2,108 matches
-
ambulanți săși vândă mărfurile rămase nevândute din piețele autorizate. Era un loc prielnic unde își puteau completa profiturile și chiar cumpărăturile. Copacii din împrejurimi aveau circumferințe enorme și aproape aceeași înălțime. Florile din jurul lor creșteau majestuos în ciuda faptului că erau umbrite de copaci. Păreau că există acolo de o sută de ani, poate și mai mult. Într-o secundă, Carlina se trezi cu un agent de poliție chiar în fața ei. Acesta îi ceru politicos pașaportul la control. Era prea târziu pentru
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
lighioană spurcată, dat în târg prin toată Împărăția, ca orice nespălat de osmanlâu să-l poată scuipa minunându-se cât de pricăjit și împuțit e "ghiaurul moldovan" plin de ifose, că s-a dat mare crezând o clipă că poate umbri gloria nepieritoare a "Marelui Fatih Fratele Soarelui", ce, numai cu un deget, l-a trosnit ca pe un păduche scârbos?!" Iisuse! Ajută-l! se cutremură Daniil frângându-și mâinile. Sau.... îl vezi pe Ștefan, laș, cu un jungher, dându-și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
Coșbuc, Vasile Posteucă și Ion Druță. Nu putem încheia fără a consemna un fragment, ilustrativ, în opinia noastră, pentru acest tip de discurs, ca expresie a unui model cultural produs de școala românească de altădată: Deși copilăria mi-a fost umbrită de groaza războiului, am [trăit] din plin bucuria colindelor, frumusețea datinilor de Anul Nou, a Sărbătorilor Pascale, rotirea cu scrânciobul care ne ridica în văzduhul înalt, amețindu-ne de emoții; am ascultat cu drag vioara lui Ciocârlie sau a lui
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
de Paște cei care mergeau la biserică să poarte cel puțin o haină nouă pentru a le aduce noroc. De asemenea, se făceau pomeni, dăruind celor săraci ouă, pască și lumânări. Obiceiuri păstrate peste timp Deși copilăria mi-a fost umbrită de groaza războiului, am recunoscut din plin bucuria colindelor, frumusețea datinilor de Anul Nou, a sărbătorilor pascale, rotirea cu scrânciobul care ne ridica în văzduhul înalt amețindu-ne de emoții, am ascultat cu drag vioara lui Ciocârlie sau a lui
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
să se piardă în negura timpului! Nucii bătrâni În livada noastră am avut trei nuci bătrâni de vreme. I-a sădit bunicul. Aveau trunchiul gros, acoperit cu o scoarță plină de adâncituri, brăzdați parcă de "nervuri" neregulate. Coroana mare, rotundă, umbrea mare parte din livadă. Multe ramuri erau susținute de niște prăjini groase, lungi și foarte rezistente. Cele mai groase erau lăsate aproape de pământ, culcate, parcă vrând să se odihnească. Timpul cu intemperiile sale și-a pus din plin amprenta pe
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
târg ar fi mai dulce decât al celor din sat. Dar cu una, cu alta, înainte de prânzul mare, cele trei vii răsunau de glasurile voioase ale culegătorilor, mulțumiți că rodul era îmbelșugat. Chiar și soarele parcă se bucura, nu era umbrit de nici un norișor, cât de mic. Pe la prânzul cel mare iată că sosi și Maria cu Maricica aducând hrana culegătorilor. Aceștia au cinstit cum se cuvine mămăliga nelipsită moldovenilor cu o mâncărică de cartofi cu carne de pui, foarte gustoasă
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
explica clar ideile. Și câte idei nu ne trec prin cap? Cu atât mai mult ideile-întrebări. De pildă: singurătatea exorcizează? Dincolo de emoții se ascunde și ceva inuman? Necunoscutul motivează existența individului? Mintea omului cuprinde mai mult decât universul însuși? Pasiunile umbresc inteligența? Mă opresc aici. În orice caz, istoria naturală trebuie văzută ca pe o esență; să trăim într-o lume bogată în mister și sentimente adânci; să nu uităm că atâtea lucruri pe care le credem importante sunt zadarnice; că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
trecerea de la un regim global al proprietății publice la un regim fondat pe proprietatea privată, nu trebuie uitat faptul că nu existau modele care să o susțină. Discursul occidental dominant, care asocia redemarajul economic cu caracterul privat al proprietății bunurilor, umbrea complet factorul esențial al lipsei capitalului necesar modernizării și restructurării capacităților de producție, lipsă care nu a fost decât parțial suplinită de sosirea faimoaselor ISD, investiții străine directe. Formulele de privatizare au diferit de la o țară la alta și de la
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
a-și asuma păcatul comis față de Fiul. Numai creștinul, adică ființa umană completă, realizată spiritual, posedă conștiința și discernământul necesare perceperii păcatului său. Prin urmare, numai el, păcătuind, o face pe deplin conștient, Împotriva Duhului din care s-a Împărtășit, umbrind pe veci lumina primită la botez. Pentru Origen (poate părea paradoxal, dar aceasta este viziunea elitistă asupra creștinismului, specifică secolelor II-III) numai cei desăvârșiți, numai cei perfecți păcătuiesc, iremisibil, Împotriva Sfântului Duh. Fiul este condescendent față de nedesăvârșiți. În schimb, cei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
repune pe tapet Biblia ebraică. Dar, atenție, textul masoretic este mult mai recent decât LXX. Există azi o adevărată confuzie cronologică, pe care mi se pare important să o limpezim. Importanța textului masoretic este indiscutabilă, dar ea nu trebuie să umbrească specificul, importanța și mai ales vechimea LXX. De aceea, am mai spus-o de câteva ori, pe lângă traducerea noastră trebuie pusă la punct, cu profesionalism, și o traducere a textului masoretic. În privința tradiției patristice, iarăși se cuvin nuanțe. Mai ales
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
liniștit. Când ajung cu însoțitorul meu în țiitoare și ne oprim, văd la treizeci de pași înaintea mea, între tufărișurile uscate, o căprioară stând liniștită jos, în poziție grațioasă de odihnă. Mă privea cu liniște, fără sfială, cu ochii ei umbriți de gene mari fumurii. Îi șoptesc cu glas moale: Căprioară, nu sta aici, du-te. Părea că mă aude, dar rămânea liniștită pe loc. Îi fluer cătinel, o îndemn iar, ea stăruiește să rămână. Am chemat și pe vecinul meu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
îl cercetase și-l mânuise îndelung și cu pietate pentru trecut, de patruzeci și cinci de ani. I-am strâns mâna, l-am mângâiat și i-am făgăduit să reviu ceeace i-a făcut plăcere. I s-au limpezit ochii umbriți de mâhnire și ne-a zâmbit. Băi de sulf de 25, ape termale. S-au făcut acum foraje la 2000 m. adâncime, de unde vine o apă de +40. Marți 1 Iunie, Soci. Ne așezăm într-un hotel în fața mării. 5
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
-mi risipești incertitudinile care mă cuprind. Caut seninul, liniștea, pacea sufletească, binele. Uneori urc piatra speranței pînă aproape de vîrful muntelui. Acolo, sus, aș vrea să-mi pun mîinile căpătîi și să mă odihnesc, dar piatra se rostogolește iarăși în văile umbrite de anxietăți. Nu stau prea mult și reiau urcușul. Astfel, viața mi se cheltuie între opinteli și căderi. Anii nu-mi aduc împliniri. În mare parte, realizările mele sînt niște simulacre, de a căror insignifianță sînt pe deplin conștient. Ce
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
place să vorbească mult, ca pe scenă. Are și o mimică bună. Poartă basma înnodată la spate, pe care cînd o dă spre creștet, cînd o coboară la baza frunții, pe ochi, astfel că fața ei se luminează și se umbrește de la un moment la altul... „Naș-tu Constantin a murit - îmi spune - în vîrstă de 57 de ani, în 1960, după ce-a stat doi ani la Socola. Iată, au trecut de-atunci 23 de ani!” Apoi, privind dramatic cerul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Bistriței” a fost trimis din Capitală cineva care nu știe notele muzicale. Asemenea situații nu te lasă să-ți ridici ochii spre ceruri. Devii încruntat, te frămînți pentru absurditățile din jur. Mergînd, mi-am spus că, pentru a nu-mi umbri „ziua”, trebuie să le uit. *De ce în trecut n-am luptat? Cînd am fost „eliberat” din cele două „posturi de conducere”, n-am contestat, n-am intervenit în nici un fel, pe lîngă nimeni, pentru întoarcere. Erau „funcții” care, între altele
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
achiziții am considerat ca "ne-am ajuns". Cu perdelele, milieurile și covorașele de la mama-soacră, "livingul" arăta minunat și mulțumesc și astăzi lui Diogene care m-a învățat că poți fi fericit chiar și într-un butoi! Că fericirea ne era umbrită uneori de faptul că eram singurii posesori de aragaz și frigider din apartament, colocatarii înscriindu-se și ei la "uzufruct" și că fiind singurul posesor de nevastă (unul din colegi era în divorț, celălalt necăsătorit) și doar doamna mea făcea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
a fost mai păgubitor decât ideea aceasta pe care și-o făcuse, că se pricepe să înșele pe toată lumea. Nu-l mai credea nimeni, nici când era de bună-credință, și felul acesta al lui de a fi flușturatic i-a umbrit calitățile lui reale. În sfârșit, tovarășii lui de desfrâu obișnuiți, o ceată de inși fără nume, cei mai mulți dintre ei niște scelerați, și pe care nu se ferea să-i numească în mod public ses roués, „șmecherii“ lui, acești ticăloși buni
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
nimic. Gelozia ei este tot atât de mare cât și vanitatea: trebuie neapărat ca ea și numai ea să fie obiectul atenției și al elogiilor celor care i se află în preajmă. Dacă îți vine ideea să vorbești măgulitor despre cineva, se umbrește, protestează împotriva judecății rostite și atunci se laudă pe ea însăși cu atât de puțină măsură și modestie, încât nu te poți împiedica, în ciuda indignării pe care o inspiră orgoliul ei, să râzi de lipsa de meșteșug și de ingenuitatea
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
sale, este dificil în privința serviciului, a locuinței, a mobilierului. Nu este lacom, dar nu are un suflet destul de elevat pentru a disprețui averea; nici măcar orgoliul lui n-a fost destul de puternic pentru a evita ca reputația lui politică să fie umbrită din acest punct de vedere. Spiritul lui nu este abil; nu discută, pentru că nu știe decât să ordone. Nu știe să stea de vorbă; nu dorește să convingă, vrea doar să-și impună voința. Dispoziția lui este posomorâtă; e posibil
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
Pierderea copiilor, sfâșiindu-i inima, nu-i schimbase nimic din orientarea spiritului. Când simptome pe care le putea ușor recunoaște, pentru că le observase în cursul lungii maladii a ultimului ei fiu, o luminau subit asupra stării sale, chipul ei se umbrea; însă respingea această impresie; nu vorbea de ea decât ca să sugereze pe ocolite prietenilor să o ajute să o îndepărteze. În sfârșit, ceasul cel greu a sosit. De câteva zile, slăbiciunea ei spo rise cu o iuțeală tot mai mare
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
unor călugări, extrem de diferiți de preoții-profesori de la Academie. De altfel, pentru a sublinia în mod limpede acestă diferență, autorul, își găsește pentru prima oară răgazul să caracterizeze fizic, un loc și oamenii trăitori acolo: biserica schitului este de lemn, scundă, umbrită de pomi roditori sădiți de jur-împrejur, iar înăuntru plină cu icoane reprezentând pe sfinții Rusiei Mari. Călugării au capetele cărunte, fețele galbene și supte, iar tăcerea în care își îndeplinesc toate sarcinile e întreruptă doar de cântarea dulce, bisericească. Între
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
un vagon de marfă de 10 tone, În gara BucureștiBasarabi, am părăsit Capitala. N-am regretat nici atunci, nici mai târziu. Capitala nu mi-a oferit decât locul și dreptul de a munci. Micile satisfacții științifice mi-au fost totdeauna umbrite de "ierarhizarea partinică" impusă de prof. G. Vrejoiu și colegii Wexler, Boiciu, Șuțeanu, Macarie, Roșca I., etc. La Îmbarcare am primit un ajutor inestimabil din partea lui Viorel Bâscă și Paulina Stoenescu, cărora le păstrez cele mai plăcute amintiri pentru clipele
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
simțise încă de la plecare că e urmărit de o ciudată privire. O va recunoaște în pașaportul călugărului, furat de la prietenul său francez : un om necunoscut, de vreo patruzeci de ani, cu fața prelungă, osoasă, cu nasul vulturesc, cu sprâncenele grele, umbrind ochii care parcă erau vii și te străpungeau. Ascuns întotdeauna dincolo de variate deghizări, impenetrabil chiar și pentru oamenii săi, de care se ferește în chestiuni vitale și pe care nu ezită să-i spânzure de catarg pentru nesupunere, ghi cim
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
aveam posibilitatea să ne mutăm într-un metrou pentru a parcurge mai repede distanța, am preferat sa ieșim la suprafață în fața casei (Batlo), a lui Gaudi, pe care am admirat-o. Străzile Barcelonei sunt prietenoase, casele vesele și totul este umbrit pretutindeni de platanii care-și schimbă permanent frunzele și coaja trunchiului, arbori care trăiesc în ritmul soarelui dintotdeauna. Ne-am învârtit puțin, greșind direcția, dar, în cele din urmă, intrând în linie dreaptă înspre Sagrada Familia, ale cărei turnuri pot
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
dacă este opus mării, trebuie să urci. Apoi nu mai contează, că tot vei ajunge unde vrei, chiar dacă te rătăcești. Așa am făcut și noi. Întâi ne-am rătăcit și-n cele din urmă am ajuns. Am căutat un colț umbrit în parcul populat de porumbei, vânzători de semințe, turiști care-și aruncă rucsacurile și oboseala pe iarba de sub copacii aducători de răcoare. După ce am colindat prin marele magazin IL Corte Inglez doar pentru a fi răcoriți de aerul condiționat, coborârea
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]