1,452 matches
-
43. Da, foarte mulți moraliști propun diverse politici, reguli sau idealuri de organizare socială despre care susțin că ar fi dezirabil să fie realizate, fie și pe termen lung, prin intermediul acțiunii politice. Nu fac însă și realiștii - sau măcar destui realiști - exact același lucru (deși, desigur, justifică aceste politici, reguli sau idealuri în mod instrumental, nu pe temeiuri morale 44)? Este această practică filosofică o practică acceptabilă și lipsită de intenții anti-democratice doar în cazul realiștilor, nu însă și în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
și realiștii - sau măcar destui realiști - exact același lucru (deși, desigur, justifică aceste politici, reguli sau idealuri în mod instrumental, nu pe temeiuri morale 44)? Este această practică filosofică o practică acceptabilă și lipsită de intenții anti-democratice doar în cazul realiștilor, nu însă și în cazul moraliștilor? Este ea, dimpotrivă, indezirabilă în cazul tuturor filosofilor politici, pe temeiul că este în contradicție cu spiritul democrației? Nu au însă și filosofii, la rândul lor, dreptul de a participa la dezbaterea și dialogul
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
prin intermediul lor: obiecția că moraliștii urmăresc depășirea sau dislocarea politicii democratice (a procedurilor democratice de decizie) este neconvingătoare pentru că se bazează pe cel puțin două presupoziții problematice, dacă nu chiar evident false. Prima este presupoziția că doar moraliștii - nu și realiștii - care propun politici, reguli sau idealuri de organizare socială pot fi suspectați de dorința de a "depăși" sau "disloca" politica democratică. A doua este presupoziția că propunerile de politici, reguli sau idealuri de organizare socială venite de la filosofi (fie moraliști
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
mi-am asumat-o în această carte: sarcina de a sprijini cu argumente și cea de a patra concluzie cu privire la disputa dintre realism și moralism în filosofia politică anunțată în cuvântul înainte, i.e., concluzia că toate obiecțiile avansate în cruciada realiștilor împotriva "moralismului" sunt obiecții nesustenabile. Cuvânt de încheiere Din punctul meu de vedere, argumentarea de până acum ne permite să fim suficient de încrezători în îndreptățirea reafirmării concluziei generale indicate în cuvântul înainte, i.e., concluzia că realiștii - radicali sau moderați
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
avansate în cruciada realiștilor împotriva "moralismului" sunt obiecții nesustenabile. Cuvânt de încheiere Din punctul meu de vedere, argumentarea de până acum ne permite să fim suficient de încrezători în îndreptățirea reafirmării concluziei generale indicate în cuvântul înainte, i.e., concluzia că realiștii - radicali sau moderați - nu au reușit să pledeze cu succes pentru opinia că filosofia politică nu este (doar) o ramură a eticii sau pentru opinia că ea ar trebui "scoasă în afara eticii". Dacă observațiile noastre de până acum sunt corecte
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
este (doar) o ramură a eticii sau pentru opinia că ea ar trebui "scoasă în afara eticii". Dacă observațiile noastre de până acum sunt corecte, și cred că suntem destul de bine întemeiați să le considerăm corecte, niciunul dintre argumentele avansate de realiști nu este, de fapt, în măsură să submineze teza că filosofia politică este o ramificație a filosofiei morale sau să legitimeze ideea îndepărtării sau izolării filosofiei politice de filosofia morală. La baza afirmației că filosofia politică este o disciplină ale
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
valorile morale susținute de moraliști cu privire la sfera politicului nu sunt, sau măcar nu sunt în primul rând, "idealuri demne de urmărit în viață", ci idealuri demne de urmărit în organizarea politică a unei societăți. O a doua strategie adoptată de realiștii moderați pentru a submina teza că filosofia politică este o diviziune a eticii constă, deloc surprinzător, în argumentarea pentru ideea că filosofia politică este obligată să-și asume și multe alte probleme pe lângă cele investigate de obicei de "moraliști", probleme
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
sociale și politice. În cursul investigației noastre am constatat și că filosofia politică nu este caracterizată întru totul corect atunci când este prezentată, așa cum o fac de obicei moraliștii, doar ca o ramură a eticii, deși nu din temeiurile oferite de realiștii moderați, ci pentru că ea include cel puțin un proiect care nu poate fi subsumat într-un mod cu totul neproblematic acestei caracterizări, i.e., proiectul justificării epistemice a democrației liberale inițiat și susținut de Cheryl Misak și Robert Talisse. Aceasta este
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
potrivit căreia filosofia politică este o diviziune a eticii, de vreme ce despre aproape toate celelalte proiecte din filosofia politică se poate spune cu certitudine că sunt proiecte care se mișcă (și) în spațiul normativității morale. Sintetizând diversele observații și argumente ale realiștilor analizate pe parcursul cărții, putem concluziona, fără teama de a greși prea mult, că ideea îndepărtării sau izolării filosofiei politice de etică, propusă de realiști radicali precum Raymond Geuss, William Galston, Robert Jubb, Enzo Rossi, Matt Sleat sau Fabian Freyenhagen, este
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
sunt proiecte care se mișcă (și) în spațiul normativității morale. Sintetizând diversele observații și argumente ale realiștilor analizate pe parcursul cărții, putem concluziona, fără teama de a greși prea mult, că ideea îndepărtării sau izolării filosofiei politice de etică, propusă de realiști radicali precum Raymond Geuss, William Galston, Robert Jubb, Enzo Rossi, Matt Sleat sau Fabian Freyenhagen, este fundamentată, în esență, pe trei argumente primordiale: 1) argumentul că problemele "moraliste" de tipul specificării adecvate a conținutului unor valori sau idealuri sociale dezirabile
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
să adopte stilul de argumentare realist-instrumental, preocupat exclusiv de contribuția pe care diverse principii, valori, politici, aranjamente sociale etc. o pot avea, într-un context particular sau altul, la realizarea "obiectivelor fundamentale ale politicii". Propriile noastre observații și argumente împotriva realiștilor au arătat, însă, din nou, că niciunul dintre aceste argumente nu constituie un argument solid și convingător. Dimpotrivă. Unele dintre ele reprezintă eșecuri lamentabile ale cruciadei realiste împotriva moralismului. Deși pe parcursul cărții am ridicat multe alte observații care compromit aceste
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
filosofia politică poate să devină autonomă față de recursul la principii, valori și intuiții morale "pre-politice" sau a premisei că stilul de argumentare realist este unul eliberat de orice fel de recurs la astfel de principii, valori sau intuiții. Ideea că realiștii s-au eliberat sau se pot elibera de principiile, valorile, convingerile și intuițiile morale, am constatat în special atunci când am analizat disputa Eva Erman și Niklas Möller vs. Robert Jubb și Enzo Rossi, este o idee falsă. Realismul radical este
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
este o idee falsă. Realismul radical este, de fapt, un moralism deghizat. Nicio concepție plauzibilă (i.e., egalitariană) a legitimității sau autorității politice nu poate fi întemeiată fără recursul la principiul egalității umane fundamentale. Ideea - afirmată de Jubb și Rossi - că realiștii își pot întemeia în mod instrumental condițiile egalitariene ale legitimității pe care le sprijină eșuează să acorde atenția cuvenită faptului că egalitatea nu reprezintă o condiție indispensabilă pentru politică (i.e., "obiectivele fundamentale ale politicii" pot fi realizate și fără ca puterea
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
impregnată de valori și convingeri morale) între politică și dominație și teza că politica este preferabilă dominației (teză ce nu poate fi întemeiată decât în baza unor standarde sau convingeri morale "pre-politice"). După cum am văzut în capitolul despre justificarea moralismului, realiștii radicali au ratat, de asemenea, și în tentativa de a discredita un alt argument major care demonstrează legitimitatea păstrării filosofiei politice în spațiul normativității morale. Am în vedere, desigur, argumentul lui Charles Larmore. Argumentul arată, în mod indenegabil, că, în
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
și condiții valabile doar în cazul statelor în care liberalismul se află la el acasă). Nu numai că nu au reușit să-și întemeieze principalele teze "pozitive" pe care le sprijină, dar, prin obiecțiile pe care le-au adus moralismului, realiștii, și în special realiștii radicali, au reușit să stabilească un adevărat record în privința celor mai slabe obiecții avansate în ultima vreme împotriva unui curent de opinie din filosofia politică. Fiecare dintre obiecțiile realiste împotriva moralismului are, după cum am constatat, cel
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
politic) și - nu în ultimul rând - "îmbogățirea" teoriilor moraliste cu idei sau puncte de vedere de care acestea sunt cu totul străine (precum ideea că politica este "etică aplicată"). În același timp, am putut constata totuși și faptul că unii realiști au început să conștientizeze caracterul extrem de precar și nedrept (dacă nu chiar diletant) al obiecțiilor avansate până la acest moment împotriva moralismului. Sunt speranțe reale, așadar, ca, în viitor, dialogul realiștilor cu moraliștii să nu mai fie un dialog al surzilor
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
același timp, am putut constata totuși și faptul că unii realiști au început să conștientizeze caracterul extrem de precar și nedrept (dacă nu chiar diletant) al obiecțiilor avansate până la acest moment împotriva moralismului. Sunt speranțe reale, așadar, ca, în viitor, dialogul realiștilor cu moraliștii să nu mai fie un dialog al surzilor, unul bazat pe lecturi pe diagonală ale scrierilor moraliste, pe strategii extrem de inechitabile de interpretare a acestor scrieri, pe reflecții foarte grăbite pe marginea lor sau pe recursul la argumentarea
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
New York & Londra, 2011. Finlayson, Lorna, "With Radicals Like These, Who Needs Conservatives? Doom, Gloom, and Realism in Political Theory", în European Journal of Political Theory (2015), DOI: 10.1177/14748851145 68815. Flathman, Richard, "In and Out of the Ethical: The Realist Liberalism of Bernard Williams", în Contemporary Political Theory 9 (2010), pp. 77-98. Floyd, Jonathan, "Should Political Philosophy be more Realistic?", în Res Publica 16, 3 (2010), pp. 337-347. Forcehimes, Andrew T. și Robert B. Talisse, "Clarifying Cohen: A Response to
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
2 (2004), pp. 251-268. --. Community, Solidarity and Belonging. Levels of Community and Their Normative Significance, Cambridge University Press, Cambridge, 2004. --. "What Is the Point of Justice?", în Utilitas 24, 4 (2012), pp. 525-547. Maynard, Jonathan Leader și Alex Worsnip, "The Realist Narrative about 'Ethics-First' Political Philosophy", Draft, 2016. http://www.alexworsnip.com/downloads/RNAEFPP.pdf. McDermott, Daniel, "Analytical Political Philosophy", în Political Theory: Methods and Approaches, (ed.) David Leopold și Marc Stears, Oxford University Press, Oxford, 2008, pp. 11-28. McMahon, Christopher
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
DOI: 10.1111/1467-9248.12173. Sandel, Michael, Liberalism and the Limits of Justice, ediția a II-a, Cambridge University Press, Cambridge, 1998. Sangiovanni, Andrea, "Normative Political Theory: A Flight from Reality?", în Political Thought and International Relations: Variations on a Realist Theme, (ed.) Duncan Bell, Oxford University Press, Oxford, 2009, pp. 219-239. Schemmel, Christian, "Sen, Rawls - and Sisyphus", în Indian Journal of Human Development 5, 1 (2011), pp. 197-210. --. "Distributive and Relational Equality", în Politics, Philosophy & Economics 11, 2 (2011), pp.
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
University Press, Oxford, 2009, pp. 219-239. Schemmel, Christian, "Sen, Rawls - and Sisyphus", în Indian Journal of Human Development 5, 1 (2011), pp. 197-210. --. "Distributive and Relational Equality", în Politics, Philosophy & Economics 11, 2 (2011), pp. 123-148. Scheuerman, William E., "The Realist Revival in Political Philosophy, or: Why New is Not Always Improved", în International Politics 50, 6 (2013), pp. 798-814. Segall, Shlomi, "In Solidarity with the Imprudent: A Defense of Luck Egalitarianism", în Social Theory and Practice 33, 2 (2007), pp.
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
58)) și că politica definițională uneori diferită a acestor termeni (i.e., tratarea lor ca termeni echivalenți vs. tratarea lor ca termeni ce se referă la realități diferite) este, de fapt, sursa multor neînțelegeri și dialoguri ale surzilor între moraliști și realiști, pe întreg parcursul cărții voi urma totuși politica dominantă în acest sens - mai ales printre realiști - și voi utiliza termenii "filosofie politică" și "teorie politică normativă" ca sinonimi. 2 Dintre multele referințe ce ar putea fi invocate aici, am ales
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
vs. tratarea lor ca termeni ce se referă la realități diferite) este, de fapt, sursa multor neînțelegeri și dialoguri ale surzilor între moraliști și realiști, pe întreg parcursul cărții voi urma totuși politica dominantă în acest sens - mai ales printre realiști - și voi utiliza termenii "filosofie politică" și "teorie politică normativă" ca sinonimi. 2 Dintre multele referințe ce ar putea fi invocate aici, am ales să trimit la Isaiah Berlin, Four Essays on Liberty (Oxford University Press, Oxford, 1969), p. 120
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
1177/175508821 5626939), Mathias Risse ("What Difference Can It Make: Why Write Books on Global Justice in the First Place?", în Journal of International Political Theory (2016), DOI: 10.1177/1755088215 626738) și Jonathan Leader Maynard și Alex Worsnip ("The Realist Narrative about 'Ethics-First' Political Philosophy", Draft, 2016. http://www.alexworsnip.com/downloads/ RNAEFPP.pdf). 1 Moralismul în evaluarea comportamentului politic este criticat, pe bună dreptate, de Mark Philp, spre exemplu, în Political Conduct (Harvard University Press, Cambridge, 2007), "Political Theory
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
Zuolo, "Realism and Idealism", în A Companion to Political Philosophy. Methods, Tools, Topics, (ed.) Antonella Besussi (Ashgate, Aldershot, 2012), pp. 65-75 sau Andrea Sangiovanni, "Normative Political Theory: A Flight from Reality?" în Political Thought and International Relations: Variations on a Realist Theme, (ed.) Duncan Bell (Oxford University Press, Oxford, 2009), pp. 219-239. 3 Am în vedere aici "realismul interpretativ" propus recent de Michael Freeden, în "Interpretative Realism and Prescriptive Realism", în Journal of Political Ideologies 17, 1 (2012), pp. 1-11 sau
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]