2,316 matches
-
apese tocmai pe acele pedale care îi intimidau pe anchetatori și paznici. Un chior îndărătnic reușise să le vină de hac cerberilor. Detaliul pare neverosimil, dar chiar așa s-a întîmplat. În clipa cînd a fost eliberat, gardienii au răsuflat ușurați: scăpaseră de o pacoste, de un apucat pe care, în ciuda măsurilor drastice de încovoiere a cerbiciei, nu reușiseră să-l țină în frîu. „Prima oară m-am eliberat din Jilava după cinci ani de zile, 26 mai 1956. M-a
Invalidul inclasabil by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4116_a_5441]
-
mort era - dar maimuța dispăruse. Pușca lui Sam era în tufiș, exact unde o lăsase el, în schimb maimuța nu era nicăieri. Fusese luată de acolo. Se așteptase să fie nevoit să dea iar ochii cu ea; așa că se simți ușurat cînd se întoarse la club fără să fi văzut ceea ce făcuse. Înțelegea, însă, fără să intre în panică sau să fie deosebit de neliniștit, că nu va fi scutit de asemenea priveliști la nesfîrșit. Matelotul Houston a fost promovat o dată, după
Denis Johnson - Arborele de fum by Mircea Pricăjan () [Corola-journal/Journalistic/6412_a_7737]
-
releele televiziunii. Motorul mașinii gemea. De sus, am privit Înapoi, spre vale. Orașul părea un mic platou. Dincolo de el, țara, marele platou! Pe el, În acel moment, istoria, o penibilă figurație. În rest...! Sus, și noi și șoferul am răsuflat ușurați. Nu mai fuseserăm nevoiți să coborâm din mașină și iar să ne jucăm În picioare, la o nouă urcare. Când mi-am reamintit de vacarmul, pe care Îl lăsasem În centrul orașului, de țiuitul armelor care Încă se mai auzea
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
Limba română. La Colegiul Național "Gheorghe Lazăr" din Capitală a fost forfotă mare. În jurul orei 12:00, pe poarta liceului s-au adunat grupurile de elevi proaspăt ieșiți din BAC. Pe ici-colo se zărea câte un părinte agitat. Alții răsuflau ușurați că au mai scăpat de-o probă. Cum a fost prima probă scrisă? Răspunsurile tinerilor liceeni au variat în funcție de cunoștințele fiecăruia: de la foarte bine în sus și câteva excepții de bine în jos. Unele mai elaborate, altele scurte și la
Bacalaureat 2012: "Ne-a picat Luceafărul de Eminescu, care este cel mai important poet român" by Gavrila Alexandra () [Corola-journal/Journalistic/22546_a_23871]
-
părinții fetei, greco-catolici, vrând să se facă slujba, nu chiar în rit greco-catolic, dar măcar într-un lăcaș revendicat mai de mult de credincioșii unioniști. De aia aveau disensiuni. Drept să vă spun, alături, cu urechea la ce vorbeau, răsuflasem ușurat. Vasăzică nu erau cine știe ce dezacorduri grave (cum ar fi să zicem unele contracte, zestrea fetei) erau doar niște neînțelegeri sentimentale, de interese imediate, niște disensiuni, nu ceva logic, ireparabil. Acasă ajungând, pusesem repede mâna pe dicționarul enciclopedic, și la litera
La persoana întâi by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/14088_a_15413]
-
în pofida vechimii ei, sau poate chiar datorită acesteia. Fără să vreau m-am gîndit la misterul prin care e prevestită Prăbușirea Casei Usher și am început să văd aievea cum pereții între care stau încep să se dezmembreze. Am respirat ușurată cînd a venit și Rodica Palade și nu mai eram singură. Oricît de primitor s-a dovedit a fi acel oraș și oricîtă trecere avea acolo taraful acela care cînta atît de frumos, cei care făceau parte din el nu
La un festival închinat României by Ileana Mălăncioiu () [Corola-journal/Imaginative/11130_a_12455]
-
a unui acordeon pe care se plimbă niște degete experte și de indispensabilii bași care dau de obicei ritmul și măsura tânguielii. Musafirii intră în apartament, ușa se închide, iar zgomotul se estompează. Îl auzi doar dacă ciulești urechea. Răsufli ușurat, mulțumești proniei și îți spui că, în fond, fiecare om are dreptul să se distreze. Sedus de perspectiva unei nopți fără distonocalm, nu-ți dă prin cap că deocamdată gazdele nu fructifică la maximum calitățile radiocasetofonului cu CD fiindcă încă
Petreceri la bloc by Radu Paraschivescu () [Corola-journal/Imaginative/10561_a_11886]
-
început să bată, apoi s-a auzit: "Doamne, miluiește!" Ea și-a scos, atentă, mănușile, apoi le-a aruncat în găleată - Mi s-au oprit, ca o mîngîiere ușoară, pe ceafă. Și a ieșit să se plimbe. Mă simțeam cumva ușurat. Mă simțeam bine. Cred că nu mai era supărată pe mine. Cred că mă iubește. Iar mănușile mai păstrau ceva din parfumul ei. Coapsele ei mă strîngeau. Umede și lipicioase Un oraș de purpură răsărise în zare Gîfîiam, transpiram, dar
Poezie by Alexandru Mușina () [Corola-journal/Imaginative/6862_a_8187]
-
cumva unul, schimbăm placă. Stricam prietenia. Ai înțeles? - Înțeles, șefule! - Până și al de intra în groapă să fie înscris! Înțeles?! - Înțeles, tovarășe șef! - le-a răspuns Cercelaru. Întors în primărie, el și-a reluat funcția. A oftat mai întâi, ușurat. A gândit apoi ca importanță lui pentru sat crescuse. În sine, se bucură de încrederea pe care i-o acordaseră mai marii lui. Scârbit totuși de el însuși, a ordonat milițienilor somn cu veghe câteva zile. Prima care a văzut
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/86_a_359]
-
releele televiziunii. Motorul mașinii gemea. De sus, am privit Înapoi, spre vale. Orașul părea un mic platou. Dincolo de el, țara, marele platou! Pe el, În acel moment, istoria, o penibilă figurație. În rest...! Sus, și noi și șoferul am răsuflat ușurați. Nu mai fuseserăm nevoiți să coborâm din mașină și iar să ne jucăm În picioare, la o nouă urcare. Când mi-am reamintit de vacarmul, pe care Îl lăsasem În centrul orașului, de țiuitul armelor care Încă se mai auzea
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_214]
-
să facă mofturi. Dispărea cu demnitate și discreție, numai ea știa încotro și în ce scop. După o noapte pe care întreaga familie a petrecut-o cu teama ca iepurașul cel nou să nu urmeze exemplul predecesorului, toată lumea a răsuflat ușurată a doua zi. Iepurașul era în viață. Iar Garçon îl veghea precum o santinelă bine instruită și cu un ridicat simț al datoriei. S-a dovedit, însă, încă o dată, că întâmplările sunt ca și hribii: dacă găsești unul, în mod
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92333]
-
diverse, amănuntele, episoadele, decorul, în sfârșit, tot. Răscoala asta există în mine întreagă, dar într-o stare complet haotică”. În 8 noiembrie 1932 se întoarce „definitiv de la vie” spre a încheia ultimul capitol la București, iar peste o lună consemnează ușurat apariția romanului: „În sfârșit, liber. Isprăvit Răscoala complect. Azi am primit ambele volume. Miercuri se va pune în vânzare în toată țara”. În anii următori, Rebreanu lucrează, cu intermitențe, la alte două romane, pendulând între Valea Mare și București. Cu
Laboratorul de creație de la Valea Mare by Nicolae Oprea () [Corola-journal/Journalistic/5886_a_7211]
-
o colegă la școală, o fată încântătoare, cu ochii negri, a zis Billy, adresându-se mai mult sieși decât lui Herman. O chema Susan. O numeam Susan a mea cu ochii negri. - E un nume frumos Susan, a răspuns Herman, ușurat să simtă că nu mai era în centrul atenției. Și te-ai bucurat de relații fizice cu această tânără floare? - Nu, a zis Billy. M-am gândit mult la asta la un moment dat. Încă mă gândesc la ea. Ocazia
Jay Parini Rătăcirile lui Herman Melville by Luana Schidu () [Corola-journal/Journalistic/3102_a_4427]
-
Elena Marin Alexe Ieri m-am rătăcit în catacombele inimii mele, fără lumină, flămândă, uscată de sete, cu buzele arse de chin, până târziu spre apus, când ultimele săgeți ale soarelui muribund au atins legământul. Trezit, sufletul respira ușurat, scuturându-se de zdrențele incertitudinilor. O clipă mi-a fost deajuns, să reînnod firul zilei și să recuperez timpul pierdut. Ce minuni poate face o frântură din Iubire!
Prin catacombe by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83273_a_84598]
-
seară fatală am destupat vrana valurilor ce-mi spărgeau pieptul, ea a tăcut, a ascultat, apoi atât de nevinovat mi-a mărturisit că îl iubește pe cel cu covrigii încât, a naibii treabă, pe dată și eu m-am simțit ușurat. Ei bine, abia acum am aflat că, de cinci ani, fata e profesoară la școala vecină. Sub un pretext oareșicare am trecut prin comuna sa. Curtea școlii unde Margareta e directoare era pustie. Un porc guița pe lângă gard. Cu glas
Podu vechi by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91578_a_92863]
-
rictus amar. Toate privirile îl cuprinseră ca niște tentacule. Oamenii parcă așteptau ceva... și el înțelese că trebuie să-și lase jos, măcar pentru câteva minute, povară gândurilor. Le povesti cu glas molcom pățania fetei lui, apoi se simți mai ușurat și nădejdea începu să-și facă loc ușor-ușor în inima lui copleșită de durere. Închise ochii și, cu puțina speranță ce-i mai rămase ascunsă prin adâncul sufletului, lăsă totul în grija lui Dumnezeu. Doar o minune putea schimba verdictul
Proz? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83384_a_84709]
-
beldie știută de ei, uitată în marginea drumului. Apariția unui copac din vârtejul viscolului era un semn că nu au greșit drumul. După o lungă vreme, s-au zărit, ca într-un vis, primele case din marginea târgului. Au răsuflat ușurați. Să vezi ce mutră are să facă ovreiul când ne-o vedea! Și să auzi cum turuie: „Da’ ce? Aiștia-s oameni? Aiștia-s lupchi!.. Când îi prăpădul mai mare... hop și ei! Da’ nici moș Dumitru și Pâcu nu erau altfel... Nici
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
vorbească Cotman, lipindu-i involuntar urechea de piept. Tocmai când i-a dibuit slabele bătăi ale inimii s-a auzit glasul lui Mitruță, din capul șirului de sănii: Se zărește lumina felinarului din poarta Crâșmei din drum! Cotman a răsuflat ușurat, rugându-se în gând: „Ține-l, Doamne, până ajungem la adăpost!” Până la Crâșma din drum, Hliboceanu nu a mai dat nici un semn că și-ar fi revenit din leșin. Hooo, băieții tatii! - s-a auzit glasul lui Mitruță. Din stâlpul
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
la sania lui. Noaptea se lăsa cu sclipet de stele și geană de lună plină. Omătul înghețat scrâșnea sub tălpi precum sticla pisată. Felinarul din poarta Crâșmei din drum sclipea îmbietor... Când au ajuns la poartă, s-au oprit răsuflând ușurați: Uite că cu ajutorul Celui de Sus am ajuns cu bine - a comentat vesel Mitruță. Costache, care ședea cu urechea la pândă, le-a ieșit înainte. Păi de când sunteți așteptați o înghețat și focul în sobă. Da’ unde-i Măriuța de
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
mă trimite înapoi, înainte de a arunca Terra în aer din... din nu știu ce an în care ne aflăm. Fata încuviință din cap. - Tata zice că puteți fi trimis înapoi, dar, în rest, atenție! Nu avu însă răgazul să se simtă mai ușurat aflând că poate fi trimis înapoi, în timpul din care venise. Fata mai apăsă un buton. În aceeași clipă, oglinda dispăru în zidul metalic. Se auzi declicul unui alt buton Dispăru și zidul. Dinaintea lui se întindea un parc asemănător celui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
loial al Casei Isher. - Îmi pare bine că o spui, îl ironiza Innelda. Cu un aer maiestuos, trecu pe lângă el fără a mai întoarce capul. CAPITOLUL XXIII CÂND ÎMPĂRĂTEASA INTRĂ în sală, îi auzi pe cei adunați deja acolo oftând ușurați. Le zâmbi fără prea multă strălucire. Oamenii care voiau să mănânce în salonul imperial trebuiau să aștepte până ce frângea ea pâinea ori, dimpotrivă, până le trimitea vorbă că nu vine. În general, cei care aveau acces la acest salon căutau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
și lungime cât și înălțimea. Firește că trebuia să fie mare. Inginerii prevăzuseră niște goluri supradimensionate între diversele camere energetice. În interior, spațiul efectiv de locuit era destul de mic. Îi luă cam vreun ceas să inspecteze toate nivelele. - Ei, spuse ușurată Innelda, s-ar părea că locul nu a fost afectat în nici un fel de experiențele prin care a trecut. Dar cu șobolanii cum rămâne? Cu ocazia unei apariții anterioare, fuseseră introduși niște șobolani în clădire. Deocamdată nu dădeau nici un semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
acolo, pe dușumea. Comunică-le că am primit-o. Omul de la magazinul de arme îi spusese: Nu lua în bătaie de joc nici o măsură legală a autorităților imperiale, dar nici să nu te supui vreuneia dintre ele". Jor ieși, aparent ușurat. Mai trecu o oră până să intre pe ușă, cu un aer pompos, primarul Mei Dale: - Uite ce e, Fara Clark, urlă el. N-ai să poți să scapi cu una, cu două. Asta înseamnă sfidarea legii. Fara tăcu atâta vreme cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85067_a_85854]
-
a mai aprins o țigară cu ochii pe jumătate închiși, rea. — Ani de zile mi-am strivit sânii după aia și i-am dușmănit. îmi dădeam pumni în piept. Mama mea... cățeaua. — Nici acum n-ai crevase, am încurajat-o, ușurat că măcar aici nu trebuia să mint. Așa cum zăcea pe spate, fumând, îi cădeau într o parte, molcuț, însă mie îmi place asta, ador femeile neter minate. Eram în camera ei de la hotel și ne pupaserăm foarte mult, dar ea
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
fiecare lună. Ofițeri superiori, procurori veneau la Florin ca la ei acasă. De regulă, inspecțiile durau câte o zi și o noapte și toți plecau mulțumiți... Era beat bine, fără epoleți la vestonul descheiat... Văzându-și fratele, Gheorghe râse cumva ușurat, apoi se crispă la față. Cine-i tovarășu’? Ce caută la noi? Stai liniștit, e băiat bun, m-a adus cu mașina, e mormânt... Pune televizorul pe măsuța din colț, să vadă și mama color, nu numai... L-am cumpărat
MASTODONTUL DE NISIP by Ilie Cotman () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1661_a_3000]