13,563 matches
-
am trecut râul, am simțit din nou foiala aceea grăbită care Încetă ca la un semn, fără să lase urme. Am luat-o pe potecă și, după câțiva pași, am dat iarăși peste un cap de liliac atârnat de o creangă. Încă se bălăngănea Într-o parte și În alta, de parcă abia fusese legat, iar sângele proaspăt i se scurgea din gât În mijlocul potecii. Ne dădeam seama că suntem iscodiți. Auzeam plescăituri și păcănituri amestecate cu triluri scurte și cu pocnete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
strecurăm printre frunzele grele și copacii groși. Deodată, dădurăm peste o potecă Îngustă care se afunda În desiș. Runa, care știa cel mai bine să vadă urmele, ne făcu semn să așteptăm. - Sunt tot copii, pufni ea, neîncrezătoare, privind la crengile din jur. Numai copii. Ne uitarăm și noi, cu luare aminte - crengile și frunzele erau rupte doar până În dreptul pieptului nostru. Mai merserăm ce mai merserăm până ce ieșirăm Într-un luminiș, unde dădurăm peste nenumărate urme de pași. Și acestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Îngustă care se afunda În desiș. Runa, care știa cel mai bine să vadă urmele, ne făcu semn să așteptăm. - Sunt tot copii, pufni ea, neîncrezătoare, privind la crengile din jur. Numai copii. Ne uitarăm și noi, cu luare aminte - crengile și frunzele erau rupte doar până În dreptul pieptului nostru. Mai merserăm ce mai merserăm până ce ieșirăm Într-un luminiș, unde dădurăm peste nenumărate urme de pași. Și acestea păreau să fie ale unor copii dar, chiar atunci se porni ploaia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
săgeții care despică una dintre frânghiile acelea din lemn ce cobora din copaci, răsucită și subțire. Apoi, izbucniră În râs și ne făcură semn să-i urmăm. Casele lor erau o adunătură de frunze mari, Împletite ala-n dala cu crengi și proptite Într-o rână de copacii unui luminiș. N-am văzut nici o vatră acolo, În satul lor. Ne arătară un loc, precum o lespede din pământ, unde ne făcură semn să ne așezăm, după care se prinseră Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
călătorie? - Păi, să tot fie vreo... În clipa aceea, se auzi un strigăt ascuțit din casa În care o dusesem pe Nunatuk. Am țâșnit În picioare și m-am repezit Într-acolo. - Nunatuk, am strigat. Nunatuk! Am dat buzna printre crengile de stuf de la intrare și mi-am zărit femeia. Era leoarcă de sudoare. Bătrâna o ștergea pe coapse cu o blăniță de miel, albă precum laptele. Alături, pe un maldăr de paie, două ciozvârte de prunci chirăiau din răsputeri. - Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
și gros. Un alt șfichiuit, și apoi un altul, fură urmate de icnetele groase ale uriașilor. Unul dintre ei căzu peste mine, strivindu-mă. O suliță Îl spintecă pe un altul care o luă de-a Îndaratelea, proptindu-se de crengile de struf ale casei Înainte să le rupă și se se prăbușească printre ele. - Vedeți de Nunatuk, am strigat dar, chiar atunci, unul dintre uriași ridică deasupra capului o bâtă cu măciulia mare cât un pepene - avea s-o abată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
să se atingă. Se săturase Marea de lapte, sau doar Îi fusese milă de Înfometatul ăla de Unu? - Vreau să-i vorbesc lui Logon, am schimbat atunci vorba. Ai mei Îi săpaseră o groapă adâncă pe care o acoperiseră cu crengi Înfrunzite. Legat cu aceeași frânghie de mâini și de picioare, Logon zăcea chircit În fundul gropii, slăbit, abia respirând, cu coastele ce Îi jucau sub piele de ziceai că-i un câine fugărit. O altă frânghie, trecută prin jurul gâtului, cât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
după frumoasele obiceiuri ale lui Gupal, dar n-am făcut-o. Când am simțit cum mi se pune nodul În gât, m-am răsucit pe călcâie și l-am lăsat acolo, legat și singur, să-l acopere oamenii mei cu crengile dese de copac. El și Scept... Hm. Ca doi vânători ce Împart frica În noapte. Amândoi la pândă. Unul păzește pe mâna moale, celălalt pe mâna tare. Scotocesc desișul. Își Încordează auzul. Trec orele și amândoi sunt unul și același
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
urșilor bătrâni și știutor În a privi stelele toate. Acum, spune ce vrei! Am privit peste umăr la puhoaiele neamurilor strânse Îndărătul meu. În fruntea lor se aflau Vindecătorii cei mai vajnici și, câțiva dintre ei Încă țineau În mâini crengile pline de frunze cu care Îi acopereau vederii pe Dupna și pe Logon. Le-am făcut semn să-i arate vrăjmașilor noștri - amândoi legați și chirciți, prinși de bulumaci noduroși, slabi, nădușiți și abia răsuflând. - Îi știi? l-am Întrebat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
tropot de pași grăbiți și m-am răsucit, la timp ca să văd un vânător negru cum azvârle cu sulița spre mine. Am sărit Într-o parte. Am aruncat cu toporul, țintindu-i țurloaiele și am auzit un zgomot ca de creangă uscat zdrobită sub picior. Negrul se propti În cea de-a doua suliță pe care-o ținea În mână, dar tot se prăvăli În genunchi. Am vrut să-l izbesc cu piciorul În cap, dar o săgeată Îi străpunse brațul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
cele ce poartă nume neîntâlnite prin părțile noastre: tuit-tuit, tec-tec. Cea mai interesantă poate fi socotită, însă, pasărea bellier. De ce? în timp ce rândunica noastră își „zidește” cuibul din glod amestecat cu paie Îchirpici, să zicemă, bellierul își țese cuibul, atârnat de crengile copacilor. Un cuib de forma unei mănușe de box, dar fără deget, țesut din firele de iarbă uscată într-o manieră incredibil de complicată. Dar și artistică. Păianjenii, șopârlele, șerpii, cameleonul și multe altele, precum și fluturii deosebit de divers și artistic
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92343]
-
ii făcea fițe, intră într-o etapă nouă pe care mi-e rușine s-o spun. - Tudor Șoimarul era apt de luptă, cu vizita medicală făcută. - Dragu-mi era satul meu și pomul unde lega mama porcul! - citat din "Amintirile" lui Creangă. - Eminescu este un mare clasic, pentru că se studiază între pereții claselor. - In versurile: "Ce-ți pasă ție chip de lut / Dacoi fi eu sau altul?" poetul ne vorbește despre aspectul ființei cu care Luceafărul este în gagicăreală și ea îi
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Când veni fata, băiatul îi mângâie pisoiul. - Personajele principale din povestirea "O oră din august” sunt: ofițerul Roșu și avioanele nemțești. - Pe aeroportul Otopeni se luptau nemții cu americanii, iar românii trăgeau, cu succes, când în unii, când în alții. - Creangă a scris povești ca: "Cocoșul babei", "Găina leneșă", "Punguța cu bani mărunți", "Lupul și capra". - Ciobanul "Mioriței" a spus ca la cap să-i puie diverse categorii de fluiere. - Mulțimile de boieri exploatatori își țineau banii numerar în pungi. Haiducii
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
de eniceri și spahii fugind, dintre care este amintită "înspre Dunăre, o mână." - Creierul este un organ oarecum indispensabil capului. - Călin ține de mână mireasa care are părul lung de fericire. Ea luptă să pună mâna pe dragostea flăcăului. - Ion Creangă s-a născut între anii 1887-1889. - Este vorba de peripețiile lui Robinson Crusoe după ce pleacă din Troia. - Arhimede a fost grec de neam și a murit așa de barbari de fasciști hitleriști. Asta când el studia în palatul său din
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
musai să fie Eminescu. Că doar e ăl mai mare din toți. Majoritatea prahovenilor, din satul cu pricina, cad de acord că „Blibia" e scrisă de Eminescu, la care s-ar putea adăuga unele contribuții ale lui Alecsandri și Ion Creangă. Dar iată că un alt „intervievat" răspunde scurt: „Biblia a scris-o popa". „Popa din sat?"întreabă perfid reporterul. „Aș, nici vorbă!"sună răspunsul. „Ăsta e un hoț". Trebuie să fie ăla din Târgoviște". „Preotul nu stă de vorbă cu
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
cu vreo două luni în urmă și-au dat seama că se întâmplă ceva cu maimuțica lor, când a văzut-o pe fumătoarea împătimită, că a început să se supună la o cură intensă de dezintoxicare, cu plimbări regulate pe crengile cele mai înalte și exerciții de sport prin aruncarea bananei, direct în capul celor care-i ofereau țigări. Și uite așa, maimuțica a început ușor-ușor să nu mai ducă dorul țigărilor. Acum cică s-ar fi lecuit de tot de
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
când se spun povești nepoților. Concluzia la care am ajuns este clară: poveștile ne învață greșit. Nu este vorba de poveștile cheliosului, despre ieșirea din criză, sau altele de aceeași factură, ci de poveștile alea ce ni le spunea Ion Creangă și Petre Ispirescu, (exclus Mugur Isărescu). Adevăratul exemplu masculin din ele, tipul de erou strălucitor și viteaz, pe care ar trebui să-l ia ca etalon orice puștan în creștere și educare în școlile răsmodernizate de pedelistul Funeriu, nu e
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
fost atât de vrăjiți de strălucirea banilor, încât nici nu le pasă că banul se mai numește și „ochiul dracului" și strâng acești „ochi" cu mâinile făcute greblă și de pe vii și de pe morți. Mai contează acum că pe timpul lui Creangă, la fiecare biserică era și o școală, unde dascălul preda buchiile pentru deșteptarea unui popor adormit de veacuri? Acum se dărâmă o școală și se ridică în loc trei biserici, fiecare cu o cutie a milei cât mai încăpătoare. Și popa
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
intrat în parcul Herăstrău și am început să bat aleile. În cele din urmă am ochit un mesteacăn mai confortabil și m-am cocoțat în el. M-am fixat între două crăci. Se lăsase frigul și când mă lua ațipeala crengile se opinteau, încercând să mă arunce la pământ. Ca să nu adorm și să nu mă prăbușesc spre frângerea gâtului, am început să mă gândesc la Adelina. În ultima vreme figura ei sălbatică, ciufulită, îmi venea tot mai des în minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
androgini, pierzându-și vitalitatea din motive încă neclare, au devenit victimele exacerbării trăsăturilor feminine. Coasta luată de la Adam trebuie interpretată ca retezare a penisului și ca desfigurare a pelvisului prin lărgirea sa exagerată. De asta și în Stan Pățitul, povestea lui Creangă, se vorbește de scoaterea coastei de drac. - Păi nu văd legătura. - Simplu, tinere Michel! Coasta de drac scoasă cu cleștele înseamnă străpungerea himenului, dezvirginarea femeii și introducerea coastei masculine, penisul adică, le pénis, în teaca lui firească, vaginul. Tragerea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
drumul lor spre fluture se târăsc către cer și, dacă găsesc o fereastră deschisă, se complac în paturile, dulapurile și oalele membrilor asociației de locatari. Carnea verde e peste tot. Copacii au frunzele roase și clănțănesc zi și noapte din crengi. La știri se spune din ce în ce mai des că Stoica are probleme, Caritasul a destabilzat economia națională. Colac peste pupăză, un neg dobândit în urma unei bălăceli în lacul Băneasa, pe care-l arsesem în urmă cu un an, izbucnește din nou De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Uite, îți iau un Aro și duci porci la târg, să-i vinzi. Cu banii pe care-i scoți, îți ridici o casă lângă mine, faci rost de muiere și umpli ograda de nepoți. Ionică era un soi de Ion Creangă moroșan, plin de duh și încet la gesturi. Avea o înțelepciune tradusă într-o încăpățânare păguboasă. Celălalt Ion „s-a fost îndrăgostit” de o colegă plinuță, după care s-a răzgândit și „s-a fost amorezat” de sora acesteia. Amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
ca un Ferrari. Singur în curte. Noaptea e mai greu. Dorm cu trei bulane de cauciuc în casă. Unul sub pernă, unul la ușa camerei și ultimul la intrare. Întunericul din jurul casei e sinistru. Lumina de la felinare se prelinge printre crengile salcâmilor, cireșilor, merilor. Dacă pe tabla casei cade un măr din pomul care își întinde crăcile peste acoperiș, sar în picioare și pun mâna pe bulan. Încetul cu încetul mă obișnuiesc, însă. Nu-mi mai pasă de nimic. Umblu prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Las că-i arăt eu lui. Nu-i așa că semăn puțin și cu patriarhul? Hai, gata, mă duc în curte, că vine primăvara. Pa pa! După ce-i lăsa cu gura căscată pe flenduroșii de pe străduță, intra în curte și rupea crengi din mărul despletit deasupra casei. Le fărâmița și le bătea conștiincioasă în pământ cu un cataroi. Se culca apoi. Ieșeam pe furiș, să văd și eu ce tot trebăluise ea acolo. Era un fel de labirint în spirală - o încercare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
în mare viteză nea Fane înjurând și ținându-și palma peste ochi. A ieșit din curte val-vârtej. Poarta greoaie din lemn putred s-a trântit în urma lui. Tabla verde a gardului s-a cutremurat, salcâmul din străduță a clămpănit din crengile jerpelite. Copacul ăla întotdeauna îmi păruse o cobe. C XXXIII Îl trezi o bufnitură, urmată de un zgomot de sticlă spartă. Motanul cenușiu sărise pe poliță, alunecase, iar în cădere dărâmase Sfânta Treime și fotografia. Acum cărămida zăcea peste fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]