2,088 matches
-
și pentru că trimite la Erlebnis. 134 W. Dilthey, Einleitung..., p. 10. 135 Id., Construcția..., pp. 82-83. Cuvintele pe care le-am subliniat sugerează prin ele însele combinarea de către Dilthey a metodelor pozitiviste (descrierea, comparația) cu cele romantice (intuiția). Prin această subliniere anticipăm, totodată, discuția privitoare la absența unui "monism metodologic" în cazul lui Dilthey (vezi nota 155 din capitolul de față). 136 M. Florian, Recesivitatea..., II, p. 373. 137 Id., Îndrumare în filozofie, p. 420. 138 Apud V. Drăghici, Prefață la
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
sus, cât și "împărțirea cursului acestei istorii în perioadele necesare" o periodizare ce "trebuie să înfățișeze istoria ca un întreg ce progresează organic, ca un tot unitar și rațional, singurul grație căruia istoria însăși dobândește demnitatea unei științe" (s.n.).129 Sublinierile din fraza anterioară au menirea de a pune în evidență faptul că la Hegel istoria filozofiei este derivată, în fond, dintr-un preconcept al spiritului, exterior "vieții" în înțelesul pe care Dilthey i-l dă acesteia din urmă. Când spunem
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
Ibid. 237 M. Florian, Recesivitatea..., I, p. 148. 238 Ibid., p. 142. 239 Ibid., p. 143. 240 Ibid., p. 148. 241 Ibid., p. 143. 242 M. Flonta, Imagini ale științei, p. 151. 243 Apud ibid., p. 153. 244 Facem această subliniere gândindu-ne mai ales la distincția operată de Noica între cunoașterea exactă și filozofie (vezi I, nota 185). 245 M. Flonta, Imagini ale științei, pp. 152-153. III. DOUĂ ARTICULAȚII MAJORE ALE FILOZOFIEI LUI DILTHEY: ZUSAMMENHANG ȘI PARS PRO TOTO 1
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
scopuri reale și, cu aceasta, și către o știință obiectiv valabilă", întrucât "critica filozofică, oricât ar ridica pretenția la valabilitate, e de asemenea filozofie și implică în sensul ei posibilitatea ideală a unei filozofii sistematice ca știință riguroasă"135. Prin sublinierile de mai sus am căutat să punem în lumină atât faptul că realizarea efectivă a unei filozofii ca strenge Wissenschaft rămâne finalmente un deziderat, cât și faptul că prin asemenea precizări, Husserl se apropie într-un fel de intenția lui
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
dar "nu în maniera unui istoric, pentru a ne pierde în complicațiile contextelor de dezvoltare din care au rezultat marile filozofii, ci pentru a lăsa chiar aceste filozofii să acționeze asupra noastră, conform propriului lor conținut spiritual" (ibid., p. 72). Sublinierea pe care o face Husserl în acest context: "Nu de la filozofi, ci de la fapte și probleme trebuie să pornească imboldul spre cercetare" (ibid., p. 73) devine "cuvânt de ordine în fenomenologie", așa cum arată Al. Boboc (Note și comentarii la E.
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
echivoc se află la baza jocului de cuvinte socratic, iar el îl folosește pentru a sugera dubla funcție a moșitului: „pețirea” și asistența chinurilor creației. 19. Prin „năluciri” (pseudes) Platon desemnează erorile, greșelile de raționament, plăsmuirile, „falsul”, în general. 20. Sublinierile din textul platonic îmi aparțin. 21. Gnoti seauton (gnoti seauton = „Cunoaște-te pe tine însuți!”) este vestitul imperativ paideutic socratic, prea puțin respectat de-a lungul întregii istorii a civilizației euroatlantice. Îl redescoperim în secolul XXI? Ironia? Poate ironia sorții
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
unele dintre cele mai consistente maniere de definire a comunității. 2. Definiții și strategii de definire a comunității Există multiple strategii de definire: prin comparație, în manieră directă, prin ricoșeu, centrate pe ceea ce este sau pe ceea ce nu este, prin sublinierea a ceea ce are sau nu are etc. Datorită abundenței și diversității acestora, pentru a nu condamna discursul la o rigiditate artificială, am rezistat tentației organizării tipologice a lor. Ceea ce ne-a ghidat a fost însă o idee acceptată de mulți
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
set nestructurat de relații dar în același timp comunitatea este privită ca un set organizat de relații. În funcție de orientarea propriului demers, unii autori favorizează o dimensiune sau alta, în timp ce alții se raportează la ambele. Soluția propusă de Frazer constă în sublinierea distincției între relațiile sociale (structurate), respectiv cele spirituale (nestructurate) de la suflet la suflet, ambele prezente în comunitate. O dispută intelectuală conexă precedentei este și cea referitoare la caracterul egalitar (în sensul de a nu fi ierarhice) sau dimpotrivă ierarhic (inegalitar
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
viața oamenilor. Realitatea și eficacitatea granițelor comunității depind de construirea și înfrumusețarea lor simbolică. Marea poate separa o insulă de alta, dar aceste granițe sunt receptacole simbolice umplute cu semnificații de către indivizi. Mai relevantă chiar pentru noi aici este însă sublinierea naturii simbolice chiar a ideii de comunitate și nu doar a granițelor acesteia. Comunitatea ar fi un simbol ce exprimă granițele și în această ipostază de simbol este deținută în comun de membrii ei. Deși simbolul poate fi considerat unic
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
pentru fericirea oamenilor" (Ossowska, 1972: 67). Este relevantă maniera în care venerația pentru familie a crescut, respectiv a scăzut în timp. Deși unele dintre concluziile autoarei poloneze sunt mai degrabă forțate raportat la elementele ce au stat la baza lor, sublinierea implicită a diferenței dintre poziția supraordonată a familiei în imaginarul social și ceea ce reiese din analize vine în sprijinul abordării noastre. Familia nu avea o importanță prea mare în tradiția greacă. Polybius arată că în timpul său oamenii se abțineau masiv
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
către liberali. Pentru exemplificare, Harry Triandis (1995) face și el referire la unii dintre cei mai importanți teoreticieni în domeniu, cum ar fi Sandel, Selznick sau Walzer. Pentru unii, calea totalitarismului este deschisă acolo unde comunitățile tradiționale sunt distruse. Astfel, sublinierea importanței extraordinare a justiției în liberalism este o consecință a faptului că nu există comunități sau o perspectivă morală împărtășită. O comunitate care pune justiția pe primul loc este o comunitate de străini. Apoi, atomisul social reclamat de poziția liberală
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
Liberalii nu caută baza drepturilor plecând direct de la cine știe ce noțiune a individualismului abstract, fie el de factură kantiană sau de orice altă factură. Apelul lor fundamental se face la comunitate. La fel, comunitariștii, deși subliniază importanța comunității, nu văd această subliniere ca fiind incoerentă cu ideea individualității. Când critică individualismul, ei critică de fapt viziunea modernă a drepturilor individuale, privite ca fiind inserate indivizilor ca indivizi, dincolo și înainte de intrarea lor în relaționare cu ceilalți. Astfel, drepturile devin în principal drepturi
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
g(nditorii avuți (n vedere. Abordând problematica reconstrucției, trebuie să avem (ntotdeauna (n vedere suportul pe care se sprijină reconfigurarea, ceea ce este redefinit. Desigur, cineva s-ar putea să considere mai puțin binevenită aici prezența datelor istorice. Este însă necesară sublinierea dimensiunii istorice dacă vrem să ne apropiem corespunzător de înțelegerea a ceea ce prezentăm, deoarece încorporarea datelor istorice în interpretare ajută la înțelegerea sorții comunității. Mai mult, pentru a indica într-o formă cât mai succintă câteva aspecte ce vor sprijini
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
tehnică de muncă riguroasă" (Rădulescu-Motru, 1996: 153). La fel și cu funcționarii, care nu au învățat nici în cadrul formal nici din practică disciplina necesară în exercitarea atribuțiilor și nici respectul față de (lucrul) public. Pătrunderea lui Motru este vădită și de sublinierea faptului că românul nu are un îndemn interior către muncă, către activitate susținută. El este capabil de aceasta, dar nu are resortul interior necesar. Are nevoie de ceva din exterior. "Țăranul sfârșește cu zorul în câteva ceasuri de clacă, o
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
14). Dacă evreii, țiganii și alte facțiuni etnice pot fi considerate "simple infiltrațiuni", maghiarii, germanii și rușii reprezentau amenințări potențiale. În cazul în care aceștia din urmă ar fi depășit un anumit cuantum se constituiau în "adversități naționale". Concepția sociologistă, sublinierea preeminenței socialului asupra individului reprezintă fundalul concepției sale. Individul este o creație a societății, iar aceasta trebuie să fie în măsură să îl formeze astfel încât colectivitatea să fie puternică. Cum se pot însă identifica aspectele cele mai benefice pentru dezvoltare
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
teoretică ce începe să se dovedească fructuoasă, conceptul de nișă de dezvoltare. Termenul, introdus de Super și Harkeness (1986), desemnează totalitatea elementelor cu care un copil intră în relație la o vârstă dată. Analiza definirii sale permite o serie de sublinieri: • teoretic și metodologic este o perspectivă utilă, deoarece inversează punctul de pornire. Se pleacă de la copil în investigarea mediului, ceea este mai precis decât procedura inversă: de la mediul global spre copil; • copilul și activitățile lui devin punctul de referință în
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
care, vom vedea, filtrează mesajul didactic centrat pe conținuturile disciplinei. Aceasta și face ca profesori diferiți, cu aceeași clasă și chiar aceeași temă, să obțină rezultate diferite. Această perspectivă de lucru asupra comunicării, desigur una dintre diversele posibile, permite câteva sublinieri: a. în cercetarea și practica actuală (François, F., 1990), actul comunicării este văzut ca o unitate a informației cu dimensiunea relațională, aceasta din urmă fiind purtătoare de semnificații, cea care contextualizează informația. Spre exemplu, o informație verbală imperativă („Vino!”, „Citește
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
dar comunicăm cu întregul nostru corp și nu numai. Comunicative sunt și îmbrăcămintea, relațiile pe care le stabilim (democratice, de autoritatea, indiferente), spațiul pe care îl ocupăm și distanțele la care ne plasăm față de interlocutor. Această primă distincție permite câteva sublinieri: • În funcție de una sau alta dintre formele descrise mai sus, comportamentele comunicative reale pot fi cu dominantă verbală, cu dominantă nonverbală sau mixte. Evident că, din această perspectivă, conduita comunicativă a profesorului, în clasă, se înscrie în prima categorie, în timp ce pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
slabă între colegi, încercări de a-i împiedica pe ceilalți să obțină performanțe înalte, lipsa comunicării, a încrederii reciproce. În literatura românească de specialitate aceste neajunsuri au fost semnalate în mai multe rânduri. Iată ce scrie, de exemplu, Ion Radu: „Sublinierea aspectului competitiv al muncii școlare Ă prin sistemul premial și de penalizare Ă se poate răsfrânge negativ în sfera relațiilor interpersonale, se creează rivalități, conflicte, sentimente de invidie, egoism” (Radu, 1976, p. 192). Structura competitivă amplifică în general anxietatea elevilor
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
distanță critică față de atitudinile și performanțele proprii, dezvoltându-le aptitudinea de a stabili contacte pozitive și de a analiza critic propriile prejudecăți. Înainte de a transmite valori cognitive, profesorul transmite valori morale și îi asistă pe elevi în însușirea acestora, prin sublinierea importanței semnificației unor sentimente precum cel de satisfacție a reușitei, cooperării, respectului pentru realizări etc. Clasicul pedagogiei germane, Herbart, a spus: „Valoarea omului nu rezidă în cunoștințe, ci în voință”. Rolul de educator al profesorului, crede Herbart, este acela de
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
educative. Nu mai avem dreptul și, mai ales timpul, să considerăm că ceea ce încă nu facem, nu există. Există, iar pentru un profesionist, o cât mai completă informare Ă indiferent de ce decizie va lua apoi Ă, este obligație elementară. O subliniere se impune: evident că aspecte principiale sau elemente de tehnologie didactică de inspirație umanistă se pot regăsi și în școala românească, de la domnul Trandafir încoace. Dar ele nu țin și nu au ținut de sistemul de învățământ și de politica
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
nu îl distrage zgomotul uită instrucțiunile verbale este cititor bun și rapid și ortogrfiază bine preferă să citească, nu să i se citească uneori nu-și poate găsi cuvintele potrivite persoană tăcută, liniștită luarea de notițe sau desenare unor schițe sublinierea ideilor principale, a cuvintelor, a formulelor matematice cu diferite culori acordarea unui timp suficient pentru vizualizarea graficelor, tabelelor și imaginilor utilizarea unor instrumente de studiu ca: hărți, tabele, grafice transcrierea informației vizualizarea informației scrise Stilul auditiv/a auzi cei cu
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
transformare a hipotextului. Mai departe, argumentele care vorbesc despre legătura subterană a operei "oficiale" a scriitorului cu hipotextul țin de traseul sinuos specific emergenței motivelor dintr-un subconștient "de lectură". Cea mai brutală formă de pedepsire (umilirea în public și sublinierea, în context, a statutului eroinei, de femeie întreținută) persistă ca motiv, pe de o parte, în conștiința cititorului de ficțiune care este personajul camilpetrescian ("Cum mi-aș fi închipuit, de pildă, între noi, o scenă în care eu să urlu
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
de la o cultură creștină comună, de la acceptarea, chiar dacă dificilă și contradictorie, a progresului. Și în Apus și în Răsărit se pot vedea relațiile dintre împărați și conducătorii Bisericii patriarhii și respectiv papa. "De fapt, actualitatea demersului autorului rezidă tocmai în sublinierea unor rădăcini ale ideii europene care merg mult dincolo de ultimele decenii, în care a început construcția propriu-zisă a Uniunii Europene. Arătând că Europa a existat, ca unitate de civilizație, chiar dacă în forme foarte diferite de cele actuale, încă de acum
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
Paterson 1979; Blondel 1985]. Bineînțeles că moduri de formare diferite atrag după sine îndatoriri și roluri diferite, atît în cadrul sistemului politic, cît și în interiorul circuitului parlament -guvern. 2. STRUCTURILE Monocameralismul și bicameralismul Într-o analiză structurală, primul pas constă în sublinierea diferenței între parlamentele care au o singură cameră și cele care au două (în mod excepțional, parlamentul iugoslav avea cinci). Acum există nu puține sisteme monocamerale. Pentru a le sublinia doar pe cele mai importante, în Europa occidentală le putem
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]