3,853 matches
-
special în India, este un element declanșator a multor forme de violență împotriva femeilor. Arderea miresei este o formă de violență împotriva femeilor, în care mireasa este ucisă la domiciliu de către soțul ei sau de familia soțului, datorită nemulțumirii față de zestrea oferită de familia ei. Crimele pentru zestre sunt comune în India, Pakistan, Bangladesh și Nepal. În India, numai în 2011 Biroul National de Crimă a raportat 8,618 decese datorită acestor tipuri de crime, în timp ce datele neoficiale sugerează că numărul
Violența împotriva femeilor () [Corola-website/Science/335093_a_336422]
-
a multor forme de violență împotriva femeilor. Arderea miresei este o formă de violență împotriva femeilor, în care mireasa este ucisă la domiciliu de către soțul ei sau de familia soțului, datorită nemulțumirii față de zestrea oferită de familia ei. Crimele pentru zestre sunt comune în India, Pakistan, Bangladesh și Nepal. În India, numai în 2011 Biroul National de Crimă a raportat 8,618 decese datorită acestor tipuri de crime, în timp ce datele neoficiale sugerează că numărul de astfel de incidente este de cel
Violența împotriva femeilor () [Corola-website/Science/335093_a_336422]
-
căsătoria aranjată, în care ambele părți sunt de acord cu aranjamentul părinților care le găsesc o pereche, deși diferența dintre cele două poate fi indistinctă. Căsătoriile forțate sunt comune în Asia de Sud, Orientul Mijlociu și Africa. Obiceiuri precum cumpăratul miresei contra-cost și zestrea, care există în multe părți ale lumii, contribuie la această practică. O căsătorie forțată este de multe ori modalitatea de a rezolva unele conflicte între familii, prin acordarea unei femei de la o familie la alta. Obiceiul de răpire a miresei
Violența împotriva femeilor () [Corola-website/Science/335093_a_336422]
-
dame de Quéhillac, nepoata lui Jean Fourché, primarul din Nantes în 1597-1598. Contractul de căsătorie a fost semnat la 10 ianuarie 1640 la Nantes între părinți, ceremonia a avut loc la 24 la Notre-Dame de Nantes.. Louise vine cu o zestre de 160.000 de livre în bani și proprietăți. Tatăl lui Nicolas moare la scurt timp, urmat la începutul anului 1641 de către bunicul matern al lui Nicolas, Gilles de Maupeou. În același an, la șase luni după ce a dat naștere
Nicolas Fouquet () [Corola-website/Science/334833_a_336162]
-
timp, urmat la începutul anului 1641 de către bunicul matern al lui Nicolas, Gilles de Maupeou. În același an, la șase luni după ce a dat naștere unei fiice, Maria, soția lui moare. La 26 de ani Nicolas Fouquet rămâne văduv. Cu zestrea de la soția sa achiziționează teren la Vaux și se numește vicontele de la Vaux. În 1642, moartea lui Richelieu, protectorul de mult timp al familiei Fouquet, vine să pună capăt visurilor sale coloniale și maritime. Fouquet alege definitiv serviciul de stat
Nicolas Fouquet () [Corola-website/Science/334833_a_336162]
-
bani. În noiembrie 1650 el cumpără cu 450.000 de livre funcția de procuror general al Parlamentului din Paris. În februarie 1651 se căsătorește a doua oară. Noua doamnă Fouquet este Marie-Madeleine de Castille-Villemereuil; ea are 15 ani, el 36. Zestrea ei este inferioară celei a Mariei Fourché însă compensează prin vastul cerc de relații al familiei mamei ei. În același timp, Parlamentul a adoptat expulzarea lui Mazarin. Acesta a plecat în exil în Germania. În secret, Fouquet l-a ținut
Nicolas Fouquet () [Corola-website/Science/334833_a_336162]
-
Porumbacu etc.), "grupul Vieții Românești" (Ovid S. Crohmălniceanu, Nina Cassian, Marin Preda, N. Tertulian), "grupul de la Scînteia" (S. Fărcășanu, Dan Deșliu, Eugen Frunză, Traian Șelmaru). În acea periodă, Traian Șelmaru lucra la ziarul PCR: Scînteia. În volumul său " Memoria ca zestre", Nina Cassian îl descrie pe Traian Șelmaru drept “... personaj nefast, ulterior secretar (și torționar) al Uniunii Scriitorilor”. Vladimir Tismăneanu se exprimă astfel: „Este dificil și dureros să facem un inventar al caznelor la care a fost supusă cultura română în
Traian Șelmaru () [Corola-website/Science/311934_a_313263]
-
și regele Ludovic al XI-lea al Franței au semnat Tratatul de la Arras, prin care tatăl ei a promis să o căsătorească pe Margareta cu fiul lui Ludovic, Carol. Logodna a avut loc în 1483. Margareta, care a primit ca zestre Franche-Comté și Artois, a fost transferat sub tutela regelui Ludovic al XI-lea al Franței, care a murit la scurt timp. Ea a fost educată la curtea regală franceză și pregătită pentru viitorul ei rol de regină a Franței. A
Margareta de Austria, Ducesă de Savoia () [Corola-website/Science/321452_a_322781]
-
Aquitainia, cănd venise să presteze omagiul slabului Ludovic al VII-lea pentru provinciile Mâine și Anjou. Eleonora obținu divorțul și, după două luni, lua de bărbat, la 27 de ani, pe băiatul acesta de 19 ani, căruia îi aducea că zestre imensul ducat de Aquitainia, adică Limousin, Gasconia, Perigordul, cu drepturi de suzeranitate peste Auvergne și comitatul de Toulouse. Henric, care avea de la mama sa, Matilda, ducatul de Normandia și de la tatăl său, Mâine și Anjou, devenise mult mai puternic în
Henric al II-lea al Angliei () [Corola-website/Science/300750_a_302079]
-
ziua Sfântului Nicolae a devenit ziua darurilor și a activităților caritabile. Germania, Franța și Olanda celebrează ziua de 6 decembrie ca o sărbătoare religioasă și oferă cadouri copiilor și săracilor, și ajută fetele sărace să se mărite oferindu-le o zestre. Când colonistele olandeze au călătorit în America, au adus cu ele un episcop care purta un costum roșu și mergea călare pe un cal alb. Imaginea americană a episcopului va evolua treptat până la cea a unui bătrân spiriduș vesel. A
Tradiții românești () [Corola-website/Science/296922_a_298251]
-
tinerii căsătoriți au fost capturați de către vărul Ioanei, Ludovic (viitorul rege Ludovic al VIII-lea al Franței, fiul mai mare al regelui Filip August al Franței cu mătușa Ioanei, Isabelle de Hainaut. Scopul lui Ludovic era acela de a obține zestrea mamei sale, constând într-o parte consistentă a teritoriului flamand, inclusiv Artois, pe care tatăl Ioanei îl recuperase prin forța armelor după moartea Isabellei. Eliberați după această concesiune făcută lui Ludovic, Ioana și Ferdinand s-au raliat la puțină vreme
Ferdinand de Flandra () [Corola-website/Science/327678_a_329007]
-
trecut mult timp până când Beaumarchais s-a confruntat din nou cu sistemul legal francez. În 1787 a cunoscut-o pe doamna Korman, care era implicată și închisă într-un proces de adulter, inițiat de soțul acesteia pentru a-și însuși zestrea ei. Problema a ajuns la tribunal, Beaumarchais luând partea doamnei Korman, domnul Korman fiind asistat de un avocat celebru, Nicolas Bergasse. Pe 2 aprilie 1790, domnii Korman și Bergasse au fost găsiți vinovați de calomnie (defăimare), însă reputația lui Beaumarchais
Pierre Beaumarchais () [Corola-website/Science/314924_a_316253]
-
de Irina Costache Am cunoscut-o pentru prima dată pe Nina Cassian din volumele Memoria că zestre. Din notele de jurnal împrăștiate peste jumătate de secol, mi-am construit-o drept un fel de ideal feminist-poetic. Nina Cassian îmi părea o femeie liberă, deschisă experimentului (fie el poetic, politic sau amoros), o femeie dedicată meseriei și muncii
Nina Cassian: despre cum să trăiești idealul nobil al comunismului () [Corola-website/Science/295776_a_297105]
-
de către ambasadorul francez la curtea din Torino. Nuntă prin procura a avut loc la Milano la 7 februarie în același an. A fost celebrata în persoana la 27 februarie la Nangis-en-Brie în Franța. Tatăl Mariei Fortunata i-a dat o zestre de un milion de livre. În plus, la sosirea ei în Franța, soțul ei a primit un cadou de 150.000 de livre de la regele Ludovic al XV-lea. Tânără contesă de La Marche a fost prezentată regelui, reginei și restului
Maria Fortunata d'Este () [Corola-website/Science/327747_a_329076]
-
pentru a construi a doua fabrică aproape de stația de cale ferată, atunci când tatăl său a murit. Adam și-a construit o nouă casă lângă fabrică lui și s-a căsătorit cu fiica unui bogătaș. Sophie a adus cu ea o zestre substanțială, care l-a ajutat pe Opel să se extindă. În 1870, el a introdus o nouă mașină, denumită Sophia, după numele soției sale. În 1880 producția de mașini de cusut a crescut, cu extinderea continuă a uzinei, și până în
Adam Opel () [Corola-website/Science/319096_a_320425]
-
Normandia și Comitatul de Boulogne. Lambert a fost ucis în 1054 la Lille, pe când venise în sprijinul contelui Balduin al V-lea de Flandra împotriva împăratuliu Henric al III-lea. Rămasă văduvă, Adelaida a rezidat la Aumale, probabil parte a zestrei ei de la primul soț, Engurerand, sau parte a unui aranjament după capturarea lui Guy of Ponthieu, fostul ei cumnat. Fiind văduvă, Adelaida a început o retragere cvasireligioasă, fiind implicată într-o relație cu biserica din Auchy, căreia i-a oferit
Adelaida de Normandia () [Corola-website/Science/328450_a_329779]
-
din anul 1668, episcop al Râmnicului. Acesta cumpără la 24 aprilie 7172 (1664), de la feciorii popii Hariton, în hotarul Streharețului, vii lucrate, țelina și pomet „și cu braniște și cu fântână drept bani, 90 unghi (bani ungurești)”. Aceasta va constitui zestrea cea mai însemnată a schitului. În anul următor, 1665, 1 aprilie, Radu Vodă Leon (1664-1669) dăruiește act episcopului Serafim, care era tot la Buzău, „pentru toate viile lui de la Slatina, moșie megieșească, de la moșul lui Gurca” și le scutește și
Mănăstirea Strehareț () [Corola-website/Science/313666_a_314995]
-
amânat scrierea documentului. Când s-a apucat să-l caligrafieze, notarul a uitat cum îl cheamă pe copil, văzând pe stradă pe cineva cunoscut pe care-l chema Eftimie a rebotezat astfel copilul. După ce s-a căsătorit a primit ca zestre de la soția sa zece pogoane de pământ. În 1936 se încorporează în contigentul lui aflat la centrul de recrutare de la Turnu Măgurele. În vara lui 1944 vede pentru ultima oară Sființeștiul, fiind încorporat în compania 18 pontonieri. La Tiszalök, pe
Eftimie Croitoru () [Corola-website/Science/325443_a_326772]
-
s-a căsătorit cu Margareta de Burgundia. Contesa de Artois a fost mândră de această realizare și a început repede negocierea căsătorie pentru fiica ei cea mică cu cel de-al treilea fiu al regelui Filip, Contele Carol, oferind o zestre mare. Negocierile au avut succes și la 23 septembrie 1307, Carol, în vârstă de unsprezece ani, și Blanche, care era cu doi ani mai mare, au încheiat un contract de căsătorie. Ceremonia de căsătorie a fost realizată în grabă la
Blanche de Burgundia () [Corola-website/Science/325963_a_327292]
-
Blanchei era nașa lui Carol. Papa Ioan al XXII-lea a declarat căsătoria nulă și neavenită la 19 mai 1322, și le-a acordat ambilor permisiunea de a se recăsători. Contesa de Artois a cerut, printre alte lucruri, returnarea imensei zestre pe care i-o acordase. Deși ea a fost înlocuită imediat de Maria de Luxemburg, pentru Blanche nu existau speranțe să se recăsătorească, ea fiind închisă la castelul Gavray. Nu există dovezi care sprijină convingerea comună că a murit călugăriță
Blanche de Burgundia () [Corola-website/Science/325963_a_327292]
-
amplasament, cu sprijinul lui Bogdan al III-lea (cel Orb), fiul lui Ștefan cel Mare. După cum afirmă Narcis Crețulescu în lucrarea „Istoria Sfintei Mănăstiri Râșca” (1901), "„Bogdan o înzestrează cu obiecte de gospodărie, cu moșia Bogdănești, înconjurătoare mănăstirii... îi dă zestre alte pământuri domnești, luate din trupul pământurilor mănăstirii Neamț”". Încercarea de reconstruire a mănăstirii nu reușește astfel că în anul 1542, domnitorul Petru Rareș a strămutat vechiul așezământ monahal, mai la deal, întemeind Mănăstirea Râșca. Unele documente istorice mai amintesc
Biserica de lemn Sfinții Voievozi din Bogdănești () [Corola-website/Science/317117_a_318446]
-
asemenea, la șezătorile de iarnă participau numai femei și fete. De cele mai multe ori, nunțile erau aranjate de către părinți, săcelencele cunoscându-și viitorul soț numai după ce acesta cobora de la stână. După [[Primul Război Mondial]], acest stil de viață a fost părăsit. Zestrea fetelor din zona Săcelelor și a Branului era trecută pe așa numitele „foi de zestre”. Nunta propriu-zisă era condusă în zona Brașovului de către un „starosti”. În ziua nunții, o ceată de flăcăi călărea înaintea mirelui pentru a anunța sosirea acestuia
Etnografia Țării Bârsei () [Corola-website/Science/306260_a_307589]
-
aranjate de către părinți, săcelencele cunoscându-și viitorul soț numai după ce acesta cobora de la stână. După [[Primul Război Mondial]], acest stil de viață a fost părăsit. Zestrea fetelor din zona Săcelelor și a Branului era trecută pe așa numitele „foi de zestre”. Nunta propriu-zisă era condusă în zona Brașovului de către un „starosti”. În ziua nunții, o ceată de flăcăi călărea înaintea mirelui pentru a anunța sosirea acestuia la casa miresii. Cel care sosea primul era premiat de către aceasta cu un colac și
Etnografia Țării Bârsei () [Corola-website/Science/306260_a_307589]
-
care trebuia să anunțe părinții fetei, dorința tinerilor de a se căsători. După aceasta tînărul venea acasă la părinții fetei împreună cu cineva, unde cerea fata în căsătorie. În cazul în care părinții fetei erau de acord, se convenea și asupra zestrei miresei. Această procedură se numea „Împăcăciune”. De obicei, nunta, începea la mireasă în ziua de sîmbătă, la amiază. Mirele venea și lua mireasa împreună cu zestrea. În acel moment nuntașii dansau și spuneau diverse strigături. Mireasa stătea liniștită și asculta conocăriea
Alcedar, Șoldănești () [Corola-website/Science/305212_a_306541]
-
în căsătorie. În cazul în care părinții fetei erau de acord, se convenea și asupra zestrei miresei. Această procedură se numea „Împăcăciune”. De obicei, nunta, începea la mireasă în ziua de sîmbătă, la amiază. Mirele venea și lua mireasa împreună cu zestrea. În acel moment nuntașii dansau și spuneau diverse strigături. Mireasa stătea liniștită și asculta conocăriea „Iertăciunii”. Cînd mirele lua mireasa din casa părinților ei, se interpreta de rămas bun și se executa ritualul „aruncarea mălaiului peste casă”: mireasa arunca pe
Alcedar, Șoldănești () [Corola-website/Science/305212_a_306541]