121,510 matches
-
în Contemporanul 17. Să aflăm din revista bucureșteană în ce constă aportul acestui harnic poet veteran la dezvoltarea „poeziei luptătoare” inspirate din actualitate: „Numeroase poezii din placheta Stelele păcii exprimă sentimentele oamenilor muncii înaintați, sentimente pe care nu le pot trăi decât cei ce slujesc un ideal înalt. Astfel, în poezia Fericirea închinată «memoriei scriitorului A.P. Pavlenco, laureat al Premiului Stalin, mort la masa de lucru scriind un articol despre Gorki», Mihu Dragomir redă într-un chip emoționant conținutul nou, deosebit de
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
înfățișa problemele unei gospodării piscicole de stat în nuvela Cormoranul pleacă pe Mare, publicată în 1951, - cu o ediție în limba maghiară apărută în acest an - aflăm din Contemporanul 23”: Literatura burgheză a înfățișat tabloul unui univers marin în care trăiesc ființele înzestrate cu însușiri deosebite, mânate de forțe lăuntrice spre mirajul veșnic al aventurii. Uneori în această lume a apelor se petreceau drame puternice (...). Apare clar că această literatură predica neputința omului în încleștarea cu natura, fatala lui înfrângere. Exista
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
intențiilor sale decât parțial, așa cum după rândurile de mai jos vor încerca să arate (...). Peste satul pescăresc Alba, au trecut necazuri și nevoi cu duiumul, acestea au fost aduse de oameni d'alde Kerciulescu, Grozuță și Macarie, bogătași învățați să trăiască din sudoarea pescarilor (...). Și tâlhăriile exploatatorilor se adună, lanț cu lanț. Vremurile se înnoiesc însă. Din mijlocul pescarilor obidiți se ridică oameni care știu de unde vine binele, de unde vine răul. Așa e de pildă Artimon, secretarul organizației de partid din
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
călit an cu an. Secretarul organizației de partid de astăzi, nu va uita niciodată obida îndurată în trecut. El își închină puterile ridicării pescarilor la o viață nouă. Nu-i singur. E ajutat în muncă de Toma, pescar în care trăiește tineretul patriei noastre, cu avântul său spre mai bine, cu visurile îndreptate către viitor. E ajutat de AchM, mijlocașul, și alți pescari cinstiți (...). Autorul a izbutit să creeze câteva tipuri de neuitat. Așa sunt, de pildă, bătrânul Păruș (...) sau Macamol
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
neizbutită, o rămânere în urmă în dezvoltarea prozei noastre. Analizând deficiențele cărții, referatul a remarcat că în roman sunt reliefate mai puternic tocmai elementele vechiului, că predomină imaginea deprimantă a vieții din delta de altădată: descrierile de natură, peisagiile marine, trăiesc izolat, desprinse de firul epic al romanului: aspectele vieții noi, din regiunea deltei, sunt redate în mod plat, neconvingător. Romanul nu are eroi puternic conturați, nu are o construcție închegată, armonioasă. Referatul a precizat că rădăcina gravelor deficiențe ale romanului
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
deplină, vie. Pretutindeni simți că ai de-a face cu o construcție artificială, care scârțâie din încheieturi. Ai continuu impresia că autorul a pornit de la o scenă prestabilită, căutând apoi să o umple cu câteva fapte de viață (...). Oamenii nu trăiesc, nu sunt ființe vii; acționează conform unor formule-șablon pe care le întâlnim și la alți scriitori, ba chiar și la alte opere ale lui Camilar. Autorul se repetă pe el însuși. Își repetă în special greșelile: întâlnim aceeași predilecție naturalistă
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
intelectualistă față de viață, unii autori apelează la procedee ale literaturii decadente, burgheze, deformând astfel fizionomia oamenilor noi. În poemul lui Baconsky Noapte în flăcări, publicat în Viața românească nr. 12 din decembrie 1951, muncitorul Stoian, unul dintre eroii centrali, nu trăiește ca un om viu în paginile poemului, este mai mult o schemă creată de autor (...). În romanul Ogoare noi de Aurel Mihale, Sandu Alexe, secretarul organizației de partid din comună, este un personaj șters, estompat. El nu acționează suficient în
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
Demian Bednâi într-o scrisoare, spunându-i: «E foarte bine că ești într-o „dispoziție plină de voioșie”. Filozofia „tristeții universale” nu este filozofia noastră. N-au decât să fie triști cei care părăsesc scena și cei care și-au trăit traiul» (Opere, vol.6, ed. PMR, pag.299 Crângul de călini ajută concret autorilor noștri de teatru care vor să scrie comedii, să descopere și în viața poporului nostru conflicte între cei care se culcă pe lauri, care se automulțumesc
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
pentru aplicarea liniei și a hotărârilor partidului. C.C. a hotărât s-o ajute mai departe să vadă originea abaterilor și a greșelilor sale și să le recunoască pe deplin”. *** Un eveniment măreț în viața poporului nostru 72: „Clipe înălțătoare au trăit oamenii din țara noastră când au aflat despre hotărârile luate la cea de-a 12-a sesiune ordinară a Marii Adunări Naționale (...). Evenimentul cel mai de seamă al sesiunii, care a stârnit un entuziasm de nedescris în întreaga țară, care
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
lumea cifrelor vă chem, Voi meșteri mari ai marelui poem. Da, simple cifre... Totuși, ce poveste E scrisă-aici, în semnele aceste? Sunt mii și milioane!... E poporul. Cel ce-a votat dăunăzi viitorul! Priviți prieteni, colo-n zări albastre, Trăiesc aievea visurile noastre Gigantice uzine - fortărețe Orașele mustind de frumusețe. Câmpii de aur legănate-n soare Noi mări albastre, fluvii călătoare Și peste tot, pe tot cuprinsul firii, Măreața dictatură-a fericirii...! Da, cifrele ne spun că, negreșit, Tot ce
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
cum am procedat mai sus. Propriu artistului este de a crea un tip (...). Într-un cuvânt, având înainte tabloul caracterologic, scriitorul și-a exercitat la crearea tipului libertatea artistică, fiindcă, nu-i vorbă, era un mare artist. De aceea Cațavencu trăiește și ne dă o mână de ajutor politic și azi spre a face ridiculi pe cei de specia sa. Valoarea politică a artei de a crea tipuri, fugind de fabricația în serie și de observația satirică, intuind categorialul în unic
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
plină de forță mobilizatoare și educativă. Drum fără pulbere îndeplinește o cerință fundamentală pusă în fața noii literaturi - aceea de a nu fi numai o lectură interesantă, captivantă, ci și o carte din care cititorul să învețe cum să muncească, să trăiască și să lupte. Cartea lui Petru Dumitriu este una din cele mai valoroase creații ale noii literaturi românești (...)”. *** G.CĂLINESCU 41 își începe comentariul continuând discuția din precedentul său articol publicat în Contemporanul, menționat de noi în capitolul despre problemele
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
faptul că și-a impus să scrie numai o asemenea poezie și nu orice altfel, îndreptându-și atenția nu către ideea poetică a cărei originalitate poate determina adevărata formă de expresie nouă, originală - ci, propunându-și forma înainte de a fi trăit procesul de apariție și dezvoltare în conștiința lui a ideii poetice, a fost nevoit să umple această schemă formală cu formulele arhicunoscute, cu prozaisme și locuri comune. Acesta este de fapt, un aspect al formalismului, o nouă manifestare, e adevărat
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
mai demult. Și parcă simți că-n orice clipă E-un veac întreg clocotitor spune tovarășul Frunză în poezia În focul luptelor trec anii, când în volumul Zile slăvite întâlnim același lucru cu mici deosebiri de expresie: Într-un ceas trăiești o zi Într-o zi, un an de fapte. imagine care în poemul Flacăra de Miron Radu Paraschivescu apărea aproape în aceeași formă: Dar fiecare zi e cât un an. și pe care pe vremuri, Eminescu o formulase: Și căi
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
particularități artistice și a unor tendințe caracteristice creației acestui poet în plină formare (...) Bogatele descrieri din Grădinarul nu au rostul unor podoabe exterioare, ele constituie modul de materializare a stărilor sufletești, mijloace de transmitere a entuziasmului pe care l-a trăit poetul în momentele când și-a imaginat frumusețea vieții patriei socialiste de mâine (...) În Drumul minerilor, Aurel Rău încearcă să abordeze poemul epic, înfățișând fapta eroică a unui tânăr miner. Poezia este valoroasă însă mai ales prin lirismul său, prin
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
a imaginat frumusețea vieții patriei socialiste de mâine (...) În Drumul minerilor, Aurel Rău încearcă să abordeze poemul epic, înfățișând fapta eroică a unui tânăr miner. Poezia este valoroasă însă mai ales prin lirismul său, prin dezvăluirea emoțiilor pe care le trăiește eroul în timpul acțiunii și după cucerirea izbânzii (...) Se află în volum poezii ca Nimeni nu va ști, Urarea mamelor din Grecia, Mesteacănul, etc., a căror lectură îl lasă indiferent pe cititor. Sărace în idei, aceste poezii sunt mediocre, lipsite de
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
totodată obiectul compunerii. Însă subiectul meu nu se deosebește de al aproapelui, se poate vorbi de un unic subiect liric al umanității și prin urmare de obiectivitatea poeziei lirice. A tipiza deci în poezie înseamnă a exprima generalizând acele sentimente trăite de tine care sunt în același timp expresia sufletului poporului, inteligibile tuturor, fugind de insolit, a le exprima însă individualizându-le, metaforizându-le, conferindu-le timbrul tău personal, acel nescio quid care face că deși înțelegem deopotrivă pe Eminescu și pe
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
atâtea ori, De Creangă ne-a vorbit... Din a lui carte Am spus povești la foc, în șezători. Ardeau cuvintele-i, ca roșii steaguri, Când ea, din Gorki, Mama ne citea Ni se părea că dincolo de praguri. Rusia luptătoare viu trăia. ...Și clasa toată-i plină de lumină; Mai cu putere inimile bat. Vorbește-acum de Zoia-eroină Și de Corceaghin, pururi ne-nfricat. O urmărim din bănci cu-nfrigurare, Zburdalnică armată de copii. Din rândul nostru alte luptătoare, Spre viață, hotărâte, vor porni
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
a izbutit să sintetizeze în el caracterele tipice ale chiaburimii, dacă e un personaj șters, schematic, stereotip. Îi vom obiecta dimpotrivă că opera lui a pus în mișcare prea mulți chiaburi, în cazul când nu toți sunt bine individualizați, nu «trăiesc» sau când unii se repetă și devin inutili”. O posibilă explicație privind penuria de volume de critică literară o dă George Munteanu 76 în preambulul cronicii literare la volumul lui Traian Șelmaru: „Chiar și numai prin simplul fapt al apariției
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
socialist. Însă cum se ridică el, în mod concret, cum învinge nenumăratele obstacole pe care moștenirea mentalității burgheze i le punea în cale, îmi scapă. Am câteodată impresia că autorii de atunci au subapreciat măreția vremurilor pe care le-au trăit, au ocolit importanța victoriilor repurtate de clasa muncitoare, de partid, au înfățișat viața în culori cu mult mai puțin aspre decât acelea pe care le avea ea în realitate. (...) Totodată va constata că în poezie îndreptarea scriitorilor spre temele care
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
Marele prieten și învățător al scriitorilor. - în Almanahul literar, Cluj, nr.3 (40): Emil Isac - Slavă nemuritorului Stalin • Aurel Rău - Noaptea aceea, ultimele clipe • Ioan Horea - Ultimul salut • Ion Brad - Plecarea comandantului • Victor Tulbure - Cât munții lumii • Szasz Ianos - Stalin trăiește • Mircea Avram - Legământul: Și nu mi-ai spus nici „bună dimineața”, „Tăticule, e drept, e-adevărat?” Și două lacrimi calde-au lunecat Din ochii ei cuminți, scăldându-i fața. Tăcută și-a plecat atunci căpșorul Și 1-a ascuns la
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
ei rămân fundamentale și exemplele date atunci când a fost scrisă par împrumutate zilei de azi. Cartea poale fi doar îmbogățită pe margini cu observații complementare pe care istoria le-a pus la îndemână, ulterior, cititorului. O mare parte a lumii trăiește încă sub semnul imperialismului câtorva puteri mondiale, imperialism care este «stadiul monopolist al capitalismului». Capitalul este o marfă atrofiabilă dacă stă închis în casă, el trebuie să ia aer. De unde «emulația» de a exporta capitalul în «regiuni înapoiate». Globul e
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
înverșunată împotriva stăpânilor. În sfârșit, ca atent observator al realităților satului, Zaharia Stancu a ilustrat și creșterea capitalismului sătesc, întărirea chiaburimii. În romanul Dulăii, Zaharia Stancu a povestit, de fapt, din amintirile lui Darie. De altfel, el mărturisește că «a trăit... întâmplările» pe care le înfățișează. I-a cunoscut pe dulăii cu chip de om din trecut, mult mai primejdioși decât fiarele, a cunoscut dorința de mai bine a oamenilor muncii și n-a uitat de mizeria acelor ani. Vizitând Uniunea
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
din trecut, mult mai primejdioși decât fiarele, a cunoscut dorința de mai bine a oamenilor muncii și n-a uitat de mizeria acelor ani. Vizitând Uniunea Sovietică, a avut ocazia să cunoască ce însemnează dragostea de viață, bucuria de a trăi a copiilor sovietici și toate cele văzute acolo i-au răscolit amintirile. Romanul se înscrie printre creațiile valoroase ale literaturii noastre noi, ale poeziei noastre de proporții”. • Eugen Campus. - Act de acuzare. În: Viața românească, nr.2, febr., 1953: „Scrisă
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
că eroii pozitivi nu sunt câtuși de puțin la înălțimea realității; ei nu au nici pe departe vigoarea și complexitatea necesară, nu ocupă deci în desfășurarea povestirii locul ce-l dețin în viață. În Dulăii adevăratul rol pozitiv - singurul care trăiește din plin - este masa, mulțimea celor exploatați (...). Cu Dulăii literatura noastră se îmbogățește cu o lucrare valoroasă iar autorul ei își marchează astfel hotărârea de a-și închina mai din plin toate forțele dezvoltării acestei literaturi. Prețuind cum se cuvine
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]