2,289 matches
-
ani din toți elevii clasei preparatoare cari, la examenele generale ale acelei clase, obținând media reglementară, au fost avansați la gradul de sublocotenent"”. De asemenea, decretul prevedea că în Școala Specială de Artilerie și Geniu urmau a fi admiși și „"sublocotenenți sau locotenenți aflați în regimentele de artilerie sau geniu cari ar dori să-și dezvolte cunoștințele armei lor, dacă vor satisface unui examen, asupra cursurilor școalei preparatoare"”. Printre ofițerii care au fost trimiși să urmeze cursurile primei promoții a Școlii
Constantin Prezan () [Corola-website/Science/299807_a_301136]
-
cari ar dori să-și dezvolte cunoștințele armei lor, dacă vor satisface unui examen, asupra cursurilor școalei preparatoare"”. Printre ofițerii care au fost trimiși să urmeze cursurile primei promoții a Școlii speciale de artilerie și geniu s-a numărat și sublocotenentul Constantin Prezan. Cursurile au început în toamna anului 1881 și s-au desfășurat în București, în clădirea din Calea Griviței nr. 28, în care era găzduită și Școala Militară de Infanterie și Cavalerie. Școala Specială de Artilerie și Geniu asigura o
Constantin Prezan () [Corola-website/Science/299807_a_301136]
-
internațional, limba franceză, limba germană, hipologie și scrimă. Educația și nivelul de cunoștințe acumulat de către absolvenții școlii au făcut ca, deși armele artilerie și geniu aveau o pondere redusă în efectivele armatei, ele să dea, totuși, proporțional, foarte mulți generali. Sublocotenentul Prezan a urmat cursurile școlii în următorii doi ani de zile (1881 - 1883). Directorul instituției de învățământ, colonelul Dumitru Dumitrescu-Maican, îl aprecia la 1 noiembrie 1882, ca fiind „"un ofițer serios, activ, inteligent. Exact la serviciu [...] Promite a deveni un
Constantin Prezan () [Corola-website/Science/299807_a_301136]
-
se mai întoarcă și să-și revendice averea, care era acum administrată de hangiu: „... O veni? ... n-o veni? ...“. După un timp, Stavrache primește altă scrisoare, de data asta cu „slovă străină“, prin care i se anunță moartea fratelui său, „sublocotenentul Georgescu, voluntar înaintat din grad în grad în timp de campanie“, răpus „de trei gloanțe inamice primite în pântece“. Cel care scrisese înștiințarea elogia curajul și vitejia eroului, care, zâmbind, „și-a cantat singur popește foarte frumos: vecinica pomenire!“. După ce
În vreme de război () [Corola-website/Science/298997_a_300326]
-
1919. Ghiulai a absolvit Liceul "Mihai Viteazul" din București și s-a înscris la Institutul Electrotehnic al Universității din București, însă a fost nevoit să abandoneze cursurile din cauza războiului. Fiindcă i-a fost refuzată demobilizarea, Ghiulai a fost repartizat ca sublocotenent în cadrul Regimentului 23 Infanterie. În octombrie 1920, el a cerut și a obținut transferul la prima și singura (la vremea respectivă) unitate de care de luptă. Aflat la Târgoviște, regimentul era dotat cu tancurile de fabricație franceză Renault FT-17. Fiind
Constantin Ghiulai () [Corola-website/Science/320437_a_321766]
-
pot fi formate cuvintele compuse, există următoarele combinații productive: O categorie aparte sunt compozițiile dintr-un element care, deși are sens lexical, nu poate fi cuvânt de sine stătător, și un cuvânt propriu-zis. Cele mai multe elemente neautonome sunt elemente prime: alhadnagy" „sublocotenent”, álnév" „pseudonim”, belkereskedelem" „comerț interior”, külkereskedelem" „comerț exterior”, előszó" „cuvânt înainte”, főkönyvelő" „contabil șef”, gyógymód" „procedeu terapeutic”, közvélemény" „opinie publică”, mellékhatás" „efect secundar”, önkritika" „autocritică”, összlétszám" „efectiv total”, távirányítás" „telecomandă”, utószezon" „post-sezon”. Alte elemente neautonome sunt ultime: "bogárféle „specie de
Lexicul limbii maghiare () [Corola-website/Science/316294_a_317623]
-
Orșova pe defileul Dunării, unul dintre cele mai frumoase locuri naturale din țara noastră. Ea este așezată pe coama Dealului Moșului, care domină orașul Orșova. A fost ctitorită de către ziaristul interbelic Pamfil Șeicaru, care a luptat în zona Orșovei în calitate de sublocotenent al Regimentului 17 Infanterie în Primul Război Mondial. În 1935 a fost construit un drum de acces pietruit și lung de un kilometru și jumătate ce urca din centrul Orșovei până în Dealul Moșului. Drumul a fost numit Drumul Eroilor și
Mănăstirea Sfânta Ana () [Corola-website/Science/312525_a_313854]
-
Poștal Polonez a fost începând din 1935 o componentă importantă a organizației de informații externe a Poloniei, „Group Zygmunt”. Pe măsură ce tensiunile între Polonia și Germania au crescut, Înaltul Comandament Polonez l-a detașat în aprilie 1939 pe inginerul genist și sublocotenentul rezervist (sau 2LT) Konrad Guderski pe coasta Mării Baltice. Împreună cu Alfons Flisykowski și cu alții, el a contribuit la organizarea personalul oficial și voluntar de la și l-a pregătit pentru eventualele ostilități. Pe lângă instruirea personalului, el a pregătit apărarea în interiorul și
Oficiul Poștal Polonez din Danzig () [Corola-website/Science/327710_a_329039]
-
nu pot fi nici ele confirmate istoric în mod acurat, așa cum nu sunt confirmate nici toate acuzațiile proferate în literatura apocrifă asupra ministrului destituit pentru modul în care a fost gestionată situația de urgență în 1907, nici textele conform cărora sublocotenentul Ion Antonescu ar fi ucis personal 12 țărani răsculați la Galați. Ștefan Furtună a fost subiectul mai multor texte din cărțile de istorie din perioada comunistă, din care unele s-au păstrat: „Armata avea poruncă de la rege si de la guvern
Ștefan Furtună () [Corola-website/Science/330834_a_332163]
-
la data de 21 mai 1946, în domiciliul său din București. s-a născut la data de 29 martie 1887, în comuna Săliște (județul Sibiu). A urmat „Școala militară de ofițeri de infanterie” între 1907-1909 (an în care a devenit sublocotenent) și apoi „Școala superioară de război” în perioada 1919-1920, perioadă în care avea gradul militar de maior. A participat la primul război mondial, în campania din anul 1916, în calitate de căpitan, cu Regimentul 34 infanterie, având funcția de comandant al Companiei
Ilie Șteflea () [Corola-website/Science/304990_a_306319]
-
d. 24 ianuarie 1930) - după divorțul ei de generalul Iacob N. Lahovari - cu care a avut un fiu, Dumitru (Puiu) Warthiadi-Kretzulescu, moșier și inginer agronom. Tânărul Warthiadi a fost absolvent al Școlii de ofițeri din 1859-1864 (Promoția Unirii) și făcut sublocotenent în Regimentul 1 Artilerie. În acest regiment a devenit locotenent (1868) și căpitan (1871). În anul 1877 a fost trecut la rangul de maior și comandant de divizion în Regimentul 2 Artilerie. În această funcție a luptat în Războiul de
Panait Warthiadi () [Corola-website/Science/334342_a_335671]
-
această funcție a luptat în Războiul de Independență al României, conducând divizionul său în luptele de la Plevna, Opanez, Vidin și Smârdan. A comandat bombardamentele de la Smârdan. La 30 august 1877, din divizionul său a căzut la datorie primul ofițer artilerist, sublocotenentul Ion Elefterescu. În anul 1881 a fost avansat la gradul de locotenent-colonel fiind numit atașat militar la Viena împotriva voinței sale, prin un decret al regelui Carol I al României (1884-1885). Acolo a locuit la renumitul „Hotel Sacher”. În ziua
Panait Warthiadi () [Corola-website/Science/334342_a_335671]
-
din timpul războiului. A urmat școala primară, gimnaziul, mai apoi școala militară, pe care a absolvit-o în 1889. La vârsta de 19 ani a devenit ofițer. Din acel an a început ascensiunea sa în cariera militară de la gradul de sublocotenent, comandant de pluton, până la gradul de colonel și comandant al Regimentului 40 Infanterie Călugăreni, în 1916, când România a intrat în Războiul pentru Reîntregire. Între anii 1916-1918 a luptat în Dobrogea și a participat la luptele pentru București din noiembrie
Stan Poetaș () [Corola-website/Science/326258_a_327587]
-
ani, se înrolează voluntar, fiind încorporat la Regimentul 2 Artilerie. În perioada 10 octombrie 1916 - 31 martie 1917 a urmat cursurile școlii de ofițeri de rezervă de artilerie, la Iași, iar la 1 iunie 1917 este avansat la gradul de sublocotenent. În vara anului 1917, participând la luptele grele de la Cireșoaia, a fost rănit, iar după însănătoșire a ajuns din nou pe front, în Bucovina. Experiența de pe front și-a expus-o în cartea ""File rupte din cartea războiului"." În 1917
Gheorghe I. Brătianu () [Corola-website/Science/297964_a_299293]
-
destul de mult din cauza lipsurilor materiale. Rămâne la Paris până în 1915, când este obligat să se reîntoarcă în țară pentru satisfacerea serviciului militar, unde urmează cursurile Școlii de Ofițeri de Infanterie din Dealul Spirii, pe care o absolvă cu gradul de sublocotenent în anul următor, participând ulterior la campaniile din 1916 și 1917, fiind rănit de două ori. După Pacea de la București din 1918 este demobilizat din motive de sănătate. În anul 1918, la Iași, îl cunoaște pe căpitanul american Babeack, delegatul
Radu Lecca () [Corola-website/Science/315902_a_317231]
-
de unsprezece ani, Falkenhayn devine cadet la "Școala militară de cadeți" din Kulm, după care a urmat timp de trei ani "Școala Militară de Ofițeri" din Berlin-Lichterfelde. La 17 aprilie 1880, la vârsta de 18 ani a obținut gradul de sublocotenent fiind repartizat la Regimentul nr 91 din Oldenburg. Începând cu 1 octombrie 1887 a urmat timp de trei ani cursurile "Academiei de Război a Prusiei", la Berlin. În iulie 1890, s-a întors la regimentul său în Oldenburg și a
Erich von Falkenhayn () [Corola-website/Science/311788_a_313117]
-
mărețe”. Coordonatorul de transplant Victor Zota a spus că ea mai participase la prelevări de organe, făcea voluntariat și „era dedicată meseriei cum rar găsești". Ministrul Apărării Naționale Mircea Dușa, a dispus avansarea post-mortem a Aureliei Ion de la gradul de sublocotenent la cel de locotenent. A fost înmormântată cu onoruri militare în Cimitirul Militar Ghencea 3, în prezența ministrului apărării Mircea Dușa. Adrian Iovan (n. 8 iulie 1958 - d. 20 ianuarie 2014) era în acel moment unul dintre cei mai experimentați
Accidentul aviatic din Munții Apuseni din 2014 () [Corola-website/Science/330982_a_332311]
-
1961 Ratko Mladić este admis la Scoala militaro-industrială din Zemun. Apoi urmează Academia militară, pe care o absolvă în 1965 cu calificativul „remarcabil”. Ofițer dotat, a avut o ascensiune rapidă. Prima sa comandă este a unei unități din Skopje, ca sublocotenent. Se dovedeste un ofițer capabil, ulterior primind comandă unui batalion, respectiv unei brigăzi. În 1989 este numit șef al serviciului Pregătire militară a celei de a 3-a regiune militairă a Iugoslaviei. Dezmembrarea RSF Iugoslavia l-a implicat în războaiele
Ratko Mladić () [Corola-website/Science/313247_a_314576]
-
un general de armată român, care a îndeplinit funcții în diplomația militară a României din perioada celui de-al Doilea Război Mondial. s-a născut la data de 22 septembrie 1893. A luptat în Primul Război Mondial cu gradul de sublocotenent de artilerie, în luptele de la Gorj, la Câmpu Mare și la Podul de peste Jiu. În perioada campaniei din 1917, a făcut parte din Grupul de comandă din Brigada 15 artilerie din Divizia 15, comandată de generalul Paul Angelescu și a
Titus Gârbea () [Corola-website/Science/311352_a_312681]
-
în parte cu intenția de a demola mitul soldatului finlandez pasiv și supus. Așa cum spunea autorul, intenția sa a fost de a dota soldatul finlandez cu un creier, articol care îi lipsea cu desăvârșire până atunci — o aluzie la "Povestirile sublocotenentului Stål" scrisă de Johan Runeberg, care îi descrie pe soldații finlandezi ca având inimi mari, dar modești intelectual. Deși bazat pe experiența de război a autorului, veteran al Războiului de Continuare, este o operă de ficțiune. Romanul nu are propriu-zis
Soldatul necunoscut (roman) () [Corola-website/Science/321566_a_322895]
-
fost unul dintre generalii Armatei României din Primul Război Mondial. A îndeplinit funcția de comandant de divizie în campania anului 1916 și comandant al artileriei Armatei 1 în campania anului 1917. După absolvirea școlii militare de ofițeri cu gradul de sublocotenent, ocupat diferite poziții în cadrul unităților de artilerie sau în eșaloanele superioare ale armatei, cele mai importante fiind cele de comandant al Școlii Militare de Artilerie, Geniu și Marină, Regimentului 1 Artilerie Cetate, Brigăzii 3 Artilerie sau al Brigăzii 1 Artilerie
Alexandru Referendaru () [Corola-website/Science/334614_a_335943]
-
obișnuit cu viața dură de cartier de la începutul secolului trecut. A absolvit Liceul de Băieți din Brooklyn și apoi a fost admis în anul 1920 la Academia Militară West Point, pe care a absolvito în promoția 1924 cu gradul de sublocotenent. După satisfacerea stagiului militar, el a studiat dreptul la Brooklyn Law School și a devenit procuror ca apoi, în anii '30, să fie numit procuror fedral în orașul New York, sub conducerea procurorului șef Thomas Dewey, care s-a făcut celebru
David Marcus () [Corola-website/Science/311781_a_313110]
-
Școala Militară de Ofițeri de Infanterie „Principele Carol”, Sibiu. În timpul școlii se remarcă prin firea sa voluntară și pasiunea pentru sport. Termină această școală în anul 1933, fiind clasat al 70-lea din 456. Având din 1 iulie gradul de sublocotenent, acordat prin Înaltul Decret nr. 1931/1033, este repartizat la Batalionul 3 Vânători de Munte Brașov. Aici își arată aptitudinile militare, primind aprecierea comandantului batalionului, lt. col. Gheorghe Constantinescu. În 25-26 septembrie 1933 face parte, ca ofițer din garnizoana Sinaia, dintre
Alexandru Șerbănescu () [Corola-website/Science/315210_a_316539]
-
în anul 2000. Fiu al unei familii de mici moșieri (Radu și Zamfira), Nicolae Rădescu s-a născut la 30 martie 1874 în Călimănești (jud. Vâlcea). A urmat cariera militară, fiind absolvent al Școlii Militare de Ofițeri, cu gradul de sublocotenent (1 iul. 1898), și al Școlii Speciale de Cavalerie (iun. 1900): „E inteligent, stăruitor și cu amorul datoriei sale” (afirma comandantul școlii, mr. Alexandru Averescu). Avansat la gradul de locotenent (1903), a fost elev al Școlii Superioare de Război din
Nicolae Rădescu () [Corola-website/Science/297344_a_298673]
-
martie 1898, Retevoiești, județul Argeș - d. 19 aprilie 1948, București) a fost un general și inventator român. În perioada 1913-1916 a urmat cursurile Liceului Militar Mănăstirea Dealu, iar în perioada 1916-1917 Școala de Ofițeri de Artilerie și Geniu, fiind avansat sublocotenent în data de 1 iunie 1917. În timpul Primului Război Mondial a participat la campania din Moldova comandând o subunitate din cadrul Regimentului 15 Obuziere. În anul 1918 este avansat la gradul de locotenent. La încheierea războiului a solicitat trecerea în arma artilerie antiaeriană
Ion Bungescu () [Corola-website/Science/315016_a_316345]