12,821 matches
-
și ajunse la Bologna, unde spera să găsească un mediu mai accesibil, acea universitate fiind cea mai deschisă înnoirilor și cea mai potrivită pentru caracterul său de cărturar în căutare de soluții alternative, deosebite de cele prestabilite de cultura dominantă. Ținuturile din jur erau cultivate și pe rod, iar orașul avea o înfățișare prosperă, curată. Chiar și oamenii păreau inimoși și energici, ospitalieri. Nu a fost greu să fie primit într-o mânăstire, cei de acolo s-au dovedit politicoși și
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
experiențe și călătoria schimbă oamenii profund dându-le măsuri noi de judecată, drept care odată întors în Calabria orice lucru i se păruse îmbătrânit și prăpădit, fierăstruit de ciocănitoarele din pădurea satului care, în anumite perioade ale anului, ciuguleau fără contenire. Ținutul său se obișnuise cu durerea, cu boala, cu mizeria și lumea putrezea sub un cer de azur nepăsător în timp ce păduchii cucereau tot mai mult spațiu, iar ploșnițele le sugeau sângele. Revedea detalii de imagini șterse din minte și din inimă
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
Se cuvenea, însă, să spulbere asemenea abjecții, altfel s-ar fi crezut despre el că e Diavolul în persoană. Drept care, spuse: Curtea nu poate ignora un amănunt: ticălosul care a jurat să spună adevărul este un delincvent cunoscut în toate ținuturile Regatului. Este un provocator de scandaluri, un scelerat infam, a fost condamnat pentru furt în Calabria, cu ocazia adunării preoților canonici din Catanzaro, confiscându-i-se banii primiți ca pomană pentru predica lui. Ca monah, a intrat la mânăstire fără
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
Ba chiar mă tem că asta a fost un soi de avanpremieră; cei mai rău va veni curând. Dar căpetenia lor e în mâinile noastre, călugărul acela nu mai poate face niciun rău. E tot ce-mi doresc, dar prin ținuturile lui este considerat un fel de Dumnezeu, și cine e idolatrizat,, aprinde vâlvătăi mari. Atunci alertați trupele și nu mai chemați din nou ambarcațiunile din Calabria. Am înțeles. Oh, cât de bine își amintea! Viceregele voise să-l vadă personal
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
limba, atât femeilor, copiilor, cât și bătrânilor, ca să-i facem să vorbească și să ne destăinuie ascunzătorile lor. Calabria are un relief accidentat, plin de stânci și râpi, și are puține străzi, în ce fel am fi putut să scotocim ținutul acela plin de capcane, greoi, arid? Cel puțin v-ați convins dacă turcii erau cât de cât amestecați? Nu, Excelență, ne-a fost imposibil. Și la urma urmelor ce i-ar fi făcut pe turci să-i sprijine pe sărăntocii
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
mei, păcatele întregii Calabrii. Avea dreptate Ponzio, o zicea mai mereu, Calabria nu e o regiune, ci o bolgie a iadului ce s-a desprins și a căzut jos sau a urcat din măruntaiele pământului. Cu siguranță nu este un ținut al paradisului, dacă se trăiește cum se trăiește și dacă oamenii fără suflet vin să dicteze legi și să sporească mizeria". Începu să scrie și poezii de dragoste. Lua drept pretext privirea micuței Baronese, trupul Emiliei, vizita doamnei necunoscute, omenia
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
vrut să se-ntoarcă și la Stilo, să se roage în Catedrală, să urce pe Monte Consolino, să coboare la râu. Don Terentio murise, muriseră toți cei ce ce-l cunoscuseră așa că ar fi ajuns ca un străin într-un ținut străin, cu chipul lui slăbit, cu cearcăne la ochi, cu burta ca un burduf, adus de spate și mâinile pline de pete. I-a scris o scrisoare lui Tobia Adami pentru a afla vești în privința poeziilor lui. Fuseseră publicate sau
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
fusese secetă, și tăcerea nopților nesfârșite. Revenirea mea la Stilo ar putea fi de folos cuiva sau sărăcia a cotropit oamenii și lucrurile și totul acum este fără leac? N-am inimă să cred și să cad în fatalismul locurilor: ținutul meu a fost ales de greci pentru a face din el o Grecie și mai mare și strălucită, care de ce acum este lăsată pradă trupelor străine? Tinerii au nevoie și de un patrimoniu ideal? Calabrezii îl au: aici s-au
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
i se adresă: A fost o călătorie lungă, Părinte? Destul de lungă. Dacă te simți obosit pot să-ți ofer o odaie pe mai nimic. Nu, mulțumesc, trebuie să o iau din loc imediat. Vorbești o franceză cam ciudată, din ce ținut ești? E o insulă, nimeni nu știe de ea, e foarte departe de-aici. Nu spuse numele, făcu un gest vag cu mâna și se opri. Vechiul instinct de apărare îi sufla să fie prevăzător, chiar dacă nu erau opreliști de
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
în condiții de secetă, care se „lipeau” de părinții unuia dintre soți sau de rudele apropiate, în vederea supraviețuirii. Totodată, s-a observat trecerea masivă de la alte forme rezidențiale la bilocal și ambilocal și ca urmare a depopulării drastice din unele ținuturi, mai ales în urma bolilor aduse de coloniștii europeni: restrângerea dramatică a numărului de familii, descompletarea lor și căutarea firească de sprijin material și afectiv au determinat stabilirea soților la părinții (rudele) unora sau altora dintre ei. Sau, mânați de împrejurări
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
manuale bilingve, iar până în 1843, înlocuirea limbii române din administrație a fost completă. Perioada dintre 1843 și 1871 a fost aceea a asimilării. Din acest ultim an, studierea limbii române a fost interzisă prin lege, inclusiv în școlile primare din ținuturile rurale. Până în 1905, orice folosire publică a limbii române a fost înlocuită cu limba rusă, inclusiv în documentele bisericești. Perioada 1905-1917 a fost una a creșterii conflictelor lingvistice, apărute odată ce redeșteptarea conștiinței naționale românești. În 1905 și 1906 zemstvele basarabene
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
guvernul țarist a inițiat o amplă acțiune de colonizare, dublată, inevitabil, de creșterea ponderii populației slave 11. Doar între 1817 și 1834 populația ucraineană și ruteană a crescut cu mai mult de 100 000 de persoane. În același timp, în ținuturile de la nord de Delta Dunării s-au așezat mii de familii de bulgari și găgăuzi din Dobrogea. Tot înainte de 1830 au migrat în Basarabia peste 8000 de germani, atrași de facilitățile fiscale substanțiale. Recensămintele succesive înregistrează, așadar, o creștere rapidă
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
celui de până la dezgheț, oamenii de știință fiind din nou reduși la tăcere. În volumul al II-lea al Istoriei RSSM, publicat în 1970, se arăta că, în perioada interbelică, „ocupanții au aplicat o politică de românizare cu forța a ținutului, susținând că moldovenii sunt români, că limba moldovenească este limbă română, iar cultura moldovenească - cultură română”. „Limba română a fost introdusă cu de-a sila în instituții și școli din care pricină basarabenii, necunoscând această limbă, nu puteau lucra nici
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
teoriei neterminării procesului constituirii „națiunii moldovenești de sine stătătoare”, „independente de națiunea română”, până în 1918) Iată ce se afirma în lucrarea respectivă, teze afirmate, dar nu demonstrate: „Analiza dezvoltării social - economice a Moldovei în secolul al XIX - lea (...) confirmă că ținutul, situat la hotarul de sud-vest al Imperiului Rus, a parcurs în perioada de până la octombrie stadiul capitalismului dezvoltat, în pofida politicii coloniale, promovate de autocrația țaristă față de periferiile naționale. În Moldova s-au format clasele societății capitaliste, burghezia și proletariatul, care
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
și „limba românească”. Mărturii în această privință apar încă din secolul al XIV-lea, odată cu întemeierea statului de la est de Carpați, în corespondența și relatările unor călători sau foruri politice interesate de evenimentele petrecute la gurile Dunării. Referirile la aceste ținuturi se înmulțesc odată cu amplificarea pericolului turcesc. Domnul Lațcu (în a doua jumătate a secolului al XIV-lea), era recunoscut de către Sfântul Scaun ca „Duce al Moldovei” printr-o scrisoare în care se adăuga că Moldova este parte a națiunii vlahe
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
îl numește „voievod al Valahiei Mici sau al țării noastre a Moldovei”. În aceeași vreme și în secolele următoare, Patriarhia Constantinopolului numește statul de la est de Carpați Maurovlahia (Vlahia neagră) și Rusovlahia, apoi Moldovlahia, pentru a face deosebirea de celălalt ținut românesc, Ugrovlahia (Țara Românească). Reiese de aici cu claritate identitatea dintre locuitorii de la est și sud de Carpați, ce formează marele popor al vlahilor sau valahilor (așadar denumirea cu care erau desemnați românii în Evul Mediu de mai toate popoarele
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
Muntenească și în Ardeal)”. Relevant pentru convingerile lui Dimitrie Cantemir este și un fragment mai amplu, scris inițial pentru Descrierea Moldovei, dar rămas în manuscris și publicat mult mai târziu: „Înainte de toate, chiar dacă acest neam a fost împărțit în trei ținuturi de căpetenie (despre care se va vorbi mai apoi), totuși toți se cheamă cu același nume de români, disprețuind adică și dând de-o parte numele de valahi, care le-a fost dat de către popoarele barbare. Căci românii care trăiesc
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
apoi), totuși toți se cheamă cu același nume de români, disprețuind adică și dând de-o parte numele de valahi, care le-a fost dat de către popoarele barbare. Căci românii care trăiesc și astăzi în Transilvania, deasupra fluviului Olt, în ținutul numit Maramureș, nu-și dau numele de Valahi, ci de Români (martori îmi sunt toți locuitorii tuturor națiunilor din Transilvania). Cei din Valahia (pe care grecii din vremuri apropiate îi numesc Ungrovlahi, iar noi, moldovenii, îi numim Munteni - căci au
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
fără importanță în determinarea distribuției, (COMPSTON A., 1998). Rata prevalenței variază între 38 la 100.000 locuitori la 58 la 100.000 locuitori, în conformitate cu diferite studii (CONFAVREUX C. și colab., 1987). Un studiu recent efectuat în Valladolid, nordul Spaniei, indică ținutul ca având un risc ridicat pentru SM, cu o prevalență de peste 50 la 100.000 locuitori (TOLA M.A. și colab., 1999). Aceasta a fost confirmată de un alt studiu efectuat în Insulele Baleare, arătând o rată a prevalenței de
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
local, eresul, etnograficul regional, întrecând tot ceea ce se produce analog în opera prozatorului. Alte ambianțe individualizează lumea unui roman publicat după decembrie 1989, Amantul Marii Doamne Dracula. Apar și aici secvențe cârciumărești, aspecte și figuri din medii periferice, imagini de ținut danubian, limbajul e tot atât de colorat ca în orice altă carte a lui N. și nu lipsesc povești cu aromă orientală, vrednice de O mie și una de nopți, însă unicitatea scrierii o dă prezența unor specimene din sfera politicului și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
din interiorul Imperiului roman, devenea din extensivă intensivă încât înseși condițiile istorice privilegiau și înlesneau într-o anumită măsură o acțiune evanghelizatoare, pe care Biserica le-a urmat încă din perioadele anterioare (este cazul ariilor costiere ale Siriei ori ale ținuturilor Anatoliei, până către sfârșitul secolului II ori spre începutul secolului III): raza de influență devine tot mai restrânsă geografic, acțiunea tot mai concentrată. Evanghelizarea s-a extins dinspre centrele majore spre cele minore, iar din cele minore spre sate. Multe
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
efecte de conștiință. Chiar și armata lui Constantin trebuie să fi fost compusă în bună parte din păgâni, din moment ce alături de elementul barbar era prezentă și marea masă a țăranilor recrutați din regiunile prea puțin creștinate încă la acea vreme, precum ținuturile Galliei și Iliriei. Însă a fost tocmai această armată imperială, cea care după victoria obținută contra lui Licinius l-a aclamat pe Constantin cu strigătul de: Auguste Constantine, dei te nobis servent. După câte se pare, credința soldaților era motivată
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
-o mai întâi evreii, iar mai apoi creștinii, care, după aproape o sută de ani de la momentul morții și învierii lui Isus, puteau să se laude, prin glasurile lui Iustin, Herma și Irineu, de reușitele misionare întreprinse chiar și în ținuturile îndepărtate. Păgânii, i-au acuzat multă vreme pe creștini de ateism, de dispreț față de zei (critică adusă monoteismului exclusivist creștin și iudaic), de ospețe infam (hrănirea cu copii), de uniuni incestuoase (primii creștini se numeau frați și surori), de îmbrățișări
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
lor, nomazii care nu aveau o reședință și o casă proprie, sceniții care pășteau oile prin munți. Spre deosebire de aceștia, Origene ne vorbește despre popoarele la care încă nu ajunsese Evanghelia, dându-ne de înțeles că, în unele puncte ale acelor ținuturi, existau deja câțiva creștini: etiopienii care locuiau dincolo de fluviu, serii care făceau parte dintre popoarele asiatice, africanii care ocupau teritoriul coastei occidentale ale Indiei, o mulțime dintre britanni, germanii de dincolo de Rin, unii dintre daci, sarmați și sciți. Nu există
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
fi fost oare teama lui Dioclețian de a nu isca o lupta în cadrul tetrarhiei ori aplicarea edictelor mai mult silită (de Galerius) decât voită? Ori să fi fost informat îndeajuns despre prezența nesemnificativă a soldaților creștini din trupele ori în ținuturile încredințate stăpânirii lui Constantius? Nu știm! Însă e foarte probabil că Dioclețian a suspectat oarecum atitudinea cezarului occidental, reținându-l pe fiul acestuia, viitorul împărat Constantin I (306-337), o perioadă pe lângă sine la Nicomedia. Văzând lipsa de reacție a lui Constantius
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]