1,550 matches
-
loc pe care se putea sta. În jurul lui erau atâtea semne care-i arătau cât de bine se instalase pseudo-Chavel ca la el acasă. Haina lui era atârnată pe ușă, iar sub ea, pe linoleum, se făcuse o mică baltă; sacoul și-l agățase de spătarul scaunului. Schimbându-și puțin poziția pe scaun, Charlot simți că ceva greu din buzunarul sacoului îi atinge piciorul. Actorul se trase mai spre mijlocul patului care scârțâi sub greutatea lui. Charlot stinse lumina și, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
ca la el acasă. Haina lui era atârnată pe ușă, iar sub ea, pe linoleum, se făcuse o mică baltă; sacoul și-l agățase de spătarul scaunului. Schimbându-și puțin poziția pe scaun, Charlot simți că ceva greu din buzunarul sacoului îi atinge piciorul. Actorul se trase mai spre mijlocul patului care scârțâi sub greutatea lui. Charlot stinse lumina și, când se așeză, simți din nou același obiect greu atingându-i piciorul. Ploaia bătea în geam cu regularitatea valurilor. Odată cu ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
i-ar putea fi de folos - numai niște mărunțiș și câte o carte în fiecare buzunar: un volum de Heine și un roman american fără valoare. Constată că poate citi în ambele limbi. Cercetându-și cu și mai multă atenție sacoul, dă peste un teanc de bancnote noi de zece dolari cusut în căptușeală. Nu e cazul să intru în amănunte în acest rezumat; trecând prin mai multe aventuri, ajunge totuși până la calea ferată și se urcă într-un tren cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
mă poți ajuta. Poftim? întrebă Cristi luat pe nepregătite. Vorbiți serios? Sigur că vorbesc serios, nu glumesc cu chestiile astea! Cred că voi fuma și eu o țigară! spuse Cristi ridicându-se de pe pat și scotocind după pachet în buzunarul sacoului din șifo nier. Mi se pare mai mult decât atractivă propunerea dumneavoastră. Ia una de aici de la mine! îl îndemnă Pop, văzându-l că nu-și găsește țigările. Nu știu dacă-ți plac astea ale mele dar, la vreme de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
gurii. Mergem la ei, n-avem timp de așteptat. 10 Hai, te rog, pune haina mea pe umeri! îi spuse Cristian Toma Ilenei. S-a făcut rece deja și n-aș vrea să răcești. Mai încercase odată să-i ofere sacoul său, chiar când ieșiseră din restaurant, dar fata îl refuzase. Acum însă frigul începea s-o cuprindă și acceptă bucuroasă. Mulțumesc, ești foarte amabil! În seara aceea, Pop și nevastă-sa plecaseră de acasă într-o vizită la niște prieteni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
uitată așa, trebuie să mă duc să sting; într-o noapte trecută, unchiu-meu chiar m-a speriat, țintindu-mă de departe cu punctul luminos al țigării aprinse, din care trăgea ca un școlar în veceu. După întâlnirea asta, dimineață, la sacou și cravată, pe când își soarbe pripit cafeaua și încet țigările, nu mă pot abține să nu-l privesc cu un fel de zâmbet misterios în colțul gurii, cu tâlcul: Mai știu ceva despre tine, te-am văzut azi-noapte!) Fiindcă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
-ți mai bate joc de nervii mei. ― O secundă! m-am răstit În timp ce mă dădeam cu balsam pe buze. Mi-ai văzut cerceii rotunzi? ― Nu-ți mai pune cercei, zise și mă apucă violent de braț. Haide! Mi-am luat sacoul și am sărit Într-o pereche de balerini, pe care Îmi jurasem să nu-i port niciodată pentru că mama mă forțase să-i cumpăr. Se părea că până la urmă nu fuseseră o alegere atât de proastă. ― S-a zis cu
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
redacție, îl întâlnim doar la coadă la casierie, în zilele de leafă. În prezența unei activiste care semăna cu o broască, s-au rostit discursuri pe bune despre meritele literare ale lui Nichita, după care el, treaz, pieptănat și cu sacou, a vorbit îndelung poezie, cu geniul lui de a improviza. Vorbea inspirat, presărând, printre superbe metafore, laude la adresa secretarului general, „mândria de a trăi aceste vremuri“, „onoarea de a participa chiar la Conferința Națională“. De câte ori auzea chestii din astea, activista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
o să-mi pun rochia aia albastră pe care mi-a făcut-o tanti Geta de la II. M-am gândit că, nu știu de ce, dar ne îmbrăcăm toți de parcă am merge la balul de sâmbătă-seara: băieții la costum și cravată sau sacou bleumarin și pantaloni gri (asta-i mai nou damblaua șmecherilor de la „Negruzzi“), iar fetele în „creații“ de voal, catifea și ce ne mai rostuiesc mămicile noastre de la pilele lor, croite cum dă Dumnezeu, fiecare cu norocu’ ei. Pe a mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
12, era hodorog de-a binelea trebuie să fi avut pe puțin cinzeci de ani. Dar Ion Schipor îl trata de la egal la egal. Sau, mai exact, se tratau reciproc ca și cum ar fi fost de-o vârstă... Anatol ăsta purta sacou și pantaloni de golf sub care avea trași pe picior ciorapi de mătase 13. Purta o bască întinsă cât o farfurie (întinsă), c-un lob lăsat într-o parte, precum pictorii, deși, din câte am înțeles, el nu era pictor
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Adună câteva cârpe fosilizate care fuseseră îngrămădite pe țeava de sub chiuvetă. După ce termină de șters podeaua, Bull se îmbrăcă. În ciuda faptului că nu avea să se ducă direct la birou, alese o pereche de pantaloni cu dungă, o cămașă, un sacou și o cravată. Îi părea rău că nu reușise să se spele mai temeinic, dar măcar își bărbierise fața largă și roz cu o precizie remarcabilă. Bull străbătu din nou holul spre telefonul așezat pe un scăunel imitație de Chippendale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
la mai multe lucruri în timp ce-l privea pe Bull coborând în hol. „E adevărat, îmi place de el“, își spusese. „La naiba, dar nu sunt poponar. Nu sunt și gata.“ Bull arăta neobișnuit de neîngrijit. Ajuns acasă, își dăduse jos sacoul, pantofii și șosetele, iar de atunci se învârtise prin apartamentul întunecat în papuci, cu marginile cămășii ieșite din pantaloni, ca urechile de elefant. Camera de primire era ocupată de o măsuță de cafea extravagantă, cu margini pătrățoase, dar având la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
suge degetul mare de la picior. Reveni la poziția inițială. Un ritm dement, canibalic, la care directorul se acordă instantaneu, începu de nicăieri, speriindu-l de moarte pe Teleferic. Lui Clossettino nici că-i păsă. Începu să-și desfacă nasturii de la sacou în urlete gigantice de preamărire și adorație, după care haina îi căzu, dansând fantastic. Urmă cravata. Căzu și aceasta, umilă, alunecând în infinit. Ce mai era de scos? Cămașa - ruptă cu ură, întrucât clipa a ceea ce voia să facă Clossettino
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
apropie de grotescul porcin al bătrânului era absența completă a oricărei străluciri a spiritului, efect care, deși devastator pentru persoana acesteia, era oarecum atenuat de o știință ireproșabilă a machiajului. În schimb, părul lung și blond îi atârna pe un sacou atât de urât, încât trebuie să recunosc că mi s-a făcut o frică nemaivăzută și abia m-am putut stăpâni a nu mă spânzura de orice mi-ar fi ieșit în cale. Sacoul ei era de fapt o bucată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
și blond îi atârna pe un sacou atât de urât, încât trebuie să recunosc că mi s-a făcut o frică nemaivăzută și abia m-am putut stăpâni a nu mă spânzura de orice mi-ar fi ieșit în cale. Sacoul ei era de fapt o bucată de carton tare ca piatra, însă atât de grosier și de mizerabil lucrat, încât am realizat instantaneu că fusese cumpărat de la cel mai odios magazin de îmbrăcăminte din Jackson City. Produsele acestui magazin erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
aproape fără să vreau la această persoană, atât era de evident, erau uriașii sâni ai fetei. Într-atât de mari și de puternici erau aceștia, atât de masivi, încât aproape că rupeau puloverul oribil pe care individa îl purta pe sub sacou. Ba, mai mult, având asemenea uluitoare dimensiuni, păreau să nici nu aparțină persoanei de care erau atașați, contrastând puternic cu înfățișarea ei, deși nu era deloc slabă. - Dumneata cum te numești? a rostit domnul cel gras și bătrân, mișcându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
gri, a ridicat din umeri și a zis că fie, cinci minute chiar nu mai contează, și atunci tata a venit la mine, s-a oprit în fața mea, dar nu m-a mângâiat, nici nu m-a îmbrățișat, își strângea sacoul la piept cu ambele mâini, spunându-mi chestia aia cu marea, că e nevoie urgentă de el în acel institut de cercetări, va rămâne acolo o săptămână, dacă situația e foarte gravă, atunci ceva mai mult, până se vor lămuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
din rutina zilnică, oferindu-mi o cursă în mare forță cu Fiasco-ul. Probabil că Ossie o să aranjeze procesul. El are lovă. N-o să-l lovească absolut cu nimic dacă poate trece totul sub tăcere... Gonesc pe Chelsea, îmbrăcat cu sacou și cravată, spre restaurante și baruri, acolo unde își pierd vremea gagicuțele locale. N-a fost o cursă prea grozavă - aglomerație, poliție, lenea renovatului meu Fiasco. Dar am trecut pe la o grămadă de cârciumi și baruri (erau pline de frăguțe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ocolise, grăbită să se așeze mai repede peste copacii din curtea tovarășului Nicolae Ceaușescu. 3 Când a intrat pentru prima dată În redacția ziarului Viața Buzăului a constatat că nu era nimeni prin birouri care să Îi admire pantofii curați, sacoul ridicol cu dungulițe și pantalonii din catifea reiată, maro, tunsoarea la modă, cu perciunii tăiați oblic. O singură Încăpere era luminată la ora aceea din seară, În care trona, la un birou plin de hârtii și de cărți, Puiu Nistea
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Costumul e dintr-o stofă care seamănă cu tapiseria unei canapele, tivită cu alb. Este roz, dar nu roz-crevete. Are mai degrabă culoarea pastei de crevete servite pe un cruton, cu o frunză de pătrunjel și o lingură de caviar. Sacoul e croit strâns pe talia zveltă și tăiat pătrat la umeri. Fusta e scurtă și mulată. Nasturii aurii - imenși. E îmbrăcată în haine de păpușă. Nu, zice. Domnul Streator e chiar aici. Ridică sprâncenele conturate cu creionul și se uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
ne putem permite să pierdem exclusivitatea asta. Dacă or să construiască altă casă, e foarte posibil să dispară definitiv de pe piață. Apoi tace din nou, continuând să asculte. Și, sincer, de când nu mai ai voie să porți cravată albastră la sacou maro? Îmi înclin capul ca să-i prind privirea, spunând: Doamnă Boyle? Aș vrea să ne întâlnim într-un loc privat, undeva, nu la ea la birou. E vorba despre un subiect pe care-l investighez. Dar dă din deget în fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
două ori și zice: — Poftim? Aș vrea să știu dacă i-a citit ceva cu voce tare fiului dumneaei. Patrick îl chema. Aș vrea să găsesc toate exemplarele dintr-o anumită carte. Ținând telefonul între ureche și umărul umflat al sacoului, Helen Boyle își deschide poșetuța roz cu alb și scoate o pereche de mănuși albe. Strecurându-și degetele pe rând în mănușă, zice: — Mona? Aș vrea să știu dacă se întâmplă să mai aibă un exemplar din cartea respectivă. Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
Henderson reflectată lângă mine, aș recita dintr-o suflare descântecul și, până mâine dimineață, ar ieși din viața mea. Ca și Duncan. Mort. Ar fi cât de poate de ușor. Însă îl întreb dacă merge să port cravată albastră la sacou maro. Capitolul 8 Când primul medic de ambulanță a ajuns la fața locului, primul lucru pe care l-a făcut a fost să-l sune pe agentul lui de bursă. Medicul de ambulanță, prietenul meu John Nash, a evaluat rapid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
ne ducem la pupitrul bibliotecarului și întrebăm. Helen ne așteaptă în mașină, cu Stridie. Bibliotecarul e un tip cu plete linse, prinse în coadă. Are cercei în ambele urechi, cercei mari și rotunzi, de pirat, și e îmbrăcat cu un sacou de lână în carouri; zice că volumul - se uită în monitor, derulând în sus și-n jos - este împrumutat. — E vorba de ceva foarte important, zice Mona. Cartea a fost la mine și am uitat ceva în ea. Îmi pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
tine Și eu mă-ntind de crezi c-ajung la lună Ori reclădesc castele pe ruine Iubesc, chiar dacă lumea e nebună Să-ți prind piciorul ca pe o petală, Să te-nfiori când îl ating de buze, Iar miezul nopții, în sacou de gală, Să ne ascundă, darling, printre frunze. Ioana VOICILĂ DOBRE Liniștea sufletului Doamne, nu mi-ai spus cât să urc când ai pus în mine zborul și câte râuri voi naște, din lacrima dăruită! Darurile Tale au împletit drumul
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]