1,265 matches
-
că om ești. (Adică adu-ți aminte că „omenia este inima omului”. În acest sens, judecata morală a omului din popor a impus constatarea: „Nu tot omul e om”. Într-adevăr, unii oameni seamănă unor terenuri părăginite și aride: nu rodesc, pentru că invidiile și răul din ei nu-i lasă să se Împlinească și ca oameni de onoare, de cuvânt, de omenie.) Mereu trebuie să facem efortul de a ne menține În exigențele morale ale condiției umane: „Când nu știm care
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
suprimăm (prin omor sau suicid). Așa cum de un izvor nou-apărut avem grijă ca să ne dea apă tot mai multă și mai curată, la fel și cu o viață nou-apărută: o vom Îmbrăca În tot mai multă iubire, pentru ca ea să rodească... poate o nouă „pasăre măiastră”. Μ Un intelect neobișnuit să facă concesii nu poate fi un partener de discuții În contradictoriu. Μ La omul cu bun-simț, chiar și tăcerea este dătătoare de Învățătură. Μ Unii insistă asupra faptului că trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
doilea articol elogiator, preferă să renunțe, fiind pe moment incapabil să scrie două vorbe de laudă. Intervențiile prietenilor săi Îl vor pune totuși pe roate și Îi vor readuce aminte prima impresie: „A doua zi de dimineață ideile din ajun rodiseră În mintea lui, așa cum se Întâmplă cu toate spiritele pline de sevă ale căror facultăți n-au fost Încă prea mult puse la contribuție. Lucien simți o plăcere să cugete la noul articol și se apucă de el cu tot
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
cu primele infiltrații blagiene ("Vreau satul cu sunetul lacrimei mele", tema somnului, a străbunilor, a matricialului)74. Totuși, ceea ce pare să străpungă armonia acestui spațiu este tocmai asumarea consecințelor pe care le implică această condiție de poet: "Știu, puritatea nu rodește,/ Fecioarele nu nasc copii,/ E marea lege-a maculării/ Tributul pentru a trăi.// Albaștri fluturi cresc omizi,/ Cresc fructe florilor în jur,/ Zăpada-i albă neatinsă/ Pământul cald este impur.// Neprihănit eterul doarme, / Văzduhul viu e de microbi,/ Poți dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
au trecut anii, nu în faptul că iubirea față de semeni este, de obicei, dezamăgitoare, ci în alegerea făcută pentru viața sa; și-a cantonat existența în pagină și, brusc, constată că marginile acestei pagini sunt aproape. Ea a refuzat să rodească în viață, iar rodul cuvintelor, poemul, este alunecos și nu i se supune. A ales să scrie, dar, pe nesimțite, oamenii au întors privirea, s-au risipit, s-au lăsat atrași de alte oferte și poemele au devenit strigăte mute
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
poetei, care, ne mărturisește, îi face rău. Ideea purității, care obosește din când în când, nu corespunde în permanență idealului de existență al poetei, și de-altfel înfăptuirea ei deplină s-ar solda cu stingerea existenței însăși: "Știu, puritatea nu rodește/ Fecioarele nu nasc copii,/ E marea lege-a maculării,/ Tributul pentru a trăi." Constanța Buzea "De pe pământ", poezii, E. P. L., 1963; La ritmul naturii", poezii, E. P. L., 1966; "Norii", poezii, E. P. L., 1968; "Agonice", poezii, Eminescu, 1970; "Coline", Editura Cartea
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
În special Atâta verde peste cerul alb (Editura Tipo Moldova, Iași, 2006), emoționanta spovedanie a supraviețuitorului unei povești sfârșite tragic, dovedește exact contrariul. Ultima carte de poezii a lui Nicolae Turtureanu împrumută forma de jurnal liric al neuitatei iubiri pentru Rodi, veritabilă summa a feminității eterne. Ascultând de pulsația febrilă ori, deopotrivă, tandru-nostalgică a unei inimi temporar împietrite de durere, poezia de aici recompune în tonalități diferite, deopotrivă de sensibile, fețele Femeii pierdute prin moarte și eternizate prin dragoste și creație
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
decât cu condiția ca întrebarea "cum a fost posibil" să fie asumată de toți membrii societății noastre, la modul serios, în intimitatea inaccesibilă a fiecăruia. Acolo ar trebui să se producă adevărata decizie a primenirii, acolo penibila interogație trebuie să rodească în adevăr. Chemat a se rosti, după căderea dictaturii naziste, Heidegger a găsit că cel mai bun lucru pe care îl putea propune compatrioților săi era să mediteze pe marginea unui vers hölderinian în care se spune, aproximativ, că am
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
2. Răspunderea pentru dezastrul țării nu se poate limita doar la câteva figuri proeminente, ci cade asupra întregii nomenclaturi, a activiștilor ce au colaborat la "realizarea politicii partidului", a Securității cu instrumentele ei, inclusiv justiția. 3. Fiindcă Revoluția nu poate rodi în adâncime decât prin înnoirea morală a societății, socotim necesar ca instituțiile formative (școală, biserică, armată etc.) și cele de cercetări sau de consacrare (academii, uniuni de creație, institute etc.) să fie supuse unei analize critice, mai ales în ce privește activitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
se încheie sub ochii noștri și a căuta să-l prelungești e semn de neinteligență politică. Un vânt proaspăt adie peste țară, înviorând spiritele, trezind speranțe, stimulând energii. Bucuria de viață renaște, odată cu demnitatea individului și societatea civilă. Ea va rodi, putem fi siguri, dar mai întâi e nevoie ca Satana să dea înapoi, ca în ispitirea din pustie, gest previzibil numai întrucât există o presiune destul de puternică a noilor generații. Timpul, I, 18-19 (17 mai 1990), p.1, 4 SPERANȚA
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
trăit ea salutarul frison, capabil a-i înlesni regăsirea vechii demnități profesionale? Ar fi fost, poate, pentru comunitatea noastră, evenimentul cel mai de seamă după schimbările din decembrie. Căci schimbări se pot produce în viața unui popor, însă ele nu rodesc decât asumate în programe, însușite de acea "sare a pământului" care a fost întotdeauna corpul pedagogic în istoria oricărei comunități. Convorbiri literare, 34 octombrie 1990, p. 6 NU SABIA, CI PANA... Regăsesc în preocupările presei noastre o temă care a
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
inimă! Vechiul adagiu din epoca renașterii noastre moral-politice inspiră și acest nou Îndemn la înălțare în istorie, îndemn ce se adresează nu numai profesioniștilor dintre Prut și Nistru, ci lumii românești în genere. E un îndemn ce se cuvine a rodi cât mai adânc, în ambele registre ale ființei. Cronica, XXV, 28 (13 iulie 1990), p. 1 SOLIDARITATE ȘI CULTURĂ M-a surprins întotdeauna ușurința, firescul evident cu care oamenii din societățile mai bine așezate convin asupra formulelor de a-și
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Acolo, la Jena, la Berlin, el a observat cum și petrecerile duminicale deveneau ocazii de educație estetică, intelectuală, civică a poporului, pe seama unor societăți menite să organizeze timpul liber, să îndrume energiile spre activități creatoare. Dacă asemenea formule întârziau să rodească la noi, faptul se explica prin lipsa tradiției și a metodei. Asocierea de grup implică o disciplină, un efort de sincronizare și de armonizare a intereselor. Mai strâns legată de Europa centrală, Transilvania a pus la lucru și mai stăruitor
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
închină în fața omului / noaptea ieșit în bătătură. / Cu palmele întinse numără primii stropi de ploaie / și inima arde: Ieri a făcut arătură, / azi a pus semințe, / mâine semințele vor încolți. Vântul se potolește, ploaia cade din belșug. / Holdele omului vor rodi” (Mulțumire). În cărțile următoare - Pietre kilometrice (1963), Miracole (1966), Alte poeme (1968) și Arheologie blândă (1968) - se dezvoltă o poezie nostalgică în care sentimentalitatea deceptivă se susține prin evocarea lucrurilor mărunte și prin invocarea vremurilor apuse. Stilistic vorbind, această etapă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289952_a_291281]
-
-nvață pomul sfânt? Cine are în adânc pe la morți vreo rădăcină să și-o țină sub pământ, neatinsă de lumină. Chiar trecutul să ți-l pui sub pecete. Te ferește să-l descoperi, să-l descui, dacă vrei ca să-ți rodească. E aceasta o firească (Lucian Blaga, Înțelepciune de grădină) 1.Explică folosirea apostrofului în poezie. 2.Scrie sinonimele cuvintelor: taină, pecete. 3. Transcrie un cuvânt derivat și unul compus. 4.Evidențiază rolul stilistic al verbelor la modul conjunctiv. 5.Motivează
LIMBA ?I LITERATURA ROM?N? ?N 100 DE TESTE DE EVALUARE PENTRU LICEUP by Pavel TOMA ,Lorena Teodora TOMA () [Corola-publishinghouse/Science/83870_a_85195]
-
-nvață pomul sfânt? Cine are în adânc pe la morți vreo rădăcină să și-o țină sub pământ, neatinsă de lumină. Chiar trecutul să ți-l pui sub pecete. Te ferește să-l descoperi, să-l descui, dacă vrei ca să-ți rodească. (Lucian Blaga, Înțelepciune de grădină) 1.Transcrie un cuvânt derivat și unul compus. 2.Menționează două motive literare prezente în poezie. 3.Precizează rima și măsura primei strofe. 4.Indică două figuri de stil din versul: Ce ne-nvață pomul
LIMBA ?I LITERATURA ROM?N? ?N 100 DE TESTE DE EVALUARE PENTRU LICEUP by Pavel TOMA ,Lorena Teodora TOMA () [Corola-publishinghouse/Science/83870_a_85195]
-
Mine și Eu în el, acesta aduce roadă multă. (Ioan, 15, 5)" Seva trece din butuc în viță. Harul, energia divină care vine de la Tatăl prin Fiu, este puterea roditoare care permite ucenicilor rămași întru Domnul lor să facă să rodească câmpia Împărăției." Apariția calului înaripat, după moartea bătrânului, reprezintă un topos frecvent în basmele fantastice. Calul a preluat nu numai atributele păsării, ci și funcțiile ei. Basmul vădește trăsături mai arhaice decât religia greacă. Dacă în basm calul este dăruit
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
de mușchi de talie mare, germinarea realizându-se cu succes. În acest stadiu apare o diversitate a biocenozei prin apariția și a altor specii de mușchi și chiar de mici arbuști cum ar fi afinul, care din lipsă de lumină rodește sporadic. De la stadiul 1 până la stadiul 3 pot trece și 20 de ani. Stadiul 4: Pe trunchiurile aflate într-un stadiu relativ avansat de descompunere, pe circa 50% din suprafață sunt deja instalați puieții, care au căpătat vigoare în creștere
SIMPOZIONUL NAȚIONAL. CREATIVITATE ȘI MODERNITATE ÎN ȘCOALA ROMÂNEASCĂ by Popescu Ramona, Latiş Ana () [Corola-publishinghouse/Science/91750_a_92836]
-
categorie. Cei din a doua categorie anticipă, prin faptele lor, deprinderile voluntare, care întemeiază cursul "natural" al culturii. Potrivit exemplelor filosofului, astfel de oameni de caracter au fost: primul om care a pus sămânța în pământ așteptând ca aceasta să rodească; primul om care și-a transformat vrăjmașul său învins în sclav; cel care a pus în practică pentru prima oară munca industrială; cel în mintea căruia s-a născut intenția de a purcede la experiență pentru a înțelege lucrurile (adică
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
ei fulminante, dar nu prin hazard. Să revenim la unele exemple comentate acolo de C. Rădulescu-Motru și să completăm imaginea accentuat formală din Elemente de metafizică. Sunt vocații: primul om care a pus sămânța în pământ așteptând ca aceasta să rodească; primul om care și-a transformat vrăjmașul său învins în sclav etc. Desigur, acești oameni sunt, ca tip de personalitate, asemănători celorlalți cu care trăiau împreună. Fiind vorba despre fapte istorice "primitive", forma personalității lor era mistică. Totuși, ei au
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
auzul versurilor debitate de Mirea și exclamă lăcrămos, privind în neant : „Victore, viața fără poezie e pustiu !...”. Și spectatorul, când râde, se deschide. E mai dispus să primească mesaje, idei, fără a le mai supune unor verificări raționale. Ele vor rodi mai târziu în mintea lui. Or, mesajul fundamental transmis de comedia lui Popovici-Saizescu este : trăim într-o țară în general veselă, în care lumea o duce bine, răul e reprezentat de indivizi care n-au nici o legătură cu Partidul Comunist
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
în care, primind alte prelucrări ideologice, va fi convertită în conștiință naționalistă. Pe agenda politică a acesteia se va înfiripa, după Revoluțiile pașoptiste, programul unionist. Germenii ideii naționale, după ce au încolțit în gândirea Școlii Ardelene, se prelungesc rizomatic pentru a rodi în principatele dunărene, ale căror intelighenții vor prelua sarcina devenirii naționale a românimii. Răzuind toate elementele de detaliu pentru a ajunge la scheletul schematic, geneza conștiinței naționale din mult mai difuza conștiință de neam, urmată de precizarea sa graduală în
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
menționa, mult mai apatic, doar că în rândul locuitorii romani ai Daciei creștinismul a fost sădit de către goții creștinați la 325. Afirmații patetice, de genul celor făcute în Idee repede... ("Sămânța lui cea sfântă [a creștinismului] a început îngrabă să rodească și între lăcuitorii Romani. [...] lăcuitorii Romani priimind creștinismul se-făcură creștini, și botezându-se rămaseră credincioși tot d-auna dogmelor și țeremoniilor Bisericii Răsăritului", pp. 24-25) nu își au corespondent în Manual..., redactat într-un registru discursiv mult mai sobru. Creștinarea
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
cascada de imprecații și noroi slobozită de autor asupra istoricilor literari lăsându-l să băligărească mai departe un sol îndemn de sămânță pentru simplul motiv că e nisip și numai nisip spulberat de vânt. Nici scrisul nu se îndeamnă să rodească în deșert. 2. „DOSARUL MAIORESCU“ Foarte puțin convingător este Călin L. Cernăianu atunci când vrea să demonstreze izolarea lui Mihai Eminescu de familia sa în vara lui 1883, de către Titu Maiorescu. Repet: și mie mi-ar plăcea să fie adevărat, simt
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
nostru-mpărat / Pe aici c-a mai umblat, / Și primblându-se-n primblare / A văzut o mândră floare / În aceste curți mărețe, / O floare mândră de rai, / Care-a-nflori-nflorea / Și din zi în zi, ce mergea / Tot mai mândră se făcea, / Dar de rodit nu rodea / Și s-a hotărât s-o ia, / S-o ducă, cum va putea / Peste văi și peste munți / Pân-la ale sale curți; 94 Casa, ca meta-imagine, pune în relație imaginea primară (curtea, poarta, hotar) cu imaginea mitică (colindatul
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]