13,218 matches
-
nobilă trebuie să alung infernul din sufletul unor oameni care n-au rezistat. Unii suferă de boli ereditare, dar alții au ajuns aici pentru că n-au rezistat. O coardă a sufletului lor a pleznit. Ca la un violoncel. Și deodată melodia nu mai e normală. Scârțâie. Ce e infernul? O coardă ruptă. Ajunge o singură coardă ruptă și unitatea, minunea, se sfărâmă. Omul nu mai e om. Infernul pune stăpânire pe sufletul lui. E aspră și nobilă lupta dusă ca să tămăduiești
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
uneori legate de dragostea neîmplinită, dar, de cele mai multe ori, zugrăvind sentimentele și stările sufletești cele mai complexe. Cântecele propriu-zise pot fi: de dragoste, de joc și exprimă bucuria, atunci când aceasta este împărtășită. Se mai utilizează și catrene versificate, care susțin melodia de dans și cu un conținut satiric, așa-numitele strigături, care exprimă, în termeni populari, trăsături specifice comunității, dovadă că folclorul românesc este un element de identitate națională și ne reprezintă pe noi românii. (Ioan Mugeanu ) 13 VI. DANSURILE POPULARE
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_494]
-
metafizică să afirme că "pasiunea pentru distrugere este, în același timp, o pasiune creativă". Dar craiovenii pomeniți mai sus, care se adunau în cete conspirative prin curțile creșelor sau ale grădinițelor dezafectate, suflându-și oracular, cu emoție cvasi-erotică, nume de melodii underground și trecând din mână în mână câte o sticlă cu vodcă ieftină sau câte o țigară fără filtru, erau mai curând excitați de ideea de a fenta "garda" decât de a nimici societatea. Chiar și termenul pe care fragezii
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
dimineții, îmbălsămat de mirosul florilor sălbatice și de acel parfum răcoros al frunzelor de curând crescute, răspândea peste tot o suflare învitătoare; păsărelile (ah, iarăși diminutivele care îl excedau pe Maiorescu, n. m.), săltând prin crăngi, cântau acele mii de melodii sublime care inspiră în inima omului și melancolie, și plăcere (liber la batiste, vă rog, n. m.)". În ambele extrase, prezența umană este mai mult sau mai puțin implicată (firește, ca insolit recipient emoțional al parfumului naturii), însă doar în
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
asta. Încep să mă îmbrac grăbit, cu toate că înțeleg că zorul meu nu mai ajută la nimic. Ca să mă conving că ceasurile mele merg exact, răsucesc butonul aparatului de radio. Muzică! Nu-i nimic, în curând or să dea ora exactă. Melodia, veselă și ritmată, îmi dă o indefinită stare de bună dispoziție. Nu înțeleg, însă, de ce simt mâna stângă complet amorțită?! Încerc să o supun unui effort oarecare, dar mi-e foarte greu s-o pun în mișcare. Urmează o răsucire
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
însă că, în clipa asta bietul om ar fi dorit să se afle altundeva, să facă altceva, poate, chiar, să doarmă. Gata, știrile s-au isprăvit. Același glas plictisit îi invită pe auditori să asculte muzică populară. “Mai întâi, o melodie de joc din Bihor”, “Vă oferim, acum, o sârbă oltenească”, “Ascultați, în continuare, o horă de concert”... După care urmează alte și alte melodii, pe care nu le mai anunță nimeni. Crainicul fumează, probabil, o țigară, își face o cafea
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
au isprăvit. Același glas plictisit îi invită pe auditori să asculte muzică populară. “Mai întâi, o melodie de joc din Bihor”, “Vă oferim, acum, o sârbă oltenească”, “Ascultați, în continuare, o horă de concert”... După care urmează alte și alte melodii, pe care nu le mai anunță nimeni. Crainicul fumează, probabil, o țigară, își face o cafea sau, pur și simplu, doarme. ... “Gugulan cu car cu mere Și cu frumoasă muiere Tu vinzi mere, tu vinzi pere, Dar nu-ți vinzi
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
nimic, o să le găsească el. Uite un melc! Și ce casuță mică și albă are! Ce prostie! Să stai în casă pe căldura asta! Să nu te joci, să nu alergi, să nu cânți... Ia să-i zicem noi dumnealui melodia care-i place: “Melc, melc, Codobelc, Scoate coarne...” S-ar putea să fi dat peste un melc cam surd. Să-l lăsăm, mai bine, în plata Domnului. Ce broscuță frumoasă! Mai-mai să n-o zărești, căci e verde ca firul
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
dai fân doar pietrele Și grăunță stelele, Stăpânaș, stăpânul meu...” Frumos glas! Dacă posesorul său ar fi putut face mai multă școală... Lumea, care a înțeles ce comoară are în gât nea Fănică, îl roagă pe la petrecerile satului, să cânte melodiile vechi, dar atât de frumoase pe care numai el le știe. Lăutarii încearcă și ei să zică alături de el, însă de fiecare dată rămân de căruță, căci nenea Fănică știe, pentru același cântec, alte și alte stihuri. De unde? Nimeni nu
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
nenea Fănică știe, pentru același cântec, alte și alte stihuri. De unde? Nimeni nu-și poate da seama. Poate că le face pe loc... Sau că, mai demult, le-a auzit de la cineva... Taraful nu reușește de prima dată, să prindă melodia în întregime. De fiecare dată când îl roagă să cânte mai rar, ca să bage și ei la cap versurile, ori, măcar să le scrie, bătrânul îi apostrofează că ce scripcari sunt ei, dacă umblă cu condeiu’ și hârtia legată de gât
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
că ce scripcari sunt ei, dacă umblă cu condeiu’ și hârtia legată de gât?, și nu vrea să mai repete nimic. Dar muzicanții așteaptă să mai treacă ceva timp, apoi, ca la un semn al cuiva, încep iar să cânte melodia cu pricina, așa cum se pricep și ei. Nenea Fănică rabdă el cât rabdă, însă, până la urmă (și, demulte ori, urma aceasta nici nu-i prea departe) sare de la locul său și se-ndreaptă către muzică. Îl dă la o parte
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Ca să trec la mândra dealu’. Urcai dealu’ jumătate Pierdui potcoavele toate...” Într-un an, era pe la sfârșitul lui decembrie, copiii satului au venit cu colindele străbune... Iată, vin colindători, Florile dalbe, Noaptea pe la cântători...” I-a lăsat să-și depene melodia știută și, după ce i-a omenit cum a putut mai bine, i-a-ntrebat, așa, într o doară: Mă, da’ voi nu știți și-un câtec cu ajunu’? Păi, nu ți l-am cântat, bre, p-ăsta? E cu colindu’. Și, când
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
cică să nu mă supăr! Grijania lor de țânci, făcea el pe supăratul. Dar copiii înțeleseseră că nu era supărat pe nici unul dintre ei și, ca să-i facă plăcere, îi arătau cât de repede au învățat și vorbele, dar și melodia noului cântec. Mai curajoși, cei mari prindeau a întreba: Da’ matale știi numa’ cântece d-astea cu cai? Altele? Când o să creșteți mai mari și-o să vă dispară cașul de la gură, o să vă-nvăț și alte cântece. Numa’ că voi
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
său, cu toate că el se căznea să dea măcar impresia că totul începe să fie ca mai-nainte. Sătenii înțelegeau că, în sufletul lui, cântecul se stingea încetul cu-ncetul. Și le părea rău. Căci erau siguri că existau încă multe melodii pe care nenea Fănică le ținea numai pentru el... Unde erau, acum, voioșia și pofta de viață de altădată? Unde era glasul fermecat, care valora cât douăzeci de orchestre la un loc? Iar când s-a stins bătrânul și l-
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
nu mă ocoliți, poftiți cartea mea de vizită” “Mulțumesc” “Săru’ mâna!... Sau chestia cu Nicușor Melinte și cu tipa care-i solicita o întâlnire. Ce poantă dură! Ți-amintești? Am zis odată în emisie că nu știu care studentă cere pentru el melodia populară “De dor, bade, și de drag”. Melinte al nostru mușcă din momeală și se prinde în laț. Vine la noi, vrea să știe cine-i respectiva, cum arată, unde stă, în ce cămin, la ce cameră, ce studiază, mă
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
jumătate slinos de sigur, pe jumătate așteptând o sentință. Mă întorc neîncrezătoare spre Lilyana, dar n-a auzit nimic, e atentă la ce se cântă. Ies să-mi verific mobilul, holul e singurul loc cu conexiune. Din senin aud o melodie cunoscută și o voce incredibilă. Cred că e Azzuro, a lui Celentano. Mai butonez nehotărâtă până la primul refren și o zbughesc înapoi înăuntru. Michele e pe scenă, Francesco bate entuziasmat ritmul în fața scenei. Sunt din nou în lumea și limba
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
din prima. Lumea urla să facem poze, iar eu urlam la lume că niciodată nu m-am simțit mai fotogenică. Concertul începuse, berea se împuțina. Sticla dădea semne că alunecă, dar o țineam destul de bine, schimbând mâna, în vreme ce băteam ritmul melodiilor cu piciorul. Cu fiecare sorbitură, țineam ritmul din ce în ce mai bine, deși îmi simțeam tălpile cum lovesc haotic podeaua. Brusc, știam toate versurile, nimeream notele pe chitara mea invizibilă, eram prietenă cu toată lumea și ciocneam într o veselie cu toți cei care
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
am dus la baie. Când m am întors printre oameni, se cânta o piesă pe care n o știam. Sticla stătea goală pe masă, până când un tip fericit a trântit-o de podea, în dans, și a făcut-o țăndări. Melodiile îmi deveniseră necunoscute. După alte douăzeci de minute am salutat lumea, m-am ferit de cioburi și m-am dus acasă. Ilinca-Anamaria Prisăcariu Souvenirs Nu-mi plac după-amiezile de vineri, când mama mă obligă s-o însoțesc la tanti Neli
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
teamă și de neliniște care n-o părăsea de două săptămâni și care izbucnea zilnic în momente absolut firești mai înainte: deschidea aparatul de radio și asculta muzică, chiar și muzică folk, pop, country, disco; ca, deodată, atentă la o melodie, să se simtă cuprinsă de un fior, nici rece, nici cald, îi tăia doar respirația, nu mai putea rămâne în pat, între perne, cu cartea în brațe, trebuia să coboare, era ca și cum o forță o împingea să meargă de colo-colo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
pat, între perne, cu cartea în brațe, trebuia să coboare, era ca și cum o forță o împingea să meargă de colo-colo prin casă, să se oprească în pragul ușii-fereastră, privind lumea de afară, ascultând zgomotele orașului, dar continuând să asculte și melodia care îi adusese fiorul, cu mâinile împreunate în dreptul pieptului, ca și cum ar dori cu inconștiență să adune câte sunt în jur și continuă să fie, să se nască, să miște, să salte, să izbucnească, să cânte, să înflorească, să se îmbete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
pe o pedeapsă dulce, o umplea de fior; n-o putea îndepărta; iar încercarea ei de a nu se gândi la ce va fi după aceea era zadarnică, o știa foarte bine, nici măcar nu se mai împotrivea, continua să asculte melodiile folk sau country sau disco în care, din câte pricepea ea, voci tinere de fete și de băieți cântau aerul, pământul și iubirea, încă socotind cu inconștiență - dar, Doamne, cât e de plăcută inconștiența asta! -, încă socotind că iubirea e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
faur care toată viața n-a ieșit din potcovăria lui, unde meșterea brăzdare, topoare, greble rudimentare, garduri de fier, colivii și potcoave, cu un zâmbet tâmp țintuit pentru totdeauna pe figura lui ce părea să nu îmbătrânească și care fredona melodii ciudate când potcovea caii și, de era obosit, își vâra capul în hârdăul cu apă în care arunca potcoavele fierbinți, cânta, prin urmare, niște melodii ciudate chiar și o vreme după ce calul potcovit de el, în urma căruia ieșea în porțile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
tâmp țintuit pentru totdeauna pe figura lui ce părea să nu îmbătrânească și care fredona melodii ciudate când potcovea caii și, de era obosit, își vâra capul în hârdăul cu apă în care arunca potcoavele fierbinți, cânta, prin urmare, niște melodii ciudate chiar și o vreme după ce calul potcovit de el, în urma căruia ieșea în porțile atelierului să privească, va fi dispărut de mult din vedere, până într-o zi cînd și-a lăsat nevasta, copiii, foalele, nicovala și focul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
pâine, sau la măcelar, pentru carne, sau la băcan, pentru felurite mărunțișuri, niciodată la cârciumă, nu-l văzuseră nici măcar la biserică, urmărea ceremoniile, la marile sărbători, din poarta sa, iar acum, dintr-odată, se îndepărta înspăimântător de mult, fluierând o melodie ciudată, pe urmele acelui focos armăsar, cu zâmbetul ce li se părea multora tâmp țintuit pe figură, și nu l-au mai văzut, n-au mai auzit de el și l-au căutat în zadar, în timp ce potcovăria a devenit o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
i-a purtat pe sub felinarele aprinse ale străduțelor ce se cățărau pe munte, făcea echilibristică pe bordura trotuarului, scălâmbăindu-se ca un clovn, părând clovn un timp, fluierând ușor și încercând să cânte cu glasul complet lipsit de muzicalitate niște melodii superbe ce deveneau amuzante, de la o vreme participau și ei la sarabandă, îi imitau mișcările dezlânate, ca rupte, inventau altele, înflăcărați de spectacolul ce creștea sub ochii lor, cu privirile scânteind și obrajii îmbujorați, iar la întoarcere, când se înghesuiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]