prindă șeful de echipă că dormi; fata lui Ion s-a făcut frumoasă și învață bine..." Mihai nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Liuță, ne-am îmbătat amîndoi... îl ceartă Mihai. Cu vin! face prietenul un gest categoric. Iar cei vechi spuneau că-n vin e adevărul... Eah! strîmbă el din nas a lehamite, iar fața lui trădează dezgustul. Știi ce te-a răpus azi, iar pe mine m-a înveninat? Întîlnirea cu Doris. Nu mă interesează cîte cămile valorează ea, nu asta e important. Ai asaltat-o cîndva pe maică-sa, fără succes, iar acum fiica ți s-a oferit singură, pentru că asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
doar foarte rar, a simțit-o alături de el pe femeia tînără și frumoasă, pe care o cunoscuse de cîtva timp și cu care se împrietenise: Ana. Acum, ajunsă doamna Vlădeanu, Ana intră militărește în camera în care se odihnește el, răpus de chinul scrisului, și întreabă cu voce de pedagog venit în inspecție de ce doarme cu lumina aprinsă. Ce mai știi de Teona, Mihai? Întrebarea lui Dinu îl face să tresară; bucata de portocală îi scapă din mînă și, cînd își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Rhaedestos (acum Rodosto) lângă malul mării, unde întru adevăr a fost în siguranță, dar totuși, în urmarea strapațelor războiului, el, vicleanul plănuitor al campaniei de cucerire în contra Constantinopolului, simți în sine germenul acelei primejdioase boale care curând după asta îl răpuse pe d-a pururea. Puțini cavaleri scăpară numai spre Adrianopol la tovarășii lor de arme carii rămăseseră acolo și carii de atunci încoace încăpură la mai mare primejdie, de vreme ce regele Ioannițiu, mândru de biruința și de prețiosul său gaj de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
tehnica interogării. Tata vrea să cucerească lumea; eu vreau doar tot ce are mai bun de oferit acest departament al poliției“. Preston Exley și Ed Exley le-au supraviețuit lui Thomas și Marguerite Exley (născută Tibbetts), adevărata doamnă a clanului, răpusă de cancer acum șase ani. Oare le simt lipsa În viața lor personală? Preston ne-a spus: „Doamne, În fiecare zi! Amîndoi sînt de neînlocuit“. În această privință Edmund a fost ceva mai nuanțat. „Thomas a fost Thomas“, ne-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
-i dezvăluie soției că iubitul ei poet și-a găsit o nouă pasiune și vrea să afle cum l-ar pedepsi. În primul moment, Corina spune că l-ar ucide chiar ea (Cu-a mea mână eu viața le-aș răpune), însă apoi recunoaște că pieirea celui drag ar însemna propriul ei sfârșit (de-a muri Ovidiu ?.../ Eu încă voi muri - I 3), ceea ce determină protestul soțului încă îndrăgostit (Ba nu-i muri, amorul ce încă mă cuprinde/... va deveni un
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
mândru stâlp al Troii !), în pofida faptului că inițial zeii păreau să fie de partea adversarilor (Ziceau că zeii noștri cu dânșii țin, și vezi/ Cum lasă-n părăsire oastea năvălitoare - IV 1). Oștenii susțin că nimeni nu-l va putea răpune pe Hector, însă preotul cetății îi îndeamnă să nu se pronunțe asupra evenimentelor viitoare căci dorința zeilor e de neînțeles pentru muritori : Nu-i bine niciodată ca noi să prorocim/ [...] ce rămâne este în seama zeilor,/ Și nu suntem în
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
au îndreptat atenția mai cu seamă asupra secvenței sale centrale. Hofmannstahl (Electra, 1903), Giraudoux (Electra, 1937) sau Sartre (Muștele, 1943) se opresc asupra episodului în care Oreste, la îndemnul surorii Electra, își ucide mama pentru a răzbuna moartea tatălui Agamemnon, răpus de Clitemnestra la întoarcerea lui de la Troia. În ceea ce-l privește, Iosif Naghiu este interesat îndeosebi de circumstanțele revenirii lui Agamemnon la Micene după victoria în războiul troian, împrejurări pe care le reinterpretează în piesa Misterul Agamemnon (1981). În farsa
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
a trilogiei, Eumenidele, se înfruntă zeii vechi și noi spre a tranșa problema vinovăției lui Oreste. Divinități htonice, eriniile urmăresc sancționarea matricidului potrivit legii talionului ; în timp ce olimpianul Apolo susține, cu argumente biologice, politice și sociale, că fapta Clitemnestrei de a răpune un erou ar fi mai gravă decât cea a fiului ei. Atena oferă acuzatului dreptul la apărare și instituie tribunalul celor mai luminați cetățeni spre a-i decide soarta. Tragedia pune problema în cadru etic fără a o scoate din
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
alung acea viziune. În locul ei, am invocat imaginea Beei, goală pe pleduri, În baia aceea, la lumina lumînărilor. Lăsîndu-mă În voia acestor gînduri fericite, mi se păru că aud murmurul mării și m-am Întrebat dacă nu cumva somnul mă răpusese fără să-mi dau seama. Poate că navigam spre Tanger. În scurt timp, am Înțeles că erau doar sforăiturile lui Fermín, iar o clipă mai tîrziu lumea se stinse. În viața mea n-am mai dormit vreodată atît de adînc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
un somn negru și gol, un somn de tunel. Somnul celor vinovați. Se lăsa seara cînd lespedea acelei letargii s-a risipit și am deschis ochii Într-o Încăpere Întunecată, străjuită de două lumînări istovite care pîlpîiau pe noptieră. Fermín, răpus În fotoliul din colț, sforăia cu furia unui om de trei ori mai mare. La picioarele lui, răsfirat În plînsul filelor, zăcea manuscrisul Nuriei Monfort. Durerea de cap se redusese la o palpitație lentă și călduță. M-am prelins pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
asigurat că eu nu voi mai face serviciul militar. Bea m-a sărutat pe frunte și l-a luat pe tata ca să-l scoată la aer, fiindcă nu ieșise din cameră de mai bine de o săptămînă. Am rămas singur, răpus de oboseală, și am adormit uitîndu-mă la penarul stiloului meu, aflat pe măsuța de noapte. M-au trezit niște pași dinspre ușă și mi s-a părut că zăresc silueta tatei lîngă pat, ori poate că era doctorul Mendoza, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
o îngenunchere la un zid al plângerii. Port un doliu din naștere - doliul acestei lumi. Tot ce nu-i uitare ne uzează substanța; remușcarea este la antipodul uitării. De aceea se ridică ea amenințătoare ca un monstru străvechi ce te răpune din privire sau îți umple clipele cu senzații de plumb topit în sânge. Oamenii simpli simt remușcări în urma unui act oarecare; ei știu de ce le au, fiindcă motivele le sânt sub ochi. În zadar le-am vorbi de "accese", ei
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
unor condeie care și În negrul carceral au reușit să rămână alături de semenii lor, arătând impostura, originile și cauzele râului. Oamenii care dau forță și speranța vieții. Alături de ei și Împreună cu ei, Alexandru Gh. Tăcu știe că justiția l-a răpus până și pe Cristos, condamnându-l la moarte, dar pentru că prin viață credincioșii și-au dobândit puterea de a-si ierta păcatele, crede În justiție și ei i s-a adresat că statul român să-i plătească, lui și familiei
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
prieteni Îndurerați de ducă Loviți-mi noaptea-n poartă cu doctorul Omar” Ah, vedenie a lui Iov și Iona; Intru numele (sau numerele noastre) sau sufletele noastre va crește un câmp de flori și o flacăra de pădure: M-a răpus stihia: chiotul abrupt A venit prin sânge că un cer etern Mi-a Întins cu mâna lent pe dedesubt Ochilor tăcerea mortului fratern Prea târziu Montagu, dar o ciudă-a naibii Uneltea-n tăcere drumul să-mi arăți Să plutim
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Adică mânuiesc armele orbește? se minunează interlocutorul său. — Da. Adversarul nu-i poate atinge, e drept, dar acest avan taj nu le dă neapărat superioritate în luptă. Pusio face ochii mari: — Păi... de ce? — Dacă nu sunt suficient de agili, îi răpune greutatea pro priei armuri. Tactica adversarului este să-i facă să se împiedice și să cadă. — Așa deci, murmură gânditor celălalt. După un moment de gândire, revine cu încă o întrebare: — Deci dacă te poți apăra cu plasa, n-ai
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
acesta, realizează medalioane cu dezvoltarea Imperiului, asistați în fiecare situație de localnici din teritoriile nou cucerite. Luptătorii mauri realizează o haka, apoi se predau cercetașilor îmbrăcați în ofițeri de marină. Zulușii dau năvală cu săbii și scuturi ascunse, apoi cad răpuși de cavaleria glorioasă a reginei Victoria. Cavaleria face circuite în jurul stadionului, trăgând gloanțe oarbe ca într-un spectacol cu scene din vestul sălbatic. Spectacolul se apropie de sfârșit, procesiunea reprezentând Imperiul de astăzi. Cu inima bătând puternic, Jonathan o zărește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
am aruncat în gâtul lui ca să-l oprim. Aceste și-a luat zborul și noi am călătorit astfel pe deasupra întregii Suedii. Obosit, m-am întors la zmeii și balaurii noștri, căci Ileana Cosânzeana m-a vestit că Făt-Frumos l-a răpus pe zmeul cel spurcat retezându-i capul. Mă bucură nespus gestul lui Făt-Frumos și-mi dau seama că doar ea, cartea, mi-a oferit aceste plăceri de nedescris. De aceea cartea este cea mai bună prietenă a mea. Când cumpăr
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]