12,954 matches
-
de trei secole, urmează că, pentru perioada istorică foarte îndelungată care precede secolul al XVIII-lea, am recurs la analogii, corelate cu unele informații, și acelea disparate. Este drept că acest procedeu nu putea reconstitui decât o imagine lacunară a patologiei psihice și a modului în care a fost considerată patologia mintală și trecutul mai îndepărtat al Moldovei. Totuși, prin analogie, putem reconstitui o sumă de date a căror valoare nu poate fi minimalizată. Un prim argument în sprijinul acestei opinii
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
care precede secolul al XVIII-lea, am recurs la analogii, corelate cu unele informații, și acelea disparate. Este drept că acest procedeu nu putea reconstitui decât o imagine lacunară a patologiei psihice și a modului în care a fost considerată patologia mintală și trecutul mai îndepărtat al Moldovei. Totuși, prin analogie, putem reconstitui o sumă de date a căror valoare nu poate fi minimalizată. Un prim argument în sprijinul acestei opinii este criteriul biostatistic, metodă care ne permite o reconstituire aproximativă
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
admite prezența câtorva astfel de categorii nosografice: convenim că pe teritoriul provinciei noastre, au existat, din timpuri străvechi, oligofreni, epileptici, bolnavi de psihoze exogene (excluzând psihozele pelagroase și sifilisul), deliranți, nevrotici și psihopați (structuri psihopatologice). Exista, cu alte cuvinte, o patologie psihiatrică destul de bogată determinată de condițiile etiologice necesare, existente și ele. Este cert că dinamic acestor boli a evoluat pe plan istoric, evoluția lor fiind condiționată de modificarea factorilor etiologici, variabili în timp. Între aceștia, mortalitatea infantilă foarte crescută și
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
Nu putem nega o relativă stabilitate a primei componente a acestui complex, fondul biologic primar. Acest substrat ancestral care a constituit în decursul secolului al XX-lea sursa multor exagerări interpretative rămâne, în ceea ce are el esențial, un implicat al patologiei psihiatrice. Nu am vrea să lăsăm impresia că despărțim această structură biologică de fond, de complexul psihologic, social cu care s-a aflat totdeauna în raporturi intercondiționale. Despărțindu-le doar pentru a ne sistematiza expunerea., conchidem că apariția băștinașului moldovean
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
în nebuni, se trăgea cu un pistol printre picioarele sau peste capul bolnavului, încă la începutul secolului al douăzecilea. (dr. Furtună). Dar încă din epoca fierului se pot desprinde unele informații directe. La sciți, se știe de la Hipocrat, predomina o patologie endocrină; este posibil să fi existat o corespondență și în domeniul psihopatologiei. Alcoolismul la ei, ca și la geto-daci, era foarte răspândit (se bea vin amestecat cu apă; la romani circula, de aceea, expresia "toarnă ca la Sciți"). Impotența sexuală
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
sciților pentru această stare sexuală patologică. După A. D. Xenopol termenul derivă din limba zendică, în care "nar" însemnă bărbat, iar "o" înseamnă prefixul cu semnificație de privațiune 6 (deci înțelesul este, evident, "lipsit de bărbăție"). Și la geți moravurile favorizau patologia psihiatrică și geții erau consumatori permanenți de vin (zeul Dionisos, însuși, locuia pe meleagurile traco-getice și era adorat de ei), iar libertinajul lor era o altă împrejurare favorizantă pentru o anumită patologie. "Noi toți și dintr'înșii Geții mai cu
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
lipsit de bărbăție"). Și la geți moravurile favorizau patologia psihiatrică și geții erau consumatori permanenți de vin (zeul Dionisos, însuși, locuia pe meleagurile traco-getice și era adorat de ei), iar libertinajul lor era o altă împrejurare favorizantă pentru o anumită patologie. "Noi toți și dintr'înșii Geții mai cu seamă... nu suntem tocmai modele de moralitate: căci nici unul dintre noi nu se mai mulțumește nici cu zece femei", spune Menandru, în versuri care ne sunt raportate de Strabon. Poligamia favoriza de
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
lor la locuitorii Moldovei. Aceste informații sunt, evident, lacunare și risipite pe mai multe milenii. Au contribuit la definirea unei mentalități și a unei psihologii care se vor mai răsfrânge în etnoiatrie, în etnopsihiatrie? Este posibil. Cu timpul, noțiunile de patologie cristalizându-se mai bine, a apărut și o terminologie specială. Aceste aspecte, premergătoare definirii unei legislații și a unor măsuri (obiceiuri) organizatorice în domeniul psihiatriei, sunt prezentate în scopul fixării cadrului în care a evoluat problema de care ne ocupăm
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
sinteza sa, etapa cuprinsă de la înființare până în 1863 (secularizarea averilor mănăstirești) a însemnat pentru asistența psihiatrică de la Mănăstirea Neamț trecerea de la o practică empirică la o instituție spitalicească în înțelesul deplin al cuvântului. Analiza mișcării bolnavilor, foarte interesantă pentru istoria patologiei psihiatrice din Moldova, nu poate fi făcută, până la 1863, decât lacunar, cum rezultă, de altfel din tabloul sintetic alăturat acestui capitol. * Începând cu 1863, activitatea de asistență devine predominant medicală. Ospiciul pierde tot mai mult din caracterul de asistență filantropică
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
sunt câteva dosare. Am investigat în mod special colecția de documente, care cuprinde rapoartele și reviziile efectuate la ospiciu între 1870 și 1900 (1556 pagini), dosarele relative la modul de mișcare a bolnavilor, care oferă unele aspecte interesante de istoria patologiei psihice (636 pagini), revista menționată anterior și, colateral, alte câteva date diverse pe care le vom menționa la locul potrivit. Ospiciul Neamț funcționa, în ultimele patru decenii ale secolului al XIX-lea, cu un număr care se cifra în jurul a
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
constitui nici pe departe o rezolvare. Știm despre acest ospiciu că primea bolnavi numai dintre "pământenii ce n-au închipuire de a se hrăni", "betegii neputincioșii" și "bătrâni neputincioși", primiți pe baza recomandării Epitropiei Generale. În realitate, sub aceste denumiri, patologia era bine reprezentată. Cu toate acestea, la Galata, în adevăr, condițiile erau de ospiciu, și nu de spital. Găsim, astfel, o infirmerie, care să asigure la nevoie tratamentul asistaților. Acești asistați, cu excepția celor "în desăvârșită slăbiciune" se îndeletniceau cu lucrări
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
în cauză, stare mai greu de evidențiat, ci potențialul său de integrare în societate. Până în secolul al XVII-lea nu se poate vorbi de un cod legislativ scris. Apariția pravilelor a stabilit însă criterii medicale destul de exacte relative la problemele patologiei mintale. Aceste criterii medico-legale constituie, în mare măsură, fructul experienței străine (pravila fiind, după cum știm, o adaptare a legislației occidentale). Pravila stabilește, mai întâi, expertiza, desigur, încă rudimentară, dar care semnifică totuși un pas: pentru a se stabili starea de
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
greși la vremea ce iaste înțelept, atunci se va certa". Prilejurile de judecată în care este implicată nebunia sub o formă oarecare erau variate și multiple. Ni s-au transmis diferite surse din care putem reconstitui unele interesante elemente de patologie psihiatrică și care reflectă moravurile vremii. Se prevedea, de exemplu, divorțul în cazul alienării unui dintre soți ("de va nebuni bărbatul, să se împartă acea casă", prevăzându-se totuși un termen de timp de la îmbolnăvire, lucru remarcabil, avându-se în
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
era medic secundar în 1893 la serviciul de primire al Spitalului Sf. Spiridon, se oferă să asigure onorific cursurile de neuropsihiatrie, fapt aprobat ulterior de Ministerul Cultelor și Instrucțiunii Publice (în 1895). Astfel cursul susținut de Al. Brăescu se numea "Patologia boalelor mintale". Devenit medic primar al ospiciului Golia, doctorul Al. Brăescu reorganizează cu o vigoare rar întâlnită acest așezământ spitalicesc, trezind din inerție organele de resort, solicitând reparații, îmbunătățiri, dotare. Introduce pentru prima dată la noi pecula, mijloc activ de
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
facilitării acesteia, înființarea unei școli de infirmieri și o comisie pentru asistența alienaților. Reîntors în țară în 1895, înarmat cu certificate de aprecieri elogioase ale studiilor și activității științifice semnate de eminente personalități neuropsihiatrice din Paris, este numit profesor de patologie a bolilor mintale la Facultatea de Medicină din Iași. Cursurile le ținea de două ori pe săptămână la Ospiciul Golia și, împreună cu intelectualitatea din Iași, declanșează o acțiune susținută pentru construirea unui spital anume destinat îngrijirii bolnavilor psihici din Moldova
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
de asistență pentru 4000 alienați care sunt pe afară iată bilanțul asistenței alienaților în România la începutul anului 1903". Al. Brăescu a investigat statistic, în mai multe lucrări, morbiditatea psihiatrică din țară. În studiile sale, aflăm resurse interesante pentru istoria patologiei psihiatrice. După datele publicate de el, în România, la 1900, erau asistați numai 750 bolnavi repartizați astfel: 500 bolnavi la ospiciul Mărcuța, 80 bolnavi la ospiciul Madona Dădu, 80 bolnavi la Golia, 60-70 bolnavi la mănăstirea Neamțu. Azilurile erau "într-
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
început Facultatea de Științe Naturale a Universității din București, dar, abandonând-o, s-a consacrat studiului medicinii, urmând cursurile Facultății de Medicină din capitală. Încă din această epocă, s-a dedicat studiului bolilor nervoase, atras de personalitatea profesorului Gh. Marinescu. Patologia neuropsihiatrică observată la Pantelimon a fost corelată de tânărul medic cu cele mai noi informații despre glandele cu secreție internă. Această preocupare i-a conturat de la începutul activității optica endocrinologică, optică prin care a interpretat, într-o foarte îndelungată carieră
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
neuropsihiatrică observată la Pantelimon a fost corelată de tânărul medic cu cele mai noi informații despre glandele cu secreție internă. Această preocupare i-a conturat de la începutul activității optica endocrinologică, optică prin care a interpretat, într-o foarte îndelungată carieră, patologia nervoasă. Studiile școlii conduse de C. I. Parhon au contribuit la determinarea endocrinologiei ca disciplină medicală. La sosirea la Iași, în 1912, C. I. Parhon era un savant de prestigiu. În 1909, împreună cu dr. M. Goldstein, publicase cel dintâi tratat
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
din România, fiind primul specialist în Moldova care a întreprins studii statistice sistematice și de anvergură. Astfel, preocupându-se de răspândirea bolilor psihice încă din 1910-1915, C. I. Parhon a stabilit unele date care ni se par interesante pentru istoria patologiei psihiatrice din țara noastră, permițând comparații instructive. Din datele sumare, referitoare la repartiția procentuală, pe diagrame, a internărilor în spitale de boli mintale, putem deduce unele corelații de actualitate. Reproducem, pentru exemplificare, următoarea repartiție pe diagnoze a bolilor psihice (cazuri
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
diferite, asupra cărora nu voi insista cu această ocazie". Și în lucrările sale de psihiatrie medico-legală, de care am amintit în parte, C. I. Parhon a dovedit o viziune largă, socială. El a contribuit la o mai bună înțelegere a patologiei unor acte delincvente, a unor acțiuni cu caracter delirante, necesare experților deseori puși în dilemă de situații medico-legale complexe. Tematica acestor lucrări și opiniile referitoare la expertiza medico-legală psihiatrică sunt încă foarte actuale. Ele sunt identice, în linii mari, cu
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
endocrinopsihiatrice și identificării sindroamelor psihice de origine endocrină C. I. Parhon le-a consacrat un număr important de cercetări. Cele mai multe dintre acestea sunt legate de Școala de la Socola. Raportul intitulat " Glandele cu secreție internă în raporturile lor cu psihologia și patologia mintală" poate fi considerat ca un program al unei activități de o viață. Când îl susținea, în 1913, la Gand, C. I. Parhon avea 39 de ani și era în cel dintâi an de profesorat la Iași. La sfârșitul carierei
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
determinism. El este formulat explicându-l în mai multe lucrări, inclusiv în tratatul publicat cu Golstein, în 1909, și apare ca afirmație pregnantă, în 1913, în raportul prezentat la Gand: Credem că mania și melancolia reunesc, în multe cazuri, o patologie glandulară. Căci în cursul acestor psihoze, se întâlnesc, adesea, tulburări tiroidiene ca hipertrofia acestui organ, exoftalmia, palpitații, valuri de căldură, insomnie sau tulburări ovariene, ca amenoreea. Amintesc, de asemenea, că epoca puberală, menopauza, epoca menstruală, care sunt de obicei însoțite
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
p. 131). Mai târziu, C. I. Parhon a revenit cu noi cercetări privind eventualele implicații paratiroidiene în determinismul tulburărilor psihice, insistând asupra anxietății frecvent întâlnite în spasmofilie. O importantă serie de cercetări se referă la corelațiile posibile dintre hipofiză și patologia psihică. Încă de la începutul carierei, a întrevăzut probabilitatea controlului acestei glande asupra psihogenezei normale, a funcțiilor sexuale, întrebându-se dacă "intervenția hipofizei în funcțiile sexuale se exercită printr-o acțiune directă asupra centrilor nervoși sau numai prin mijlocirea glandelor", problemă
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
tratate cu lipoizi orchitici sau efectele grefei testiculare la organismele senile. Împreună cu Mârza și Cahane, C. I. Parhon a studiat implicațiile corticosuprarenale în situații de hiperși hipofuncție sau în relațiile lor cu alte glande endocrine. A mai publicat cazuri de patologie corticosuprarenală, patologie care, în epoca respectivă, abia se delimita. Împreună cu Nițulescu, Mârza, Cahane și Papinian, a abordat diferitele aspecte ale patogeniei pancreatice, puțin cunoscute atunci. Cu Mârza a efectuat cercetări privind corelațiile neuroendocrine în determinismul apei musculare, tot în aceeași
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
lipoizi orchitici sau efectele grefei testiculare la organismele senile. Împreună cu Mârza și Cahane, C. I. Parhon a studiat implicațiile corticosuprarenale în situații de hiperși hipofuncție sau în relațiile lor cu alte glande endocrine. A mai publicat cazuri de patologie corticosuprarenală, patologie care, în epoca respectivă, abia se delimita. Împreună cu Nițulescu, Mârza, Cahane și Papinian, a abordat diferitele aspecte ale patogeniei pancreatice, puțin cunoscute atunci. Cu Mârza a efectuat cercetări privind corelațiile neuroendocrine în determinismul apei musculare, tot în aceeași perioadă publicând
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]