2,477 matches
-
de gen. La vârsta copilăriei mici nu am avut niciun motiv să simt că mi s-ar fi dat mie sau fratelui meu, cu forța, mașinuțe, sau fetițelor din jur păpușele. Sigur, exceptând acel cod cromatic: albastru pentru băieți și roz/roșu pentru fete. În ceea ce mă privește, nu îmi impunea nimeni să mă duc la raionul de mașinuțe și să nu mă duc la acela de păpuși. La fel am observat că s-au petrecut lucrurile și la cei doi
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
din Oradea Halmeu, prin fosta Cehoslovacie ori și mai vechi numărători chezaro-crăiești, rufele cenușii între clădiri de lemn în haltă, iarba udă, porumbiștile la lărgime, km 229 cantonier cu stegulețul desfășurat, ultima cobor, elefantiazis la șolduri, pe pămînturi soarele în roz, halta nume scris în fugă, roz în pîclă, vîscozitate, n-avem culori, ci lumină ce-și ia registrele, Cămara Sighet peste șosea, curte de iarbă în ușa privatei abandonate, balastieră, Sighetu Marmației intrare lentă, hale goale, Strada Horia, imobile de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
ori și mai vechi numărători chezaro-crăiești, rufele cenușii între clădiri de lemn în haltă, iarba udă, porumbiștile la lărgime, km 229 cantonier cu stegulețul desfășurat, ultima cobor, elefantiazis la șolduri, pe pămînturi soarele în roz, halta nume scris în fugă, roz în pîclă, vîscozitate, n-avem culori, ci lumină ce-și ia registrele, Cămara Sighet peste șosea, curte de iarbă în ușa privatei abandonate, balastieră, Sighetu Marmației intrare lentă, hale goale, Strada Horia, imobile de serviciu feroviar. Ora 7,45, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
înh Burdhuhenhi, limită cu seducția fonfăielii, halta Bănești cîmpuri ondulate, Verești fier ruginit pe cer rambleul de Leorda, personalul Verești Botoșani n-a plecat, plugul locomotivei brăzdar în iarbă, traversele în penumbră, capricii să-ți inventezi receptori cînd ești soare, rozul din tencuială schimbă soarele în el, sora lui Eugen și cu Romică Stan, nu sînteți cinci educatoare? Miroslovești, tot din Miroslovești și el și Rodica, copii, băietul lui Nelu, a ajuns din urmă acceleratul București Vatra Dornei, dîră de gîndaci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
lui Eugen și cu Romică Stan, nu sînteți cinci educatoare? Miroslovești, tot din Miroslovești și el și Rodica, copii, băietul lui Nelu, a ajuns din urmă acceleratul București Vatra Dornei, dîră de gîndaci pe fierul lui spre cursa de Botoșani, rozul stins cărămiziu după plecare, în casă deplasarea astronomică nevăzută, botul elicei în cioară, zborul învîrtind-o în jurul mărului îngălbenit din clonț, nenea Sava e cam gata! cîți ani să aibă, are o vîrstă, 86 de ani are, dar nu cît are
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
Dornești Siret dintr-un singur vagon și locomotiva, 10-15 km pînă în oraș, lume mai bălțată legată de vîrsta fetelor, mărișoare, grupul vostru ține afișul pe toată gara, trei la paradă în același principiu vestimentar, lamentabilă uniforma modei feminine! cu roz, și fiecare întoarceți capul, debușînd pe bancă lîngă alte trei, a șaptea sare la voi din vagon, saluturi cu fetele patru, le scoate la peron ceferistul, tată, unchi, rudele, viaductul Dornești a patra trecere în zece ore și abia acum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
că tre' să coborîm! ăi, nașă! iese femeia dintre banchete, ia gențile, zîmbește, Ruginoasa șosea cu pantă, castelul după lanțuri de becuri colorate, trei perechi de tineri lunecă, la fiecare fata cu țigara între degete, îți dau scînteile pe geaca roz! nașă, noi te-am lăsat singură ca să bem și am urlat la ieșire, ne-ai auzit! luna unica existență, și prezervativul "Cosmopolitan" a început să dea sfaturi cum să urmărești zilele ca să faci copii! INTERVENȚIE ÎN TEXT Omenirea prin alte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
frumos? să te porți frumos, sst, gata, pornește! hai odată! aleea, deci asta-i aleea, uite-așa, clădirile anexe, vreau și eu să mă uit! mănățirea, mănăstirea Cozia, dă-le și pe alea să le văd! cu flori mai mari, roz sau albe sau mov, astea să le strîngem, să le punem acasă în bibliotecă! mărfarul, nu mai este ăla direct, tati, pregătește-te, da? că acuș-acuș ajungem, pînă vii tu cu mașina ajungem și noi! el credea că ajungem la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
șî nepotî-to, rusnac-rusnac! are zece ani și n-are copii, ai văzut că la zece ani și la înmormîntare! nu prea ai gloată, da' și eu, am opt di la trei! mămucă, mi-i săti! scot eu plasa! gemene în roz, Palanca munți în evidența că s-a schimbat ceva, mi-a fost sîială, a patra fată cu mintea rătăcită, brazii poleiala de Crăciun, albul zăpezii din proaspăt, soțul în cărucior, eu îl îngrijesc, mă uitam la dumneavoastră, vă vedeam că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
în Ghimeș resemnată priveliștea, cu neputință să iei psihologia linear, vezi ce panaramă îi fac babii! ți-am zis că am o mînă subțire! hai afară! vezi ce-ți fac eu ție! acceleratul Suceava Brașov vapori de turboreactor taie pe roz, a doua dîră noaptea, mal negru plecarea din Ghimeș, pînă închipuirea n-a fost deșartă paloarea deasupra cădea mai grea, o zîs că n-are un canat la două chei, de cîte ori te-o sunat, banii-i vrea, nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
ruginite. Vineri, 20 iulie, ora 8,43, în personalul Bălți Ocnița, tehnica pe genunchi cu iconița cerșetorului, ieșire din Bălți, pe cîmpie să muncească muntele, lamele blocurilor îi decupează urma din văzduh, cîmpie permanentă femeile, azi cu fetița asortate pe roz, ți-ai julit nasul și buza, punga cu Ștefan cel Mare proptea la spate, semioza roman de dragoste pe rusește, sîntem cîmpie vălurită în expresie de ruliu și tangaj, viteză de croazieră, muntele limbaj filtrat de abandonul Basarabiei luptînd pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
mi-e dat să devin un Gilbert White al acestor locuri. Am cules și o serie de pietre frumoase, pe care le-am depus pe cealaltă pajiște a mea. Sunt netede, elipsoidale, plăcute la pipăit. Una dintre ele, de un roz pestriț peste care se încrucișează dungi albe elaborat trasate, zace în fața mea, chiar acum când scriu. Tatălui meu i-ar fi plăcut grozav locul ăsta! Încă mă mai gândesc la tata și încă îi simt lipsa. Sunt orele de după prânz
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
să știi. Și atunci, în timp ce mă uitam fix la ea, am avut o viziune. S-ar fi zis că fața i se evaporase, devenise o gaură, și prin această gaură am văzut capul ca de șarpe și dinții și interiorul roz al gurii deschise a monstrului meu marin. Viziunea a durat o secundă. Cred că n-a fost propriu-zis o viziune, ci o idee. Nervii îmi erau încă teribil de surescitați. Auzeam parcă din nou marea bubuind. Dar cum nu-mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
se răcească ceaiul. Și, uită-te, ți-am adus un cadou, o piatră, cea mai frumoasă piatră de pe țărm. I-am pus lângă farfurie piatra elipsoidală, prima pe care o culesesem, steaua colecției mele, de mărimea palmei, colorată într-un roz pestriț, pe care se întretăiau dezordonat dungi albe, într-un desen în fața căruia Klee și Mondrian și-ar fi scos pălăria. Hartley se apropie încet, mai curând târându-se decât ridicându-se în picioare, și înfășurându-și halatul în jurul trupului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
iar Paul din Alep și Celebi , impresionați de „Trii Sfetite”, în mod deosebit. Să iubim Iașul și minunățiile pe care Dumnezeu le-a împrăștiat cu dărnicie pe aceste meleaguri !.. Noile construcții, intreveni un alt coleg, i-au alterat expresia veche, roz a apusului de soare... de pe Repedea, Cetățuia ori Miroslava... și, i-au imprimat un aer rece de cazarmă. Înainte de primul mare război, toate edificiile noi ridicate peste ruinele celor ce le-au precedat... Universitatea a luat locul vechiului Teatru de la
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
depășesc doar cu o părere pielea, nevopsite, investighează mereu un colț de hârtie, un șanț minuscul în lemnul mesei. Pliază un șervețel. Nu stau, dar jocul lor nu te împiedică să urmărești povestea. Un singur inel, de obicei. Mare. Cuarț roz, parcă, de cele mai multe ori. Uneori, caută un punct de sprijin la gât - pandantivul cruce - sau în păr... — Dar la ce ocazii pierdute v-a rămas inima? — Un concert cu Sapho de Gounod la Radio France. Cân tam la Genova în
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
gălușca și am înțeles de ce, până la urmă, ei fac cele mai bune spectacole. — Culoarea în care vă simțiți bine? — Îmi plac pastelurile mult, dar să știi că preferințele se schimbă odată cu vârsta. Pe vremuri, dacă mă puneai într-o bluză roz pal, urlam. Acum, mi se luminează fața. — Calitatea pe care o apreciați în primul rând la un om? — Sinceritatea și bunătatea. — Cuvântul pe care v-ar fi plăcut să-l inventați? — Doamne, ai să râzi, dar am inventat multe cuvinte
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
viața mea pe nimeni. Totuși, uneori behăi. Dacă nu mă vede nimeni și am ocazia să behăi la un nomenclaturist într-o zi de mai, când tot cartierul miroase a viață nouă și a pereți dați cu Dufo galben și roz, behăi cu plăcere. Așa că i-am tras nomenclaturistului pensionar un behăit drept în față, de era să facă infarct. Fluxul energetic al behăitului meu primordial l-a azvârlit câțiva metri dincolo de gard. Behăitul, ca și revolta, ca și supărarea, e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
cum se cheamă pastilele matale?“ Moșul se uită la fată cu multă înțelegere. Da’ proști mai sunt farmaciștii ăștia! De douăzeci de ani nu ia alte buline decât din cele roz, micuțe, toți moșii pe care-i cunoaște înghit buline roz cât gămălia de la chibrit de mari, iar farmacistele, în orice oficiu ar intra, îl întreabă de fiecare dată cum se cheamă. Ce, parcă el știe?! Buline roz și gata! Baba intervine din nou să clarifice situația, cu o precizare din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
se înghesuiau în jurul oaspeților de la București, s-au albăstrit rapid din cap până-n picioare, în vreme ce jumătatea cealaltă, care s-a repezit să se adăpostească sub salcâmi, doar din loc în loc. Și în special doamnele, care purtau rochii deschise, crem și roz. Multă vreme după incident - după albăstreala aia a noastră, cum o numeau în lipsa primarului consilierii -, Marinache s-a așteptat să fie dat afară din partid, să i se taie fondurile electorale, să primească note de plată de la spălătorii, să fie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
de toate, permanent având câte o dirigenție. Se și străduia să-și merite locul, ducând muncă de lămurire cu copiii de evrei, să nu depună actele pentru emigrație; încerca să zugrăvească în colori sumbre situația din Israel și în una roz pe cea de la noi. Strădanie zadarnică, căci nu copiii, ci familiile hotărau plecarea. Unul dintre colegii lui Labiș, Groper, îi ripostase într-un catren: Ei și ci-i așa dizastru Stai în cur, sub cer albastru, Sub lămâi și portocal
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
simțitor. Au vânat iepuri și fazani. A fost o vânătoare cu hăitași, desfășurată cu „voie bună”. Sâmbătă, 23 decembrie. Se organizează Pomul de Crăciun în familie, la ora 18. A venit și Elisabeta. Mihai îi dăruiește tatălui său un cuarț roz chinezesc. Duminică, 24 - luni, 25 decembrie. Ajunul Crăciunului și Crăciunul. Mihai și Carol al II-lea petrec sărbătorile în mijlocul soldaților concentrați pentru apărarea graniței de vest. De Crăciun se aflau la Oradea. Au mai inspectat trupele din garnizoana Cluj și
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
cândva, fuseseră semănați niște cartofi, am găsit exact ceea ce căutam: știr. Da. Era acolo o postată de pământ cu știr frumos crescut: mare, înalt, verde-crud, plin de suc, de sevă dătătoare de viață. "Verde crud, verde crud... Mugur alb, și roz și pur, Te mai văd, te mai aud, Vis de-albastru și azur." (G. Bacovia) Ați înțeles, desigur, că noi încă de pe atunci apelam la remedii naturale în combaterea dezechilibrelor fiziologice, și nu la medicina alopată, clasică. Am adunat frunzele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
se părea o casă bună, mai bună decât cele din jur. Dacă priveai însă peste gard, vedeai case frumoase, cu fațade îngrijite, cu grădini și pomi de tot felul ce răspândeau în jur miresme plăcute, lumină de flori albe și roz, primăvara. Avea și ea un pom în curtea mică: un măr putregăios ce dădea niște mere chircite, pline de viermi. Bătrâna trecea pe lângă el cu repeziciune de parcă el însuși ar fi putut s-o întrebe: Dar cu mine ce faci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
întrebărilor ce urmau a fi puse arestatului, dar și culmea culmilor! lista ... răspunsurilor! Hazlie (de astă dată) revelația că securiștii însărcinați cu protejarea marilor șefi de partid erau trimiși de nevestele ștabilor după diverse cumpărături, inclusiv în căutare de "elastic roz pentru chiloți de damă". Amestecat în multe potlogării, inclusiv în manipularea cazului Pătrășcanu, gen. Tănase (a fost și ministru adjunct!) tratează totul cu o anume seninătate, izvorâtă, probabil, din sentimentul impunității (scria în 1968). "Reeducarea" de la Pitești, evocată în pagini
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]